Als je de kampioen van je reeks op bezoek krijgt, moet je hem met de nodige egards ontvangen … We hadden dan ook aan het stadsbestuur gevraagd om een rode loper, maar die kon op een zondag niet uitgeleend worden en op onze vraag om er dan maar een te komen schilderen, kregen we een negatief antwoord: “ We hebben veel te veel werk én te weinig rode verf om alle rode lopers tijdig te kunnen verven tegen de dag dat het mobiliteitsplan wordt uitgerold !”. Géén rode loper dus maar wel kaarsjes op alle tafels, kwestie van de kampioenen een verlichte indruk te geven maar eigenlijk bedoeld om een kaars te branden voor ons eigen petanque-heil ! Dat de kampioenen rond kwart voor twee in de Snoekstraat landden, zullen ze in de ruime omgeving geweten hebben want de bende die onze club binnenkwam had blijkbaar de stembanden duchtig gesmeerd en een pleiade aan onverstaanbare klanken (‘chansons’ genoemd in het Frans) rolde als een mini tsunami door de club. De Henegouwers lieten uit heel hun houding en gedragingen duidelijk blijken dat ze naar Gent gekomen waren om de SnoekstraatBasterds met huid en haar te komen op vreten. Daartoe hadden ze een serie bonte figuren uitgekozen: een speler die ze ooit aan de lopende meter gekocht hadden, eentje die ze uit handen van de Syrische Alqaida gered hadden, eentje die ooit met zijn rechterarm in de kleurenprinter was blijven hangen, één die voetbal had proberen te spelen met petanqueballen en bijgevolg met krukken liep (de krukken waren trouwens gemaakt van het beste kreupelhout ), één die blijkbaar géén hoge pet op had van ons en dat duidelijk liet blijken … enfin qua typetjes mochten ze er allemaal zijn net zoals de drie charmante dames die veel goedmaakten. Met enige vertraging begonnen we aan onze laatste competitiezondag van het seizoen 2016 – 2017. Zonder dat iemand er weet van had, waren alle Heirnis petanqueballen vóór de wedstrijd en in alle stilte onderworpen geweest aan een M.C.A.- behandeling. Deze iet-wat controversiële bedoening komt erop neer dat op de tonen van YMCA – gezangen de ballen bevolen wordt om het Minderwaardigheids Complex Af te leggen. Een Bachelor in de M.C.A. had dit voor ons - aan een vriendenprijsje – de nacht van zaterdag op zondag in orde gebracht. Misschien vragen jullie zich wel af: “ Waarom dat hele gedoe ?” Het moest eindelijk eens gedaan zijn met dat minderwaardigheidscomplex van ons. Met veel goede moed en enthousiasme stappen wij altijd op het veld en we komen er na een uur of vier verbitterd, verpletterd en gebroken weer af. We zijn er dagen ziek van, we hebben dagen nodig om ons te verzoenen met de idee dat wij helemaal – in de ogen van de tegenstrevers – niets kunnen maar dat het allemaal de schuld is van Fee Fortuna die ons uit haar favorietenlijst geschrapt heeft. Geen enkele club doet nog ernstige transfervoorstellen naar onze spelers, de sportleiders menen onmiddellijk te zien welk petanquevlees ze in de kuip hebben … maar toch durf ik zeggen: ze vergissen zich ! Wij zijn gedreven spelers, wiens droom het elk jaar weer opnieuw is om te schitteren en om andere clubs met een superieure blik te mogen ontvangen en hen met magistrale pointages en knallende schoten in het zand en de kiezelsteentjes te laten bijten. Dank zij het M.C.A. ritueel zou dit nu niet gebeuren ! We zouden nu eens een partij petanque spelen … niet zo maar een partij … neen, de laatste wedstrijd van de wintercompetitie en dan nog tegen een niet – uit – de - regio- komende - en – anders – sprekende – groep – ballen – leggers – en - werpers die daarboven op ook nog een zeer hoog eigenwaarde probeerde uit te stralen zou helemaal anders worden. De Moeskroeners wisten niet goed waar ze het hadden … van die 0 – 9 zou al vast niets in huis komen want na de eerste ronde wezen de bordjes op een 2 – 1 voorsprong voor de Snoekstraters … hanglippen en kommerrimpels bij de tegenstrevers. In de tweede ronde waren sommige van onze ballen, waarschijnlijk door het vele Henegouwse schietgeweld en de daarbij opgelopen schade, wat van hun M.C.A. kwijt en de terug luidruchtige wordende tegenstrevers slaagden er in om het petanquelaken naar zich toe te trekken en de tweede ronde met 1 – 2 winst af te sluiten. Een simpel rekensommetje leerde ons dat de stand 3 – 3 was en … dat alles nog mogelijk was. Er volgde een stevige beraadslaging bij de tegenstrever. Listig als ze zijn, deden ze het aan de inkompoort en trokken daarbij ook nog een rookgordijn op opdat we toch maar niets van hun snode plannen te weten zouden komen. Toen de boterhammen op waren, wisten we meteen wat ze zinnens waren: vervangingen doorvoeren. Het was overduidelijk dat ze gebrand waren op een 3 – 6 overwinning … De ballen van onze Fr.E.Pa. triplette waren volledig de kluts kwijt en van het M.C.A. effect was niet veel meer over, eigenlijk niets, géén bal meer ! Ze gingen dan ook ten onder ! Maar géén nood! Onze dames slaagden er op schitterende wijze in om de petanquebalans terug in evenwicht te brengen: 4 – 4. Op terrein 1 vochten R.A.M. de beslissende match uit. Het zag er nooit slecht uit en de hoop op een echte stunt groeide in de Snoekstraat. Bij een 8 – 8 stand stokte de Heirnismachine plots en Pc Moeskroen bouwde een 2 punten voorsprong op die ze niet meer loslieten. Eindstand: 4 – 5 en dat voor de zoveelste keer dit seizoen !!! Het doek is nu gevallen over de competitie. Moeskroen is kampioen en wij zijn de pechkampioenen op een 8ste plaats. Voor volgend seizoen hebben wij alvast heel wat geleerd, wat dat juist is, vertel ik jullie niet… Wie het wil weten, hoeft alleen maar mijn verslagen te herlezen en dan best tussen de regels. Tot slot wil ik jullie allemaal bedanken om elke week weer mijn eigenzinnige verslagen te willen lezen . Ik durf hopen dat jullie er van genoten hebben !!!
