Door Mexico lopen verschillende autopistas. Zelden in goede staat en meestal overbevolkt en altijd duur betaald. De gewone banen zijn van redelijk tot heel goed met de opmerking dat de vernieuwde banen dikwijls de gevaarlijkste zijn. Asfalt laag wordt boven asfaltlaag aangebracht en de zijkanten onafgewerkt zodat er soms niveauverschillen zijn van 30cm en meer. Uitwijken voor bus of truck op een smalle baan kan dus tricky zijn en om de zoveel kilometers ligt er wel ééntje in de kant.
Waar wij het meest beducht van waren zijn de topes - beruchte verkeersdrempels. smal maar hoog - soms verschillende achter mekaar - soms minderhoge maar wisselend in afmeting - soms meters ver gewoon dikke ribbels (vibradors). Het probleem is dat ze de helft van de tijd niet zijn aangegeven, dezelfde kleur hebben als het wegdek en men ze tegenkomt aan 't kleinste ezelsbad in bos of veld...regelmatig ziet men zwaargeladen camions die er door hun as gezakt zijn.
Buiten de centra geen straatmeubilair zelfs niet het hoogstnodige (een goede kaart is onmisbaar) maar erin heeft men ogen te kort om het verkeersbord te vinden waar men naar zoekt. De weg vragen is dus de gemakkelijkste uitweg... We leerden uit een stroom woorden die op te pikken die van belang waren...a destra, a la sinistra, derecho, primera, secunda, semafora... en we kwamen er doorgaans zeer vlug uit.
Hun rijstijl: zuiders ... stop nooit voor een rood licht, elk rijvak is geschikt voor 2 wagens, toeter en rij met uw arm door 't venster om de richting aan te geven. We leerden ook nooit de weg te vragen aan jongeren: die sturen u graag verkeerd; vrouwen: want die rijden zelden zelf en kennen geen weg of richting maar zeggen zo maar iets omdat ze het niet durven bekennen of omdat ze u uit beleefdheid niet zonder antwoord verder willen sturen...'t is maar dat ge 't weet.
Controles: afhankelijk van de provincies zijn er meer of minder baancontroles. Dikwijls uitgevoerd door het leger. Soms zijn ze heel neerbuigend. Altijd kwamen ze binnen om overal in de kasten te sneuken en alles te betasten of aan te rieken. Had het er zo van op mijn heupen gekregen dat ik telkens in 't verweer ging... deed nooit spontaan het uitklaptrapje uit of deed dat het kapot was, zodat ze heel hoog moesten opstappen...en vroeg steeds om hun legerbotten uit te doen omdat mijn matten proper gekuist waren. ( slecht karakter hé) Er is geen enkele meer binnen geweest want hun schoenen uitdoen????  De enkeling die het nog met zijn schoenen aan wou proberen heb ik een vod in de hand geduwd en zijn goesting was ook vlug over.
De noord-zuid verbindingsbanen in de bergen zijn gevaarlijk bij regenweer. Er wordt niets aan de bermen gedaan en slidings zijn schering en inslag. Bij mooi weer zijn ze onvoorstelbaar mooi...
Op de baan van San Cristobal de Las Casas naar Guatemala of Tapachula rijden buiten auto's ook kinderen met houten karretjes.. Ze slepen ze de berg op en komen zwaar geladen naar beneden gezoefd zonder remmen - ze zijn wel stuurvaardig maar 'k heb meer dan ééns mijn hart even voelen overslaan.
Als ge spijt hebt dat hier geen kevertjes meer rondrijden dan kunt ge uw hart in Mexico ophalen. Alle gewone taxi's zijn gele of blauwe VW kevertjes. De onderdelen, zoals deuren, zetels en motorkappen zijn te koop in elk warenhuis - ge kunt er uw eigen wagentje zogezegd samenstellen.
We hadden er een zalige tijd - hebben er altijd vrij kunnen staan en ons nooit of te nimmer onveilig gevoeld. Wel ene keer ons een paar kms verplaatst omdat de jeugd de bak bier had bijgehaald en absoluut samen met ons wou drinken. Heel veel lieve mensen leren kennen.
We willen heel graag terug gaan maar die topes...daar sneuvelt onze camper op denk ik.

Een annekdote. We reden ergens in de omgeving van Tequila. Er was veel volk op de baan en allen sleurden ze met kippen en korven. Wij in 't gedacht dat er markt was. Niks van. .. langs de weg lag een oude pickup in de gracht en zijn lading werd graag opgeraapt door de lokale bevolking terwijl de arme man in de politiecombi zat. Een paar agenten stonden er op te kijken. vermoedelijk om daarna hun rondje langs een paar huizen te doen om hun aandeel in de buit op te halen...