Loop al de hele voormiddag rond met een dubbel gevoel. De laatste dag van 't jaar ... wat voor een jaar? Het is zo vlug voorbij gegaan. Een jaar tussen 2 grote natuurrampen. Het jaar dat Casper en Christophe verdwenen en bij iedereen de twijfel toeneemt ze ooit terug te zien. Een jaar van aanslagen waarin jongeren van zichzelf levende bommen maakten en vele onschuldigen meenamen op hun reis naar waar...? Een jaar van onverminderde politieke machtsspelletjes ten koste van mens en natuur. En wij, wij kijken machteloos toe. Vraag me af hoe mensen die niemand rondom zich hebben waarvan ze houden of van hen houden met al die mizerie omgaan. Op een panda en een neushoorn die ergens geboren zijn na kan ik me geen positief of plezant nieuws herinneren dat de wereld werd rondgestuurd. Voor mezelf kan ik niet dankbaar genoeg zijn dat ik mijn ventje nog heb, de kinderen, een paar goede vrienden. Iedereen wenst mekaar deze dagen geluk en een goede gezondheid ... Wat zou ik mezelf willen wensen?
Een goede gezondheid? Och zolang het niet echt levensbedreigend is zullen we er wel mee kunnen leven zeker. Geluk? Wat is geluk? Het geluk? Ik denk dat we onszelf gelukkig of minder gelukkig maken naargelang we tevreden en dankbaar zijn om wie we zijn en wat we hebben. Een dak boven het hoofd, kleren om ons te warmen, een boke met wat beleg... We drinken een tas koffie en vergeten daarbij wat ne luxe dat dat is...we vergeten te dikwijls te genieten van al die kleine dingen. Maar ja, ik heb 't gemakkelijk zeggen ... Mijn grootste wens is dat diegenen waarvan ik hou bereikbaar blijven en 'k ze af en toe eens kan knuffelen.
365 nieuwe bladzijden om vol te schrijven ... verspil er geen seconde van en geniet daar waar en wanneer het kan.
|