"Een dikke proficiat aan alle mama's en een stevige knuffel aan iedereen die alleen nog in zijn hart en herinnering mama kan zijn, en aan allen die het alleen maar in hun dromen hebben mogen zijn ..." was de wens van Marianne deze morgen in de mailgroep photoshop en daar wil ik me heel graag bij aansluiten... ik zou het niet beter kunnen verwoorden.
Gezien onze beperkingen lijkt het verloop van de dagen wat op mekaar. We genieten ...niks moet. De hostess van Jetair regelt voor ons privé vervoer om toch een deel van 't eiland te verkennen. Voor actievelingen is er heel wat te beleven. Georganiseerde trippen brengen u naar mooie watervallen die ge kunt beklimmen, zwemmen met dolfijnen, zwemmen bij avond tussen algen die oplichten, afvaarten van rivieren met een vlot, de blue lagoon, discovery bay, boven de het tropisch woud zweven, koffie, thee en suikerrietplantages, koloniale gebouwen en typische dorpen, Bob Marley museum en al wat er rondhangt. St Elisabeth en de BlackRiver waar men met een raft croc's kan gaan spotten. Off road, fietstochten of er te paard op uit trekken is een andere mogelijkheid. En natuurlijk alles wat ook maar met water en oceaan te maken hebben. En dan vergeet ik nog een heleboel mogelijkheden. Vermoedelijk is dit alles ook wel zelf te organiseren maar ... alhoewel het geen groot eiland is valt de verplaatsing nogal tegen wegens traag verkeer en slechte toestand van de wegen. Wij opteren voor een dagtrip met auto en gids door de bergen. Onze rastaman is in "forme" de vraag is of het zijn gewone geaardheid is of dat hij een beetje hulp kreeg van geestverruimende middelen. Aan de geur vermoeden we het laatste. Het is een goede chauffeur en een goede verteller die fier is op zijn land. Het weer valt wat tegen. De natuur doet ons denken aan Cuba en de Dominikaanse. In 't binnenland leven de mensen nog zeer primitief - geen water, geen electriciteit. Onder rotsen worden tonnen gezet om water op te vangen. Buiten koffie, thee en suikerriet zien we weinig doorgedreven landbouw, noch veeteelt. Wij vragen ons af waaom ???? De grote resorts ontvangen meer klanten dan er inwoners zijn op 't eiland en die moeten allen gevoed worden. Bijna alles moet worden ingevoerd. De mensen zelf zijn nogal terughoudend. We kopen onderweg wat fruit en drank aan kraampjes maar een gesprek lukt amper. In Nine Mile waar Bob Marley woonde en er een museum is (niet bezocht) doet onze gids zijn voorraad wiet in. Onderweg, langs een smal bergbaantje, horen we zingen en, tegen de zin van onze chauffeur, stoppen we en gaan we naar het kerkje. Het is dinsdagvoormiddag 11u en er zit veel volk te zingen, ouderen, moeders met kinderen, jonge mannen ...ze roken (???) en zingen en bidden hardop, af en toe wordt er iets geroepen... we zijn blijkbaar welkom (denken we) want ze knikken vriendelijk. Naderhand geeft de gids toe dat het een rastafari dienst was en dat niet iedere Jamaïcaan tot die "sekte" behoort. Via Fern Gully rijden we naar Ocho Rios (acht rivieren) Er zijn heel veel mooie rivieren op 't eiland. We rijden door het centrum waar een massa toeristen rondlopen - shops en restaurantjes in overvloed dus. Er liggen een paar grote cruiseschepen in de haven - capaciteit elk van 3000 toeristen die hier voor 1 dag gedropt worden. Via de A1 (stel er u niet teveel bij voor) rijden we terug en stoppen af en toe waar we mooie uitzichten hebben, discovery bay, dunn's river. Om de dag af te ronden bezoeken we Montego Bay. Het oude centrum is zeer levendig en mooi. Weinig toeristen wagen zich hier (of het interesseert hun niet) ze houden het bij "de strip" Een straat met wat bijwegskes, vol winkeltjes met prullaria. Vanuit de hotels worden overdag betalende taxi's ingezet = veel te duur. 's Avonds is er gratis vervoer naar één van de grote bars. Wij voelden ons niet geroepen. Bij de geruchten over drank, drugs en lawaai daar konden we ons wel wat voorstellen ... Amerikanen en Canadezen die zich laten vollopen en zich de heersers der aarde voelen. Op de heuvel boven Montegobay staat een groot hotel met prachtig uitzicht over de baai. Tegen een kleine vergoeding mag men ook als "niet gast" een kijkje nemen. Het is één van the place's to be voor huwelijksfeesten. Ik vond het speciaal maar absoluut niet mooi, laat staan gezellig. Blij dat we de uitstap gedaan hebben en een indruk hebben van het eiland. Het weer viel tegen, onderweg in de bergen zelfs regen. Vermoedelijk heeft men bij mooi weer prachtige uitzichten in de bergen. Het was echter geen wauuuuw ervaring vermoedelijk door de gelijkenis met de andere caraïbische eilanden en de minder joviale sfeer.
