xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> “Als we de burger individueel kunnen aanpakken, dan is die vlug te overtuigen met valse cijfers, valse argumenten, valse beloften”. Dat is de politiek van Verhofstadt en de paarse partijen en niet zonder succes ook. Oppositiepartij Vlaams Blok-Belang is op dat vlak trouwens hun politieke partner, want geen enkele partij haalt meer extra stemmen uit die strategie.  Paars en Blok waren trouwens ook partner bij de verandering van het kiesstelsel naar grotere provinciale kieskringen, die vooral in het voordeel spelen van BV-politici ten nadele van de plichtbewuste, toekomstgerichte en meer aan parlementair werk dan aan publiciteit denkende volksverbonden politici.

Het volkse verenigingsleven, zowel voor de jeugd als volwassenen, werd eerder ontmoedigd dan wel gestimuleerd en dat was zeker het geval voor belangen-organisaties, die met studiediensten een bedreiging konden vormen voor de politieke individuele aanpak van ons huidig leger ministers.  Het democratisch karakter van het verenigingsleven of het middenveld werd op die manier subtiel ondermijnd. Geen gelegenheid ging voorbij waarbij vakbonden bij het gerechtvaardigd gebruik van hun stakingsrecht, betoging of ander democratisch spreekrecht in het verdachtenhoekje werden geduwd voor crimineel gedrag. Dat ook de SP.a hier volop aan meewerkt, stemt tot nadenken over het feit dat de politieke strategie van enkele kopstukken zomaar voorrang kan krijgen op een neo-liberale  sociale afbraakpolitiek. 

Uitspraken als “hoe meer ouderen aan het werk blijven, hoe meer werk er overblijft voor de jongeren”, “sociale afbraak is progressief, aan de kant staan van de arbeiders is conservatief” en “wat goed is voor de liberalen is goed voor de socialisten”  kunnen misschien met enige overredingskracht van een goede oplichter nog individueel verkocht worden, maar worden nogal vlug als dwaze praat ontmanteld in groepsgesprekken in het verenigings- of clubleven. Het middenveld leert ook respect opbrengen voor de alledaagse moeilijkheden van de andere leden in de club, in de vereniging of op de wijk. In het middenveld kan elkeen ondervinden dat de zelfzucht van het individu enkel leidt tot verzuring, elitaire eenzaamheid en nog grotere ontevredenheid, terwijl het geluk veeleer te zoeken valt in verbondenheid, solidariteit en een streven naar een leefbaar bestaan voor iedereen.

De gefixeerde aandacht voor belastingsverlagingen en afschaffing van de hoogste belastingsschalen is contraproductief als de politici anderzijds blind zijn voor het onrustwekkend  stijgend aantal medemensen onder de armoedegrens. Als alleen geschenken worden uitgedeeld aan mensen, die al kunnen baden in hun hogere status, terwijl men de verhoogde belastingsdruk afwimpelt op accijnzen en belastingen op levensmiddelen zodat de lagere inkomens evenveel moeten bijdragen als de beter begoeden, zakt inderdaad de welzijnsgraad en het socio-economisch vermogen van die maatschappij. Denemarken is met zijn recordbelastingen het gelukkigste land te wereld, alleen maar omdat het geluksniveau van een samenleving stijgt naarmate de inkomensverdeling gelijkmatiger is. Paars werkt momenteel aan een maatschappij met een buitengewoon rijke Coene naast de armoede lijdende Jan en Piet, die bij Picanol ontslagen werden om Coene zijn monsterwedde te kunnen blijven betalen.