Waneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind die in de bomen klimt,
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen al door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad, hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven,
ze zouden niet willen geloven
dat alleen maar een man , alleen maar een vrouw
dat een mens  een mens zo liefhad
als ik jou.
                                (Hans Andreus)