's Avonds gaan we a la carte eten in het Italiaans restaurant. Heel lekker eten, vooral de visgerechten en de desserten. En zoals overal in tropische streken: de airco op max. wat maakt dat ge zeker niet te lang blijft zitten. Betere optie is de bistro naast het restaurant - openlucht met zicht op tuin en oceaan. Er wordt dezelfde kaart aangeboden. Ook in het beachrestaurant kan men a la carte gaan eten. Dit deden wij niet omdat er enkel spicy en local food op de kaart staat en ik graag nog proef wat ik aan 't eten ben buiten de kruiden. Voor de restaurants moet men tevoren plaats reserveren - hier in 't hotel hoeft er niks bijbetaald te worden. Eens per week en als het weer het toelaat wordt er voor avondmaal buiten 't beachrestaurant een strandBBQ georganiseerd. Sfeervol maar niet praktisch voor mij. Het eten staat uitgestald op 't strand en er is weinig verlichting - ik kon er niet bij en mijn ventje zag met moeite wat er op de schotels lag. Het personeel was zeer vriendelijk en behulpzaam en ging voor ons de borden vullen. Ook hier alles heel erg spicy. We hielden ons dus vooral bij brood en groen en zoet. De volgende BBQ avonden reserveerden we in de bistro.
Nog een woordje over het weer. We hadden een paar frisse dagen. De zon was er wel maar er stond af en toe een strakke wind. Ook een paar dagen met regen in de avond. Wij kregen van de tuinmannen een paar strandstoelen op ons terras waar we beschut waren voor de wind en het ook bij minder weer goed vertoeven was. Bij de beachboy's troggelden we een paar reserve strandhanddoeken af om op te rollen als hoofdkussen. Keken we omhoog dan zagen we de cocosnoten hangen. Mijn ventje drinkt dat heel graag en werd dagelijks vertroeteld met een fresh coconut. Ik hield het meer bij Blue Mountain coffee met lekkere cocoskoekjes die ik meesmokkelde uit het restaurant. Van appelen, bananen en papayas waren we ook steeds goed voorzien. We hebben dan ook met heel veel plezier het personeel overvloedig gesponsord wetende, dat ze tussen de 100 en 150$/maand verdienen en daarmee een huishouden moeten onderhouden. (als ik thuis zou sponsoren gaat het geld toch grotendeels naar het onderhoud van de prachtige gebouwen en het luxe personeel van al die grote organisaties)
In dit hotel waren ook wasmachines en droogkasten gratis ter beschikking. Goed om weten bij 't maken van de valies ... er niet teveel instoppen.
Aangezien mijn ventje met griep thuis vertrok waren we zeer blij met de medische dienst - verpleging ganse dag aanwezig - waar het nodig is komt de dokter dagelijks langs - eenvoudige medikatie wordt gratis gegeven.
Het hotel was voor ons prima - het personeel vriendelijk en behulpzaam Het weer mocht beter. De wind was er wat teveel aan. We zijn er nog steeds niet achter of het normaal was in deze periode van 't jaar of ... uitzonderlijk zoals men ons wou doen geloven.
Het enige dat wij als negatief ervaarden was dat alle ruimtes open waren, zowel buffetrestaurant als de receptie. Bij wind was het zoeken om een plaatsje te vinden achter een dikke pilaar of... op ons terrasje.
De terugvlucht
We hadden de hostess in het hotel op de hoogte gebracht van de problemen met de zitplaatsen bij de heenvlucht. Ze had contact opgenomen met Sunjets en daar beweerde men dat 42 de laatste rij was. Bij 't inchecken dus weer hetzelfde - 42 is de laatste rij. Bij 't betreden van 't vliegtuig ...er was wel een 43ste rij zowel aan de zijkanten als in 't midden. Maar, zowel onze gereserveerde zitten als die op rij 43 waren bezet. De hostess van Jetairfly vond dat we geen misbaar moesten maken want dat we de vlucht tegenhielden en ergens anders moesten uitkijken waar er nog plaatsen vrij waren. En dat deed mijn emmer overlopen. Mijn gereserveerde plaatsen bezet - jonge mensen die in de Dominikaanse waren opgestapt wilden achter hun vriendjes op onze gereserveerde plaatsen blijven zitten niettegenstaande dat ze andere zitplaatsen toegewezen kregen en ik zou op mijn krukken ergens een andere vrije plaats moeten gaan zoeken....toen heb ik effe mijn stem wat meer volume gegeven. Niks van - ik had lang vooraf betaald voor die plaatsen en daar zou ik zitten aangezien ik "vriendjes" geen reden vind waarom de hostess haar werk niet correct zou doen. De spanning loopt op, de jonge gasten treuzelen en hebben geen zin om op te staan ... de hostess wordt zeer onproffessioneel heel lastig en wil dat op ons uitwerken. Een andere hostess lost met veel excuses het probleem op.... De vlucht verloopt prima.
Ons Elske komt ons afhalen op de luchthaven. De kou kruipt in onze knoken. Thuis is het knusjes warm en... voor de eerste keer zover ik me herinner wordt alleen het hoognodige uitgepakt en blijft de rest voor de volgende dagen.
Een klachtenbrief ging naar Sunjets die deze doorgaf aan Jetairfly die de vluchten verzorgt. Zou zo stilaan wel eens een antwoord moeten gaan krijgen.
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.