Frankrijk en... het einde van ons zwerversleven???
September, de grote vakantie gedaan en ook hier valt alles weer in de plooi. De kleinkinderen waren regelmatig hier en 't was een huis vol leven maar 't zou niet veel langer mogen duren - we raken nogal vlug aan 't einde van onze energie. Tijd dus om er weer eens tussenuit te gaan. We voelen ons steeds goed in Frankrijk en hebben geen nood meer om de hele wereld te verkennen. We houden het dus maar bij het bekende. We vertrekken met regen en rijden tot Luxeuil les Bains. Willen zo vlug mogelijk naar de zon.
't Was weer een tijdje geleden en dan is het de eerste nacht weer aanpassen. We zijn 's morgens vroeg op. 't Ventje laat de hond uit terwijl ik de zaak wat opruim en om 8u zijn we de baan op. Het regent niet maar hier en daar hangt er wel wat mist die goddank vlug optrekt. Het zonnetje is van de partij als we in Villars les Dombes aankomen op de parking van het vogelreservaat en kunnen nog een tijdje buiten genieten. 't Ventje gaat wandelen met ons Kaya en had wat last van zijn been waaraan hij de laatste jaren herhaaldelijk aan de vaten werd geopereerd. Morgen is het zondag en dan willen we door Lyon rijden = geen camions op de baan en doorgaans vrij rustig. De nacht was rustig maar er hangt een nevel ...'t is hier "waterland" In Saint André is de Super U open en 't ventje wil wat salade enz. gaan kopen. Omdat het maar voor even is doen we de moeite niet om mijn rolstoel uit te laden en gaat hij alleen. Ik zie hem buiten komen zonder winkelwaar en hij lijkt moeite te hebben met 't stappen. Hij had plots pijn gekregen in zijn been, had alles maar achtergelaten en wat gaan zitten en nu was het weer wat beter. Als hij zit is de pijn weg. Dus beslist hij toch verder te rijden tot Hauterives waar we een mooie parking voor campers weten en altijd graag gestaan hebben. Lyon zijn we op geen tijd door en een klein uurtje later staan we in Hauterives. Mooi in de zon... Hij vertrekt voor een wandelingske met de hond maar na een paar meter komt hij weer want zijn been doet weer pijn. Broekspijp omhoog en wat ik zie staat me helemaal niet aan. Ik wil naar de dokter..maar 't is zondag.
We bellen de assistance - die gaan een taxi zoeken ...en dat is blijkbaar een probleem (ik kan me moeilijk voorstellen dat er hier in de omtrek geen taxi's zijn) Na uren tijdverspillen en veel getelefoneer vragen ze dat we zelf de brandweer bellen om ons naar een ziekenhuis te brengen. Heb daar nogal mijn vragen bij niettegenstaande we weten dat het 't gebruikelijk is in Frankrijd dat de pompiers het acuut ziekenvervoer doen. We horen de sirene van de brandweer en dat doet raar als het voor uzelf is dat het alarm afgaat - de kazerne is hier maar een 50tal meter af (alleen een smal brugske waar we met de scooter niet doorkunnen door de paaltjes) Eerst een auto met de dokter, dan de ziekenwagen. Ze zoeken naar de beste oplossing/ziekenhuis. Ze zijn wel niet gecharmeerd als ik vertel dat de assistance vanuit Parijs ons aangeraden had hen te bellen. Ondertussen ook de gendarmerie erbij. Die gaan naar de auto kijken en zien dat alles goed gesloten en veilig is. We hebben ons Kaya nog en één van de brandweermannen wil haar meenemen