Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
05-02-2012
Het is mooi hier.
Potverdorie, het heeft vannacht gevroren! De wasbak met daarin nog wat water voor de plantjes is helemaal bevroren. De zon schijnt wel maar de wind brengt jullie rotkou met een cirkel over de oceaan naar ons toe. Italië schijnt helemaal ontwricht te zijn door sneeuw en kou. Nou, vanmiddag zitten we met onze ski-jas aan, gewoon weer op ons bankje voor het huis in de zon. Uit de ooghoeken zien we nog dat Arminda nieuw haardhout voor onze deur heeft neergelegd. Altijd lachen die vrouw, maar ja Willy heeft haar een paar dagen uitvoerig geprezen toen ze nieuwe krullen in het haar had gekregen. Daar kan geen bos rozen of doos bonbons tegenop (weet hij van zijn eigen vrouw) Met onze tv kunnen we gelukkig de Nederlandse radio en tv zenders ontvangen dank zij ons onvolprezen reispakket die we overgehouden hebben uit de camper. Een schoteltje op het reservewiel, Canal Digital ontvanger en platte tv tussen de kleding in de koffer, doet ons overal alle programmas uit Nederland ontvangen. In het huis is wel een tv, daar zijn de Portugese zenders mee te ontvangen. Het Portugees van ons is gebrekkig, gelukkig kunnen we ons met wat woorden Spaans redden. Natuurlijk, iedere ochtend krijgen we van Paulo, de bakker, een mini cursus, maar dan merk je dat de Portugezen veel meer zingenen neusklanken gebruiken. Hebben we weer een paar woorden geleerd, dan worden we overhoord, waarbij hij soms lachend en hoofdschuddend wegloopt. We hebben al een paar keer eerder gezegd dat het voor ons een verademing is om ons in het dagelijkse Portugese leven te bewegen. Niemand, maar dan ook echt niemand die zich aan ons opdringt, geen obers, marktkooplui of winkeliers, die aan je jas gaan hangen, we weten nog niet of het aan ons of aan de anderen ligt. Het is in ieder geval lekker rustig zo en we hopen dat we dat zo kunnen houden. In andere landen hebben we dat wel eens anders meegemaakt. Iedereen kan daar over meepraten denken we.
We genieten nog steeds van de onverwachte momenten als we de verkeerde weg nemen of in het verkeerde dorp uitkomen. Er is altijd wel een kasteel, Romeinse brug of zo maar een mooi panorama waar we onverwacht van kunnen genieten. Natuurlijk kwamen we voor Lissabon, maar dar raakt steeds verder op de achtergrond ons niet realiserend dat het hier zo mooi zou zijn. Zelfs het wandelen vanaf ons huis levert soms onverwachte momenten op. Ons huis grenst aan een, voor ons reuzen, eucalyptus woud, waar we al menig uur hebben doorgebracht.
