Dag 21   Léon - Astorga  

maandag 23-05-2005

Wat was dat lekker slapen in een bed met lakens, en dan nog in deze kalme omgeving!!!! We verzamelen om 8h30, op het plein aan de hoek van de kathedraal. Daar is een grote bar, hier zullen we ons ontbijt nemen. Het is een plezier om te zien hoe Spanjaarden omgaan met het ochtend ritueel.

Jacques bestelt, we wachten en bekijken het spektakel. Er komen en gaan, meestal bedienden en secretaresses. Vluchtig nemen ze een koffie en een croissantje, verkopen veel gekwetter en zijn weer weg. Uiteindelijk krijgen we appelsiensap, koffie, croissant en ander lekkers…..we nemen er onze tijd voor. We blijven nog wat hangen in de stad, er is veel te zien. We zijn op zoek naar een apotheker, Medard moet zijn medicatie aanvullen. Hij wordt nergens bediend, men eist een voorschrift. We komen aan het postgebouw. Ik stuur wat overbodige kledij naar het thuisfront. Dat vraagt tijd, hier maken ze zich niet druk. Nadien gaan we in een computerwinkel mijn fototoestel-memory stick leegmaken en verplaatsen op een usb-stick.

Ik kan beginnen aan mijn 2°reeks foto’s. Ondertussen is er volop zon en het is ongeveer 22°C. We volgen de Camino bordjes langs de rivier en geraken gemakkelijk uit de stad.

Nu langsde N 120, ook de stappers doen dit. Iets verder ligt er een drukke autosnelweg. Dat maakt het wat minder druk voor ons. Het wordt etenstijd en een baanbar is vlug gevonden. Er heerst een gezellige sfeer, maar voor een menú is het wachten tot 14h.

We doden de tijd met een fris wijntje. Nadien volgt er een overvloed aan eten en drinken voor 8€ de man, onvoorstelbaar. De Spanjaarden vergasten ons weer op een spektakel, met een luidruchtige TV waar niemand naar kijkt, veel gebabbel en drukdoenerij……..het zijn echte macho’s.

Heel vlug komen we in “Hospital de Orbigo” een typisch plaatsje. Er is een witte kerk, de toren is overvloedig bezet door ooievaars. Op de brug over de rio Orbigo  houden we onze siesta. Enkel het gekwetter van de ooievaars en een aanstormende kudde schapen verstoort de stilte.

Jacques herinnert zich de camping naast de rivier waar hij met Annie op zijn vorige reis een nachtje doorbracht. We geraken hier moeilijk weg toch sukkelen we op een gezapig tempootje in Astorga. Het is nu zeer warm, wat rusten op het plein vóór het Palacio Gaudi en de kathedraal, dat doet deugd. Na een praatje, bezoeken we de kerk en het museum.

In een klein straatje bij het plein vinden we “Albergue San Javier”. Er is plaats, dus hier overnachten. Onze fietsen kunnen op het bebloemde binnenplaatsje. We krijgen een kamer voor 12 personen…….Er liggen al peregrinos te slapen, we trachten stil te blijven. Er is een groep Canadezen en een ploeg Duitsers, ze zijn zeer moe!

Het zijn allemaal studenten, enkelen spreken zelfs Frans en weten ’t een en ’t ander over Brugge. Ze zitten met pijnlijke voeten, er liggen overal zalfjes en windsels. Na onze douche doen we een wandeling. Wat een mooi aantrekkelijk stadje. Rustig en prachtig weer….Wat wens je nog meer!

De vriendelijke hospitalero geeft ons enkele adressen om het avondmaal te nemen…..na wat zoeken vinden we een groot restaurant. We zijn niet de enige peregrinos, aan een paar tafels is er al veel plezier. Wij bestellen een ruime maaltijd met een lekker flesje wit en rood en genieten met volle teugen. Na nog een lange filosofische praatavond, slenteren we naar onze

slaapkamer…….

Als allerlaatsten natuurlijk! Het is al doodstil, onze medepelgrims genieten al van een deugddoende nacht. Bewonderenswaardig, die stappers, en ze komen werkelijk van overal, over de gehele wereld kennen ze de Camino de Compostela. Slaapwel………. Hopelijk geen gesnurk!