naar zijn ouders die vroeger een kennel hadden. Dus kan ik gerust mee met de ziekenwagen die ons naar een ziekenhuis nabij Valence brengt. Het wordt een opname... gaan onderzoeken doen en morgen beslissen.... Ik heb de kinderen gebeld en die gingen om middernacht thuis vertrekken zodat ze 's morgens hier zouden zijn. We spreken af in Hauterives ... Ik ga rond 2u met de taxi terug en slaap(!?) in de kampeerauto. Om 8u zijn de kinderen er... De zoon rijdt met de camper en de dochter met haar auto. We halen eerst de hond op. We waren heel blij met de tussenkomst van brandweer en gendarmerie: zeer professionneel - zeer vriendelijk. Aan 't ziekenhuis is een grote parking die doodloopt op de Rhone - we vinden er een mooi plaatsje in 't groen. Gisteren was ik alleen op spoed geweest - nu willen we langs de ingang binnen gaan.... er is een lift naast de trappen maar die werkt niet en blijkbaar al enige tijd als we zien wat vuiligheid er allemaal ligt. Dan maar langs spoedgevallen en daar is een helling waar zelfs mijn dochter mij niet opgeduwd krijgt...Met vereende krachten dus. Om een lang verhaal kort te maken: ze gaan 't ventje opereren en proberen het verstopt vat door te spoelen... mislukt De kinderen blijven hier - de zoon met de hond in de camper - de dochter en ik op hotel 't Ventje wordt met aandringen na 5 dagen met medicare vliegtuigje overgebracht naar Leuven. De bijstand bij transport heel goed - van ziekenhuis bed ginder tot in zijn bed hier in Leuven bijgestaan door vriendelijke dokter. Over dat mooie franse privéziekenhuis zelf kunnen we niet veel goeds vertellen. Nu, 11/2 jaar later heeft 't ventje uiteindelijk een bovenbeenamputatie en volgde intense revalidatie -heeft zich heel goed aangepast. Ik ben er fier op. Is zelfs op zijn 76ste begonnen met handbike, korfbal, golf met de kiné om zijn evenwicht te trainen, intervaltraining met rolstoel enz... alleen, zwemmen doet hij niet niettegenstaande kiné en sportploeg heel veel hebben aangedrongen: het water is te koud
De camper hebben we moeten verkopen - ondertussen wel een nieuwe minibus aangepast zowel voor de besturing als voor het transport van 2 personen met rolstoel/scooter. Maar erin slapen en rondzwerven dat is er niet meer bij. Thuis hebben we ook wat aangepast en loopt alles zowel letterlijk als figuurlijk op wieltjes... Alleen de deurstijlen hebben het hard te verduren ... We zijn gelukkig in ons huisje. En we hebben schatten van kinderen die er steeds waren (en zijn) als we ze nodig hadden... en heel lieve en behulpzame buren. Ondertussen zijn we vooral geïnteresseerd in "toegankelijk reizen" en we gaan zeker onze gading vinden ... de zomer (als die ooit komt) blijven we thuis en zullen we hier de wegen onveilig maken maar eens de herfst weer aan de deur komt kloppen hoop ik dat we dikwijls naar zonnige oorden kunnen.
Wie op reis gaat en ergens een hotel/resort/camping tegenkomt die toegankelijk is kan ons dat steeds laten weten. Lieve ontdekte voor ons Hotel Concorde in Turkye... iets voor september? We hebben een adresje in Kenia voor als het hier echt koud wordt - uit Boa vista in Kaapverdië brachten de buren goed nieuws mee.... In gedachten zijn we reeds weer ribbedebie....