Het Mistral petanquelokaal lag er wat desolaat en verlaten bij … wij hadden gehoopt dat er een massa volk zou komen opdagen voor de ‘clash - van - de onderaan – geklasseerden’ maar niets was minder waar. Een viertal ‘die-hards’ van de thuisploeg en één zwaargewicht supporter van onze club, de bar dame en de voorzitter van Pc.Mistral, zij vormden het decorum van deze match. De open haard lag er eerst on-gestookt bij en het was dan ook niks te warm te meer daar er, telkens de buitendeur openging, een heuse mistralwind kwam binnengewaaid. Uiteindelijk werd er dan toch een poging gedaan om de vlam in de pijp (lees: open haard ) te krijgen, maar het was duidelijk dat de professionele haard – aansteker niet aanwezig was en dat het er in de eerste plaats om te doen was om een vuurtje te stoken om de ballen op te warmen …wat wel lukte maar bijna voor ‘gebarbecuede’ exemplaren zorgde ! De SnoekstraatBasterds hadden zich voorgenomen om tegen de laatste van het klassement zeker niet met de billen bloot te gaan en daarom hadden zij een gewaagd tactisch plan opgesteld. “ Geef de tegenstrever in de eerste ronde een superioriteitsgevoel en grijp hem daarna bij de keel om hem langzaam maar zeker te wurgen! “ In de eerste ronde had de Pa.Fr.E. triplette géén moeite om dat tactisch plan minutieus op te volgen, temeer daar de ‘schut-ster’ van Mistral blijkbaar niet één maar een hele collectie konijnenpoten in haar broek had zitten. De Heirnissers zagen het met lede ogen aan, maar zorgden er wel voor om géén afspraak te maken met madame Fanny. Ze slaagden dus in hun opzet: ze scoorden geen ronde – punt maar wel een tactisch punt ! Ook de Gi.Ru.Mi. formatie kweet zich voortreffelijk van haar tactische opdracht en liet de Heusdenaars de eer van een 13 – 5 overwinning. Onze drie dames schenen er ook goed in te zullen slagen om ons plan helemaal te doen slagen want het stond al vlug 12 – 4 … Maar toen moet er een mysterieuze kracht neergedaald zijn in de ‘zwartbroeken’ want puntje voor puntje vochten zij terug om uiteindelijk – na anderhalf uur wedstrijd – de overwinning aan de tegenpartij te laten. Het eerste luik van ons plan was geslaagd en zonder het eigenlijk te willen hadden onze championettes er nog wat ingrediënten bij gevoegd: de tegenstrever afmatten ! Deel twee van ons ambitieus plan werd op een sublieme manier tot een goed einde gebracht en met uitslagen van 6 – 13, 11 – 13 en 12 – 13 hingen de bordjes boven de boterhammen netjes in evenwicht 3 – 3 ! Het laatste stuk van ons plan was uiteraard het moeilijkst om tot een goed einde te brengen… ”Bij een 3 – 3 stand geef je de tegenstrever de illusie dat hij het zal halen, dat hij superieur is …en je laat hem met 4 – 3 op voorsprong komen !” Onze Gi.Ru.Mi. stuntmannen lieten zich, zonder dat iemand er ook maar iets kon achter zoeken, netjes inpakken met 13 – 4 … Stand 4 – 3. Onze drie Heirnis schoonheden namen de taak op zich om de balans weer in evenwicht te brengen en ze veegden met een echte zandstorm de tegenstrevers van het veld met 2 – 13. De bordjes hingen alweer gelijk 4 – 4 en we zaten volledig volgens plan op schema ! De laatste wedstrijd zou dus beslissen over winst of verlies. De triplette van onze voorzitter had zich terdege op deze zware taak voorbereid ! Fr.E.Pa. hadden een ganse week ascetisch geleefd en waren een toonbeeld van een geoliede petanque-machine die de twee-dames-en- één- heer formatie op een gegeven moment tot bijna-wanhoop bracht. Het was zo erg dat de schutter de taak van eerste pointeur op zich ging nemen én dan ook nog als schutter -weliswaar met nog maar één bal – fungeerde. Heel even bracht deze onvoorziene en gewaagde stunt onze drie Snoekstraters wat in de war maar -mentaal sterk als ze waren- vonden ze al vlug een antwoord op deze list en … jawel met 9 -13 klaarden zij de klus ! Deze 4 – 5 overwinning, dank zij ons tactisch masterplan, komt misschien wat te laat op het seizoen maar…ze is er en dankzij deze zege zullen we alleszins niet als laatste eindigen in 4de klasse 50-plus . We hebben nog één match te spelen: op het veld van de schorpioenen nemen we het op woensdag 5 maart op tegen hun E-formatie die niets meer te winnen noch te verliezen heeft, dit in tegenstelling tot hun D - broeder- en zusterformatie die momenteel bovenaan het klassement staat en bij winst zich kampioen kroont. Wij broeden intussen al een nieuw tactische stunt uit, kwestie van de honderden toeschouwers die er ongetwijfeld zullen zijn, te tonen dat wij niet op de juiste plaats in het klassement staan…maar…dat is een ander verhaal ! Proficiat Heirnissers voor het opvolgen van de tactische regels ! Het is nu bewezen: wij hebben een uitdaging nodig om optimaal te kunnen presteren !!!