Vertrek:        Léon               12H00

Aankomst:    Astorga            17H00

Weer:            Zon         22°C

Afstand:            54 km

Totale km:    1921 km

03-05-2023 om 19:28 geschreven door Via de la Plata

Dag 20 Terradillos de los Templarios -   Léon 

zondag 22-05-2005    71 km

We moeten goed geslapen hebben het is 8H00. We hebben alles voor ons alleen, douches, wc’s enz……..Nuestros amigos compañeros peregrinos  zijn vroege vogels. Het ziet er wat koud en bewolkt uit, zo’n 14°C, toch is de zon af en toe van de partij.

De eetplaats is verlaten, de 2 vrouwelijke hospitaleras  kijken verwonderd! Toch maken zij voor ons een goede bocadillo con tortilla en koffie, we krijgen zelfs een vers sinaasappelsapje. Jacques heeft duidelijk zijn overtuiging en zijn charmes moeten laten gelden !!!

We overlopen onze wegwijzer, het zou wel eens onze laatste vlakke rit kunnen worden.

Er staat een koude tegenwind, we kruipen op een lintje en doen het rustig aan.

Regelmatig steken we wandelaars voorbij, zelfs de peregrinos waar wij gisterenavond mee aan tafel zaten. We wensen ze telkens een Buen Camino en krijgen hetzelfde terug. Bij onze eerste stop, in Sahagún, om ons wat op te warmen………is een koffie welkom.

De bar zit vol pelgrims, de meeste nemen hier hun ontbijt. Er is ook een kwieke Hollandse dame van 75 jaar, zij herkent mijn “Gazelle-fiets” en denkt dat wij Nederlanders zijn. Haar woordenvloed is niet te stuiten, zij heeft al 2 maal de Camino gefietst en wil nu alles nog eens rustig te voet afhaspelen. Wij moeten haar vol bewondering laten ratelen. Dat wordt moeilijk voor Medard hij wil haar ons verhaal vertellen, maar hier komt hij duidelijk te kort……..zij overtroeft hem met haar woordenvloed. Later komt ook onze Vlaamse vriend binnen. Zijn enthousiasme is duidelijk gedaald. Wanneer we hem verlaten vragen wij ons af, of hij ooit Santiago zal halen ????

Na deze lange pauze komen we in een verlaten landschap. Dit moet echt de ” Meseta“ zijn, een onbewoond vlak desolaat gebied. We moeten in een waaiertje opboksen tegen de wind, ik voel mij als benjamin geroepen om kop te trekken.

Regelmatig komen we kleine standbeeldjes en stenen kruisjes tegen, blijkbaar moeten er hier pelgrims overleden zijn. Allez ………Kom hier maar eens aan je einde !!!!!!! Rechts van ons, aan de horizon, zien we duidelijk besneeuwde bergtoppen……..En maar stoempen, het blijft maar duren, we zijn blijkbaar alle vier aan het mediteren.

Rond 14h00 krijgen we honger, maar er is dorp noch stad te bespeuren. In de verte zien we links van ons enkele huizen en rijden er haastig naar- toe. Inderdaad, een dorpje van één straat met één bar. Er zitten enkele dorpsfiguren. Meer dan een wijntje en elk 3 tapas krijgen we niet. Medard wil alle eten opkopen, maar dat lukt niet. Teleurgesteld moeten we verder………

Ons roadboek geeft als eerste dorp Mansilla de las Mulas aan, wij schatten nog 15km. En inderdaad het is nog zo ver. Aan het dorpsplein stoppen we en vliegen een overvolle bar binnen, hier moet je geduld hebben, maar we geraken toch aan een “Menú del día” met een overvloed aan wijn en de gebruikelijke Spaanse ambiance.

De volgende stop moet Léon worden…….

We zien van zeer ver de stad liggen, volgen nu de Camino-bordjes en komen zonder moeite in het centrum tot aan de prachtige kathedraal. We trakteren ons op een ijsje.

Jacques heeft ondertussen al een Hostal gevonden: “San Martin” juist achter de kathedraal. We mogen onze fietsen bergen in de beneden hal en krijgen twee toffe kamers met elk 2 bedden, sic. Hij verdient een pluim onze Jacques.

Het is zondagavond en er heerst een ongelooflijke wandeldrukte in de oude binnenstad. Wij flaneren ook als echte Españols door het centrum en doen af en toe een terrasje. Vóór 21h geraken we toch niet aan een avondmaal………  De zondag mag het wel iets extra zijn, we eten in een deftig restaurant à la carte, Jacques helpt gelukkig bij de keuze.

Voldaan wensen wij elkaar buenas noches.

