onze mening en overtuiging en soms een relaas van een activiteit
15-01-2010
Fatsoen
De brug over het Albertkanaal tussen Grobbendonk Centrum en Deelgemeente Bouwel is een probleem. Er wordt een nieuwe gebouw omdat bij de oude een steun op de oever van het kanaal is stuk gereden en niet kan hersteld worden. Daardoor kan er omwille van de veiligheid slechts een strook bereden worden en die wordt, geregeld door verkeerslichten, om beurten gebruikt voor een de een of andere rijrichting. Dat veroorzaakt natuurlijk wachttijden die voor voor wrevel zorgen bij ongeduldige chauffeurs. Vandaag stond ik ook in de rij, richting Bouwel. En wat zag ik? Enkele wagens voor mij stond een grote vrachtwagen en daarachter een kleinere. De grote vrachtwagen stopte voor het op oranje springend licht. Wat deed de chauffeur van de camionette? Hij stak de stilstaande vrachtwagen voorbij en reed gewoon door het reeds rood geworden verkeerslicht. Van fatsoen gesproken.
De inrichting van de nieuwjaarsreceptie van
8 januari van het gemeentebestuur is waarschijnlijk niet goedkoop geweest. De
inkleding van de grote zaal van de Volle Vaart was stemmig en de witte (geen blauwe!) ballonnen met het
logo van de gemeente gaven aan dat het feest was. Een traiteur zorgde voor de
drank en de hapjes. Daar dit alles met de centen van de belastingbetaler gebeurt zou
het wel interessant zijn eens te weten hoeveel dergelijke initiatieven kosten.
Het feest werd ingeleid door de
burgemeester, die dit deed zoals we het gewoon zijn van hem, zonder iets af te
lezen van een papiertje. Hij feliciteerde daarbij de medewerkers van het
bestuur, benadrukte dat in deze crisisperiode de gemeente er niet aan denkt te
besparen op personeel en toonde zijn bijzondere waardering voor de strooi-ploeg.
Dit werd geapprecieerd door de aanwezigen.
Daarna nam de secretaris over, en die moest
wel een papier hebben om op zijn beurt de inleiding verder te zetten.
Een beetje meer feest was het ook voor de
medewerkers die een zekere anciënniteit hebben verworven in dienst van de
gemeente. Wat er niet bij gezegd werd of er nog medewerkers bij zijn die in een nepstatuut zitten, niet vastbenoemd zijn en waarschijnlijk op een kleiner pensioen zullen uitvallen. Ze kregen de felicitaties van de secretaris, die in feite hun
werkgever is en naargelang hun dienstjaren een aankoopbon met oplopende waarde.
Zit de pas opgerichte afdeling van UNIZO daar ergens in tussen?
Wat ook wel op valt bij al die complimentjes
is dat over de vele vrijwilligers in (advies)raden en verenigingen, die van een
gemeente een menselijker gemeenschap maken, geen woordje gezegd wordt. Deze
medeburgers zetten zich belangeloos in voor de goede zaak, vragen daarvoor geen
dank maar zullen wel graag geapprecieerd worden voor wat ze presteren. Anderen
mogen dan achteraf wel de pluimen op hun hoed steken.
