Ik moet deze aflevering beginnen met een woord van dank aan enkele vrienden uit de westhoek .
Vroeger kwam ik daar vaak voor mijn job .
En aan mijn contacten met de mensen uit die streek hou ik de beste herinneringen over .
West-Vlamingen zijn gastvrij maar daar “ Bachten de Kupe “  heb ik de indruk dat het net nog iets meer is .

Vrijgeviger , hartelijker , en vooral behulpzamer !
Maar goed . Het is een persoonlijke indruk en wellicht gegroeid uit mijn eigen leuke ervaringen .
En aldus kreeg ik op donderdag 9/5 een seintje van ene Patrick Pieters uit Oostduinkerke dat er een jonge duif bij hem was binnen gekomen .

In regel haal ik nooit een verloren gevlogen jonge duif terug en
het kwam mij tevens nogal slecht uit wegens nogal druk en ik overwoog om er afstand van te doen .
Maar toen dacht ik opeens aan een goeie  vriend die daar ergens in de geburen moest wonen en ik vroeg aan de brave man of hij soms Johan Vandenabeele  kende ?

Wel zeker , zei hij , die woont hier vlakbij ! .
Héwel , zei ik  , als je het duifje naar ginder doet komt het wel terecht .
OK , dat komt in orde !! En zonder dank ....
Vervolgens pleegde ik een telefoontje naar Johan met de melding dat het toch al weer een tijd geleden was dat ik hem gezien had .
Komaan jong , kom maar eens af  hé en breng “ en passant “ een jong duifje mee dat ginds in uw geburen zit .
Doe ik , zei  Johan , maar ik ga het duifje zelf gaan halen en zondagmorgen breng ik het naar Lissewege !!
Mooi , MOOI !! En is dat niet te veel moeite ? Welnee ! Waar heb je anders vrienden voor ?
Einde verhaal met een happy end zal je denken . Het is nog niet gedaan want twee dagen later ging mijn GSM weer over .
Het is hier met Ronny Bentein uit Veurne . Er zit hier een duifje van u .

Allez jong !! Wat hebben die van mij bij jullie verloren ?
( ik had er 60 geleerd vanuit Veurne , zo’n 50 km ver , en ik was er 2 kwijt . )

En de Ronny vertelt ...wel ja, ik heb gisterenavond in het lokaal gehoord dat er al eentje van u  in Oostduinkerke zit en misschien kan ik dat ook naar ginder brengen .
Dan is het ineens op gelost .
Zou je dat willen doen ?  vroeg ik . Maar natuurlijk , was het antwoord , we zijn er toch om elkaar te helpen nietwaar ....
Zo zijn ze ginds.... in de streek van den IJZER  , het ijzerbekken , die door Karel Cogge onder water werd gezet door het sas te openen om de opmars van de Duitsers te stoppen . ( oktober 1914 )
Merci Johan & Nicole , Patrick en Ronny  en steeds tot wederdienst bereid .
In een tijd waarin elkaar dwars zitten blijkbaar een hobby geworden is , is dit voorval wel het vermelden waard , denk ik ! ( Nietwaar Guido ? )

Ook een pluim voor de KBDB die besliste om de inkorving en lossingen een dag op te schuiven wegens  bar slecht weer op de zaterdag .
Er was eerst wat gemor van de voerders die in de knoop lagen met hun planning maar uiteindelijk toch wilden mee werken .
Waarbij ik toch even kwijt wil dat niemand gebaat is met halve of hele  rampvluchten met massale verliezen als gevolg !
En aldus korfde ik op vrijdag 39 oude duiven in voor Fontenay ( 340 km ) en op zaterdag  nog eens 40 late jongen voor Clermont ( 220 km ) . Ze zaten reeds 3 weken thuis !
Ook nog eens 58 jonge duiven voor een leervlucht uit Arras ( 114 km ) .
Het was een hele klus om dat allemaal op hun bestemming te krijgen , met in mijn achterhoofd de gedachte , dat de grens wel bereikt is en dat ik aan afslanking moet beginnen denken !!
En op de zondagmorgen werd alles vlot in vrijheid gesteld . Het weer was helder maar koel met een ijzige Noordenwind .
Eigenlijk was het slechter dan voorspeld want als je duiven moet opwachten in je winterkleren is er iets grondig fout !
Hier op een boogscheut van de Noordzee onderga je de invloed er van , zelfs midden in de zomer  ,  als de wind uit het zeegat die zilte zoute kilte tot ver in de polders brengt .
Dan heeft weerman De boosere  het over  een “ zeebries “ en dan moeten we glimlachen over zoveel onwetendheid , als de felle wind over de vlakte raast en mens en dier doet huiveren .....
Een serieuze klus dus voor mijn beestjes . Met mijn jonge duiven zat ik niet zoveel in . Die zijn wel wat gewoon . En watjes zijn hier niet gewenst ! En ze kwamen goed . Het eerste rond 9 u 30 en tegen 11 uur waren ze zo goed als allemaal thuis .
Elk nadeel heeft zijn voordeel en hier is het zo dat met wind op kop ze niet zo gemakkelijk “ door “ vliegen en van “ over “ komen .
En dan kwamen de late voor hun eerste Clermont en die kwamen traag maar gestadig .
De conditie was goed en wat elektrolyten in de drinkpot deed de rest .
Voor hen was het een eerste kennismaking met het hard labeur dat hen te wachten staat op de grote fond .
De oude duiven zaten met een nestje , op 14 dagen broeden , en ze zaten reeds 3 weken stil en dat zou zich laten voelen , dacht ik .
Want net zoals in alle sporten is training belangrijk . Ze moeten toch wat in gevlogen zijn , wat kilometers in de kuiten hebben ....
En dat ging goed . Ze waren niet vroeg , maar kwamen vlot . In goede doen en weinig getekend door de harde tegenwind .
En rond de klok van 14 uur kon ik mij een uurtje te rusten leggen met een voldaan gevoel .
De klus was geklaard , de trein op de rails en helemaal op schema ondanks het beestenweer van de laatste weken .
Hier aan de Zeelaan laten duiven en melker zich niet zo gemakkelijk doen .
Wij weren ons als duivels , als flandriens , als het moet !!
De oude krijgen nu een weekje rust en goede zorgen met een lauw bad op maandagmorgen en wat fijne zaden door de mengeling .
Binnen 14 dagen staat Bourges op het program in het vooruitzicht van de klassieker uit Pau .
De late krijgen opnieuw Clermont voor geschoteld en voor de jongen wordt het menens met de eerste jonge duivenvlucht .
Met de hoop op wat beter weer , wat warmer zou mogen  , groet ik jullie en wens ik jullie veel succes  !
Tot slot iets over duiven een naam geven . Ik doe dat graag en soms grijp ik naar een naam van iemand die van ons heen ging . Uit respect en als herinnering .
Zo kreeg mijn beste jonge duivin van 2016 de naam mee van JO COX , het vermoorde Brits parlementslid .
En nu ga ik zeker en vast 2 duifjes de naam meegeven van twee meisjes .
De een stierf recent een gewelddadige dood en de ander ging heen op de gezegende leeftijd van 97 jaar .
Julie Van Espen en Doris Day . Het laat mij niet onberoerd ..... 
Tot de volgende

Roger Casier