Vertrek:        Terradillos de los Templarios        9H30

Aankomst:    Léon  17H00

Weer:            Bewolkt     14°C     ’s avonds zon  20°C

Afstand:            71 km

Totale km:    1867 km

03-05-2023 om 12:46 geschreven door Via de la Plata

Dag 19   Castrojeriz -

Terradillos de los Templarios

zaterdag 21-05-2005   86km

Om 9H30 met meer bewolking en iets frisser dan de vorige dagen vertrekken we uit het hostalletje “El Manzano “. We krijgen nog een stempel en worden uitgewuifd door de gastvrouw. Buen Camino. Er is nog heel wat te zien in het dorpje, we blijven er nog wat rondhangen en genieten van de schilderachtige vergezichten. Op het gezellige gemeentepleintje kopen we fruit. Het roadboek vertelt ons dat we een paar dagen vlak terrein krijgen.

Na een poosje krijgt Medard last van een schokkend achterwiel. Zijn buitenband dreigt van het wiel te springen, rustiger dus en een fietsmaker zoeken. We volgen een zandweg tussen de korenvelden en halen een fietser in, een Duitser, hij doet de Camino en duwt maar met één trapper. Door een ongeval heeft hij een stijf been, hij fietst dagelijks 25km en zal in het eerst- komende dorp overnachten. In Boadilla del Camino (een piepklein dorpje van 10 huizen en een kerk) is er een mooie Albergue, we hebben trek in koffie.

Een hartelijke ontvangst door de hospitalero, een jongeling die Engels spreekt. Hij maakt koffie met bocadillos, we genieten van zijn terras. In de tuin staat er een mooi metalen “pelgrims” kunstwerk. Mooie fotootjes maken aub.

We blijven een waterloop volgen: “Canal de Castilla”, naast onze fietsweg lopen de wandelende pelgrims. Zij stappen in trosjes van 2 tot 6 en dragen dagelijks alles met zich mee, meestal 12à 14kg. Wij bewonderen hen, maar het is wederzijds zij hebben ook ontzag voor wat wij presteren………na een tijdje moeten we over een stel oude sluizen en komen in Frómista.

Hier is eindelijk nog eens iets te zien en te beleven. We eten een kleinigheid op het plein aan de gekende kerk “San Martin”. Voor zo’n klein dorp een zeer mooi Romaans kunstwerk met veel toeristen. We krijgen een stempel.

We volgen opnieuw de echte wandel Camino, en wanen ons in het land van Don Quichot, een eindeloze hoogvlakte “La Meseta” een stoppellandschap. Het is stoempen om hier zo vlug mogelijk voorbij te zijn. Nu moeten we toch iets vinden om Medard te helpen met zijn achterband………

In Carrión de los Condes vinden we een bar, wat eten en drinken is welkom. Ondertussen vraagt Jacques naar een fietsenmaker. Een plaatselijke bar bezoeker wil ons de weg wijzen. Wij volgen en komen bij een garage terecht. Gesloten !!! Jacques trekt zijn stoute schoenen aan, belt aan bij het huis ernaast. Hij heeft geluk, de vrouw komt opendoen, de baas is niet thuis. Geen nood, Jacques en Medard stormen de winkel binnen en gaan op zoek naar een passende buitenband. Spoedig komen ze terug met het nodige, betalen de vrouw de aangeplakte prijs en beginnen de herstelling op straat. De señora blijft verbouwereerd achter, ze begrijpt er kennelijk niets van.

Het is bewolkt en fris geworden. Nu volgen we de drukke N120, maar we willen zo vlug mogelijk een albergue vinden en beslissen tot Terradillos de los Templarios te fietsen. Na een beetje zoekwerk vinden we de albergue, enkel een klein poortje geeft toegang op de binnentuin. We krijgen een kamer voor ons vier. En er is mogelijkheid om een avondmaal en ontbijt te hebben. Hier blijven we!

Er heerst een gezellige drukte in ons verblijf. We schatten dat er een 15-tal Pelgrims zijn. We kunnen ons wasje doen en er zijn prima douches.  In het keuken gedeelte komen alle pelgrims samen. Aan lange tafels eten we met de anderen, wij zitten tussen Zweden, Fransen en Spanjaarden. Onmiddellijk wordt er vriendschap gesloten! Na het avondmaal blijven we lang praten met de Fransen, maar wat blijkt er na een tijdje, er zit ook een Vlaming tussen. De man komt uit Tremelo en heeft West-Vlaamse roots. Wel een zonderling, hij heeft al een paar keer op punt gestaan om te stoppen, maar zet toch door via allerhande toevalligheden. We blijven met de nodige wijn doorpraten, er zijn nog meer stappers die aanmoedigingen kunnen verdragen.