Kaapverdische Eilanden - SAL - 21/3/2010 tot 31/3/2010
Voorlopig verslag - nog niet afgewerkt - is al zo lang geleden en ginder niks opgeschreven...eigen schuld ... foto's komen nog
Na een mooie maar koude winter willen we graag naar de zon. We hebben bij sunjets een mooie promotie gezien voor Sal, één grote zandbak, zon verzekerd, niet telang vliegen, op 't eiland is wel niks te zien maar dat hoeft niet voor ons maar.... hebben geen idee of het er rolstoeltoegankelijk is en ze kunnen ons geen garantie geven. Onze overburen, ook op zoek naar de zon vinden het voor hen ook de moeite. Zij vertrekken eerder dan wij en zullen voor ons eens rondkijken. Wij wachten met definitief vastleggen tot we van hen bericht horen over de toegankelijkheid. Riu Garopa lijkt prima te zijn, groot domein ook en een heel goed hotel. We aarzelen niet en boeken hetzelfde hotel en zullen vertrekken een paar dagen nadat zij terug zijn ... zo kunnen we ook voor hun poezen zorgen. Nog een paar maal naar Sunjets bellen voor de maten van de rolstoel die mee moet en dat ze zeker noteren dat ook mijn ventje bijstand nodigheeft en naar jetairfly om onze stoelen te reserveren.
De kinderen doen ons naar de luchthaven. Inchecken en hulp bij transport naar gate en in het vliegtuig verloopt perfect. We hebben geluk als we boven Tenerife vliegen dat er geen wolken zijn en hebben een prachtig zicht op de Teide en op de andere stippeltjes van de Canarische eilanden. Het is een vlucht met een korte stop op Boa Vista waar passagiers uitstappen en er andere bijkomen die huiswaarts vliegen. Niettegenstaande we tegen de crew gezegd hadden dat we hulp nodig hadden op Sal omdat ik niet kan stappen was er niks voorzien - uiteindelijk hebben ze mij op een stoel naar beneden gedragen... steeds een griezelige ervaring wegens groot verschil tussen mijn gewicht en 't postuur van de dragers. Maar 't lukt.... De busrit naar 't hotel geeft ons een goed idee van 't geen er op Sal gebeurd: overal staan gebouwen in de stijgers voor privé woningen maar ook voor grote hotels en resorts. Verder is er een slechte baan, veel zand en stof - geen struik of boom te zien. Veel helpende handen in 't hotel. Gelukkig want onze valies is nogal lomp en zwaar (heb veel boeken bij) Onze kamer ligt kortbij het hoofdgebouw en alles wat wij nodig hebben is voorzien. Eerst even op verkenning gaan. Riu Garopa vormt een dubbelhotel met Riu Funana die mekaars spiegelbeeld zijn, ook de tuinen. Er is veel groen aangeplant maar het moet nog fors groeien om echte schaduwplekken te vormen. De wegskes hebben wel redelijk grote voegen tussen de stenen maar 't valt nog mee. We gaan eten , vinden ruime plaatsen voor de rolstoel, tussen de buffetten voldoende ruimte en ook hier veel helpende handen. Buffet is zeer gevarieerd en ... goed. We liggen vroeg in ons bed.
Vandaag is verkenningsdag en wat we ontdekten beviel ons. Veel terrasjes, veel wandelwegen waar echt nog wel een paar rustbanken ontbreken. Voldoende ligplaatsen aan de pool's - en alles wat daarrond te doen en te krijgen is. Naar zee gaan zit er met de rolstoel niet in - ze willen ons wel met hun wagentjes vervoeren maar we zijn niet zo gek op strandliggen vooral omdat er nogal wat wind staat en er veel zand opwaait. Een zestal themarestaurants - "s avonds op 2 plaatsen animatie ... een podium waar spelletjes, lokale dansen enz. worden gedaan - een andere ruimte waar lokale groepen muziek maken en er elke avond kan gedanst worden. Onze dagindeling: opstaan rond 6u30 en een wandeling voor we gaan ontbijten - erna een terrasje met een boek of handwerk, nog een wandeling tot aan één van de pool's waar we weer wat rondhangen en langs de andere kant terug om te gaan eten. Een