Laat mijn tuin een tuin zijn

waar de herfst weer spreekt,

Als mijn bloemen droevig lijken
en mijn zomertuin breekt

Laat mijn tuin een tuin zijn,
waar de herfst mijn verlangen voedt
naar lentebloesems,

voorjaarskleur en zomergloed.

Laat mijn tuin een tuin zijn
met bomen van vruchten verlaten,
verdeeld als een kleurenpalet op het gras,
waar voordien mijn krokussen zaten

Mijn tuin mag er nu een zijn
van roestbruine en kalende bomen,
rottend blad bedekt met een nevenkleed
en de winter die moet komen.

 
Eén enkele boom houdt zijn kleur nog vast
Andere, met spinrag behangen,

bevangen me met vreemde weemoed

en een heel diep lenteverlangen.

Maar zie, de herfst heeft reedsmet tomeloze drift

zaad en kiemen gestrooid.

Kwistig wordt straks mijn kwijnende oase

weer tot leven gewekt,

want mijn tuin sterft nooit

(Tom Mestdagh)