Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
19-01-2012
Morgen naar Portugal
Het is alweer donderdag als we dit schrijven; morgen vertrekken we naar Portugal. De bedoeling is dat we de Tomtom negeren en een route over de Spaanse hoogvlakte nemen, met een overnachting in een hotel in the midlle of nowhere. De reservering hebben we hier geregeld. We hebben vanmiddag met Sjaak en Lenie en bekenden van hun geluncht bij de wok in El Verger, een plaats dichtbij. Tsja, als de Spanjaarden s middags kunnen bunkeren, dan kunnen wij dat ook, of niet dan. Nog even uitbuiken in de zon en dan is het hier gedaan met de mooie temperatuur in de zon. s Avonds en s nachts is het hier koud hoor. Willy met zijn lage bloeddruk heeft inmiddels een intense vriendschap gesloten met het kacheltje van Sjaak en Lenie. Overdag is hij niet uit de zon weg te slaan en s avonds zit hij bijna op hun warmtebron. De zwartkoppen, putters en Europese kanaries laten, nog enigszins bedeesd, hun liedje al horen, de mimosa bloeit en de wespen zoemen al om je oren.
Lammie heeft haar zinnen gezet op een prachtig appartement in ons dorp Campell, waar we voor december 2012 en januari 2013 willen boeken. Lenie zal bemiddelen bij de boeking van dit onderkomen. We denken dat het wel in orde komt.
Op een steenworp afstand van onze verblijfplaats in Campell , bevindt zich een bijzondere kliniek: de leproserie Fontilles. Het is de enige plaats in Europa waar nog een groep melaatsen wordt verpleegd. Dit jaar viert Fontilles zijn honderdjarig bestaan.
Lepra of melaatsheid werd in de 19e eeuw ´ontdekt´ door de Noor Gerhard Henrik Armauer Hansen, op een moment dat er in Noorwegen ongeveer 2000 zieken waren. Door Hansen kreeg de bacterie mycobacterium leprae een naam en werd de ziekte verklaarbaar en bestrijdbaar.
Lepra, zo ontdekte Hansen, wordt overgedragen door de adem van al geïnfecteerden, en kan naar binnen dringen via de huid of het zenuwstelsel. De besmetting vindt veel minder snel plaats dan bij griep of tuberculose, maar heeft wel verstrekkende gevolgen. De ziekte is zeker in een later stadium lastig te bestrijden. De eerste symptomen zijn vaak ongevoelige plekken op de huid. Omdat de bacterie doorgaans de meest koude plekken van het lichaam opzoekt, zijn de handen, voeten en neus vaak het snelste aangetast. Het is een mythe dat de ziekte er voor zorgt dat lichaamsdelen gewoon ´er af vallen´. Wel zorgt de ziekte er voor dat lichaamsdelen zich langzaam maar zeker naar binnen trekken en dus op díe manier verdwijnen.
In Fontilles, een leproserie van Franciscaner nonnen, wonen op dit moment nog 58 personen die eerder de ziekte hebben gehad en nu alleen nog als ex-zieken te herkennen zijn door hun misvormingen. Omdat de ziekte vroeger steeds leidde tot een grote afwijzing van de rest van de samenleving (veel steden hadden hun eigen leproserie buiten de stadswallen) is ook Fontilles een verborgen oord. Verscholen achter een berg en omringd door een muur van bijna vijf kilometer lengte biedt het al een eeuw verzorging aan een groep zieken. De muur, gedrapeerd tegen de tegenoverliggende berghelling is voor ons goed zichtbaar
Op dit moment zijn er nog slechts drie lepraspecialisten in Spanje. De ziekte is helaas nog steeds een groot kwaad in Azië, Afrika en Zuid-Amerika.
Het is vandaag zondag; marktdag in Spanje. We bezoeken de markt in El Verger, in de buurt van Campell, het dorpje waar we verblijven. Alles is hier te koop voor een prijs van max 5; spijkerbroeken en andere kleding en alle denkbare andere handelswaar die je maar bedenken kunt. Het flaneren in de zon voert hier de boventoon, de jas kan uit en sommigen lopen al in het T-shirt.