Na een poos wordt het brabbelen en we beseffen dat we morgen nog verder moeten. We druipen af op zoek naar onze kamer……………alweer zijn we de laatsten.

Vertrek:     Castrojeriz       9H30

Aankomst: Terradillos de los Templarios   17H

Afstand:     86  km

Totale km: 1796 km

Weer:        Bewolkt    18°C

01-04-2023 om 18:02 geschreven door Via de la Plata

Dag 18  San Juan de Ortega - Castrojeriz

vrijdag 20-05-2005 

72 km totaal 1710 km

Iedereen is blij gezind, we hebben zeer goed geslapen……..In de bar van het hotel kunnen we ons ontbijt nemen. Jacques doet, zoals gewoonlijk, zijn uiterste best om ons te bedienen. De bruine broodjes hebben veel succes en een vers glas appelsiensap is altijd welkom. Burgos ligt zowat op 25km, een zeer grote stad en er is heel wat te zien. Dus op naar Burgos, in dalende lijn duurt het maar 3/4H en we bereiken de rand van de stad, met enorm veel industrie. Wat… een moeite om de binnenstad binnen te geraken, zo’n verkeersdrukte zijn we niet meer gewoon.

Bij het bereiken van het oude historisch stadscentrum, moeten we regelmatig van onze fiets. We stoppen aan het standbeeld van “El Cid” De ridder, die vocht tegen de Moren, en Spanje weer Christelijk maakte. Het krioelt hier van toeristen in de smalle straatjes die naar het grote plein lopen. De kathedraal is een opmerkelijk bouwwerk van gotische architectuur in wit kalksteen, wel wat pompeus. Binnen valt het echter tegen, koel en kil. Wat een verschil met de grote Franse kathedralen. Medard is fietsbewaarder, de rest gaat op tocht, overal oude gebouwen en musea, het lijkt wel Brugge.

De talrijke terrasjes nodigen ons uit, een fris wit wijntje laat zich smaken. Er zitten hier ook een aantal opvallend luidruchtige Hollandse fietsers, ze vertrekken gelukkig heel gauw. Daarna kunnen we weer rustig genieten in het zonnetje……….Hoewel, plots komen er marktkramers de pleintjes bezetten. Ze bouwen hun kramen op….Spijtig, het is tijd om te vertrekken. We rijden door poorten onder gebouwen over de “Plaza Mayor” naar de brug over de “Arianzon”. Na wat foto’s volgen we de rivier tot aan de stadspoort.

De rand van de stad lijkt een reusachtige bouwwerf. Ik denk dat ze hier goed bedeeld worden met Europese subsidies. We stoppen bij een groot baanhotel. Er is een restaurant, maar we zijn te vroeg. In Spanje begint het middagmaal om 14H. Dus wachten met een aperitiefwijntje. Plots stromen de Españoles binnen, de drukte zwelt aan en we haasten ons ook om het “menú del día” te bestellen. Er volgt een slaschotel, konijn en gebak met rode wijn à volonté. Voor 8€ de man hebben we smakelijk gegeten………. Probeer maar eens bij ons of in Frankrijk.

Warm en zonnig 32°C. We trachten kleinere baantjes te nemen maar daar is meer klimwerk. ’t Begint met vals plat maar we blijven stijgen en komen kleine verlaten dorpjes tegen. Jacques meent te weten dat de Spanjaarden hier een mooie beschrijving voor hebben: “Bij zo’n warm weer zijn in de namiddag enkel de honden en de niet Spanjaarden op straat te vinden”

Ze hebben gelijk, als we door de dorpjes Tardajos, Villanueva, Yudego, Hontanas en San Antón  rijden komen de honden inderdaad eten bedelen bij onze pitstoppen aan de dorpsfonteintjes. Tussen de dorpjes, eindeloze graanvelden. Plots trekt iets onze aandacht. Een roestend paneel met “Santiago 514km” ook een Hollands koppel, gezien in Burgos, neemt hier foto’s.

