Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
07-02-2012
Geschiedenis herschreven
Geschiedenis herschrijven
We hebben hier het boek herinneringen van zuster Lucia gekocht, beschrijvende de herinneringen van één der zieneressen die in 1917 in Fatima verschijningen van Maria gehad hebben. Zuster Lucia heeft geleefd tot 2005 terwijl de twee andere zieners Jacinta en Francisco als kind gestorven zijn. We hebben het boek, waarin zuster Lucia haar herinneringen verteld, gelezen en snappen nu ook een beetje de bezieling van de pelgrimgangers in Fatima. Een mooi boek, als we de volgende keer nog een keer in Fatima komen zullen we zeker met andere ogen naar de pelgrim gangers kijken. Ook stelt het het belachelijke ikke, ikke, ikke in ons materiele leven aan de kaak. Het (behoorlijk katholieke) boek is ook als pdf bestand op internet te lezen op www.pastorinhos.com/livros/nl/MemoriasI_nl.pdf of anders zoeken op herinneringen van zuster Lucia.
Vandaag konden we niet om het feit heen dat we eens Sopa da pedramoesten eten. Dat is letterlijk vertaald een steensoep. Het verhaal gaat dat vroeger een handige voorbijganger in Almeirim, een stadje in de buurt, misbruik maakte van de goedgelovigheid van de inwoners door te beweren dat hij van een steen soep kon trekken. Een voorwaarde was dat de inwoners er dan enige ingrediënten, vaak rechtstreeks uit eigen tuin, aan moesten toevoegen. Zo kon het voorkomen dat er dan een geurige en voedzame soep ontstond zonder dat de steen enige bijdrage had. Gezeten in het midden van het restaurant met de toepasselijke naam Sopa da Pedra kregen we de soep geserveerd. Een grote soepterrine, gevuld met geurige soep kregen we onder de neus en al roerende zagen we dat het lekkere hummekessoep was!! Die voorbijganger moet een handige Tukker zijn geweest! Zo hebben we daar stiekem de geschiedenis herschreven.
De rits van Willys ski-jas heeft het begeven. In Almeirim zouden zogenaamde Samaras te koop zijn, Dit zijn best wel sjieke jassen met een kraag van vossenbont. Het zijn jassen volgens zeggen gebruikt door herders, jagers etc. Nou, het adres wat we hadden van deze winkel was een onooglijke schoenmakerij in een steegje in Almeirim. Daar hebben we ons gemeld waarna we met een luxe slee werden afgehaald en overgebracht naar een klein winkeltje in de buitenwijken van Almeirim. Daar konden we zon jas passen. Wat we al vreesden, een kingsize jas hadden ze natuurlijk niet. Geen probleem, een maatjas wordt gemaakt, een nieuwe vos geschoten en met twee weken is hij klaar. Het kost een paar cent, maar dan heb je ook wat. 100 procent garantie op de warmte, nadat Willy had uitgelegd dat zijn lage bloeddruk, extreme warmte voorwaarden aan zon jas stelde.. Het is toch wat dat je voor een mooie warme jas, naar Portugal moet.
Materiaalmoeheid.
Er was even windstilte in de berichtgeving. Willy heeft letterlijk iets vervelends ontdekt in zijn mannelijkheid waardoor we aardig van streek raakten. De boodschap is dat je nooit moet wachten met het gaan naar een dokter bij dit soort geconstateerde onvolkomenheden. Wie zijn wij om dit advies in de wind te slaan?
Dus op naar de dokter in Portugal en wel in Rio Maior. In landen als Zweden, Denemarken en Spanje hadden we al ervaring met visites bij plaatselijke doktoren. In Portugal is het zo dat de meeste grote plaatsen een gezondheidcentrum hebben. Hierin is een urgentieafdeling voor alle kwalen die je kunnen plagen. Dit houdt in dat iedereen zonder afspraak naar binnen kan lopen en een visite bij de dienstdoende arts kan afleggen. De mogelijkheid bestond dat de doktoren hier geen Engels spraken, daarom was Antonio, onze Nederlands sprekende buurman zo lief om 3 keer met mij mee te gaan. Zonder morren heeft hij met mij een wachttijd van 3 en een half uur ondergaan voordat wij aan de beurt waren. De boodschap was dat we eerst een scan van de aandoening moesten maken. Ik stond al op om naar de volgende deur te lopen voor het maken van een scan, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Je moet hier zelf een lab zoeken waar ze een zodanige scan kunnen maken. Uiteindelijk kwamen we terecht in een lab in een stadje buiten Rio Maior, waar ze zon scan konden maken. Een dag later konden we daar terecht. Met de resultaten van deze scan zijn we weer een dag later naar Rio Maior gereden om deze aan de arts voor te leggen. Zij sprak Portugees met Antonio als tolk. De aandoening van Willy herkende zij als een bij mannen bekende aandoening met een specifieke naam die ons ontschoten is, die verder relatief ongevaarlijk was. Pfff, dat was een opluchting, want je haalt je van alles in je hoofd. Wel kreeg hij de waarschuwing mee dat als het zich verder ontwikkelde of pijnlijk werd, hij naar een uroloog moest gaan. Dat zou dus einde van onze vakantie betekenen. De andere kant is dat het over een tijdje ook vanzelf weg kan gaan.. We zijn en blijven positief en gaan er van uit dat alles met een sisser is afgelopen. We vergelijken hem met een wat oudere airbus waar ook regelmatig materiaalmoeheid optreedt. Met goed onderhoud houdt je hem toch in de lucht. Een waarschuwing voor iedereen die dit leest, als je naar het buitenland reist neem dan de Europese zorgkaart van je zorgverzekeraar mee, het opent alle deuren voor je, mocht je net als Willy wat overkomen. Hierna konden we eindelijk weer verder met ons programma De kloosterkerk van Batalha is een klooster in Portugal. Het klooster heeft een belangrijke rol gespeeld in de Portugese geschiedenis. Het bouwwerk werd namelijk gebouwd ter ere van de overwinning (Santa Maria da Vittoria) van de Portugezen op de Castilianen in de slag bij Aljubarrota in 1385.Het gebouw is in zandkleurige steen opgetrokken en heeft geen gekleurde of heel grote ornamenten. Een groot aantal versieringen is aangebracht, die geen van alle helemaal gelijk zijn. Dat maakt dat het gebouw in feite één groot kunstwerk is. De fotos tonen de versieringen, die zo rijkelijk zijn aangebracht. Sinds 1983 staat het 'Mosteiro da Batalha' op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Trouwens de reis er naar toe en terug was er ook een om in te lijsten. Maar ja, wat wil je ook als de zon je voortdurend vergezeld.
