xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Alle maskers vallen af. Paars blijft Vervotte aanvallen. Na Ceysens, het oortje van federaal Paars Verhofstadt in het Vlaams Parlement stookte al regelmatig tegen de jongste minister, telkens zij de Vlaamse lijn trok in Welzijn. Is het toevallig dat Inge Vervotte nu ook weer kritiek krijgt nadat ze zich liet ontvallen dat Everberg best volledig in Vlaamse handen zou komen. Dit keer zijn Bart Caron (Spirit) en Elke Roex (Spa) de modderwerpers van dienst. Is de vakantie voor hen een geschikte periode om ongegeneerd uit te halen naar een jonge minister. Zien ze in Vervotte, inderdaad het minst ervaren met harde politieke gebruiken, de zwakste schakel om de concurrent van Federaal Paars te treffen ?  Eerder waren er ook al laffe aanvallen op Kris Peeters.

Onder de titel ,,Welzijn uit de oude doos'' verweten de Vlaams-parlementsleden Bart Caron (Spirit) en Elke Roex (SP.A) in een opiniestuk CD&V-minister Inge Vervotte een ,,manifest gebrek aan durf en moed'' (DS 25 juli). In de grond had VLD-fractieleidster Patricia Ceysens zes maanden geleden gelijk toen ze Vervotte verweet een restauratiebeleid te voeren, schreven ze en verwijten Inge Vervotte een ,,manifest gebrek aan durf en moed''.

De aanval van de socialistische vleugel van Paars kwam er blijkbaar nog te vroeg, want het antwoord van de CD&V-minister bleef niet lang uit. De open brief kwam in dezelfde DS onder de titel : Welzijn is geen spektakelstuk. Dat is misschien het grootste onderscheid van het beleid tussen Vervotte en haar voorgangster Vogels, die natuurlijk beter paste in het Paarse verhaal.  Vervotte reageert hierin tegen de kritiek dat haar beleid ,,behoudsgezind, middelmatig, traag en perspectiefloos'' zou zijn. Volgens haar hebben zorgverleners en zorgverstrekkers voornamelijk behoefte hebben aan een betrouwbare overheid en een spectaculaire beleidsommezwaai zou daarmee niet te verzoenen zijn. Het zou getuigen van ministeriële betweterij die vaak geïnspireerd wordt door profileringsdrang maar dikwijls ook leidt tot schade voor het beleidsveld. Met alle betrokkenen - zorgverleners, voorzieningen en cliënten - wil ze in overleg zoeken naar reële en werkbare formules om kwalitatieve zorg te waarborgen. En niet via spektakel of georganiseerd conflict. …

Maar de Vlaamse vrouwen van Paars Verhofstadt zullen wellicht niet ophouden om het leven zuur te maken van hun CD&V-opponent in de Vlaamse regering. Dat ze stoppen om de robotten te spelen van Paars Verhofstadt (&VandeLanotte), voor wie enkel zijn federale winkel telt. Daardoor blijft Paars stokken in de wielen steken van een toekomstgericht Vlaams welzijns- en welvaarts-beleid, dat niet langer onnodig temporiseert om de Franstaligen toe te laten een inhaalbeweging te maken, maar voluit gaat voor de toekomst van Vlaanderen.