Zijn Paars sluitende Begrotingen betrouwbaar ?   16 okt 2005

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Onze paarse federale regering Verhofstadt  heeft weer een wit konijn gebaard. Ook dit keer krijgen we een sluitende begroting, dat er eigenlijk geen is. Met Vande Lanotte en Reynders werd afgestapt van de volgehouden begrotingsdiscipline van vorige eeuw en er is roekeloos omgesprongen met de rooskleurige vooruitzichten inzake reële begrotingsoverschotten en schuldafbouw. De begrotingsoverschotten lagen in de lijn van de verwachtingen, maar dan zonder buitensporige eenmalige goocheltrucjes. Ook de planning van de schuldafbouw voorzag al enkele jaren een sterkere daling naar de Europese limiet.  

Toekomstige begrotingsministers zitten met de hypotheken opgescheept. Voor 2003 werd 5 miljard fictief kapitaal ingebracht van het Belgacom-pensioenfonds om de lopende uitgaven mee te financieren. Maar daar staan wel de pensioenverplichtingen tegenover van de werknemers van Belgacom. We hadden ook al de overname van het Biac-pensioenfonds, vervroegde 1 miljard euro uitzonderderlijke uitgaven van NMBS, de verkoop voor ruim 1,1 miljard van overheidskantoren, verkoop van nog te innen BTW-tegoeden en later te ontvangen belastingstegoeden. Resultaat is dat in ruil voor deze paniekverkopen de begrotingen van de volgende legislatuur worden gehypothekeerd met miljarden extra uitgaven aan huurgelden voor hun administratieve gebouwen , pensioenen en al verkochte inkomsten uit BTW en belastingen. 

Vande Lanotte heeft de kans gemist om in een periode van langdurige lage rente de schuld echt versneld af te bouwen. Hij is vertrokken met een groot primair surplus en ook die erfenis is grotendeels opgesoupeerd naar ene primair saldo van minder dan 4 %.  Hij zwijgt dit jaar ook wijselijk over zijn Zilverfonds. Het moet tot hem zijn doorgedrongen dat elke weldenkende burger zich niet meer laat vangen door dergelijke ongerijmdheid. Met het Zilverfonds staat de overheid zowaar in de schuld bij zichzelf. De miljarden zijn uitgegeven en zouden de volgende decennia nog eens kunnen uitgegeven worden ? 

Bovendien zijn de loonkosten van het overheidspersoneel serieus gestegen en de nodige overheidsinvesteringen sterk afgebouwd. De paniekoperaties om de begrotingen sluitend te houden zijn dus contraproductief. In de toekomst zullen ze ons zuur opbreken. Ook het vertrouwen in de Belgische fiscaliteit kreeg een ferme deuk. Wat is de geloofwaardigheid nog voor een fiscale discipline als belastingsfraudeurs eerst hun ontdoken opbrengsten kunnen witwassen met een eenmalige bevrijdende aangifte en het jaar nadien al opnieuw fiscale amnestie wordt toegekend.  De kleine spaarders, die dan wel in eigen land belegden, worden dan wel gesanctioneerd en moeten onaangekondigd 15 % roerende voorheffing van hun opbrengsten afgeven. De manier waarop die maatregel met de dag verandert, is weer een toonbeeld van de ernst van het Paarse beleid in ons landje.