|
05.03.2017
Pc. Heirnis – Pc. Moeskroen
Als je de kampioen van je reeks op bezoek krijgt, moet je hem met de nodige egards ontvangen … We hadden dan ook aan het stadsbestuur gevraagd om een rode loper, maar die kon op een zondag niet uitgeleend worden en op onze vraag om er dan maar een te komen schilderen, kregen we een negatief antwoord:
“ We hebben veel te veel werk én te weinig rode verf om alle rode lopers tijdig te kunnen verven tegen de dag dat het mobiliteitsplan wordt uitgerold !”.
Géén rode loper dus maar wel kaarsjes op alle tafels, kwestie van de kampioenen een verlichte indruk te geven maar eigenlijk bedoeld om een kaars te branden voor ons eigen petanque-heil !
Dat de kampioenen rond kwart voor twee in de Snoekstraat landden, zullen ze in de ruime omgeving geweten hebben want de bende die onze club binnenkwam had blijkbaar de stembanden duchtig gesmeerd en een pleiade aan onverstaanbare klanken (‘chansons’ genoemd in het Frans) rolde als een mini tsunami door de club.
De Henegouwers lieten uit heel hun houding en gedragingen duidelijk blijken dat ze naar Gent gekomen waren om de SnoekstraatBasterds met huid en haar te komen op vreten.
Daartoe hadden ze een serie bonte figuren uitgekozen: een speler die ze ooit aan de lopende meter gekocht hadden, eentje die ze uit handen van de Syrische Alqaida gered hadden, eentje die ooit met zijn rechterarm in de kleurenprinter was blijven hangen, één die voetbal had proberen te spelen met petanqueballen en bijgevolg met krukken liep (de krukken waren trouwens gemaakt van het beste kreupelhout ), één die blijkbaar géén hoge pet op had van ons en dat duidelijk liet blijken … enfin qua typetjes mochten ze er allemaal zijn net zoals de drie charmante dames die veel goedmaakten.
Met enige vertraging begonnen we aan onze laatste competitiezondag van het seizoen 2016 – 2017.
Zonder dat iemand er weet van had, waren alle Heirnis petanqueballen vóór de wedstrijd en in alle stilte onderworpen geweest aan een M.C.A.- behandeling. Deze iet-wat controversiële bedoening komt erop neer dat op de tonen van YMCA – gezangen de ballen bevolen wordt om het Minderwaardigheids Complex Af te leggen. Een Bachelor in de M.C.A. had dit voor ons - aan een vriendenprijsje – de nacht van zaterdag op zondag in orde gebracht.
Misschien vragen jullie zich wel af: “ Waarom dat hele gedoe ?” Het moest eindelijk eens gedaan zijn met dat minderwaardigheidscomplex van ons.
Met veel goede moed en enthousiasme stappen wij altijd op het veld en we komen er na een uur of vier verbitterd, verpletterd en gebroken weer af. We zijn er dagen ziek van, we hebben dagen nodig om ons te verzoenen met de idee dat wij helemaal – in de ogen van de tegenstrevers – niets kunnen maar dat het allemaal de schuld is van Fee Fortuna die ons uit haar favorietenlijst geschrapt heeft.
Geen enkele club doet nog ernstige transfervoorstellen naar onze spelers, de sportleiders menen onmiddellijk te zien welk petanquevlees ze in de kuip hebben … maar toch durf ik zeggen: ze vergissen zich !
Wij zijn gedreven spelers, wiens droom het elk jaar weer opnieuw is om te schitteren en om andere clubs met een superieure blik te mogen ontvangen en hen met magistrale pointages en knallende schoten in het zand en de kiezelsteentjes te laten bijten.
Dank zij het M.C.A. ritueel zou dit nu niet gebeuren !
We zouden nu eens een partij petanque spelen … niet zo maar een partij … neen, de laatste wedstrijd van de wintercompetitie en dan nog tegen een niet – uit – de - regio- komende - en – anders – sprekende – groep – ballen – leggers – en - werpers die daarboven op ook nog een zeer hoog eigenwaarde probeerde uit te stralen zou helemaal anders worden.
De Moeskroeners wisten niet goed waar ze het hadden … van die 0 – 9 zou al vast niets in huis komen want na de eerste ronde wezen de bordjes op een 2 – 1 voorsprong voor de Snoekstraters … hanglippen en kommerrimpels bij de tegenstrevers.
In de tweede ronde waren sommige van onze ballen, waarschijnlijk door het vele Henegouwse schietgeweld en de daarbij opgelopen schade, wat van hun M.C.A. kwijt en de terug luidruchtige wordende tegenstrevers slaagden er in om het petanquelaken naar zich toe te trekken en de tweede ronde met 1 – 2 winst af te sluiten.
Een simpel rekensommetje leerde ons dat de stand 3 – 3 was en … dat alles nog mogelijk was.
Er volgde een stevige beraadslaging bij de tegenstrever. Listig als ze zijn, deden ze het aan de inkompoort en trokken daarbij ook nog een rookgordijn op
opdat we toch maar niets van hun snode plannen te weten zouden komen.
Toen de boterhammen op waren, wisten we meteen wat ze zinnens waren: vervangingen doorvoeren. Het was overduidelijk dat ze gebrand waren op een
3 – 6 overwinning …
De ballen van onze Fr.E.Pa. triplette waren volledig de kluts kwijt en van het M.C.A. effect was niet veel meer over, eigenlijk niets, géén bal meer ! Ze gingen dan ook ten onder ! Maar géén nood! Onze dames slaagden er op schitterende wijze in om de petanquebalans terug in evenwicht te brengen: 4 – 4.
Op terrein 1 vochten R.A.M. de beslissende match uit. Het zag er nooit slecht uit en de hoop op een echte stunt groeide in de Snoekstraat.
Bij een 8 – 8 stand stokte de Heirnismachine plots en Pc Moeskroen bouwde een 2 punten voorsprong op die ze niet meer loslieten.
Eindstand: 4 – 5 en dat voor de zoveelste keer dit seizoen !!!
Het doek is nu gevallen over de competitie. Moeskroen is kampioen en wij zijn de pechkampioenen op een 8ste plaats.
Voor volgend seizoen hebben wij alvast heel wat geleerd, wat dat juist is, vertel ik jullie niet… Wie het wil weten, hoeft alleen maar mijn verslagen te herlezen en dan best tussen de regels.
Tot slot wil ik jullie allemaal bedanken om elke week weer mijn eigenzinnige verslagen te willen lezen .
Ik durf hopen dat jullie er van genoten hebben !!!
-bred-
06-03-2017 om 11:51
geschreven door pcheirnis
|
