Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
31-01-2012
In de zon!
Tonnie van harte gefeliciteerd met zijn verjaardag! Als we jullie weerbericht horen liggen wij in de zon. Languit te luieren zolang het nog kan. Iedere keer horen we dat ons weer ook slechter zal worden maar de zon is er gewoon iedere dag! We spreken hier ook van gevoelstemperatuur maar dan in positieve zin. 17 graden in de zon voelt hier aan als 25 graden. Onze VVV die iedere morgen het brood komt brengen zegt dat het kan vriezen of dooien in Portugal, tenminste dat denken we want hij praat Portugees-Engels en wij Engels-Portugees. Inderdaad, s nachts kan het een graadje vriezen, maar tegen 11 uur is het alweer best te harden zittend op ons terras, genietend van een bakje décafe koffie. Willy is langzaam aan weer vervallen in zijn crash dieet, zijn hartritme liep weer regelmatig uit de pas, nu houdt het zich wel weer koest. Hij heeft zijn baard laten staan, dus schrik niet als hij terug komt.
Hadden we ons bericht over het prachtige Obidos nog maar net geschreven, mailt Tim ons dat hij daar vorige maand nog geweest was bij zijn werkbezoek in Peniche. Hij wel hoor! Maar ja, het is ook wel een unieke plek. Johan (en Martha) ook bedankt voor de leuke reactie en Lammie zegt dat haar zussen de computer eens aan moeten zetten zodat zij eens met hun kan mailen.
We hebben ons al aardig gesetteld, de soep van de buurvrouw Silla smaakt voortreffelijk en als we heimwee hebben gaan we naar de Lidl in Rio Maior waar we ons tussen de Nederlandse en Duitse opschriften alweer gauw thuis voelen. Het komt voor dat we een meer dan een tachtig jaar oude lifter meenemen naar Rio Maior. Hij staat hier dan een beetje verloren op de hoek van de straat en we denken dat hij dan de bus naar Rio Maior heeft gemist. Het is onze overbuurman tio (oom) Raul. Hij is duidelijk dankbaar als we hem bij het park van Rio Maior afzetten, waar hij met leeftijdgenoten zijn tijd verdoet.
We hebben een kijkje genomen in Caldas da Rainha een stadje in de buurt van Obidos..Het staat bekend om zijn kuuroord gevestigd rondom voormalige zwavelbronnen. Een leuk stadje, met mooie oude panden. Je kunt er goed winkelen en genieten van een cappuccino met wat lekkers.
De verdere berichten kunt u lezen door op de pijl naar rechts onderaan de berichten te klikken.
Wij hebben een open haard. Het ding moet natuurlijk wel gevoed worden. We ruimen rond het huis wat afvalhout op en halen bij een bedrijf in Rio Maior open-haard hout. Arminda waarschuwt ons dat het morgen erg koud zal worden. Onze bakker vindt het ook nodig ons te waarschuwen dat het erg koud zal worden. Arminda, de schat, klopt op onze deur en toont ons triomfantelijk een berg hout die ze voor ons huis gesleept heeft. Of ik een zaag heb, vraagt ze, anders wil ze dat ook nog wel zagen. We krijgen het gevoel dat we binnenkort het scenario van Nova Zembla krijgen.
Nou, het is de dag (donderdag) dat het zo koud zal worden. We trekken de rolluiken omhoog en zien de zon volop schijnen. Het internet zegt dat het vandaag 12 graden zal worden, mijn ISO onderbroek ligt allang weer in de koffer en als ik de bakker vertel dat het in Nederland ongeveer 12 graden onder nul is, spert hij de ogen open en zegt dat hij medelijden heeft met jullie. Ik moet denken aan de spreuk van Henk: Het kan vriezen, het kan dooien, als je op de bek gaat, ben je te laat met strooien. Willy met zijn lage bloeddruk en dus zijn 2 truien en ski-jas valt niet eens op tussen de Portugezen met eveneens ski-jassen dassen en mutsen. Verder vallen we natuurlijk op doordat Willy torenhoog uitrijst boven de gemiddelde Portugees en helemaal nu hij zijn baard als een zeerover laat staan.
In de straat waar onze straat een zijstraatje van is, hebben wij kennis gemaakt met heel aardige uit Holland gerepatrieerde Portugezen, die voortreffelijk Hollands spreken. Hij is de oud burgemeester van ons dorp. Mochten we helemaal klem komen te zitten, kunnen we daar terecht. Omdat het zo zonnig is, toeren we via een prachtige route naar Santarem, een wat grotere stad ten oosten van ons dorp. Een aardige juffrouw van de toeristinfo helpt ons door ons voor deze dag een doel te geven. De Porta del Sol, met musea, daar moeten we heen volgens haar. Nou ze had geen ongelijk, wat een uitzicht over de Taag. de rivier die in Lissabon in de oceaan stroomt! Verder staat de stad vol met monumenten, voornamelijk mooie kerken. Alle vorsten, die hier gewoond hebben en iets akeligs of moois meegemaakt hebben, gaven opdracht hier een kerk te stichten. Allemaal monumenten nu en sommige zijn nog authentiek. We komen er nog wel eens op terug.