Wie zich geroepen voelt om sportleider te worden van een petanqueclub moet niet alleen alles van ballen afweten – er geen bal van kennen, zou belachelijk zijn – maar bovendien ook een uitstekend ‘bricoleur’ zijn, kwestie van te kunnen timmeren en solderen aan de ploegen. Voor de zoveelste keer dit seizoen moest er immers weer aan onze ploegen gesleuteld worden wegens ziekte van enkele titularissen én van reserven en zo gebeurde het dat het voor één reservespeler zijn ‘maiden-match’ werd als reserve van een reserve ! Opmerkelijk feit: we hadden nu een ploeg met twee volle – baard – mannen en we verkrachtten in een bui van zinsverbijstering het lied ‘Al die willen te kaap’ren varen’ tot ‘ Al die willen petanque spelen, moeten mannen met baarden zijn ‘ Dit in de hoop dat Baard en Kale zich aan dit strijdlied zouden kunnen optrekken en vol voor de winst gaan. Twaalf noest uitziende én zeer luidruchtige Henegouwers palmden onze club in zo rond twintig over één. Buren van onze club meenden dat er een Waals stakingspiket had plaats genomen vóór de poort en ze stelden zich dan ook terecht vragen. We konden hen geruststellen en hen overtuigen van de zachte inborst van de Moeskroeners. Bij aanvang van de match zou al vlug blijken dat die inborst toch niet zo zacht was en twee Moeskroense dames murmelden met angst in de stem : “ ça va se terminer en bagarre…? “ Gelukkig lieten onze SnoekstraatBasterds zich niet vangen aan de belachelijke opmerkingen en bedenkingen en concentreerden zij zich ten volle op de wedstrijd. Resultaat: twee keer winst ! Onze zonder - ondertiteling – sprekende - sportgenoten namen meteen drastische maatregelen en ze wisselden ‘sans pardon et sans gêne’ (sans gaine zou wat anders geweest zijn (sic) drie spelers in de hoop het tij te doen keren. Toch draaide het niet helemaal uit zoals die snoodaards gewenst hadden, want de ploeg met twee ‘remplaçants’ kreeg direct ‘madame Fanny’ op bezoek met de ‘compliments’ van de nieuw samengestelde E.Ru.Pa.-triplette. In onze gezellige petanque cocon zijn er nooit zoveel onwelriekende, naar fecaliën stinkende woorden uit de monden van de tegenstrevers gerold … tja, vloeken in het Frans is geen goddelijke aangelegenheid ! De twee overige partijen eindigden in het voordeel van de tegenstrevers, zodat het scorebord bij de boterhammenrust 3 - 3 aanwees. We hadden er goeie hoop op en we zouden ons Vlaams vel duur verkopen !!! Onze meest harige ploeg ( twee baard-mannen en één snor-mens ) kon geruime tijd gelijke tred houden maar moest uiteindelijk – ook alweer door een dosis ‘mal-chance’ – het onderspit delven met 10 – 13. Onze succesrijke E.Ru.Pa. ploeg had zich voorgenomen om drie keer als overwinnaar uit de petanque arena te stappen maar … tegen het enorm goed rollend-pointeer-geweld van twee dames aangevuld door het holder-de-bolder-schieten van de echtgenoot van één van de dames, was géén kruid gewassen en ze moesten in de Moeskroeners hun meerdere erkennen. Meteen was ook de matchoverwinning niet meer haalbaar en erger nog … het zag er naar uit dat de bezoekers – die nota bene alsmaar beter gingen spelen naarmate ze meer en meer dronken – met 3 – 6 victorie aan de haal zouden gaan. Eén ding hadden ze niet ingecalculeerd: de enorme wilskracht en nooit aflatende strijdlust van onze drie championettes… bij een 7 – 12 stand leken ze een vogel voor de kat ! Het ongelooflijke gebeurde echter: in één mène scoorden ze een ‘full house’ en met 13 – 12 wonnen ze de partij en werd het slechts 4 – 5 voor de zichtbaar teleurgestelde Henegouwers… Voor onze Heirnissers had er ontegensprekelijk méér in gezeten maar ‘ les excuses sont faites pour s’en servir ‘ en we zullen dat dan ook maar – in alle stilte – doen. Nog twee wedstrijden te gaan in de 50-plus afdeling en het zijn twee uit-wedstrijden. Volgende week op Mistral en begin maart naar de Botestraat, thuisbasis van Schorpioen E. Hopelijk kunnen we uit die twee matchen toch nog één puntje, maar liefst twee punten, puren… we kunnen zo’n late opsteker best gebruiken.
