21 dec 2005 Kippensoep voor Pakistan en iedereen
 |
vermoedelijk is er van dit dorp niets meer over. Heeft deze kleine het overleefd? Wil graag een beroep doen op jullie gulheid om ook deze mensen te helpen. Ze verdienen het. |
20 December 2005
 de feestdagen komen met rasse schreden nabij. De tijd vliegt.
De drukte is hier ongewild wat afgenomen. We hebben mekaar aangestoken en hoesten en snotteren tegen mekaar op. De geur van Lysomucil mengt zich met die van kruidnagel en pa gaat nog Vicks smeren ook. 't Eten smaakt niet en de koffie heeft een vies smaakje. We zuchten tegen mekaar op.
We houden iedereen maar zoveel mogelijk buiten de deur om ze niet aan te steken maar klagen ondertussen dat we niemand zien. De GSM gesprekjes zijn van korte duur want mijn keel lijkt wel schuurpapier en ze verstaan me toch niet. Ook niet veel zin om te werken en bloggen is ook wat te hoog gegrepen. We laten ons maar een dagske gaan en beklagen onszelf en zeuren over het natte weer. Pa kijkt naar zonnige bestemmingen op Liberty met een tas hete soep in zijn handen om zich op te warmen. Nochtans de thermostaat staat op 21°5 Ik kruip af en toe onder de deken met een boeken zuip liters Rooibos thee. Voilà, da's mijn klaaglitanie voor vandaag.
Maak jullie maar geen zorgen. Zo'n dag de zieke uithangen is goed voor één dagske en kan ook eens goeddoen- een ekskuus om niks te doen. Vermoedelijk lopen we morgen weer over van energie.
18 dec 2005
Het is avond. Op Tv niets dan prijsuitrijkingen voor de beste sportman en voor de mooiste miss.
Het was een dag van ups en downs. 't Sneeuwde. In de veranda werd de verwarming aangezet en de lichtjes van de kerstboom aangedaan. Het was er gezellig zitten en "puzzelen" Regelmatig echter naar mijn peceke of er geen nieuws was betreffende de jongens in Venezuëla. Dank aan al de mensen die zich ingezet hebben om contactadressen op te zoeken. Vermoedelijk hangt morgen Merida vol met de foto's van de vermiste jongens. Zal het iets opleveren? Kan me niet in de schoenen van de ouders en familie plaatsen. In Zaventem staan, wachtend op een kind dat niet komt........ die onzekerheid. Officiële instanties die heel veel tijd nodig hebben om hun molentje in werking te zetten...Toch deed het deugd al die reacties van onbekende mensen die hielpen het bericht te verspreiden ... Duimen nu maar dat er mensen reageren op de contactadressen en telefoons die op de foto's staan.
En als ge zelf veel gereisd hebt dan kan je alleen maar danken dat uzelf niks is overkomen.
Beleef elke minuut alsof het uw laatste was, niet met angst maar genietend - zeg het tegen uw geliefden dat ge heel veel van hen houdt en vergeet niet te lachen........wie weet wat morgen brengt.
'k Zou zeggen, met Sonja Barend: lekker slapen en morgen: gezond weer op.
10dec 2005
Ben wat ongerust. Hoor juist dat Lut in Madagaskar een hersenbloeding heeft gekregen. Kan mij iets voorstellen bij de ziekenhuizen ginder. Ze is daar gelukkig maar 1 nacht moeten blijven en daarna met privé vliegtuigje, dat laag kon vliegen, naar La Reunion overgebracht waar de ziekenhuizen op Franse leest zijn geschoeid. Hoop vlug meer nieuws te vernemen.
7 dec 2005
De sint is vertrokken - de lampjes mogen aan.... op naar de feestdagen.
Gisteren naar de winkel om één bepaald pakje te gaan kopen voor grote Mathias en buiten gekomen met een volle kar. 't Was zolang geleden dat ik nog zelf was gaan winkelen ... mijn ventje zucht maar en schudt zijn hoofd ...en ik, ik geniet! 'k Heb zelfs een pakske voor mezelf gekocht: een mooie puzzel.
