De Maori's zijn de inheemse bewoners van Aotearoa, zoals zij Nieuw-Zeeland noemen. Momenteel noemt 14% van de Nieuw-Zeelandse bevolking zich Maori. Hun bijzondere cultuur heeft een sterke stempel gedrukt op de huidige Nieuw-Zeelandse cultuur. Je ziet en hoort veel Maori-elementen terug in onder andere zang, dans, taal en plaatsnamen.
Pa en marae
Ongeveer duizend jaar geleden kwamen zij aan na een lange reis van de Haiwaiki-eilanden in de Grote Oceaan. Door de eeuwen heen leefden vele Maori-stammen in pa's (versterkte dorpen) waar zij zichzelf voorzagen van eten en drinken. . De stam werd vernoemd naar de voorvader van de stam, bijvoorbeeld Ngapuhi, dat afstammelingen van Puhi betekent. Deze stam is tegenwoordig de grootste stam in Nieuw-Zeeland met meer dan 100.000 leden.
Wanneer er behoefte aan meer voedsel en land was, werden er andere stammen aangevallen. Dit ging er vaak heftig aan toe. Er werden wapens van steen, hout en been gebruikt en de verslagen vijand werd als slaaf ingelijfd en soms zelfs opgegeten.
Toen aan het einde van de 18e eeuw Nieuw-Zeeland werd gekoloniseerd, veranderde er veel voor de Maori's. Er werden grote stukken land afgepakt en hun cultuur werd ondergewaardeerd. Ook poogden zendelingen Maori's te bekeren tot het Christendom.
De laatste jaren is er steeds meer aandacht voor de traditionele Maori-cultuur gekomen. Deze opleving van deze cultuur wordt ook wel Maoritanga genoemd. De Maori-cultuur is rijk en gevarieerd. Hierin speelt voorouderverering een belangrijke rol evenals het geloof in goden. Deze goden vertegenwoordigen de hemel, zee, bergen en oorlog. Andere belangrijke zaken zijn het geloof in de levenskracht (mairu), de geest (wairua) en de spirituele kracht (mana).
Mythes spelen in een belangrijke rol in de traditionele Maori-religie. Het ontstaan van de aarde zien ze zo: in het begin was er niets en dit niets noemen ze Te Kore. Na negen periodes van Te Kore kwam Te Ata, de zonsopgang. Uit de schoot van de duisternis ontstond Ranginui, de hemelvader, en Papatuamaku, Moeder Aarde. Zij werden verenigd en kregen veel kinderen. Deze kinderen richtten de wereld verder in.
De Maori-cultuur kende geen schrift kende. Verhalen en tradities werden levend gehouden door middel van zang, dans, muziek en houtsnijwerken. Nu kennen Maori's wel het schrift en worden de verhalen opgeschreven in verhalen en gedichten.
Vandaag de dag is het 'Maori zijn' een individuele keuze geworden. Mensen zijn niet meer genetisch Maori maar verklaren zichzelf Maori. Dit komt onder andere doordat de 'volbloed Maori' bijna niet meer bestaat door de inmenging van andere culturen. Of iemand Maori is hangt af waar die persoon zich het meest mee verbonden voelt. Net als in veel andere multiculturele landen identificeren veel Nieuw-Zeelanders zich met meer etnische groepen. Vanwege de grotere aandacht voor de Maori-cultuur, zijn er veel Maori-verenigingen opgericht, zoals sportclubs en theatergroepen. Hierdoor ontstaat er een groeiend gemeenschapsgevoel en zeggen veel Maori's hun 'nqakau Maori' weer te voelen, hun Maori-hart in hun voorouders, cultuur en land.
Onlangs heb ik genoten van een optreden van Madonna.... op tv... Wat een diva ; zang, dans... uithouding... pfff. Ik doe het haar niet na. Het was prachtig !
