Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
07-03-2012
Tuin van de vrede
Omdat onze hoofden even niet meer zo vol met dromen en fantasieën zitten hebben we vandaag de tuin van de vrede, de Buddhaeden in Carvalhal in de buurt van Bombarral bezocht. Een kunstenaar Jose Berardo is met de bouw van dit park begonnen als reactie op de vernieling van de Bamyan Boeddhas in Afganistan, de taliban was zo vriendelijk om toen de beide monumenten op te blazen. In ieder geval heeft de realisatie van dit park een grote vlucht genomen, een gedeelte stond nog op de kop maar was bijna klaar. De entree was 2.50, waarbij verontschuldigend werd gezegd dat bij inlevering bij het verlaten van het park een fles wijn klaarstond. Nou, als je van beelden en sculpturen houdt moet je dit echt wel gezien hebben. We hebben een paar fotos weten te schieten, totdat het toestel zo vriendelijk was om uit de hand te schieten en op de stenen te belanden. Hartstikke kapot dus. Het was een low budget camera (de goedkoopste bij Media markt en ook nog in de aanbieding) maar fotos maken als de beste. De menuknop hebben we bijna nooit gebruikt, gewoon richten en knippen maar. We hebben er drie jaar veel plezier mee gehad, in tegen stelling tot de veel duurdere exemplaren die we eerder hadden en zonder waarschuwing stopten met datgene wat ze moesten doen. En altijd na precies een jaar, als de garantie is verlopen, vis je bij de leverancier achter het net We zoeken hier wel weer een Media Markt of soortgelijk winkeltje voor een toestelletje. In dit park was alles bij de hand. Super blinkende wcs, restaurant, picknickplekken, wijnproeverij en bij het weggaan kregen we beiden inderdaad een mooie fles wijn mee. Het moet hier een goede wijnstreek zijn want er stonden Bacalhôa wijnen van wel 225,- De gratis flessen van ons zullen vast een fractie minder gekost hebben. Lammie scoorde nog een mooie muscatel voor een paar euro. Het moet ons van het hart dat het verkeer in tegenstelling tot 10 jaar geleden, toen we noord Portugal bezochten, veel rustiger is geworden. Natuurlijk is hier niet zo veel verkeer als op de Zuiderval in Enschede, maar toch, het gehaaste gejakker zien we niet meer. We sjokken hier dan ook van plaats naar plaats, spiedend naar wat moois. Zo zagen we op de terugreis nog een gebouwtje met de tekst Museu er op. Het hoorde bij een kerk van Carvalhalo. Het museumpje kon je zo inlopen, geen personeel of toezicht. Prachtig!! Oude meuk in zwart-wit, als Willy dat in musea tegenkomt loopt zijn hoofd weer helemaal vol met fantasieën over vervlogen tijden. Gelukkig heeft hij een behoorlijk groot hoofd! Tegenover de kerk was een tegeltableau in het blauw wit, zo mooi, bijna te mooi om zo verloren langs de straat te staan. Maar ja, het kaduke fototoestel he?
Hoe krijg je een dinosaurus in je hoofd? Miljoenen jaren geleden hebben die beesten, waar we nu staan, rondgelopen, De afdrukken van hun poten staan haarscherp afgedrukt in het graniet, waardoor we opnieuw constateren dat de natuur en de tijd de beste kunstenaars zijn. Een uur lang lekker wegdromen in een voormalige steengroef in de buurt van Fatima. In het park is het zelfs mogelijk om je eigen voetstap in zon afdruk te zetten. s Nachts kun je dan lekker wegdromen in een prehistorische droom, het is een keer wat anders. O ja, we waren nog het wassenbeelden museum in Fatima vergeten. Daar ook nog even snel aangewipt. Nou ja, snel, het was een hartstikke modern museum waar echt aandacht aan besteed was. Erg mooi om daar een uurtje rond te dwalen. Volgden elkaar in de tijdlijn mooi op; de dinosaurussen en het verhaal uit de beide testamenten..
