|
27.11.16.
Pc. MOESKROEN – Pc. HEIRNIS
Het zal wel nooit grote liefde worden tussen de steden Moeskroen en Gent daarvoor zijn er té grote verschillen én het zal ook wel nooit echt boteren tussen Pc.Moeskroen en Pc.Heirnis daarvoor zijn de ergernissen van onze kant en misschien ook wel van hun kant te sterk.
We werden alleszins niet met open armen ontvangen , maar wel met een open deur die door de Mouscrons blijkbaar niet kon of beter gezegd: wou gesloten worden en – teneinde niet om te komen van de kou – waarin wij al onze energie moesten steken in het telkens weer gaan sluiten van de ‘sas-deur’.
Het warm water hebben ze daar in la provence du Hainaut blijkbaar ook nog niet uitgevonden getuige daarvan de lauwe koffie en dito poedersoep die dan ook niet opgelost raakte en een hoopje vettige troep achterliet op de bodem van de tas. (zie foto) Vroegen we zout was het antwoord: “ On n’a pas” …Ik moet hier in dit verslag dus noodgedwongen mijn ongezouten mening geven … sorry !
Het hele lokaal bood een troosteloze aanblik en Ivago was zeker nog niet langs geweest. Aan de geur in de toiletten en het zicht van de plasbakken (zie foto) was duidelijk te rieken en te zien dat de kuisvrouw hoogstens maar één keer per maand langskomt …
Wilden we iets bestellen, schreven we alles netjes op een kaartje – uiteraard in het Nederlands – en veiligheidshalve schreven we er ook het nummer van teletekst (888) bij opdat er geen vergissingen zouden gemaakt worden…
Bij Pc. Moeskroen heb je twee soorten velden: een wit en een zwart. Op het witte veld klopten wij hen nog niet zo lang geleden – in de 50 plus reeks – dus hadden ze het nu zo gearrangeerd om ons op het zwarte veld te kunnen bekampen en met Black Friday in het achterhoofd – je kan moeilijk verwachten dat ze een vrijdag van een zondag kunnen onderscheiden – kozen ze allemaal om met zwarte ballen te spelen en als het enigszins kon met een zwarte cochonnet …het zal wel iets met hun zwarte magie te maken hebben zeker ?
Als we dan bij het begin van de match ook nog een judaskus kregen wisten we al meteen waar we ons aan konden verwachten. Wij, met een complete ziekenboeg én ook nog wat reserven op het veld, begrepen ook dat er op die zwarte keitjes een soort black jack zou gespeeld worden maar dan met petanqueballen.
En inderdaad we ondervonden alras dat er voor ons alleen een “rien ne va plus” in zat. Een snoodaard had zelfs een perfecte GPS route voor zijn ballen laten tatoeëren op zijn armen en een baardige terrorist had bij I.S .minstens twintig dagen schietlessen gevolgd. De arrogante zelfzekerheid van de -hoe kan het anders- in het zwart spelende tegenstrevers – uitte zich in het feit dat één van hen het zelfs niet nodig achtte om in het verplichte club tenue te spelen.
Op het veld hoorden wij geregeld ‘kat‘ roepen maar hoe wij ook zochten … er was geen kat te bespeuren … toen wij dan maar ‘hond’ riepen kwam er ook geen respons … En dan snapten we plots dat de spelers van Pc.Moeskroen misschien wel een codetaal hanteerden en probeerden ons te misleiden door een soort Vlaams te spreken. Ik maakte de kapitein er vriendelijk attent op dat een Franssprekende ‘kat’ ‘chat’ is maar met een hautaine blik bekeek hij mij en … zweeg … om direct daarna alweer ‘kat’ te roepen en toen merkten we plots dat voor twee van onze drie ploegen de eerste ronde er al op zat ….
Onze drie poesjes-ploeg Ri.Je.Ri. kon , gezien het ‘kat-ten-gedoe’, blijkbaar op enige vorm van sympathie rekenen en zij mochten stevig weerwerk bieden maar werden toch ook zonder kattenbrokken noch punten naar de koude tafels gestuurd waar Ri. het verhaal deed van de ongenode gast in haar keuken thuis: een muis . Een supporter van de SnoekstraatBasterds was zo vriendelijk om Ri. ter geruststelling over de rug te wrijven en zo te zorgen dat de puntjes op de i kwamen …
In de tweede ronde was het pour nous directement pour savon en hoopvol op versterking van de inwendige mens trokken wij dan maar naar de nog altijd koude tafels. Toen de thuisspelers van boterhammen voorzien werden , meenden wij- aan hun over-luidruchtige kreten- te mogen opmaken dat het de eerste keer was dat ze belegde boterhammen kregen. Onze portie boterhamman was niet van die aard dat we konden juichen en zeker niet spreken van ‘belegd’… én de bijhorende cornichons waren eerder een kruising van een champignon en een cornichon met als resultaat … een groene slak (zie foto)
Enfin vooraleer de derde ronde aan te vatten hielden wij even inspectie van onze ballen want die zagen er na twee rondes uit alsof ze vijftig jaar ouder geworden waren: vol denkrimpels en ouderdomsvlekken, putten en bulten !
Intussen waren ook de luidruchtige ‘die-hards’ komen binnenwaaien samen met de rook van hun elektronische sigaretten, om een stoomboot jaloers te maken !
Aangezien le veau était déja loin ivre-bu,* speelden wij avec le courage dans nos souliers … Toch weer un compliment pour nos souris-dames die een ferm pièce van de ‘kat-boules’ mangeerden.
Nous étions engoudroné dehors du froid en du faim ** en maakten dan ook dat we zo snel mogelijk -puntenloos- naar huis konden.
We onthouden dat Pc.Moeskroen géén kei-goede ploeg is maar dat het een ploeg is met rotkeien op hun veld !!!
Pc. Moeskroen, nous votre club voir retour chez nous in de maand mars*** …en wij beloven jullie een chaud onthaal !
*Aangezien het kalf al lang ver-dronken was
**We waren uitgeteerd van de kou en de honger
** Pc Moeskroen we zien jullie club terug in de maand maart
bred
29-11-2016 om 13:57
geschreven door pcheirnis
|