Nu zit ik weer achter mijn peceke en zit hier met nog een grotere puzzel. Deze voormiddag al een deel kunnen oplossen. Maar 't blijft spoken op ribbedebie1 - mijn rechter zijkolom is "verzakt" zo ineens - misschien door de grote foto maar die staat daar dus al langer en toen was alles OK. Heb alleen een ander stuk tekst toegevoegd op een ander item....Afwachten en zien wie wint.... komt het vanzelf weer in orde - of moet ik de foto gaan aanpassen???
En als 't jullie interessert het zonneke breekt juist door....
Weer aan 't werk dan maar
6 dec 2005
Mizerie troef
Om de broebbelen van te krijgen. 'k Heb juist ontdekt dat ik op verschillende plaatsen bij de reisverhalen het laatste stuk tekst kwijtgespeeld ben. Wil veel te veel en... veel te vlug .....Zal dus weer nachtwerk worden om 't één en 't ander te herstellen. Eerst maar ne verse pot koffie opgieten. 
Zondag - regendag
't Is geen weer om een hond door te jagen - dus ook de onze niet. Ook een ekskuus om me hier knus achter mijn peceke te installeren. Zou graag de lichtjes aansteken maar 'k moe wachten tot de sint vertrokken is.
Heb vandaag geleerd hoe ik een button in een gastenboek moet plaatsen dus als ik ergens op bezoek ga is 't wel wat gemakkelijker om een tegenbezoekje te doen. Ben benieuwd naar reacties op mijn blogskes - al zijn ze nog ver van "af" hoor.
En nu nog wat uitzoeken van foto's - inscannen (een groot werk vind ik daar ze allemaal ingeplakt zijn grrr) - en ze ergens plaatsen zodat ik ze hier kan gebruiken. Zal dus nog hééééél lang zoet zijn voor 't presentabel is - maar 'k doe mijn best. 'k Zou alleen een manier moeten vinden om dat allemaal te kunnen doen al liggend met de benen omhoog want 't lijf wil weer niet mee en... eerstens is dat geen zicht en tweedens is het dan allemaal veel te omslachtig en word ik er nerveus van en dat is ook niet de bedoeling.
Vlug weg dus hier en .... aan 't werk
1 December
De dag start goed met 't zonneke maar 't is verdorie bitter koud. Op 't gras liggen nog steeds hoopjes sneeuw waar de kinderen sneeuwmannen maakten
Ons Kaya neemt haar tijd om haar piske en kakske te doen nu ze weet dat ze daarna weer mee naar binnen moet. Ze houdt ervan om aan de poort op wacht te liggen maar er zitten weer veldmuisjes of een mol onder het tuinhuis en dan wordt ze zo opgewonden en gaat staan springen en dat mag ze nog niet van de dierenarts...
Voelen jullie ook dat de feestdagen naderen? Hier beginnen ze het al druk te krijgen sic.
Wij houden nogal van tradities en de sint die komt dan ook van 5 op 6 december en niemand weet tevoren wat hij brengt ... een beetje spanning inbouwen... Wanneer worden de schoentjes gezet? Komt iedereen dat samen doen? Lukt het om de 6e tegelijk binnen te komen?
De zoon wil 't WE al de lichtjes voor Kerstmis komen ophangen ..anders geen tijd... heb op mijn zieltje moeten beloven ze niet voor eind volgende week aan te steken (grrrrrrrrrrrr alsof ik dat anders wel zou doen... maar ja, laat ze maar betuttelen) De dochter wil absoluut met mij en pa afzonderlijk gaan shoppen .... toch ni op ne zaterdag of zondag zeker? "Maar ma, dan is 't gezellig druk" "keineig bobonneke" " 'k weet iets goe om me pa te gaan eten"
't Is precies of ze hebben van hun GSM provider een paar uur gratis bellen gekregen
"Waar gaan we Kerstmis vieren? Mogen wij de grote slee hebben voor de living? Hebt gij op zolder die oude kerststal nog liggen? Gaan we tevoren samen bakken? Gaan we Kerstavond zelf koken? (zelf, daarmee bedoelen ze natuurlijk "ons ma") Welke spelletjes gaan we doen? ...... Want ze willen ni alles de laatste dagen moeten doen." En de petekinderen doen gezapig mee "veel pakskes, ballekens in de soep, spellekens met opdrachten" .....Stop...