Geniet even mee van enkele van haar songs. Door op de foto te staan kan je nog een andere lied beluisteren
. De naam "Tanzania" is een kunstmatige naam : het is een samenstelling van Tanganyika en Zanzibar. Tanganyika was het voormalige Duitse grondgebied - na de Eerste Wereldoorlog onder Brits bestuur - dat het gehele vasteland besloeg. Het specerijen-eiland Zanzibar was een Engelse kolonie. Tanzania, het grootste land van Oostafrika, is een land van uitgestrekte vlakten, meren en bergen. Het centraal plateau bestrijkt het grootste deel van het land, gedeeltelijk semi-woestijn maar hoofdzakelijk savanne en 'bush'.
In het noorden wordt Tanzania begrensd door Kenia, Lake Vicoria en Oeganda, door de Indische Oceaan waarin de eilanden Zanzibar en Pemba in het oosten, met in het zuiden Mozambique en Zambia. Over de westelijke grens bevinden zich Zaïre, Rwanda en Burundi. Met z'n 945.087 km² (waarvan 886.040 km² land) is Tanzania ongeveer 14 keer zo groot als België en Nederland samen. De afstand tussen Moshi in het noorden en Songea in het zuiden bedraagt ruim 1.300 kilometer, tussen Dar es Salaam in het oosten en Kigoma in het westen ligt ruim 1.600 kilometer. Het land ligt in oostelijk Afrika, precies onder de evenaar, geografisch gezien tussen 1 en 11 graden zuiderbreedte, tussen 30 en 39 graden oosterlengte.
Tanzania telt ruim 29 miljoen inwoners Nagenoeg de gehele bevolking van Tanzania is van Afrikaanse origine en bestaat uit 120 stammen, voornamelijk Bantoetaligen. Bekende stammen zijn onder andere de Masai, Luo, Luguru, Makonde en Ha, maar de grootste stam is die van de Sukuma. Er bestaan geen overheersende tegenstellingen tussen de verschillende stammen. De oorspronkelijke bevolking, de San, ofwel Bosjesmannen, worden nauwelijks meer in Tanzania aangetroffen. Naast deze autochtone bevolking, leeft nog een kleine minderheid allochtonen bestaande uit Aziaten, Arabieren en Europeanen. De dichtsbevolkte gebieden zijn de randgebieden en de eilanden Zanzibar en Pemba
In Tanzania bevinden zich verschillende parken die tot de mooiste ter wereld gerekend mogen worden : Serengeti National Park: de beste tijd om hier te komen is van december tot mei. U kunt dan de grote migratie volgen van de beesten zoals de zebras, achtervolgt door roofdieren op zoek naar een maaltijd. Lake Manyara National Park: beroemd om haar olifanten en bomenklimmende leeuwen. Arusha National Park: dit park ligt in de Ngurdoto krater. Dit is de krater van een vulkaan die waarschijnlijk al 250.000 jaar gedoofd is. Mikumi National Park: in dit park kunt U leeuwen, zebras, luipaarden, cheetahs, giraffen, impalas en vele andere dieren tegenkomen. Ruaha National Park: dit park is het op een na grootste park van Tanzania, maar het grootste olifantenreservaat ter wereld. Selous Game Reserve: dit park is groter dan Zwitserland en daarmee een van de grootste natuurreservaten ter wereld met een geweldig grote olifantenpopulatie. Verder zijn hier ook veel leeuwen te vinden. Gombe National Park: dit park is het huis van meer dan 200 chimpansees en tevens de plaats waar de beroemde Jane Goodall haar leven weidde aan het bestuderen van deze geweldige dieren. Andere parken zijn Katavi, Kilimanjaro, Mahala Mountains en Rubondo Mountains. Verder zijn er nog enkele onderwaterparken.