Op de vooravond van onze woensdag - uit - trip herlas ik nog een keer ‘ De fabel van de schorpioen en de vis ‘. Deze fabel, geschreven door Jean Bred de la Fontaine in de 17de eeuw, vertelt het verhaal van negen schorpioenen en negen vissen die in een grote stad vreedzaam en niet zo heel ver van mekaar leefden, maar die ook twee keer per jaar een bloeddorstige confrontatie aangingen … een gevecht met ballen op leven en dood ! De schorpioenen leefden niet in een tropisch, subtropisch of woestijnachtig gebied maar in het Bote – gebied in een koude, kil aanvoelende hal waarin zij hun territorium hadden afgebakend in zand en kiezelsteentjes. De vissen kwamen uit een kleine gezellige houten aquarium waar het warm toeven was. De giftige kannibalistische schorpioenen, die uitgesproken carnivoor zijn, trainden zich meerdere keren per week de ballen van het lijf in het leren eten én verteren van vis want zij wilden kost wat kost de confrontatie met de vissen tot een goed einde brengen. De dartele vissen zwommen én gaven rustig hun gebruikelijke rondjes in hun aquarium en oefenden zich onbekommerd in het relativeren van de strijd met geoefende dieren uit de orde der geleedpotigen en de klasse der spinachtigen. Ik ga jullie de hele fabel niet vertellen, maar ik maakte me wel de bedenking dat er sedert de 17de eeuw toch best wat veranderd mocht zijn in de afloop van de fabel. De woensdagnamiddag zou het ons leren. En helaas de fabel scheen zich helemaal te herhalen …. De vissen hadden om te beginnen af te rekenen met een aantal zieke exemplaren en ze waren met hun gedachten meer bij een collega die was opgenomen op de intensieve afdeling van het Universitair Ziekenhuis dan bij het spel. Bovendien bleek al vlug dat de schorpioenen er alles aan gedaan hadden om het onze vissen zo moeilijk mogelijk te maken. Aan de rand van de zand – kiezel – vlakte hadden zij raadgevers geplaatst die – ongeoorloofd – raadgevingen spuiden. Onder de kiezels hadden ze ingenieuze hindernissen verstopt die ervoor zorgden dat de ballen van de vissen de meest rare capriolen maakten en dat hun eigen ballen mooi in lijn bleven. De vissen voelden zich echt niet als een vis in het water maar met een enorme wilskracht wisten zij toch één punt uit de woestijn te redden. In de tweede ronde kregen de vissen de indruk dat zij in troebel water moesten zwemmen en enkele van hen moesten echt naar adem happen. De schorpioenen hadden bovendien nog meer mysterieuze trucjes verstopt onder de bodem waarop het ballengeweld werd uitgevochten met het gevolg dat de vissen een langzame maar giftige dood stierven… Na de verplichte voederbeurt hadden de kannibalistische carnivoren ook nog lady Fanny uitgenodigd om ons een bezoek te brengen en, sympathiek als we zijn, hebben wij haar met de nodige egards ontvangen. Eindstand van deze confrontatie 7 – 2 met daarbij de bedenking dat de vissen genoeg verontschuldigingen kunnen aanhalen om dit zware verlies te rechtvaardigen…. Maar, dat doen zij niet ! Ze beraden zich nu al om uit te vissen hoe ze binnen enkele weken een andere wending kunnen geven aan de fabel van de schorpioen en de vissen want dan staat er een nieuw duel op de agenda …met E – schorpioenen. Zand over deze ontmoeting en op naar onze volgende wedstrijd: een thuismatch tegen de mannen en vrouwen van het Henegouwse Moeskroen.