Nu een lange afdaling naar Castrojeriz. Zien we in de verte de contouren van de Tempeliers burcht. Een ruïne op een heuvel het is zo’n herkenbaar beeld uit de boekjes. We stijgen rechts het okerkleurige dorpje in. Naast de kerk vinden we een hostal”El Manzano”……… Oef er is plaats. Onder de appelbomen op ’t terrasje willen we eerst een koel drankje. Regelmatig komen er wandelpelgrims voorbij gestrompeld, voor hen wordt het tijd dat ze kunnen stoppen. Hopelijk is er hier een refugio.

Na een aantal glaasjes zijn we weer op onze positieven, doen onze was, nemen een douche en wandelen het dorp in, op zoek naar een restaurant. Weer veel te vroeg natuurlijk. Drank kunnen we krijgen, maar eten! Da’s wachten tot 21h. We vinden een knusse bar, Jacques geraakt in gesprek met een Spaanse Pelgrim. De man prijst hem de streekgerechten aan. Wij volgen onze leider en laten aan hem de keuze. Het wordt een avond vol zware filosofische besprekingen, we worden er zelfs moe van, of hebben we te veel gedronken misschien? Een rustige nacht zal aan alles wel de juiste oplossing geven………….We zijn er absoluut zeker van!

Vertrek:                 San Juan de Ortega       9H30       

Aankomst:             Castrojeriz                   17H00           

Afstand:                 72  km

Totale km:             1710 km

Weer:                    Zon  Warm 32°C

26-03-2023 om 12:59 geschreven door Via de la Plata

Dag17  Nájera - San Juan de Ortega  

donderdag 19-05-2005

91 km   Totale km: 1638 km

Om 8H00 worden we hartelijk uitgewuifd door Yuta, onze Albergue moeder. Zij doet nog een praatje met Jacques, in mooi, zeer goed te begrijpen Spaans…..althans voor hem. Wij verstaan er geen snars van!  Zij blijkt lerares te zijn. We hebben trek in koffie met croissants. Een bakker heeft slim ingespeeld op de ochtendrituelen van de pelgrims. Het smaakt en we nemen nog wat mee voor onderweg.

Het wordt zeer warm, geen wolkje te bespeuren, we moeten zeer veel drinken.

Mooie binnen baantjes tussen landerijen en wijnvelden brengen ons via Cañas naar Santo Domingo de la Calzada. Dit stadje wordt door elke pelgrim aangedaan, hier is de alom bekende kathedraal met het kippenhok. Er zitten echt, een levende haan en kip in het hok achteraan in de kerk. Het is één van de meest bekende verhalen van de Camino.

“De legende van de kip en de haan in Santo Domingo de la Calzada”.  Eeuwen geleden kwamen hier 3 pelgrims, vader, moeder en zoon. Zij aten in een herberg, en een van de diensters werd verliefd op de zoon, die haar liefde niet beantwoorde. Zij gaf hem aan bij de provoost, niet wegens onbeantwoorde liefde, maar wegens diefstal! De jongeman werd opgepakt en ter dood veroordeeld. Toen de ouders dat hoorden gingen ze naar het huis van de provoost, die net een kip zat te eten. Ze smeekten hem om het leven van hun zoon te sparen, omdat hij onschuldig was. De provoost veegde zijn mond af en zei:”Ten eerste hangt hij al, en ten tweede is hij net zo onschuldig  als deze kip hier op mijn bord levend is” Waarop de vette, blote, gebakken kip, door een wonder in één seconde van een witte vedertooi voorzien werd en tokkelend uit het bord stapte. De hele stad snelde nu naar het schavot en ja, de gehangene leefde nog, en sinds die dagen wonen er altijd een haan en een kip in de kathedraal Santo Domingo de la Calzada.

Er zijn zelfs mensen die denken dat het nog steeds dezelfde kip is, en ja dat is NATUURLIJK ook zo

Wat hebben ze de mensen toch allemaal trachten wijs te maken?

We krijgen een stempel in de “ Albergue de peregrinos de la Cofradia del Santo” We zijn opnieuw heilig verklaard!!!!!

Op het gezellige pleintje, sla ik een praatje met een Duitse fietser gezien in Roncevalles, hij blijft hier overnachten. Ondertussen gaan de andere drie op zoek naar een fietsenmaker. Hugo en Jacques willen hun versnellingsapparaat laten regelen. Ze vinden een fietsatelier. De man is niet aanwezig, het is wachten. Na een uurtje komt hij opdagen maar stuurt hen wandelen, hij heeft geen zin in herstellingen……….Ik doe een telefoontje naar huis, Roosje is dolgelukkig mij te horen, iedereen stelt het prima. De vrouwtjes hebben veel contact met elkaar en zoeken troost via de telefoon. We krijgen veel kusjes en worden een behouden tocht toegewenst.

