|
04.12.16.
PC. HEIRNIS – PC. ZELZATE
Er zijn zo van die momenten dat je het gevoel hebt dat je een klein beetje een ‘voorspeller’ of een ‘ziener’ bent … Al een paar weken had ik het gevoel dat het niet goed ging … neen… niet zo zeer met de petanque maar wel met mijn Germaine ! Je moet weten dat Germaine niets meer of minder is dan mijn wat aftandse laptop; tja na iets meer dan twee jaar is zo’n ding tegenwoordig al behoorlijk aftands ! Germaine had – zoals elke vrouw – wat kuren: niet op de juiste manier reageren als ik op bepaalde plaatsen drukte , toetsen reageerden niet meer zoals het moest en haar blik vertroebelde soms op de meest onverwachte momenten. Ik zag het ik voorspelde het … Germaine zou het niet lang meer uithouden …Het maakte me triest en wat weemoedig … hoeveel mooie momenten had ze mij in het verleden al niet geschonken. Als ik een wedstrijdstrijd verslag tikte, liet ze mijn vingers over haar gestroomlijnd lichaam glijden en was het alsof er een magische kracht van haar uitging en ze als het ware de inspiratie uit mij zoog.
Ik had het gevoeld na het verslag dat ik vorige week schreef over onze wedstrijd tegen Moeskroen; Germaine was zichtbaar moe, ze stribbelde tegen, liet me niet doen wat ik wilde doen, ze was opstandig en chagrijnig terzelfdertijd.
Gelukkig maar hoefde ik geen verslag te schrijven over onze vriendschappelijke ontmoeting tegen Pc. De Horizon van woensdag 30 november laatstleden…
Wat rust: het zou Germaine goed doen en ik hoopte dat ze me toch weer ter hulp zou komen bij het schrijven van het verslag van onze eerste wedstrijd uit de terugronde . Alweer een ‘zien’-moment van de voorspeller toen ik me realiseerde dat de heenwedstrijd tegen Zelzate nog moest gespeeld worden … raar maar waar … Germaine, ik voelde het…zij zou het ook raar vinden en nukkig en opstandig worden als ik over zo’n raar evenement zou beginnen schrijven …
Ik heb daarom heel bewust twee dagen gewacht om het te proberen: een verslag maken over onze eerste ontmoeting -die eigenlijk de tweede ontmoeting uit deze competitie moest zijn – tegen de Polkaheertjes .
Ik heb Germaine proberen voor te bereiden op haar taak, via nonkel Google heb ik wat opgezocht over Zelzate en … heel wat leuke informatie kunnen verzamelen : over de brug van Zelzate, over de carnavals geplogenheden in de jaren zeventig, over Mietje Stroel, het al even goed plassende lief van Manneken Pis … Germaine scheen zich wat beter te voelen … al deze informatie nam ze liefdevol in zich op …tot op het moment dat ik begon aan het echte verslag van de wedstrijd Pc. Heirnis – Pc Zelzate.
Er was geen huis meer te houden met mijn Germaine !…
Ze weigerde pertinent om letters uit te tikken, getallen veranderde ze naar eigen goeddunken in soms astronomische cijfers en zelfs schuttingswoorden kwamen zomaar uit haar nochtans zuiver klavier …
Het verslag werd een ramp en was niet voor publicatie vatbaar… maar toch, als een laatste eerbetoon aan mijn Germaine heb ik haar laatste schrijfsels afgeprint, ik bewaar ze als een aandenken aan een trouwe, liefdevolle vriendin !
Als ik deze tekst nu tik op mijn Adèle , want zo heb ik mijn nieuwe tik-liefde gedoopt, en ik lees nog even het laatste schrijfsel van Germaine na, besef ik dat zij met een laatste krachtinspanning, geprobeerd heeft om voor onze SnoekstraatBasterds een fantastisch verhaal te schrijven met echter onwezenlijke gebeurtenissen en vooral cijfers: ik zal maar één voorbeeld geven: Germaine tikte in volle overgave: eindstand Pc Heirnis – Pc.Zelzate 222222 - 777 …!!!
Bedankt lieve Germaine het ga je goed in de recyclagehemel en welkom Adèle, hopelijk bezorg jij mij opnieuw veel verslag-schrijf-plezier want dan komen het petanqueplezier én de nodige winstpunten voor Pc.Heirnis zeker terug !
bred
07-12-2016 om 08:31
geschreven door pcheirnis
|
