Mijn grootvader, de vader van mijn moeder, was Gustaaf Hermans, mijn "bompa". Zijn vrouw, mijn groormoeder, heette Virgenie Cobbaert, fet was  mijn "marainne". Zij sprak hem aan met "Staf" en hij noemde haar "Vierch", de verkorting van Virgénie. Bompa was een soort plaatselijke voorzitter of secretaris van het Willemfonds, een liberale boekenclub als tegenhanger van het katholieke Davidsfonds. Mijn Bompa bestelde en kocht boeken aan voor de bibliotheek van Ons Huis, de liberale trefplaats in Blankenberge. Ik leende boeken uit de schoolbibliotheek maar ook uit de bibliotheek van Ons Huis en vooral uit de boekenkast van mijn bompa.  Ik ben opgegroeid tussen de boeken, en mijn moeder en mijn bompa stimuleerden mijn leeslust.

Ik ben circa 12, 13 jaar. Bompa geeft me een boek uit zijn kast en zegt: ge zijt nu al groot genoeg om eens een echte roman te lezen en duwt me "Schipper naast God" van Jan De Hertogh in handen.ikbegin te lezen kom echt onder de indruk   van die eerste echte literatuur. Ik herinner mij nog steeds de boeken die mijn Bompa mij liet lezen in die tienerjaren: John Steinbeck : Ten Oosten van Eden, De druiven der Gramschap, Leon Uris; Exodus, en een nobelprijs boek van Knut Hamsun, maar de baam van die roman weet ik niet meer. Als 15 jarige lees ik Lode Zielens meesterwerk "moeder, waarom leven wij". Ik zit in het eerste middelbaar en we moet een boek lezen en  een boekbeschrijving over schrijven. Ik kies uit de bibliotheek kast van bompa een dikke kanjer van een roman: Het Geslacht Bjorndal van Tygue Gulbrassen. Ik lees in een ruk het eerste deel uit; En Eeuwig zingen de bossen, dan het tweede deel "Winden waaien rond de rotsen", en ook het derde deel "De Weg tot elkaar" versllind ik. Ik maak een lijvige boekbespreking van dit Noorse epos overde barse en trotse hereboer Dag BJorndal die in Noorwegen eindeloze bossen bezit en over zijn zonen Tor en Dag Junior, de schoondochter Adelheid, het generatie conflict, drama en catharsis, ik weet nog altijd welke impact dit grootse epos op mij maakte. Dus ik lever een behoorlijk lange boekbeschtijving  af aan de meester. Aanvankelijk twifelt de meester of ik inderdaad wel degelijk zo een dikke turf van drie romans echt uutgelezen heb in amper twee of drie weken tid, maar uiteindelijk gelooft hij mij dat ik het gelezen en zelf het opstel heb neergepend. Het is bijna 65 jaar geleden dat ik het boek over Dag Bjorndal in habdebn heb gehad, en ik kijk altijd of ik het ergens zou kunnen vinden. Pure jeugdnostalgie van een voormalige boekenworm.