Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
17-01-2012
lepra sanatorium in Fontilles
Op een steenworp afstand van onze verblijfplaats in Campell , bevindt zich een bijzondere kliniek: de leproserie Fontilles. Het is de enige plaats in Europa waar nog een groep melaatsen wordt verpleegd. Dit jaar viert Fontilles zijn honderdjarig bestaan.
Lepra of melaatsheid werd in de 19e eeuw ´ontdekt´ door de Noor Gerhard Henrik Armauer Hansen, op een moment dat er in Noorwegen ongeveer 2000 zieken waren. Door Hansen kreeg de bacterie mycobacterium leprae een naam en werd de ziekte verklaarbaar en bestrijdbaar.
Lepra, zo ontdekte Hansen, wordt overgedragen door de adem van al geïnfecteerden, en kan naar binnen dringen via de huid of het zenuwstelsel. De besmetting vindt veel minder snel plaats dan bij griep of tuberculose, maar heeft wel verstrekkende gevolgen. De ziekte is zeker in een later stadium lastig te bestrijden. De eerste symptomen zijn vaak ongevoelige plekken op de huid. Omdat de bacterie doorgaans de meest koude plekken van het lichaam opzoekt, zijn de handen, voeten en neus vaak het snelste aangetast. Het is een mythe dat de ziekte er voor zorgt dat lichaamsdelen gewoon ´er af vallen´. Wel zorgt de ziekte er voor dat lichaamsdelen zich langzaam maar zeker naar binnen trekken en dus op díe manier verdwijnen.
In Fontilles, een leproserie van Franciscaner nonnen, wonen op dit moment nog 58 personen die eerder de ziekte hebben gehad en nu alleen nog als ex-zieken te herkennen zijn door hun misvormingen. Omdat de ziekte vroeger steeds leidde tot een grote afwijzing van de rest van de samenleving (veel steden hadden hun eigen leproserie buiten de stadswallen) is ook Fontilles een verborgen oord. Verscholen achter een berg en omringd door een muur van bijna vijf kilometer lengte biedt het al een eeuw verzorging aan een groep zieken. De muur, gedrapeerd tegen de tegenoverliggende berghelling is voor ons goed zichtbaar
Op dit moment zijn er nog slechts drie lepraspecialisten in Spanje. De ziekte is helaas nog steeds een groot kwaad in Azië, Afrika en Zuid-Amerika.
Het is alweer donderdag als we dit schrijven; morgen vertrekken we naar Portugal. De bedoeling is dat we de Tomtom negeren en een route over de Spaanse hoogvlakte nemen, met een overnachting in een hotel in the midlle of nowhere. De reservering hebben we hier geregeld. We hebben vanmiddag met Sjaak en Lenie en bekenden van hun geluncht bij de wok in El Verger, een plaats dichtbij. Tsja, als de Spanjaarden s middags kunnen bunkeren, dan kunnen wij dat ook, of niet dan. Nog even uitbuiken in de zon en dan is het hier gedaan met de mooie temperatuur in de zon. s Avonds en s nachts is het hier koud hoor. Willy met zijn lage bloeddruk heeft inmiddels een intense vriendschap gesloten met het kacheltje van Sjaak en Lenie. Overdag is hij niet uit de zon weg te slaan en s avonds zit hij bijna op hun warmtebron. De zwartkoppen, putters en Europese kanaries laten, nog enigszins bedeesd, hun liedje al horen, de mimosa bloeit en de wespen zoemen al om je oren.
Lammie heeft haar zinnen gezet op een prachtig appartement in ons dorp Campell, waar we voor december 2012 en januari 2013 willen boeken. Lenie zal bemiddelen bij de boeking van dit onderkomen. We denken dat het wel in orde komt.