Na de markt sjokken we de berg op en bivakkeren dan in het restaurant boven op de top van de berg, met een uitzicht over het dal tot de Middellandse zee. Dineren duurt hier gewoon 3 uur, dus de dag is bijna al weer kapot. Erg he?
We hebben een paar fotos van het uitzicht en van ons en Sjaak en Lenie in de zon bijgevoegd.
Op de foto van het uitzicht ziet u linksboven een aantal gebouwen, waaronder het restaurant waar we naar toe wandelden en lekker hebben gegeten.
Als we dit schrijven zijn we onderweg naar Spanje en Portugal, op ons eerste overnachtingadres,. Een boerderij in de buurt van de E45 onder Metz. (Cheminot) We werden door een charmante Française, Fabiënne genaamd, welkom geheten. Het bleek de plaatselijke veearts te zijn. Wij krijgen daar een werkelijk zeer luxe kamer toegewezen. Ons Frans is abominabel dus gaat de conservatie in Engels met Frans, Duits en Hollands vermengd verder. We verstaan ons wederzijds en dat is goed zo . Verder laat ze ons met rust. De lakens ruiken overigens naar roosjes.
De reis was goed, in de avondspits zijn we Nederland en België doorgereisd. In januari is dat goed te doen zodat Willy maar een of twee keer g.. gloeiende !#@$!! in goed Hollands heeft hoeven te roepen, tegen een automobilist die niet deed wat Willy verwachtte. Ja, zo gaat dat; zit hij op de fiets dan verwenst hij iedere automobilist, zit hij in de auto dan verwenst hij iedere fietser die zijn pad kruist. Dat verwensen zal wel nooit overgaan.
Morgen gaan we 700 km zuidelijker tot aan de Middellandse zee.
Nou, na Lyon was het al zover; de zon die in je ogen prikte, de temperatuur die met 5 graden omhoog schoot op weg naar het volgende overnachtingsadres. Bij Nimes gaf de TomTom linksaf op. Bleek daar de moeder van alle opstoppingen te zijn. Gekke Franse automobilisten die elkaar niet het licht in de ogen gunden. Wij waren als de enigste gekke Hollander in die opstopping de katalysator door zo nu en dan een slachtoffer er tussen te laten. We hebben niet één hengst op de claxon gehad, chapeaud voor de Franse automobilist dan maar.
Het bleken Fransen te zijn die die avond allemaal Nimes in wilden rijden i.v.m. de pas begonnen uitverkoop.
De laatste reisdag verliep zonder problemen, zonnetje op het autoraam, buiten 16 graden, Barcelona en Valencia letterlijk links laten liggen en dan arriveren bij Sjaak en Lenie. De nieuwe lambda sonde in de auto(ja sorry hoor, zo heet zon ding nu eenmaal bij Huiskes) van 360,- hield zich goed.
Al met al hebben we een ontspannen reis gehad, als je bedenkt dat je toch maar mooi half Europa doorgereisd bent.
Het is vandaag zondag; marktdag in Spanje. We bezoeken de markt in El Verger, in de buurt van Campell, het dorpje waar we verblijven. Alles is hier te koop voor een prijs van max 5; spijkerbroeken en andere kleding en alle denkbare andere handelswaar die je maar bedenken kunt. Het flaneren in de zon voert hier de boventoon, de jas kan uit en sommigen lopen al in het T-shirt.
Na de markt sjokken we de berg op en bivakkeren dan in het restaurant boven op de top van de berg, met een uitzicht over het dal tot de Middellandse zee. Dineren duurt hier gewoon 3 uur, dus de dag is bijna al weer kapot. Erg he?
We hebben een paar fotos van het uitzicht en van ons en Sjaak en Lenie in de zon bijgevoegd.
Op de foto van het uitzicht ziet u linksboven een aantal gebouwen, waaronder het restaurant waar we naar toe wandelden en lekker hebben gegeten. 
