Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
02-02-2012
Santarem
Wij hebben een open haard. Het ding moet natuurlijk wel gevoed worden. We ruimen rond het huis wat afvalhout op en halen bij een bedrijf in Rio Maior open-haard hout. Arminda waarschuwt ons dat het morgen erg koud zal worden. Onze bakker vindt het ook nodig ons te waarschuwen dat het erg koud zal worden. Arminda, de schat, klopt op onze deur en toont ons triomfantelijk een berg hout die ze voor ons huis gesleept heeft. Of ik een zaag heb, vraagt ze, anders wil ze dat ook nog wel zagen. We krijgen het gevoel dat we binnenkort het scenario van Nova Zembla krijgen.
Nou, het is de dag (donderdag) dat het zo koud zal worden. We trekken de rolluiken omhoog en zien de zon volop schijnen. Het internet zegt dat het vandaag 12 graden zal worden, mijn ISO onderbroek ligt allang weer in de koffer en als ik de bakker vertel dat het in Nederland ongeveer 12 graden onder nul is, spert hij de ogen open en zegt dat hij medelijden heeft met jullie. Ik moet denken aan de spreuk van Henk: Het kan vriezen, het kan dooien, als je op de bek gaat, ben je te laat met strooien. Willy met zijn lage bloeddruk en dus zijn 2 truien en ski-jas valt niet eens op tussen de Portugezen met eveneens ski-jassen dassen en mutsen. Verder vallen we natuurlijk op doordat Willy torenhoog uitrijst boven de gemiddelde Portugees en helemaal nu hij zijn baard als een zeerover laat staan.
In de straat waar onze straat een zijstraatje van is, hebben wij kennis gemaakt met heel aardige uit Holland gerepatrieerde Portugezen, die voortreffelijk Hollands spreken. Hij is de oud burgemeester van ons dorp. Mochten we helemaal klem komen te zitten, kunnen we daar terecht. Omdat het zo zonnig is, toeren we via een prachtige route naar Santarem, een wat grotere stad ten oosten van ons dorp. Een aardige juffrouw van de toeristinfo helpt ons door ons voor deze dag een doel te geven. De Porta del Sol, met musea, daar moeten we heen volgens haar. Nou ze had geen ongelijk, wat een uitzicht over de Taag. de rivier die in Lissabon in de oceaan stroomt! Verder staat de stad vol met monumenten, voornamelijk mooie kerken. Alle vorsten, die hier “gewoond” hebben en iets akeligs of moois meegemaakt hebben, gaven opdracht hier een kerk te stichten. Allemaal monumenten nu en sommige zijn nog authentiek. We komen er nog wel eens op terug.