We waren nog maar net de Vossenburcht binnen of ik had al twee keer de opmerking gekregen dat mijn laatste artikel op de blog ( Voorbeschouwingen bij de match Pc.Reynaert – PC.Heirnis ) foute gegevens bevatte. Het maakte me enerzijds blij: het was voor mij het bewijs dat mijn artikels gelezen worden, ook door onze tegenstrevers en anderzijds stemde het mij droevig want mijn opzet: door foutieve info te verspreiden angst en onzekerheid zaaien bij de tegenstrever was dus mislukt ! Enfin, onze opdracht bleef dezelfde: winnen of verzuipen ! Eén van de vossen, “Louis Orval” vertelde mij dat hij aan zijn voorlaatste wedstrijd op zondag begon, hij stopt met competitie spelen op zondag. Jammer voor ons dat hij niet eerder stopte want wij mochten ervaren dat hij in elke bal van de tegenstrever een leeg Orval glas ziet en vermits hij geen leeg glas kan zien staan, kegelde hij ze stuk voor stuk weg. Proficiat Louis met je ‘zondag – prestaties’ ! Je krijgt van ons een gratis foto op onze blog !!! Op de ‘spring-box-velden’ stond dame Fortuna andermaal niet aan onze zijde ! Ik weet niet wat wij die dame in de weg gelegd hebben…misschien moeten wij een keertje om raad gaan vragen bij Anke Fokkens. Deze dame beweert immers op haar blog dat je geluk moet afdwingen of dat je geluk een handje kunt helpen. Ik heb haar alvast een mailtje gestuurd … hopelijk krijg ik voor het einde van de maand nog een antwoord…Alhoewel, ik vrees eerder dat ik eerst een factuur zal krijgen…Hollanders kennende ! Bon, het was dus zowat de wedstrijd van de laatste kans voor ons. Onze ploegen waren alweer niet in optima forma: een doodzieke schutter en een andere schutter die in-ge-taped aan de wedstrijd moest deelnemen. Weinig hoopgevende vooruitzichten ! Onze lijdensweg in geuren en kleuren vertellen, zou niet fair zijn tegenover onze spelers want elke ploeg heeft gevochten voor wat ze waard is. Elke ploeg is erin geslaagd één partijtje te winnen en … ja, je weet wel …met wat meer geluk …enzovoort, enzovoort . De Vossen verloren bij ons in de Snoekstraat met 6-3, wij zorgden ervoor dat de stand netjes in evenwicht kwam door met 6-3 te verliezen ! Er staat voor ons nog één wedstrijd gepland: op 5 maart tegen … jawel Pc. Moeskroen ! We zullen dan al weten of de Henegouwers nog een kans hebben om kampioen te spelen of dat de Mistrallers al kampioen zijn. Los van dit zullen wij er alles aan doen om te winnen. We zijn het niet alleen onszelf maar ook onze supporters verschuldigd en … the rest is silence.
VOORBESCHOUWING BIJ DE WEDSTRIJD VAN 05.02.2017 Pc. Reynaert – Pc. Heirnis
Het wordt soms wat verwarrend …”Moeten wij nu alweer tegen Pc.Reynaert ? We hebben hen nog maar net partij gegeven …” Tja, maar dat was in de 50 plus reeks, het gaat hier om de terugwedstrijd in de seniorenreeks, derde afdeling en … een voor ons méér dan belangrijke wedstrijd. Omdat voorbeschouwingen bij een wedstrijd maken ons in het zeer nabije verleden soelaas hebben gebracht, durf ik mij nog een keer aan gefundeerde waarzeggerij (?) wagen ...alhoewel ik het eerder als ontleding van de huidige situatie zou durven beschouwen en vooruitkijken naar de laatste competitiedagen. Momenteel staan wij met drie ploegen samen gestationeerd, alle drie met drie punten op een gedeelde 6de (lees: laatste) plaats; Pc. Reynaert, Pc. Chapoo en wijzelf. Pc. Chapoo heeft één wedstrijd minder gespeeld en heeft dus één kans meer om nog een puntje op ons te winnen. Ik hoef er géén tekeningske bij te maken om te vertellen hoe belangrijk de wedstrijd van zondag aanstaande wel is. Bij de vossen in hun Malpertuus burcht een punt gaan pakken, zou ons wat ademruimte geven ten overstaan van de concurrentie want wij hebben hierna nog twee loodzware matchen: uit naar Pc.Mistral en thuis tegen Pc. Moeskroen. Pc.Chapoo speelt nog thuis tegen Pc. Haezeveld, moet nog naar Pc.Zelzate en ontvangt op de laatste competitiedag Pc. Reynaert. Datzelfde Pc.Reynaert ontvangt op de voorlaatste competitiedag Pc.Omega . Samengevat: Pc.Chapoo: 3 thuismatchen – 1 uitwedstrijd Pc. Reynaert: 2 thuiswedstrijden – 1 uitwedstrijd Pc. Heirnis: 1 thuiswedstrijd – 2 uitwedstrijden Als we enkel en alleen verder gaan op de huidige stand en de quota waarmee rekening wordt gehouden over ‘dalen’ ziet het er voor ons niet zo denderend uit … tenzij we zondag winnen op Pc.Reynaert want één van deze twee, Pc.Reynaert of Pc.Chapoo, haalt so wie so één punt uit hun onderlinge confrontatie en wij moeten dan minstens één punt voor staan. We moeten hopen dat Pc.Haezeveld en Pc.Zelzate ‘Chapoo-killers’ zullen zijn, We moeten hopen … hééél veel hopen maar vooral moeten we ervoor zorgen om nu zondag met een punt weer te keren naar Gent. Pc. Mistral en Pc. Moeskroen gaan ons zeker géén cadeautje gunnen, zij strijden een bikkelharde strijd uit voor de eerste plaats ! Pc.Mistral voert de rangschikking aan met 11 punten vóór Pc.Moeskroen met 9 punten maar met 2 wedstrijden méér gespeeld. Interessant om weten is ook dat op 12 februari Pc Moeskroen – Pc Mistral op de kalender staat en dat op de allerlaatste speeldag Pc. Mistral bye is en wij in de Snoekstraat Pc.Moeskroen op bezoek krijgen !... Iets zegt mij dat wij wel eens de scherprechter in de titelstrijd zouden kunnen worden én in ons eigen degradatiedebat. Komaan Heirnissers, we hebben in het verleden al dikwijls bewezen dat we ‘het’ kunnen en denk aan de helderziende die beweerde dat het op ‘het’ op aan komt ! We gaan ervoor !!!
