We gaan naar ongeldige verkiezingen doordat onze politici en het staatshoofd al sedert 2003 het BHV-arrest van het Grondwettelijk Hof negeren. In 2003 werd door de paarsgroene regering Verhofstadt de kieswetgeving voor eigen gebruik aangepast naar provinciale kieskringen. Voor Vlaams Brabant konden Reynders-Maingain de kieskring BHV behouden, wat toen door het Arbitragehof als ongrondwettelijk werd beschouwd wegens strijdig met gelijkheidsbeginsel.

Tegen volgende verkiezingen (normaal half juni 2007) moest een oplossing gezocht (eigenlijk splitsing deze kiesomschrijving in Vlaamse Halle-Vilvoorde enerzijds en tweetalig Brussel (lijsten Vlaams en Frans Gewest). In 2005 draaide een poging op niets uit, maar toen werd nog als spitsvondigheid aangenomen dat volgende verkiezingen geldig zouden zijn als deze een paar weken voor normale datum zouden doorgaan...

Maar sedert juni 2007 zitten we al onbetwistbaar met de dreiging dat er geen grondwettelijk geldige federale verkiezingen kunnen doorgaan in België. Dat was ook de reden waarom bij elke crisis sedert 2007 deze normale uitgangsweg werd uit de weg gegaan. Maar dat kon niet blijven duren, vandaar is de bom nu gebarsten zonder dat er een oplossing is voor het BHV-arrest.

Dat het ernstig is blijkt uit het schoorvoetend meegaan naar verkiezingen door Franstalige partijen en nu ook uit de verwittiging die uitgaat van de rechtbanken van eerste aanleg, die de verkiezingen praktisch moet organiseren. We zouden terug moeten naar de situatie voor de Paarsgroene kieswet van 2003: arrondissementele kieskringen. De excellenties hebben ook nu geen oren naar deze waarschuwing van de gerechtelijke macht. Het parlement is nochtans nog niet ontbonden en kan naast andere wetten ook hier perfect een oplossing bieden. Tijdsgebrek is geen uitvlucht omdat de 40 dagen maar ingaan op ogenblik van ontbinding van parlement...