|
uit het dagboek van mijn moeder pluk ik dit stukje. Toen ze dit neerpende was ze net zo oud als ik nu ben: 80 jaar.
Het is dit jaar 1994 een bijzonder warme, zelfs tropische zomer. Op mijn terras is het zelf te warm, meer dan 40° C. Ik heb verbod van mijn dokter om buiten te zitten of te liggen, zelfs onder de parasol. Gelukkig komt er na de middag een zeewind op gang zodat ik na vier uur wel op het terras onder de parasol kan zitten. En zo denk ik hoe mijn levensweg mij naar de zeekust gebracht heeft, waar ik nu al 58 jaar woon.
Het begon rond mijn 18de verjaardag in 1932. Op mijn wensblaadje voor mijn verjaardag had ik voor de klucht een auto geschreven, een vakantie aan zee, en een feestje voor vriendinnen en vriendjes. Vooral dat laatste was buitengewoon belangrijk. Ik dacht dat het zo wel zou lukken. Tot mijn grote verbazing zijn al die wensen in vervulling gegaan. Toen ik dat wenslijstje maakte had ik dat nooit gedacht. Voor het huis stond er een zwarte lacqué amerikaanse Dodge Oldsmobil auto. Die auto was niet alleen voor mij, maar ook om mijn mama en mijn broer te voeren. En de vakantie ging naar Knokke Zoute, in plaats van de Ardennen. En het feestje is er ook gekomen, in het zaaltje van het café des brasseurs in Leuven. Als toemaatje heb ik geleerd om met de ato te rijden. Een autorijschool bestond toen niet, netzomin als een rijbewijs. De regels leren van de verkeersborden, rechts rijden, afstand houden en de verkeersagent goed in de gaten houden. Dat leren rijden was met mijn papa en met Jefke die met de camion van de firma reed. Dat leren rijden met die grote Ollsmobiel was geen pretje, veel kritiek van mijn papa en van mijn broer. Met Jefke was het 's avonds met de lichten rijden. Die man had veel meer geduld dan mijn vader en was nooit zenuwachtig. Dat ging veel beter. Maar het heeft toch een tijdje geduurd voor ik genoeg praktijkervaring had om alleen te rijden en met mijn moeder naar Brussel te rijden langs de Madou en te parkeren op de Zavel. Met mijn mama samen met de auto naar Tervuren en dan naar de Metropole aan de Broukère om er koffie te drinken. Ik beleefde eigenlijk niet zo veel plezier aan het rijden zelf, maar wel aan de uitstapjes.
|