Na het debacle met de helderziende en de numerologie besloot ik op dinsdagavond om een voorbeschouwing te schrijven over onze thuiswedstrijd van woensdag 1 februari. Teneinde niet teveel op zere tenen te trappen, meende ik dat het wijselijk zou zijn om deze voorbeschouwing niet vooraf te publiceren … je weet maar nooit. Nu de wedstrijd gespeeld is, houdt niets mij tegen om deze voorbeschouwing te publiceren en ze tevens als nabeschouwing -annex verslag- te beschouwen. Ik nam er dus de rangschikking even bij en concludeerde dat Pc. Haezeveld het dubbele aantal punten telde van Pc. Heirnis: 8 tegen 4. Het verschil in winstpartijen bedroeg slechts 3 partijen: Pc. Haezeveld won er 61 en wij 58. Ook in gemaakte punten en tegenpunten was er géén fenomenaal verschil…wij moesten dus niet bang zijn temeer daar wij het thuisvoordeel hadden ! Eén februari 2017 gaat de geschiedenis in als de dag dat er een ‘tournée minerale’ van start ging en mijn vraag was dan ook: “In hoeverre zal dit een weerslag hebben op onze petanque prestaties ?” Lang vóór de aanvang van de wedstrijd arriveerden de Haezevelders en meteen begonnen zij met hun actie “zet het terrein naar uw hand “. Als volleerde tuinarchitecten sleepten ze , alleen voor hun ogen zichtbare sleuven in onze banen en legden ze subtiele putten aan. Met zichtbare trots gaven ze ook nog een exhibitie van hun schutterskunde. Wij waren niet onder de indruk maar wel bezorgd om onze terreinen ! De eerste ronde leverde ons één punt op ( 13 – 8 op baan één ) daar waar wij- gezien de tussenstand van 7 – 0 op baan twee op meer gerekend hadden. Helaas, de tegenstrevers scoorden in één mène vijf punten, kwamen zo terug in de wedstrijd en klaarden de klus met 9 – 13. Onze dames op baan drie konden gelijke tred houden tot 6 – 6 en moesten dan lijdzaam toezien hoe het 6 – 13 werd. Tussenstand: 1 – 2 ! In de tweede ronde gingen onze SnoekstraatBasterds furieus van start. Op baan één leidden zij in een mum van tijd met 10 – 0 maar …hazen kunnen ver springen en zo gebeurde het dat de voorsprong helemaal teniet werd gedaan en onze dames nog alles uit de kast moesten halen om met 13 -11 te kunnen zegevieren. Op baan twee hadden Fr.E.Pa. duidelijk een off-day en ze moesten een zware 3 -13 pil slikken. Onze Ru.Mi.Pa. triplette liet dat niet ongestraft gebeuren en op baan drie blikten zij de Haezevelders in met 13 – 1. Stand bij boterhammentijd: een broederlijke puntendeling: 3- 3 . Ik heb heel speciaal niet op ‘het tournée-minerale – gedrag’ gelet - noch van onze Heirnissers, noch van onze tegenstrevers – teneinde niet bevooroordeeld aan de derde ronde te beginnen . Waren er toch spelers met een dervingsyndroom ? Het moet wel zijn, want op baan drie leden de Fr.E.Pa.- Basterds een 4 – 13 pil en ik vermoed ook dat de eerdere pil die ze geslikt hadden een anti – abuse pil * moet geweest zijn ! Op banen één en twee was intussen een gelijk opgaande strijd aan de gang. Toen onze championnettes op baan twee een 13 – 11 lieten optekenen, was de stand netjes in evenwicht: 4 – 4 en werd er over winst of verlies beslist op baan één. Onze Ru.Mi.Pa. formatie had een meer dan stevige kluit aan de oranje-grijs-hemden. Er kon nooit een echte kloof geslagen worden en een voor- of achterstand bedroeg nooit meer dan 2 punten. Bij een 11 – 11 stand zag het er aanvankelijk niet goed uit voor onze Heirnissers, maar gedreven door de aanmoedigingen van onze supporters slaagden zij erin om op magistrale wijze twee punten te scoren én het begeerde winstpunt binnen te rijven. Er heerste euforie in de club en treurnis bij de tegenstrevers. Zij besloten dan maar om gezamenlijk een poging te ondernemen om onze velden – infrastructuur aan te pakken en een afkick-match te spelen … Geen Heirnisser die er oog voor had ! Tournée generale nam de bovenhand bij onze Snoekstraters en mij werd gevraagd om alvast voor onze volgende woensdag-wedstrijd ( tegen Schorpioen – D) een voorbeschouwing te schrijven … Sorry, eerst komt onze match van zondag aanstaande (tegen Reynaert) aan de beurt … Ik zal zien wat ik kan doen maar ik kan niets beloven ! Die sluwe vossen hebben soms rare streken onder hun pels en vooral in hun nieuwe Malpertuus – burcht wanen zij zich onklopbaar! Proficiat 50-plussers met deze prachtige overwinning ! Het was lang geleden !!!