wedden dat ze de laatste week nog alles moeten regelen en overal ronddraven. Ik vraag me af of ik vroeger ook zo was? En 'k laat ze maar doen. 't Zal wel gezellig worden.
En, als ge dinsdag iemand met klompen over 't zolder hoort lopen ... 't is den bompa die voor piet speelt ... ze weten het maar 't is toch elk jaar weer wat schrikken ...
22 november 2005
Deze morgen naar de dierenarts met ons Kaya - draadjes uit en alles verloopt normaal. Nog 3 maand geduld en veel oefeningen doen. Hebben ze toch een tijdje in de tuin gelaten - wel vastgemaakt met leiband zodat ze niet teveel speelruimte heeft;
Ook familiehulp heeft goed nieuws.Ze hebben weer een poetshulp voor ons. Wij blij en 't is er eentje die van wanten weet.
Deze namiddag mijn blog opgesplitst en dat is boven verwachting goed meegevallen. Ze zijn nog niet af maar toch wel een beetje meer orde in de zaak. Weer wat bijgeleerd .
Ondertussen al een uur aan 't proberen mijn schoondochter vast te krijgen ... blijkbaar een heel lange telefoon met de mama.
21 november 2005
terug vriendjes met mijn peceke
20 November 2005
Een hele luie zondag voor mij alleen.
'k ga dus maar weer eens proberen hoe ik foto's en prentjes enzo hier op mijn blog krijg
En nu... aan 't werk!
Mijn eerste poging: mislukt - zal eerst nog maar eens overal de uitleg gaan lezen
Joepie foto's en gis in de zijkanten gelukt maar de foto's in de reisverhalen lukt nog steeds niet. Zal maar op 't forum eens om hulp gaan roepen
't Is middernacht ondertussen - het uur der wijzen en 't is gelukt met de hulp van Redpoppy en ons Bomma.
19 November 2005
Opgestaan met een heerlijk zonnetje. Buiten ziet het er echt winters uit met bevroren gras en berijpte spinnenwebben. Als ik ons Kaya om 10u nog eens buiten laat is er juist 16°C verschil tussen een zonnig plekske en de schaduw. Een paar uurtjes later zie ik met moeite nog de overkant van 't straat. Gezellig binnen blijven dus. Opruimen: werkblad ligt vol papiertjes met notities, mijn peceke kan ook een kuisbeurt gebruiken vooral de binnenkant is aan een opschoonbeurt toe. De laatste tijd alleen maar aan mijn blog geprutst en de rest laten liggen.
Na de middag komt Mieke met de kleine langs en hij blijft deze namiddag bij ons. Genoeg leven in huis dus. Ons Kaya blijft op veilige afstand ze heeft vermoedelijk nog teveel last van haar heupoperatie.
Voor 't moment is de rust weergekeerd in huis en kan ik me weer wat achter mijn peceke nestelen en mijn benen wat laten rusten terwijl mijn ventje achter de kookpotten staat.
15 November 2005
Miezerweer. Feest van de dynastie zeker??? of ben ik mis - eigenlijk ni belangrijk.
Ons Kaya heeft deze morgen ogenschijnlijk meer pijn. De kinéoefeningskes moeten stoppen omdat ze echt begint te grauwen. Misschien beter een uurtje wachten tot de pijnmedikatie aan 't werken is.
Juist wat tijd doorgebracht op 't forum om een beetje stoom af te laten over rechten en vergeten plichten. Daarna effe op wereldreis geweest via earth... Wat een mogelijkheden allemaal hier vanachter mijn peceke.
