Nog een paar prentjes van Inuvik en begin van de closed IceRoad met zicht op de McKenzie river die in de winter als verbindingsbaan dient. NorthWinds in Inuvik is het bedrijf vanwaar de dispatch wordt geregeld voor de transporten naar de oliewinningen en mijnen. Zij zorgen ook voor het toezicht en onderhoud. In de zomer is de baan zeer stoffig maar bij de minste regenbui verandert ze in een modderpoel. Gevolg: alle auto's zitten onder een vies grijs laagje. Winds car wash was druk bezet....
Wij waren hier in Augustus, het was er 32°C. In het Tourist office konden we aflezen dat een kleine halve meter van de bovengrond ontdooit was.
Regelmatig kijk ik deze dagen eens op TV naar IceRoadTrucks - een beetje down on memory lane. 2001/2002 hadden we onze camper overgezet naar Noord Amerika en, de Yukon en de Northern Territories hadden een diepe indruk gemaakt in ons zieltje. De Top of the world hway naar Dawson en de Dempster Hway naar Inuvik, vele honderden kms "roughroad", het baantje (!?) van Inuvik naar Tuk maar vooral de mensen die er woonden en nog wonen, de geschiedenis van de Dene (Inuit), de pioniers pelsenjagers en goudzoekers, de geschiedenis van de Royal Canadian Mounted Police en The lost patrol, en een onvergetelijke natuur. Uren en dagen hebben we er met de locals en inwijkelingen gepraat om te ontdekken dat we nog steeds, na zovele reizen, vastgeroest zaten in ons eigen denkpatroon. Wij dachten dat de mensen hier blij zouden zijn met de zomer, het zonneke en de vele uren daglicht .... mispoes ... voor hen is de zomer een tijd van verveling, weinig werk, veel tijdverlies, veel modder en muggen. De winter, zalig ... de mannen hebben ter plaatse werk, de bodem is hard en er kunnen bomen gerooid worden en gestapeld op het ijs van de rivieren die later als gratis transportmiddel dienen. Tegen de witte besneeuwde achtergrond ziet men beter het wild en is het aangenaam jagen om zijn vleesvoorraad in te doen voor het hele jaar. Voor de zomer wordt het bewaard in kelders gegraven tot aan de ijslaag want alleen de oppervlakkige bodemlaag ontdooit.. De kinderen hebben allen hun eigen hondenslee en kunnen dagelijks naar school, en men gaat veel op visite bij de buren maar, van zodra de dooi intreed kan men niet meer over de talrijke rivieren en is het veel te gevaarlijk dus moeten ze les volgen via de computer. En de dagen zonder licht vroegen wij ons af? Door de schijn van de sneeuw wordt het blijkbaar nooit echt donker, meer uren schemer (blijkbaar heel gezellig en romantisch op de slee onder het bont en met een verwarmend drankje). In de zomer moeten ze met netten rond het hoofd en de armen, met lange broeken en kousen rondlopen voor de muggen die in zwermen op de mensengeur afkomen (hebben we zelf ook ondervonden pffff) In Inuvik kweken ze zelfs groenten in de winter in hun GreenHouse waar iedere familie een eigen perseel heeft ... 2 oogsten per jaar. Raar zicht in 't stadje zijn de aan en afvoerbuizen van water en afvalwater die een kleine halve meter boven de grond lopen en die in de winter verwarmd zijn. De grote verbindingswegen zijn er niet de banen maar de rivieren waaronder de machtige MacKenzie en de Peace River. Van zodra het begint te vriezen zijn zowel Inuvik als Yellowknife over land een paar weken afgesloten van de rest van de wereld tot de rivieren voldoende bevroren zijn en men ze als "baan" gebruikt. In de lente hetzelfde fenomeen, van zodra de dooi inzet is het te gevaarlijk voor voertuigen maar ook voor overzetboten. En wij die dachten dat iedereen op het noordelijke halfrond blij was de lente te verwelkomen. Ik zou nog veel kunnen vertellen maar ja, 't is niet de bedoeling dat ik hier een toeristische uiteenzetting doe zeker. Het is in alle geval een ervaring die ik aan iedereen wil aanbevelen. Banden, schokdempers, ruiten enz. zien af en er is slechts 1 benzinestation/garage/winkeltje waar ze een paar blikken soep en patatten verkopen en waar men ook overnachting aanbiedt. Veel verkeer is er niet maar in geval van pech zal de eerste die langskomt zeker stoppen en helpen... En, in Inuvik veel garages waar ze zowat alle onderdelen voor alle merken van wagens hebben MAAR niet voor wagens gebouwd voor de Europese markten... ze gebruiken geen decimaal stelsel en lucht- olie en dieselfilter passen dus niet - bij bandenpech kunt ge hopen dat uw reservewiel het nog niet begeven heeft en alles in de eerstvolgende garage laten herstellen anders is het 5 nieuwe banden kopen. (bandenherstellen is er wel spotgoedkoop... kwestie van een routinewerkske zeker haha)
En zo beleven wij bij 't zien van deze TV reeks heel veel plezier en duiken we telkens weer in onze herinneringen met een beetje heimwee naar dat heerlijk stukje wereld.
Zal één dezer dagen eens een paar foto's gaan zoeken die een indruk geven van de streek in de zomer...
Daarom ook een beeld uit de reeks gebruikt voor de wekelijkse les van de photoshopmailgroep: 3D tekst maken
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