Dit alles maakt van Tanzania dé plaats voor zowel een budget camping safari als voor een luxueuze lodge safari. Wildparken en de wildernis is niet alles wat Tanzania te bieden heeft. Het landschap van Tanzania is afwisselend door savannes, hoogvlaktes en dalen. De bekendste plek in het land is de berg Kilimanjaro, ook bekend als "het dak van de wereld". Deze kolos is de hoogste vrijstaande berg ter wereld en één van de grootste vulkanen die ooit uit de aardkorst tevoorschijn kwamen. Op heldere dagen kan men hem al vanaf een afstand van 160 kilometer zien. De top ligt maar drie graden onder de evenaar, maar is altijd bedekt met sneeuw en ijs. De piek Uma is 5.895 meter hoog. . In Tanzania leven nog veel kleine bevolkingsgroepen. Elk volk heeft zo zijn eigen gewoonten en gebruiken. Bij het Eyasi-meer leven de Hadzabe, een stam die verwant is aan de bosjesmannen. Ze leven als jagers en spreken een 'klik'-taal. In hetzelfde gebied wonen de bont geklede Datoq, die ooit de vechtlust van de Masai overtrof.
De baobab of apenbroodboom.Volgens een Afrikaanse legende heeft de duivel in een woedende bui deze boom uit de grond getrokken om hem er later verkeerd om weer in te duwen.Daardoor lijkt het alsof de wortels in de lucht steken (en de kruin in de grond staat). De bomen kunnen erg oud worden. Afrikaanse olifanten eten de zachte bast van de Afrikaanse baobab. Onder meer bavianen en andere apen eten de vruchten. Daarom worden de bomen ook wel apenbroodboom genoemd.
Op drie januari wandelden we met Natuurpunt en Pasar langs mooie wegen, bossen, de kronkelende Dender en klimmen terug het Brabants leem-plateau op om het glas te heffen op 2010.
Everbeek, deelgemeente van Brakel, dat helemaal ten zuiden van de Vlaamse Ardennen ligt en paalt aan de Provincie Henegouwen, is in hoofdzaak een uitgestrekt landbouwgebied. De sterkste troeven van Everbeek, een van de meest afgelegen hoeken van Oost-Vlaanderen, blijken de ongerepte natuur, de stilte en de weidse landschappen bezaaid met pittoreske kapelletjes te zijn. Als zeldzame bezienswaardigheden kunnen de beide kerken van de "Tweelingendorpen" Everbeek-Boven en Everbeek-Beneden vermeld worden. De wandelaar op zoek naar puur-natuur zal in dit groene gebied ruimschoots aan zijn trekken komen. Klik op de foto en geniet mee van het uitzicht. De foto's zijn eigen creaties
Onlangs een prachtig optreden van Laura Pausini gezien op Tv Een dame met pit een mooie stem en prachtige liedjes, ook al begrijp ik niet wat ze zingt.
C'est aux fruits sucrés Que l'univers, et la terre Ensemancent Un cadeau divin nous est offert Si l'on croit A cette chance La vie s'arrange Pour nous donner Notre moitié d'orange
C'est un voyage au creux de la chair Ou la guerre, n'existe pas La preuve que chacune de nos prières Sincères, trouvera Une réponse Malgré l'absence Dès que l'amour s'avance
Aime Et fout toi de la haine Ne redeviens pas celle ou celui qui peine La solitude est un chemin cruel N'oublie pas que l'amour est une éternelle
Si tu ne caressait, l'on tremble Ensemble, on ni s'y attendait plus C'est un regard qui nous ressemble Au visage de cet inconnu Soudain les larmes Innondent nos coeurs On etreint le bonheur
Aime La vie est tellement belle Dès que tu deviens celle Ou celui qui aime La certitude que l'autre est essenteil Si ce rendez-vous comme un signe du ciel
Aime Et fout toi de la haine Ne redeviens pas celle ou celui qui peine La solitude est un chemin cruel Souvien toi que l'amour est une éternelle
De eerste zondag van december, onder begeleiding van een gids, ontdekte ik het mooie Kravaalbos. 't Was soms ploeteren in de modder, maar zeker de moeite waard. De Molenbeek gaf al een onderwerp voor discussie. Wegwijzers staan er niet en als je het bos niet kent... Ik noteerde dus wat details om later de weg terug te vinden.De wandeling kan worden aangevat aan het Hof te Putte in de Putstraat te Meldert Je gaat het bos in tot je er weer uit komt(bord links) naar links, dan twee maal rechts, twee maal links en dan komen we in de Huizekenstraat in de bewoonde wereld. Aan fietsknooppunt 47 naar links en aan de slagboom links het bos in. Kort nadien naar rechts, het pad is niet zichtbaar, dan naar rechts en naar links komen we terug aan de kleine molenbeek.