Materiaalmoeheid.
Er was even windstilte in de berichtgeving. Willy heeft letterlijk iets vervelends ontdekt in zijn mannelijkheid waardoor we aardig van streek raakten. De boodschap is dat je nooit moet wachten met het gaan naar een dokter bij dit soort geconstateerde onvolkomenheden. Wie zijn wij om dit advies in de wind te slaan?
Dus op naar de dokter in Portugal en wel in Rio Maior. In landen als Zweden, Denemarken en Spanje hadden we al ervaring met visites bij plaatselijke doktoren. In Portugal is het zo dat de meeste grote plaatsen een gezondheidcentrum hebben. Hierin is een urgentieafdeling voor alle kwalen die je kunnen plagen. Dit houdt in dat iedereen zonder afspraak naar binnen kan lopen en een visite bij de dienstdoende arts kan afleggen. De mogelijkheid bestond dat de doktoren hier geen Engels spraken, daarom was Antonio, onze Nederlands sprekende buurman zo lief om 3 keer met mij mee te gaan. Zonder morren heeft hij met mij een wachttijd van 3 en een half uur ondergaan voordat wij aan de beurt waren. De boodschap was dat we eerst een scan van de aandoening moesten maken. Ik stond al op om naar de volgende deur te lopen voor het maken van een scan, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Je moet hier zelf een lab zoeken waar ze een zodanige scan kunnen maken. Uiteindelijk kwamen we terecht in een lab in een stadje buiten Rio Maior, waar ze zon scan konden maken. Een dag later konden we daar terecht. Met de resultaten van deze scan zijn we weer een dag later naar Rio Maior gereden om deze aan de arts voor te leggen. Zij sprak Portugees met Antonio als tolk. De aandoening van Willy herkende zij als een bij mannen bekende aandoening met een specifieke naam die ons ontschoten is, die verder relatief ongevaarlijk was. Pfff, dat was een opluchting, want je haalt je van alles in je hoofd. Wel kreeg hij de waarschuwing mee dat als het zich verder ontwikkelde of pijnlijk werd, hij naar een uroloog moest gaan. Dat zou dus einde van onze vakantie betekenen. De andere kant is dat het over een tijdje ook vanzelf weg kan gaan.. We zijn en blijven positief en gaan er van uit dat alles met een sisser is afgelopen. We vergelijken hem met een wat oudere airbus waar ook regelmatig materiaalmoeheid optreedt. Met goed onderhoud houdt je hem toch in de lucht. Een waarschuwing voor iedereen die dit leest, als je naar het buitenland reist neem dan de Europese zorgkaart van je zorgverzekeraar mee, het opent alle deuren voor je, mocht je net als Willy wat overkomen. Hierna konden we eindelijk weer verder met ons programma De kloosterkerk van Batalha is een klooster in Portugal. Het klooster heeft een belangrijke rol gespeeld in de Portugese geschiedenis. Het bouwwerk werd namelijk gebouwd ter ere van de overwinning (Santa Maria da Vittoria) van de Portugezen op de Castilianen in de slag bij Aljubarrota in 1385.Het gebouw is in zandkleurige steen opgetrokken en heeft geen gekleurde of heel grote ornamenten. Een groot aantal versieringen is aangebracht, die geen van alle helemaal gelijk zijn. Dat maakt dat het gebouw in feite één groot kunstwerk is. De fotos tonen de versieringen, die zo rijkelijk zijn aangebracht. Sinds 1983 staat het 'Mosteiro da Batalha' op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Trouwens de reis er naar toe en terug was er ook een om in te lijsten. Maar ja, wat wil je ook als de zon je voortdurend vergezeld.