*anti – abuse pil: Een pil die wordt voorgeschreven om het alcohol verbruik te verminderen of beter gezegd: alcohol gebruik verschrikkelijk onaangenaam te maken. Wie zo’n pil slikt en toch alcohol gebruikt, wordt erg ziek !
In mijn isoleercel waaide zondagavond plots een strakke Mistralwind onder de deur. Mijn belevenissen van enkele dagen geleden met de paragnost en de daaraan gekoppelde vrijwillige verbanning van het petanqueveld, deed me huiveren … die wind was alweer een veeg teken aan de wand ! Wat later kreeg ik een berichtje: Pc. Mistral – Pc. Heirnis 7- 2, de dames hebben voor de twee punten gezorgd ! Einde bericht … Onwillekeurig moest ik denken aan een bericht dat begin december door alle media in extatische geuren en euforische kleuren de wereld werd ingestuurd: “ Vrouwen worden slimmer als ze meer tussen de lakens duiken “ … “ Een vrijpartij verjaagt de stress “ …” Seks werkt beter dan sudoku’s en kruiswoordraadsels” … “ In hemelswil, ga meer van bil “ Sommige lezers van mijn verslagen zullen nu misschien gelaten zuchten: “ Die Bred is blijkbaar oversekst “ maar niets is minder waar. Ik ben helemaal niet seksueel geobsedeerd maar ik haal mijn inspiratie vaak uit één of ander treffend of opvallend persbericht. En, ik kan het toch ook niet helpen dat de media zo graag en zo vaak seks gerelateerde items behandelen ? En, onder ons gezegd en gezwegen: leest seksnieuws niet prettiger dan onderwerpen als oorlog, terrorisme en politiek … en alleszins prettiger dan een miezerig verslag over een alweer verloren petanquewedstrijd. Daarom wil ik mij in dit verslag toeleggen tussen het verband van frivool gestoei en de prestaties van vrouwen. Dit onderzoek werd gevoerd aan de McGill Universiteit en werd getriggerd door een eerder onderzoek dat aan het licht bracht dat vrouwen van middelbare leeftijd veel intenser van erotische exploten genieten als gevolg van toenemend zelfvertrouwen en betere vaardigheden. In mijn achterhoofd gaat er een lichtje branden … zou het kunnen dat … jawel … onze Heirnisdamesploeg ??? Oh my god !!! Hoe het juist komt dat seks de prestaties verbetert, weten de onderzoekers van deze Canadese Unief niet; zij denken dat het komt omdat seks een vorm van ‘sport’ is die stress en depressies tijdelijk uitschakelt met alle positieve gevolgen van dien. Het onderzoek dat als baanbrekend wordt beschouwd, is uitvoerig beschreven in het hoog aangeschreven medisch tijdschrift ‘The Lancet’. Het is dus echt geen lulkoek. In een later stadium zal ook het effect van orgasmen op ons gestel en bepaalde prestaties onderzocht worden. Ik heb me alvast geabonneerd op ‘The Lancet’ zodat ik alle info uit eerste hand heb … Ik kan dan misschien de link leggen tussen bepaalde prestaties van …. Neen, ik mag er niet aan denken dat de dag zal komen dat er bij Pc. Heirnis nog uitsluitend damestriplettes actief zullen zijn in de competitie !!! Eén troost is er: dames hebben mannen nodig om tot seksuele exploten te komen… welnu die mannen zijn er ! Op die manier zullen zij dan ook hun balletje bijgedragen hebben als de dames hoge ogen gooien in de competitie ! Wordt ongetwijfeld vervolgd !
bred
PS. Deze week geen foto’s ! Gezien dit artikel werden alle foto’s gecensureerd ! Sorry !!!
