|
Op mijn verlanglijstje voor mijn 18de verjaardag had ik een auto, een vakantie aan zee, en een vriendenfeestje geschreven. Die 3 wensen zijn allemaal vervuld: mijn Oldsmobil, mijn feestje in het café des Brasseurs en zo gingen wij in 1932 op vakantie naar Knokke in plaats van de ardennen in het hotel de la Poste in Bouillon. De vakantie aan zee en strand was nieuw voor ons en viel zeer goed mee. Het hotel was wel heel stijf en deftig. Mijn papa moest iedere keer van tenue verwisselen om met hemd, cravatte en jas aan tafel te gaan. Ook wij mochten niet met sportieve strandkleren gaan eten. Als ik en Tony wat vertelden en lachten, keken de mensen naar ons alsof wij een misdaad gepleegd hadden. Dat deed ons nog meer lachen.
Het jaar daarop viel de keuze op Heist en het hotel De Bruges et Flandres. Daar waren veel Engelsen. Ik heb mij daar goed geamuseerd met de zoon van het hotel en met andere jonge gasten. Het derde jaar vakantie aan zee was Blankenberge in Pension La Couronne in de Molenstraat, niet ver van de kerk. Daar was het echt zeer goed en niet zo stijf. Intussen was mijn broer Tony een grote kerel geworden, en eten dat hij kon! Ik speelde er tennis, maar ik was er niet al te goed in. Het was wel plezant om een tennis matchke te spelen ook al voelden mijn armen nadien als lood. Ik was wel blij met mijn blote bruine benen.
Ik ga nu stoppen met schrijven en ga later wel verder met onze vakanties aan zee als twintiger.
Tot daar dit stukje uit dat een dagboek van mijn mama. Nu pas zie ik dat er na deze tekst enkele bladzijden zijn uitgescheurd uit het dagboek. Blijkbaar heeft ze drie pagina's uit het boek afgescheurd voor welke reden dan ook. Teveel convidenties waarvan dat ze vond dat die herinneringen eigenlijk te privé waren? Er zal wel een grondige reden zijn waarom zij terug deinsde om die 3 bladzijden na te laten aan de latere lezers van haar dagboeken.
|
