Voor wie zicht ergerde aan het feit dat minister Dewael een voorkeurbehandeling genoot bij de VRT , krijgt deze dagen de verklaring. Minister Dewael heeft al maanden een relatie met VRT-radiojournaliste Greet Op de Beeck. De minister van Binnenlandse Zaken werd door omstandigheden verplicht dit openbaar te maken. Patrick Dewael en echtgenote Marleen Van Doren maakten woensdagavond 24 augustus 2005 bekend dat ze een tijdje geleden tot de vaststelling kwamen om hun huwelijk te beëindigen.  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Minister Dewael Dewael betreurt dat “sommige” media het privéleven van politici niet respecteren. Hij heeft het dan over de vermelding in de satirische column ‘Kwaad Bloed’van Koen Meulenaere in Knack. De redacteur voelt zich trouwens daarover niet schuldig, omdat de op 13 oktober 50 jaar wordende minister openlijk paradeerde met zijn 33-jarige verovering. Iederéén in het wereldje wist al van deze affaire en er werd al eerder in zijn column naar verwezen.

Hier kennen we de macho, zoals er wel meer te vinden zijn in zijn partij. En dan moeten we meegeven dat hij moeilijk hoger kon mikken. Greet Op de Beeck werkt sinds 2000 als radiojournaliste bij de VRT-nieuwsdienst. Televisiekijkend Vlaanderen kent haar vooral van haar opmerkelijke optreden in het Eén-programma ‘De Slimste Mens Ter Wereld’. De lezers van Humo verkozen haar tot 'Vrouw van het Jaar' in de Pop Poll. De mannensite Feliks.be verkoos haar dan weer tot Meest Begeerlijke Vrouw.

In verband met de vraag naar de relevantie van de relatie voor het publiek en de mogelijke schending van de privacy lijkt het ons duidelijk. Als een minister en een politiek verslaggeefster van de openbare radio zo openbaar een loopje nemen met de objectieve berichtgeving, dan kan openbaring niet lang uitblijven. Zo interviewde Op de Beeck de jongste weken en maanden verschillende keren Dewael. Dergelijke domme interviews ondermijnen in sterke mate de geloofwaardigheid van onze pers. Poli wees eerder al op duidelijk geënsceneerde interviews op de staatszenders met Verhofstadt en de federale kopstukken nadat deze een eerlijk debat weigerden.

We kunnen ons indenken dat het huichelachtig politieke spelletje bij sommige collega-journalisten, collega-politici en anderen die op de hoogte waren van de verhouding bijwijlen ’kwaad bloed ‘ opriep. Wat te denken van het duidend radio-optreden van de Minister van Binnenlandse Zaken in Spanje met zijn verovering. Beide konden met ons belastingsgeld, hij als minister zij als VRT-journalist, ginder politieke  propaganda plegen tot welzijn van Patrick Dewael. Waar zit de geloofwaardigheid nog van de minister als deze onlangs nog voor VijfTV de lof zong van zijn huwelijk, als dit op dat ogenblik al werd geconfronteerd met de scheiding. Hoe kunnen we hem dan nog in vertrouwen nemen bij belangrijke politieke dossiers en de leiding van ons land, dat de laatste jaren al zoveel klappen kreeg inzake geloofwaardigheid.  In de Oude Politieke Cultuur moest staatssecretaris Chevalier al opstappen omdat hij met zijn vriendin op staatskosten naar Parijs was getrokken.

De politici en vooral de macho-politici hebben trouwens niet te klagen. Vooral de VLD-mandatarissen duiken wel meer op in vrouwenaffaires. Als die politiek niet relevant zijn, bericht de Wetstraatpers daar nooit over. En als het wel relevant wordt, blijft de schroom bijzonder groot., zelfs als bepaalde weblogs, die de nodige details wel naar buiten brengen, de lijdzaamheid van die media aanklagen.