Ga nu maar wat werken aan mijn blog. Had het gisteravond opgegeven. 4 u typen naar de filistijnen door een hapering in de stroomvoorziening. Zal toch moeten leren regelmatig tussenin te safen. Vandaag ga ik er dan maar weer tegenaan.
14 November 2005
Eindelijk is de rust weergekeerd in 't huishouden. We doen vandaag gene klop.
Vorige week was er ééntje met veel spanning. Onze Kaya, een 6 jaar oude ChowChow, moest aan haar heup geopereerd worden - de heupkop werd volledig weggenomen zodat er geen kontakt meer is tussen de botten. Alles is goed verlopen. Zielig wel om haar zo op 3 pootjes te zien hinken en te moeten zoeken om een goede lighouding te vinden. Het ergste is door en we hebben tijd zat om oefeningen te doen om haar spieren te versterken en haar te vertroetelen.
Een kleine pagadder van 1 jaar over de vloer die ook nog een paar nachtjes bleef slapen. Overgelukkig waren we maar 't kroop toch in onze knoken. Mijn ventje leert hem dansen op "zie de boerinnekens hun rokskes zwaaien" en allebei kunnen ze er maar geen genoeg van krijgen; we werden weer attent gemaakt op de huiselijke geluiden die voor ons slechts "achtergrond" vormden, het tiktakken van de klok, een piepende scharnier, zwiepen van takken tegen de zijmuur...
Feestdagen en veel volk op bezoek. Pannenkoeken en smoutebollen bakken; recepten uitwisselen... Iedereen wil speculoos gaan bakken voor de heerlijke geuren in huis. Praten over Sint Maarten, Sinterklaas en Kerstmis... Loopt het jaar toch weer op zijn einde zeker.
Vandaag, maandag en mistig. Seffens nestel ik mij in de zetel met een muziekske, een handwerkske en een goei tas koffie met echte cacao. Pa gaat de pijnboompitten uit hun omhulsel halen en roosteren en experimenteren met een recept van Mieke.
Het wordt dus vermoedelijk een heerlijke dag rustig genieten.
5 November 2005
Blij dat de Allerheiligen dagen voorbij zijn. Ne mens loopt de hele tijd met gemengde gevoelens rond. Alhoewel ge het hele jaar door denkt aan uw dierbaren die er niet meer zijn geeft het deze dagen toch een triest tintje. Gelukkig was het mooi weer. Het lijstje wordt ook alsmaar langer en ja, wij hebben ook niet het eeuwige leven.
Aan de andere kant veel volk over de vloer. Smoutebollen bakken hoort er bij ons nog bij. Wat vertellen hoe het vroeger was... ja, we worden oud... Zie mijn kinderen later op deze dagen geen smoutebollen of appelbeignets meer bakken waar dat vroeger voor ons feest was...deeg laten rijzen, appelen schillen en snijden.
Heimwee, weemoed....ja 't is herfst - ook in mijn hart
Deze weken ook nogal serieus met onze neus op onze beperktheden gedrukt. Kleinzoontje, 1 jaar, kon niet naar de kinderkribbe. We hebben hem heel graag opgevangen en heel veel plezier beleefd maar fysiek 's avonds aan 't eind. De eerste keer sinds jaren mismoedig over mijn benen die het niet doen en geweend van koleire op mijn rolstoel. Heb er me tot nu toe steeds zonder problemen kunnen bij neerleggen dat er een hoop dingen zijn die 'k niet meer kan maar nu, met de kleine, deed het echt pijn.
Djeses zijn het de herfstblues??????
