Pakistan - Swat vallei
Graag willen wij, mijn ventje en ik, u mee laten genieten van onze reizen. Kort na ons huwelijk nodigden de buren ons uit om te gaan kamperen in de Ardennen.Mijn ventje zocht uitvluchten om er onderuit te komen. Zijn idee van reizen was een strandvakantie op Mallorca, met de bus naar Yougoslavie enz. Ik zag het wel zitten. Reeds jong was ik in de jeugdbeweging en slapen in hooi of tenten was samen met het kampvuur zowat het hoogtepunt van het zomerkamp. Daarna werden het de jeugdherbergen. Mijn overtuigingskracht heeft het gehaald en het werd een prachtig weekske. Heel vlug werd de tent ingeruild voor een campingcar toen er kinderen kwamen en in 1972 werden we de trotse eigenaars van een kampeerauto. We voelden ons zeer vlug thuis overal in West-Europa, trotseerden de streng bewaakte grenzen naar het oostblok en ruilden chocolade en koffie voor benzinebonnen. Onze kampeerauto's groeiden mee met de kinderen, hun vrienden, de lieven. We trotseerden ijs en sneeuw en reden vast in de woestijn en in de smalle straatjes van Cordoba. 't Avontuur was nooit veraf De kinderen verlieten het huis en de wereld werd onze tuin. We vlogen in alle windrichtingen en sliepen in zowat alles wat men een bed durft noemen. We zetten onze tenten op in de Pakistaanse Himalaya, de Namibische woestijn en Yellowstone. We deelden de campsite met black bears en cape cobra's. We ruilden onze kampeerauto voor een kampeerbusje (een ingeriche Fiat Ducato) zodat we ons niet blauw moesten betalen om hem over de grote plas te verschepen.Inuït, Blackfeet, Rednecks, Maya's en Creolen trakteerden we op Belgian Chocolats, zelfgemaakte Brussels Waffles en lekkere knapperige frietjes (ipv hun vette french fries) We maakten konfituur van braambessen in British Columbia en van Mango's in Mexico. We dachten dat we alles wisten over het rijden op gravelroads na Alaska en Noord Canada tot we op de routa quaranta geraakten in Argentina. Plank gas geven in Tierra del fuego en 30 km/u op de teller. Walvissen, pinguins, condors...Gletsjers en ijsbergen. In Chili tracteerden de vissers ons op zeevruchten en 2 dagen lang hebben we de Atacama bemest. We trotseerden de Andes al moest de motor serieus naar adem snakken. Contrast met de bush in Australië. 500km Stuart Hway, no services - cattle on road maar vooral miljoenen vliegen - road trains van 50m lang - hitte en boorputten met brak water - wedgetailed aigles op de kadavers van kangoeroe's en een max. niveau verschil van een paar meter. En dan plots de jungle en salt water crocodiles, platypusses en bloemen en fruit. Nieuw Zeeland nabij de Franz Jozef waar men door een tropisch oerwoud rijdt met tegelijkertijd uitzicht op gletsjers en de oceaan. Genoeg om jaren op te teren. Zoveel mooi's, zoveel lieve mensen, zoveel avontuur. Ondertussen is het 20 jaar geleden dat we Abraham hebben ontmoet. De nieuwsgierigheid en reislust zijn gebleven. We proberen het alleen wat rustiger aan te doen en gewoon samen te genieten zowel van het uitzicht over de brabantse heuvels als de ondergaande zon boven de Mekong.
Dit is de start van mijn blog. Hopelijk blijven we lang genoeg thuis om de eerste reisimpressies te kunnen plaatsen. En anders, ja, dan zwerven we ergens rond en misschien komen we mekaar ergens tegen onderweg.
|