Toen we door noordelijk Amerika reden vielen me vooral de namen van sommige steden op. We hadden soms de indruk een halve wereldreis te maken: Belgium (in Wisconcin geloof ik) China, Denmark, Italy, Nederland, Norway, Athens, Abbeville, Amsterdam, Berlin, Delhi, Dublin, Etna, Inverness, Lebanon, London, Middelburg, Montpellier, Moscow, Naples, Paris, Warsaw, Zeeland en nog zoveel meer. Hetzelfde fenomeen zagen we in Australië. De nieuwe landen? Welk verhaal schuilt er achter elk van die namen? Hard labeur en heimwee naar het thuisland? De strijd van de first people voor het behoud van hun gronden en leven... Het was toch ook vooral om economische redenen dat de immigratie uit het westen ontstond.. Aardrijkskunde was vroeger één van mijn favoriete vakken maar veel namen zijn van de kaart verdwenen en vind men alleen nog in de geschiedenisboeken. Steeds meer landen en steden veranderen van naam vooral in Azië, Midden Oosten, Afrika en de vroegere oostbloklanden. Landen en steden die na kolonisatie of verandering van regime een ander imago willen? Heb de indruk dat West Europa daar veel minder aan onderhevig is al hebben we hier in eigen landje na de samensmelting van gemeenten ook zo'n opstootje gezien ..Laakdal..en zijn er nog andere? . Madras werd Chennai en Bombay werd Mumbay. Leningrad werd St Petersburg ..... Congo veranderde binnen een paar decennia naar Zaïre en terug naar Congo - al is dit Congo een deel van zijn territorium kwijtgespeeld onderweg. Nyassaland, Rhodesië, Opper Volta, Perzië, Indochina, Oost-Pakistan, Bengalen, Formosa, Ceylon, Borneo en Papua, allemaal namen die een magische invloed hadden op mijn jeugdige fantasie en die me aangezet hebben veel over die landen en de koloniale verhalen te lezen. Als kind was ik jaloers op de missionarissen en ze waren mijn helden. Met de lekenmissionarissen van de arbeidersjeugd onderhield ik een serieuse briefwisseling en al die postzegels heb ik lang als schatten bewaard. En jeugddromen zijn een beetje werkelijkheid geworden. Telkens ik in Thaïland kom zoek ik een beetje naar het oude Siam. In Angkor Wat in Cambodja slaat mijn fantasie op hol. Denken aan Myanmar met Mandalay en Pagan geeft me een heel warm en rijk gevoel. En na de drukte van Azië de rust van Afrika, leven op het ritme van de zon. Reizen en ontdekken en dan weer andere dingen willen ontdekken. En thuiskomen, moe maar voldoen. Een gemoed vol van al die ervaringen, een borstkas een paar cm te klein van geluk, met iedereen willen delen hoe mooi het allemaal is. Terug genieten van mijn huisje met een goed bed en zuiver water uit de kraan en... niettegenstaande steeds het voornemen om het niet meer te doen: me ergeren aan de manier waarop wij rijke westerlingen met mekaar omgaan....
|