In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie
In xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

(John McCrae  1915)

Op  Vlaamse vlakten bloeit de klaproos

Tussen de rijen kruisen , gelijnd in ’t gelid

wijzen ze onze rustplaats aan.

En hoog in de lucht zingt de leeuwerik,

nauwelijks hoorbaar in het spervuur beneden.

We zijn nu allemaal dood.

Maar kort geleden leefden we, voelden de dauw,

zagen het morgengloren ;

Hadden lief en werden geliefd

Maar nu liggen we in Vlaamse vlakten.

In verbeten verzet tegen de vijand

geven we de toorts uit moede handen .

Aan u hem dapper te dragen.

Want wij die sterven mag je niet verraden

We zullen niet slapen als de klaprozen

bloeien in Vlaamse vlakten.

(eigen vertaling)