Het is vrijdag 19 augustus 2005 nog bevestigd door een uitspraak van de Brusselse Handelsrechtbank: Er is wel degelijk een probleem met de houding de Franse holding Suez als nipt meerderheidsaandeelhouder van Electrabel (50,1 %). De andere aandeelhouders werden duidelijk benadeeld door de belangenvermenging in het beheer van Electrabel. Het lijkt er sterk op dat de geldmiddelen van Electrabel gewoon worden gebruikt om andere bedrijven van de holding uit de financiële nood te helpen.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een opvallend argument van de Handelsrechtbank was dat uit de debatten was gebleken dat de vraag naar experts bij Electrabel door de minderheidsaandeelhouders rond Eric Knight van de Amerikaanse fondsenbeheerder Knight Vinke  gegrond was. Die experts hadden de schade moeten opmeten van de interventies van Suez bij Electrabel in de afgelopen vijf jaar. Ook de vakbonden zijn trouwens al een tijdje niet te spreken over het leegzuigen van Electrabel door Suez. Daardoor kon Electrabel zijn overtollige liquiditeiten hier niet investeren in industriële projecten, waardoor bijkomende inkomsten en banen werden misgelopen.

Het onverwacht vlugge vakantiebod van Suez op de overige aandelen van Electrabel is zonder twijfel ingegeven door strategische redenen omdat verdere belangenvermenging zou leiden tot veroordelingen. En het door een Belgisch overname-KB verplicht advies van de ganse Raad van Bestuur is een lachertje. De meerderheid van de bestuurders komt uit het kamp van Suez en zijn in het geval van gedelegeerd bestuurder Gerard Mestrallet en Jean-Pierre Hansen zelfs werknemer bij Suez. In andere gevallen zijn het werknemers van Electrabel, maar zijn ze voor hun verdere beroepsloopbaan afhankelijk van Suez. Ook hier is ‘belangenvermenging’ realiteit. Voor Economie-minister Verwilghen is er niets aan de hand, maar we weten al enige tijd dat deze “witte ridder van weleer” niet vies is van lobbywerk voor buitenlandse machten (oa. voor Tabaksindustrie, maar niet aangegeven). Binnen afzienbare tijd krijgen we met Belgacom hetzelfde scenario. Daar werd nog de pensioenlast van het personeel voor later overgenomen om met een dubieuze ingreep de staatsbegrotingsrekening van nu te doen kloppen.

De vrijmaking van de Energiemarkt, die Paarsgroen invoerde op 1 juli 2003, krijgt hiermee wel een gans andere naklank dan men toen kreeg te horen. De gemeenten verloren al een aardige stuiver aan jaarlijkse opbrengsten en dreigen nu in korte tijd ook hun aandelen (gezamenlijk nog 5 %) als spaarpotje voor de toekomst te verliezen. De verleiding om éénmalig nog eens langs de kassa te passeren zal voor de gemeenten groot zijn om vlak voor de verkiezingen nog gedane beloften te financieren. Daarmee komt er nog wat uitstel voor onvermijdelijke nieuwe gemeentelijke belastingen of minder investeringen.

Een ander nadelig gevolg van de vrijmaking van de energie was reeds gekend. Het is een ramp voor de gezinnen met een laag inkomen. Er werd in 2003 wel een ambudsman voor energie beloofd en zoals andere stellige beloften flagrant gebroken, omdat Verwilghen blijkbaar ook hier andere belangen dient. Het parlement heeft in elk geval al een budget toegekend van 834.000 € om die ombudsdienst op te richten.

De liberalisering van de energiemarkt heeft voor de armen een pervers karakter. In Vlaanderen zaten vorig jaar 2.251 Vlaamse gezinnen zonder stroom en 1.189 zonder gas, omdat ze als slechte klanten door de energieleverancier werden buiten gegooid. 44.000 gezinnen moeten hun huishouden beredderen met een stroombegrenzer van 6 ampère of met een budgetbeheerskaart. Duizenden gezinnen met een laag inkomen zijn de speelbal geworden van de energieleveranciers en worden nodeloos op kosten gejaagd. Kwetsbaar als ze zijn komen de arme gezinnen terecht in een draaikolk van problemen. Tien procent van hun broodnodige inkomen gaat op aan energie en beterschap is niet in zicht. Ze worden zelfs dubbel getroffen, omdat ze in slecht geïsoleerde huizen wonen en geen geld hebben om zelf investeringen te doen om hun situatie te verbeteren. Ze komen dus ook niet in aanmerking voor de achteraf komende premies.  In plaats van iets te doen voor deze blijkbaar onbelangrijke mensen spelen de vier Vlaamse en Federale ministers een partijtje doorgeefvoetbal.  

<p>En waarom worden er geen lasten gelegd op overnames of verkopen van bedrijven, terwijl erfenisrechten elders wel van toepassing zijn.  Dat is natuurlijk een andere discussie, maar misschien verklaart het waarom men zo gretig is naar onze bedrijven. Worden onze regeringsleiders voor het niet invoeren van deze maatregel gunstig benaderd met een gouden handdruk. Ook nu was Verhofstadt reeds vooraf ingelicht.</p>