Alvorens aan mijn verslag te beginnen, moet ik een bekentenis doen ! Nadat ik de wedstrijd tegen Pc. Omega van zondag 21 januari had ontleed én al de numerieke ‘toevalligheden’ (lees: zekerheden) had ontdekt, was ik vastbesloten om voor de wedstrijd tegen Pc. Reynaertvos niets aan het toeval over te laten en … trachten aan de weet te komen wat de sluwe en listige vossen met ons zinnens waren. Zonder ook maar iemand van het bestuur in te lichten, besloot ik om … een helderziende in te schakelen ! Het gelaat van professor Nostradingus kwam me meer dan bekend voor. De vermaarde ‘ziener’ had ik in mijn jonge jaren, als fervent city-tripper, ettelijke keren zien prijken op aanplakzuilen in de meeste diverse Europese hoofdsteden. Hij wou me ontvangen in zijn bescheiden villa in Sint-Martens-Latem waar hij normaliter géén consult hield, maar voor mij een uitzondering wou maken . Toen ik aanbelde, opende hij in hoogsteigen persoon de deur . Hij was gehuld in een satijnen soort kimono met brede mouwen en had een brede lederen riem rond zijn middel. Zijn blik doorboorde me, ik voelde het aan met mijn ellebogen: dit was een man met bijzondere occulte gaven ! “Kom binnen” zei hij “het is koud buiten” . Ik beschouwde dit al meteen als de eerste waarheid. Hij liet mij binnen in een klein duister kamertje waar het naar zand, keien en verschraald bier rook. “ Ga zitten “ zei hij “Ik wil me even concentreren “. Hij sloot zijn ogen en toen hij deze na zo’n vijf minuten terug opende, zei hij met een krakende stem: “ Oké, nu kan ik alles !”. Ik feliciteerde hem en vroeg of hij nu werkelijk alles kon ‘helderzien’ en voorspellen. “Ik wil beginnen” zei hij “met een eenvoudig inleidend therapeutisch telepathisch experiment. Geef me gewoonweg uw rechterhand, blijf vooral rustig en denk … ‘Moet ik hem nu betalen of moet ik later betalen’ …Is dat niet zo ?” “Neen “ antwoordde ik. “Dan had u dat wel moeten denken” glimlachte hij. “ Hoeveel is het” vroeg ik . “ Dat laat ik aan de beleefdheid van meneer over” antwoordde hij. Ik schoof een briefje van vijftig Euro naar hem toe. “ Ik zie er twee” fluisterde de ziener . Dank u , nu gaan we verder”. “ Ik leg deze biljetten nu voor mij op de tafel en vraag u om uw ogen vijf seconden te sluiten. Juist, goed . Open uw ogen en kijk of de biljetten er nog liggen.” Ik opende mijn ogen en stond perplex: de twee vijftigers waren verdwenen ! “ Ziet u” oreerde hij “uw probleem ligt bij vijftigers “. “ Ja “ repliceerde ik “maar meer toch nog bij petanquers en hun ballen. Ik zou willen weten of wij woensdag aanstaande onze wedstrijd tegen Pc. Reynaert kunnen winnen ? ” “ Alles kan ik nog niet loslaten “ zei hij, “maar dit kan ik u wel zeggen: als Reynaert meer rondes wint dan jullie, hebben zij de overhand. Maar … scoren jullie meer punten dan is de zegen voor jullie. Zo gaat dat nu eenmaal in petanque” “ Wat denkt u van onze pointeurs ?” “ Het zijn harde werkers, ze proberen de ballen te begrijpen, ze voelen waar het ijzer naar toe wil, wat ze vragen en wat ze nodig hebben, dit getuigt van begrip ! Helaas zijn ze niet één met het veld ! “ En onze schutters “ vroeg ik. “ Dan weer te kort, dan weer te lang … hun ballen zijn vaak niet rijp genoeg om uiteen te spatten op deze van de tegenstrever … dat is wat een schutter altijd voor ogen moet houden: de optimale rijpheid ! “ “ Maken wij woensdag een kans” prevelde ik. Hij sloot de ogen voor enkele minuten en zei dan: “ Alles hangt ervan af of ‘het’ er is …je kunt het aan velerlei dingen aanvoelen: de manier waarop de kapitein zijn eerste pint drinkt voor de wedstrijd, het aantal keren dat een vrouwelijke speler gaat plassen, het handjes-schudden voor de wedstrijd, de toss …het kan allemaal bepalend zijn … dat alles tekent de mentaliteit ! “ “ Meneer” zei ik, “ sorry maar dit is me te veel, ik ga “ “ Bij het buitengaan vindt u bij de deur een schaaltje waarin een klein houten balletje ligt. Als u nog drie briefjes van vijftig euro in het schaaltje legt, zal op het balletje het aantal winstpunten van de komende partij verschijnen.” Ik ben buitengegaan en heb mijn hele bezit – twee briefjes van 50 Euro – in het schaaltje gedeponeerd maar … naar het balletje heb ik niet durven kijken !!! Zoals ik bij het begin al zei: ik heb niemand hiervan verteld … nu weten jullie het …. Had ik één briefje van vijftig méér gehad, waren we woensdag niet verloren … dan hadden we vijf punten gehaald in plaats van vier !!! Ik trek me nu zes dagen terug in complete afzondering en hoop door een houding van complete geheelonthouding heeldergans gelouterd en gezuiverd terug op het petanquetoneel te kunnen en mogen verschijnen voor onze thuiswedstrijd tegen Pc. Haeseveld. Sorry, Heirnissers !!!
%
%
