De titel is geïnspireerd door een uitspraak van Herman Schueremans, die als bij-job VLD-politicus is van de strekking Van Hecke : “Welvaart, daar moet je voor werken. Dat vergeten politici vaak”.  Sedert 2000 stond de aandacht voor economie en tewerkstelling met Paars(groen) op een laag pitje en dat beginnen we ook te voelen. Er is zelfs geen economische groei meer en steeds meer bedrijven geraken in moeilijkheden. Het aantal werklozen heeft al een recordhoogte bereikt en blijft maar stijgen. En de federale regering blijft maar aanmodderen van de ene begrotingscontrole naar de andere zichzelf wijsmakend dat ze tot 2007 goed bezig zijn.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zelfs de democratische federale oppositie kan het niet langer aanzien en heeft aangeboden om te helpen de economie weer vlot te trekken. Verhofstadt heeft lang kunnen teren op wat zijn voorgangers hebben op de sporen gezet, maar nu is die trein stilgevallen omdat voor Paars(groen) andere eigen beleidsopties bovenaan de agenda werden gezet en daarbij vergeten werd om verder energie te bezorgen aan die trein van welvaart en tewerkstelling. Aanpassingen van kieswetgeving en andere veranderingen om de eigen politieke macht uit te breiden werden belangrijker dan werken aan welvaart, economie, tewerkstelling en oplossen van dringender problemen.

Daardoor kreeg het enthousiasme en de motivatie van ondernemers en werknemers een flinke deuk.  Het wispelturig en klungelig gedrag van onze regering inzake wetgeving en standvastigheid in beslissingen  gaf ons land ook een etiket van ‘onbetrouwbaar’ mee in het buitenland, wat zich illustreert in een daling van de buitenlandse investeringen met meer dan 70 %.  Als we de vlucht naar het VB als barometer mogen beschouwen, heeft trouwens ook de eigen bevolking weinig vertrouwen in het beleid van deze regering.

Vorige jaren dienden nakende verkiezingen nog als excuus voor besluiteloosheid. Sommigen zijn dan zelfs gekozen in kamer, senaat en Vlaams Parlement of Europees Parlement om uiteindelijk nergens te zetelen. Het afgelopen jaar zou kunnen gewerkt worden, maar meer werk dan de voor 21 september 2004 aangekondigde oplossing voor DHL, BHV en de eindeloopbaan kwam er niet. Wel integendeel bleef de regering de problemen voor zich uitschuiven tot ze uitdraaiden op een fiasco. En nu hebben de ministers-burgemeesters zoals Dewael en de Paarse partijen al weer meer oog voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 dan wel aan het werken voor hun federale job : economie en tewerkstelling. Er kunnen weer superministerraden zoals in Gembloux of Raversijde worden ingericht en ze kunnen zelfs dezelfde maatregelen op de agenda zetten, want ze liggen daar nog onaangeroerd. Dewael zet nu al gemeentelijke thema’s als politie en vreemdelingen voorop. Misschien kan hij iets doen aan de gemeentelijke factuur voor de politie, die gemiddeld met 30 % is toegenomen en dat voor ‘meer blauw achter het bureau’.