middagpauze en daarna een andere tour met af en toe een stop om iets te drinken of te etn - avondmaal, wat animatie meenemen maar meestal samenzitten met mensen die we leerden kennen en ... rond middernacht ons haasten om in ons bed te geraken Heel rustig, genieten van de zon, wat lezen en keuvelen maar vooral van 7u 'smorgens tot na middernacht buiten. Voor wie activiteiten wil: er is een rondtoer van 't eiland 1/2 dag met bezoek aan 't vissersdorpje, de oude zoutmijn en een haventje .... wat watersport en een van de andere eilanden bezoeken. Wij kwamen voor de zon en de rust en hadden niet meer nodig. Op een avond had ik me gewaagd aan een dessert waar ik al dagen op zat te apegapen - warm fruit met ijs en een likeurtje naar keuze over en geflambeerd - heerlijk maar... na een paar uur veel last van mijn maag (hernia) en pijn die rondtrok tot in mijn rug en wist niet meer hoe te zitten of liggen - na een tijdje niet meer uit te houden niettegenstaande een paar motilium smelttabletten. Om middernacht naar de receptie om een dokter te vinden. Met taxi naar medisch centrum (kortbij) waar even na ons de dokter aankwam. Onderzoek, bloedname dat ter plaatse geanaliseerd werd - een paar spuiten en pillen en 's anderendaags terugkomen. De pijn ging over zoals hij gezegd had maar 'k was geleerd en heb alleen nog broodkruim, droge patat met stukje vis gegeten en water gedronken. Wat me verwonderd heeft: het centrum is pico-bello uitgerust en spic&span - de dokters: een portugees en een cubaan. Taal: Spaans, Portugees en een paar woordjes Engels. Wel een paar bedden voor opnames bij kleine problemen. Bij grotere problemen moet men overgevlogen worden naar Praia of Dakar.
We hadden hier verder zalige dagen...meer dan 16 u per dag buiten met zalige temperaturen: warm maar niet te heet. Voor de terugvlucht was wel een lift voorzien. Rechtstreeks naar Zaventem.
Voor wie zon en rust wil is het hier ideaal. Wie graag op verkenning wil zal hier vlug uitgelopen zijn. Wie problemen heeft met de gezondheid weet dat er terplaatse geen grote ingrepen gedaan worden Wat het hotel betreft: heel goed - veel rustpunten - eten uitzonderlijk goed niettegenstaande alles per boot moet aangevoerd worden daar er op 't eiland niets groeit.
Twee jaar is het geleden dat ik nog iets aan mijn blogs heb gedaan. Niet dat hier ondertussen de tijd is blijven stil staan maar ja, soms gebeuren er teveel dingen tegelijk. Ik probeer nu de draad weer op te pakken maar ... dat is niet zo eenvoudig als ik had gedacht ... de eenvoudigste handelingen ben ik vergeten er zijn veel zaken veranderd Hoe plaats ik nu weer een foto? Hoe pas ik de tekst van de titel aan? Hoe krijg ik dat weer in mijn hoofdblog met een link naar de plaats waar het staat ...dat is voor morgen. Maar 't zal wel weer vlug loslopen... met de hulp van specialisten onder u Ga eerst zo vlug mogelijk de reisverhalen bijwerken vooraleer ik teveel vergeten ben. Het eerste van November 2009 daar heb ik zowat een halve dag aan geploeterd. De volgende zullen allicht vlotter gaan. Photoshop staat nog even op de wachtlijst maar dat zit er ook weer aan te komen ' zeker als het zo'n weer blijft. Vele groetjes aan iedereen en dank aan diegenen die hier tijdens mijn afwezigheid toch langskwamen Groetjes
De lijnen maken was geen probleem - ze verbuigen daarentegen zal ik nog wat moeten oefenen vooraleer me dat lukt naar mijn zin.... Fantasie op wat we ooit in Tahïti mochten meemaken.
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
er zijn veel zaken veranderd 
Hoe plaats ik nu weer een foto? Hoe pas ik de tekst van de titel aan? Hoe krijg ik dat weer in mijn hoofdblog met een link naar de plaats waar het staat ...dat is voor morgen.