26 oktober 2005
Ik heb de indruk de laatste tijd op een roetsjbaan te zitten. De tijd vliegt voorbij. Morgen ben ik jarig en als ik aan mijn vorige verjaardag denk lijkt die nog maar een paar maand geleden. Zal me dus maar voornemen om de tijd die ons samen rest zo bewust mogelijk te beleven en liefst zo aangenaam mogelijk. Ben een beetje gek misschien maar 'k heb aan een heel deel mensen zelf een kaart geschreven uit dank voor hun vriendschap, hun luisterend oor, hun loyaliteit, hun knuffels, want dat waren de grootste geschenken die ik vorig jaar kreeg. Allé, onze eerste kleinzoon was wel hét grootste en 'k ben blij dat we hem morgen de ganse dag bij ons hebben...Wat ben ik een gelukzak..........
22 oktober 2005
Een week gaat vlug voorbij. Wat babysitten, snoeien en hakselen, wassen en plassen en oeps een week ouder. Heb nog steeds geen oplossing gevonden voor die kleur van mijn tekst Frankrijk op dit blog.
Heb me dan maar op een aangenamere taak gestort. Mijn boekje van de Pakistan reis bovengehaald. Ondertussen vraag ik me af of de lieve mensen die we toen ontmoetten aan de trieste gevolgen van de aardbeving zijn ontsnapt. We hebben zo mogen genieten van hun gastvrijheid. Hebben ze nu nog een dak boven 't hoofd?
Heb door het fotoalbum gebladerd. Zo'n prachtig land! Zal het verslag maar vlug proberen af te werken en te plaatsen.
salaamaleikoem
16 oktober 2005
Al een paar dagen aan mijn blog aan 't werken en 'k zit serieus te sukkelen met die achtergrond. Ben al uren aan 't kopieren, plakken, kleur tekst en achtergrond aan 't bewerken en 'k krijg steeds terug dezelfde miserie. Ben er dus maar effe mee gestopt.
Genoten van 't bezoek, vooral van kleine Mathias die de eerste keer onder onze hoede bleef.
13 oktober 2005
Weer achter mijn peceke na een 3tal weken op de baan. Ons huizeke staat te blinken in de zon. Lieve buren hebben het gras gemaaid. Een hele stapel post en nog meer mailtjes.
In de kinderkribbe tiert welig een beestje ... Mathiaske, mama en papa aan de diarrhae; we zullen dus maar een paar dagen wachten om op familiebezoek te gaan en ze te gaan knuffelen.
Vrienden zijn hun kampeerautotochtje begonnen met een bezoek aan de garage in Brugge...ze zijn daar voor een paar dagen zoet en gaan ondertussen bij Wegwijzer "wat lezen" - smeden ze grootse plannen? verwacht seffens hun telefoontje.
Ben er mee weg. Was insteken en verder oprommelen en..
Wil ook zo vlug mogelijk 't verslagske plaatsen.
Hoe kan ik nu tijd vinden om dit blog wat te fatsoeneren en foto's te plaatsen enz..???? .
21 september 2005
Genieten van de mooie dagen en dus weinig tijd om achter mijn peceke te zitten.
De kogel is definitief door de kerk: morgenvoormiddag vertrekken we zuidwaarts. Daar de periode niet lang is zulle we niet ver geraken - als we maar wat zon hebben.
Nog even bij de kinderen langs geweest om de kleine te knuffelen. Ne schat is 't.
Els nog steeds ziek - virus niet kapot te krijgen.
Nog wat eten en vroeg naar bed.
19 september 2005
Veel goede voornemens om dit dagboek dagelijks bij te houden maar ge ziet, het lukt me niet altijd. De dagen zitten overvol.
Vandaag een dagske gaan winkelen in Leuven - zalig met zo'n zonneke maar daarna rijp voor de zetel...al die kleine stoepjes op en af verdragen mijn knoken ni zo goed.
Ondertussen staat de kampeerauto klaar maar zolang het hier zo mooi is zijn we niet gehaast om te vertrekken.
En daar hangt weer volk aan de bel...
tot de volgende keer
15 september 2005
De werkmannen waren vrij vlug klaar met 't dak gisteren.
