Vlaanderen en België zijn welvarend, dat is zeker. Maar velen hebben toch niet veel aan die algemene bevinding en ook niet aan het feit dat het aantal rijken of in cijfers uitgedrukt het aantal Euromiljonairs in dit land sterker stijgt dan onze omringende landen en elders in Europa. Statistisch is het ook waar dat het armen hier onrustwekkende stijgt. Vraag is het dan waar de aandacht het best naar toegaat.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Onze politici van de meerderheidspartijen zien de laatste jaren blijkbaar vooral het stijgend aantal kiezers met veel overschot en die hun persoonlijke weelde alleen maar willen uitbreiden. De politici willen vooral hen lijmen met belastingsverlagingen en het naar de mond gepraat met allerlei rooskleurige vooruitzichten, terwijl ze verzuimen om een echt toekomstgericht beleid te voeren om die algemene welstand te bestendigen. Maar is het voor de algemene welvaart en de toekomst van onze maatschappij niet veel dringender dat de aandacht van de politici gaat naar het stijgend deel van de bevolking dat tekort heeft om maar enigszins te kunnen deel uitmaken van deze maatschappij.

Is het niet verontrustend dat 13,2 % van de Belgische kinderen moet opgroeien in een gezin waar de ouders langdurig werkloos zijn. Dat is merkelijk hoger dan het Europees gemiddelde van 9,9 %.  Het staat als een paal boven water dat kinderen van werkloze ouders het veel moeilijker hebben op school. Welk potentieel voor de toekomstige welvaart van ons land gaat daarmee niet verloren. Die kinderen bouwen een schoolachterstand op en worden vaker gekanaliseerd naar het beroepsonderwijs. Naast een verminderd zelfvertrouwen is er ook een gebrek aan vertrouwen in andere mensen, instellingen en de maatschappij in haar geheel.