"Het Kravaalbos is een overblijfsel van het vroegere koolwoud, waartoe ook het Zoniënwoud, het Hallerbos, en ja, ook het Buggenhoutbos toe behoorden. De totale oppervlakte van het Kravaalbos bedraagt ongeveer 80 hectare. Het bos zelf en de onmiddellijke omgeving is zon 180 hectare groot en beschermd door een Koninklijk Besluit. Het bos bestaat uit verschillende delen : Het Herenbos of noordelijke gedeelte is gelegen in de gemeente Baardegem, het Armenbos is het westelijke gedeelte en is gelegen in de gemeente Meldert en deels in de gemeente Asse en tenslotte Vogelzang of het oostelijk gedeelte is gelegen in de gemeente Asse. Het centrale gedeelte zelf heet dan Kravaal wat in feite steenvallei betekent (car en vaal).
In de volle middelleeuwen kreeg het bos grote bekendheid omwille van zijn steengroeven. Op initiatief van de abdij van Affligem begon de ontginning en werden de zandstenen uit het grondwater gespoeld. De St.-Martinuskerk te Aalst en de O.L.Vrouwkathedraal te Antwerpen werden met deze zandstenen opgetrokken.
Het hoogste punt van het Kravaalbos ligt op circa 75 meter boven de zeespiegel, het laagste punt op 35 meter. Het eigendom is in handen van een drietal particulieren en het is dankzij de good-will van de eigenaars dat het grootste gedeelte van het Kravaalbos toegankelijk is voor het grote publiek. Volgens de gids mocht je vroeger af en toe de steengroeven in en vonden de kinderen nog fossielen van haaietanden.
Een gedeelte van Kravaalbos is in het gewestplan bepaald onder natuurgebied, een ander gedeelte is natuurreservaat met wetenschappelijke waarde of natuurreservaat en moet in zijn huidige staat bewaard blijven. De vijver en het bronnengebied werden voor het publiek afgesloten en vormt de enige maatregel om de oevergewassen te beschermen. De rijkdom van dit ongestoorde bostype wordt in de hand gewerkt door de aanwezigheid van dit bronnengebied en men ziet op deze plaats dan ook een dicht elzenbos met talrijke wilgen en een lage begroeiing van waterminnende planten.
In het eigenlijke bos, dat in de oorlogsjaren sterk te lijden had onder het wegkappen van vele bomen, heeft de mens sterk ingegrepen en werden de tamme kastanje, de es en de Amerikaanse eik aangeplant. Hier bestaat de ondergroei vooral uit braam, zachte witbol en adelaarsvaren. De adelaarsvaren is echter een beruchte plant die omwille van zijn sterk intensieve beworteling verstikkend werkt op andere planten die zich willen vestigen. De boshyacint en de zachte witbol kunnen zich echter handhaven doordat zij hun bladeren ontwikkelen nog voor dat zij door de adelaarsvaren worden overdekt. Van de oorspronkelijke vegetatie resten alsnog valse salie, lijsterbes, dalkruid, lelietje-van-dalen, de bosanemoon en andere soorten.
Het Kravaalbos is tevens een overwinteringgebied van de buizerd en de ransuil. Bovendien broedt er de voor onze streken zeer zeldzame fluiter, reeds in het voorjaar kan men er de grote bonte specht horen roffelen. In de kruidlaag broeden vooral kleine zangvogels zoals fitis en tjiftjaf."