Onze vrienden komen na een paar weekskes in 't buitenland terug naar huis en houden hun laatste halte aan 't Schulensmeer. We zijn benieuwd hun verhalen te horen vooral over het Motorhome salon in Düsseldorf. Vlug dus wat mondvoorraad in de camper geladen en we zijn er mee weg.
We hebben de rest van de dag niks anders gedaan dan verteld en plannen gemaakt en koffie geleuterd.
Toen we uiteindelijk gingen slapen hadden we zowat de hele wereld gewikt en gewogen en de reisplannen .... daar zijn we de eerste dagen nog niet uit. Eerst een maandje Frankrijk en daarna ... naar daar waar het in November warm is; terug naar plekjes die we koesteren of onbekende paden gaan bewandelen?
Wist niet dat in uw fantasie reizen zo vermoeiend kon zijn. 'k Ben als een blok in slaap gevallen.
Om 7u gromt de hond. En wij blij. Het is de eerste keer dat ze reageert als er iemand nabij de auto komt. Zij hoorde Jos vertrekken voor zijn wandeling.
In de voormiddag gaan we samen stappen over de dijk want 't wandelpad is wat overgroeid en te nat. Na een uurtje moeten we rechtsomkeer maken want de weg werd een opeenvolging van diepe plassen en niet te doen met mijn wieltjes. Maar 't had toch deugd gedaan.
In de namiddag laten we de beentjes rusten, kletsen nog wat en dan maar weer naar huis. Genoten van het samenzijn. Het was een mooie grauwe dag.
Straks nog wat aan mijn foto's werken.
14 september 2005
Goeie morgen iedereen. Klaar voor een nieuwe dag.
Amaai wat heb ik me gisteren van mijn melk laten brengen. Da's nochtans niet mijn gewoonte.
Vandaag is goed gestart. Een goei straffe tas koffie en een boke met verse meloenkonfituur, een muziekske en mijn ventje die loopt te fluiten, het huis opgeruimd, de werkmannen op 't dak en ons Kaya die haar kakske reeds gedaan heeft. Dus effe tijd om de beentjes te laten rusten en wat op dit klavier te tokkelen.
Vinden jullie ook dat de dagen plots zo fel gaan korten. Hier is de lucht zwaar van de vochtigheid (hou van de geluiden buiten die ook gedempter klinken) - echt al een beetje herfstsfeer. Hopelijk komt straks het zonneke er door.
Gisteren tot een kot in de nacht aan mijn blog zitten prutsen met de hulp van de forumleden. Ben dus weer een klein stapke verder.Ga nu terug wat bewegen en straks bij mijn volgende rustpauze dat verslag van Frankrijk eens onder handen nemen en de foto's en tekst bijwerken want 't ziet er niet uit.
Maak er een mooie dag van vandaag samen met de mensen die u lief zijn
13 september 2005
Drukke dag. De dakwerkers zijn om 7u terug gestart met breken en kloppen. Het huis davert en het stof dwarrelt. Ons Kaya weet geen blijf en loopt de ganse tijd voor mijn wielen. De poetshulp belt af. Op het politiebureel in Tienen ligt de gevonden portefeuille van mijn ventje - niks verdwenen maar eerlijke vinder onbekend. Loodgieter belt af (heel diepe zucht). Haarkapster komt langs. In de brievenbus een onverwacht overlijdensbericht. En dat allemaal op één voormiddag. Niet veel om echt vrolijk van te worden en het goed gevoel dat er niks uit de portefeuille was verdwijnt mee onder 't stof.
Heb me dan maar achter mijn peceke gezet en me wat gaan moeien op het forum van politiek enz. en een beetje aan mijn blog gewerkt tot ik vast liep met de foto's.
Nu 't ventje weer thuis is en al de rest vertrokken zetten we alles eens op een rijtje en besluiten ons vertrek dat voor volgende week gepland was nog wat uit te stellen. De strijk kan dus ook nog een paar dagen wachten. En ondertussen schijnt 't zonneke weer.
Verheug me wel op het weerzien van onze vrienden morgen
|