Potverdorie, het heeft vannacht gevroren! De wasbak met daarin nog wat water voor de plantjes is helemaal bevroren. De zon schijnt wel maar de wind brengt jullie rotkou met een cirkel over de oceaan naar ons toe. Italië schijnt helemaal ontwricht te zijn door sneeuw en kou. Nou, vanmiddag zitten we met onze ski-jas aan, gewoon weer op ons bankje voor het huis in de zon. Uit de ooghoeken zien we nog dat Arminda nieuw haardhout voor onze deur heeft neergelegd. Altijd lachen die vrouw, maar ja Willy heeft haar een paar dagen uitvoerig geprezen toen ze nieuwe krullen in het haar had gekregen. Daar kan geen bos rozen of doos bonbons tegenop (weet hij van zijn eigen vrouw) Met onze tv kunnen we gelukkig de Nederlandse radio en tv zenders ontvangen dank zij ons onvolprezen reispakket die we overgehouden hebben uit de camper. Een schoteltje op het reservewiel, Canal Digital ontvanger en platte tv tussen de kleding in de koffer, doet ons overal alle programmas uit Nederland ontvangen. In het huis is wel een tv, daar zijn de Portugese zenders mee te ontvangen. Het Portugees van ons is gebrekkig, gelukkig kunnen we ons met wat woorden Spaans redden. Natuurlijk, iedere ochtend krijgen we van Paulo, de bakker, een mini cursus, maar dan merk je dat de Portugezen veel meer zingenen neusklanken gebruiken. Hebben we weer een paar woorden geleerd, dan worden we overhoord, waarbij hij soms lachend en hoofdschuddend wegloopt. We hebben al een paar keer eerder gezegd dat het voor ons een verademing is om ons in het dagelijkse Portugese leven te bewegen. Niemand, maar dan ook echt niemand die zich aan ons opdringt, geen obers, marktkooplui of winkeliers, die aan je jas gaan hangen, we weten nog niet of het aan ons of aan de anderen ligt. Het is in ieder geval lekker rustig zo en we hopen dat we dat zo kunnen houden. In andere landen hebben we dat wel eens anders meegemaakt. Iedereen kan daar over meepraten denken we.
We genieten nog steeds van de onverwachte momenten als we de verkeerde weg nemen of in het verkeerde dorp uitkomen. Er is altijd wel een kasteel, Romeinse brug of zo maar een mooi panorama waar we onverwacht van kunnen genieten. Natuurlijk kwamen we voor Lissabon, maar dar raakt steeds verder op de achtergrond ons niet realiserend dat het hier zo mooi zou zijn. Zelfs het wandelen vanaf ons huis levert soms onverwachte momenten op. Ons huis grenst aan een, voor ons reuzen, eucalyptus woud, waar we al menig uur hebben doorgebracht.
Tonnie van harte gefeliciteerd met zijn verjaardag! Als we jullie weerbericht horen liggen wij in de zon. Languit te luieren zolang het nog kan. Iedere keer horen we dat ons weer ook slechter zal worden maar de zon is er gewoon iedere dag! We spreken hier ook van gevoelstemperatuur maar dan in positieve zin. 17 graden in de zon voelt hier aan als 25 graden. Onze VVV die iedere morgen het brood komt brengen zegt dat het kan vriezen of dooien in Portugal, tenminste dat denken we want hij praat Portugees-Engels en wij Engels-Portugees. Inderdaad, s nachts kan het een graadje vriezen, maar tegen 11 uur is het alweer best te harden zittend op ons terras, genietend van een bakje décafe koffie. Willy is langzaam aan weer vervallen in zijn crash dieet, zijn hartritme liep weer regelmatig uit de pas, nu houdt het zich wel weer koest. Hij heeft zijn baard laten staan, dus schrik niet als hij terug komt.
Hadden we ons bericht over het prachtige Obidos nog maar net geschreven, mailt Tim ons dat hij daar vorige maand nog geweest was bij zijn werkbezoek in Peniche. Hij wel hoor! Maar ja, het is ook wel een unieke plek. Johan (en Martha) ook bedankt voor de leuke reactie en Lammie zegt dat haar zussen de computer eens aan moeten zetten zodat zij eens met hun kan mailen.
We hebben ons al aardig gesetteld, de soep van de buurvrouw Silla smaakt voortreffelijk en als we heimwee hebben gaan we naar de Lidl in Rio Maior waar we ons tussen de Nederlandse en Duitse opschriften alweer gauw thuis voelen. Het komt voor dat we een meer dan een tachtig jaar oude lifter meenemen naar Rio Maior. Hij staat hier dan een beetje verloren op de hoek van de straat en we denken dat hij dan de bus naar Rio Maior heeft gemist. Het is onze overbuurman tio (oom) Raul. Hij is duidelijk dankbaar als we hem bij het park van Rio Maior afzetten, waar hij met leeftijdgenoten zijn tijd verdoet.
We hebben een kijkje genomen in Caldas da Rainha een stadje in de buurt van Obidos..Het staat bekend om zijn kuuroord gevestigd rondom voormalige zwavelbronnen. Een leuk stadje, met mooie oude panden. Je kunt er goed winkelen en genieten van een cappuccino met wat lekkers.
De verdere berichten kunt u lezen door op de pijl naar rechts onderaan de berichten te klikken.