Als je je in dit koude weer eens wil gaan verwarmen, stap dan eens binnen bij Theater Toone en geniet van een ouderwets gezellig poppenspel
Het marionettentheater vindt zijn oorsprong in de Spaanse periode, tijdens de heerschappij van Filips II, zoon van Karel V, die alle theaters liet sluiten uit vrees dat de publieke bijeenkomsten de vijandigheid van het volk nog zou versterken. Het was in de kelders van de Marollen, in alle clandestiniteit, dat de Brusselaars hun komediespelers vervingen door houten poppen, poechenelles, of polichinelles in Brussels Vloms. Het gespeelde repertoire liet de ongeletterde bevolking toe alsnog in een staat van opstandigheid te vertoeven.
De dynastie van de Toones vangt aan in 1830, met de komst van Antoine Genty, Toone I, die zich met zijn marionetten installeert in de Marollen. Ook al moest het theater meermaals verhuizen, toch breidde het publiek zich alsmaar uit en begon Toone gekend te worden, tot de dag waarop de gemeentelijke autoriteiten de zaal in de Sint-Theresiasteeg onbewoonbaar verklaarden en vernietigden. Ontredderd en ontmoedigd besluit Toone IV zijn verzameling marionetten volledig te verkopen. Gelukkig wordt er in 1931 een groep gevormd die zichzelf de Vrienden van de Marionet noemen en die het folkloristisch patrimonium overkopen en bijgevolg redden van de vergetelheid. De activiteiten worden terug opgenomen in een lokaal in de Christinestraat.
De cinema en televisie vervangen de educatieve en ontspanningsfunctie van het marionettentheater en herleiden het publiek tot zo goed als onbestaand. Niet bij machte om deze nieuwe massacultuur te beconcurreren, besluit een zieke en oude Toone VI in 1963 de deuren van het laatste traditionele marionettentheater in Brussel te sluiten.
Gelukkig blaast Toone VII het Toonetheater in 1966 weer nieuw leven in! Het poppentheater neemt zijn intrek in een huis uit 1696, aan het uiteinde van de Schuddeveldgang en de Sint-Petronillagang, twee steegjes die respectievelijk uitkomen in de Korte Beenhouwersstraat en de Grasmarktstraat. Het gebouw is dan zeer verouderd, maar het wordt opgekocht en gerenoveerd door de Stad Brussel in de loop van de jaren 70. Vandaag is het tegelijkertijd een typisch staminee, een confectieatelier voor poppen, een biblio- en videotheek en een marionettenmuseum waar de gepensioneerden van het podium hangen te bundelen. In 1997 wordt de klassering van het huis en de dubbele bogengang van het steegje eindelijk werkelijkheid
De grond is wit, de nevel wit, De wolken, waar nog sneeuw in zit, Zijn wit, dat zacht verbrijzelt. Het fijngetakt geboomte zit Met witten rijp beijzeld.
De wind houdt zich behoedzaam stil, Dat niet het minste takgetril 't Kristallen kunstwerk breke, De klank zelfs van mijn schreden wil Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel wit, Wat zwijgend toverland is dit? Wat hemel loop ik onder? Ik vouw de handen en aanbid Dit grootse, stille wonder
zuiderbreedte, tussen 30 en 39 graden oosterlengte.
Reserve: dit park is groter dan Zwitserland en daarmee een van de grootste natuurreservaten ter wereld met een geweldig grote olifantenpopulatie. Verder zijn hier ook veel leeuwen te vinden. Gombe National Park: dit park is het huis van meer dan 200 chimpansees en tevens de plaats waar de beroemde Jane Goodall haar leven weidde aan het bestuderen van deze geweldige dieren. Andere parken zijn Katavi, Kilimanjaro, Mahala Mountains en Rubondo Mountains. Verder zijn er nog enkele onderwaterparken.
