|
Het zonneke schijnt dus 'k zal vandaag niet teveel achter mijn peceke zitten.
Ben volop bezig met 't inscannen van duizenden foto's. Zoals velen, vermoed ik, heb ik ze vele jaren ijverig in alle mogelijk albums geplakt. Veel werk van gemaakt, hier en daar wat schuin geplakt, een hoekske over een andere foto, mooie teksten tussen en bloemekes erop. Al die ijver van toen breekt me nu dus op als ik ze mooi recht en zonder kleefplekken in een mapke op mijn peceke wil krijgen.
Hoewel ik geen "fotograaf" ben verschiet ik er toch van hoeveel er dat in de loop der jaren geworden zijn. Als ik mooie dingen zie geniet ik meestal zo dat ik vergeet dat ik ergens een fototoestelleke heb en 't onbreekt mij ook aan geduld om goed af te stellen en te mikken.
Ik heb dus weinig goede foto's maar heel veel mooie herinneringen. En aan elke foto hangt een verhaal waar ik nu dus echt van geniet zodat ik voortdurend op mijn ventje zit te roepen ...kom eens zien, herinnert ge u dit, en dat , en dat... en hij kan dat blijkbaar moeilijk combineren met 't lezen van zijn krant.
Mijn kinderen zeggen dat het een teken van ouderdom is als men met zijn herinneringen gaat leven en fotokes bekijken. Ze beseffen niet dat dat alles heeft bijgedragen tot wie ik nu ben, mijn kijk op de wereld. En ons voordeur is niet op slot dus, wie weet waar we de volgende dagen, weken, maanden fotokes maken en mensen ontmoeten....
Leven met een verleden en dromen van de toekomst - ni slech toch?
|