Ondertussen is het etenstijd. Jacques de specialist bij uitstek heeft alweer een gezellige bar gevonden. Er heerst een Spaanse drukte. Het blijkt nog een beetje aperitieftijd ………dus voor ons ook. Wat bier en wijn en wachten tot we kunnen bestellen, we hebben al de tijd. Na een uurtje komt het keukenpersoneel in actie en dan gaat het vliegensvlug. We eten goed en goedkoop en vertrekken met zware benen richting Burgos.

We moeten een zeer drukke hoofdbaan volgen N120 met een zeer zware beklimming “Puerto de la Pedraja” de top ligt op 1120m. Het was een flinke dobber na ons uitzakkertje van deze middag. We moeten toch wat uitrusten op een van de schilderachtigste dorpspleintjes “Belorado”

Het gaat moeilijk, we besluiten na enkele kleinere hellingen ter hoogte van “San Juan de Ortega” overnachting te zoeken. Een nieuw hotel Atapuerca is de oplossing. Prachtige luxekamers met éénpersoonsbedden. We beslissen onmiddellijk en reserveren ook het avondmaal.

Na een wasje en een plasje, voelen we ons fit genoeg om naar het beruchte “San Juan de Ortega” te fietsen. Ongeveer 8km weg van de hoofdweg. Het is een prachtige avond, op het plein voor het kerkje is het een drukte van jewelste…….De voetpelgrims zitten zich overal te verzorgen en wachten op hun avondmaal.

We bezoeken het kerkje ( pater met soepbedeling), bekijken de historische Refugio en geraken aan een stempel. Hier snuif je de echte Camino de Santiago-sfeer. Na een poosje kunnen we een plaatsje bemachtigen vóór de bar en Jacques komt ons een biertje brengen. We geraken in gesprek met verschillende stappers, velen klagen over het slechte onderkomen hier…….Of is het de vermoeidheid die hun parten speelt? Na wat opbeurende gesprekken krijgen we honger. We reppen ons terug naar het hotel! Na een prachtig uitgebreid avondmaal met alles erop en eraan kruipen we gelukkig in ons bedje. Arme voetpelgrims, we voelen met hen mee……….

Vertrek:  Nájera  10H00

Aankomst:  San Juan de Ortega      17H00

Afstand:                 91  km

Totale km:             1638 km

Weer:    Zon  Warm 28°C

25-03-2023 om 13:11 geschreven door Via de la Plata

18  Dag 16 Los Arcos – Najéra

Woensdag 18-05-2005

58km Totale km:    1547km

’t Wordt stilaan licht, we worden regelmatig opgeschrikt door vroege voetgangers, die vóór hun vertrek frisdrank uit de automaat halen.

Zelf zullen we ook vroeg moeten opstaan, het reglement vereist dat de Pelgrims de Albergue verlaten vóór 8h00. Onze Vlaamse hospitaleros zien wat door de vingers. We nemen rustig de tijd om met hen een praatje te slaan, (ze hebben het blijkbaar ook nodig) nemen wat foto’s en vertrekken.

Ietsje verder stopt Jacques, springt binnen in een overvolle bar en roept ons. We zijn verbouwereerd, hij heeft ons ontbijt al besteld. We zijn blij maar kunnen elkaar onmogelijk verstaan. Er spelen twee TV’s en er is algemeen geratel en gekwebbel van wel 30 Spanjaarden. Tegen dat we ons morgenmaal krijgen zijn ze gelukkig verdwenen. We kunnen nu rustig praten en een paar bocadillos met hesp en kaas verorberen. We bestuderen ons roadboek en besluiten het nog rustiger te doen, we zijn nog steeds één volle dag vóór op het schema.

Kleinere baantjes zijn welkom, via Torres del Rio komen we in Viana. Het wordt een onvoorziene stop………maar ’t kan niet anders, we moeten rekening houden met sanitaire behoeften. We boffen. Er is een mooie kerk en een bar. Als echte Españoles nemen we aperitivo om 11h.

Jacques en Hugo gaan op zoek en bemachtigen een stempel. Ik ontferm mij over een eenzame Franse Peregrino van onze ouderdom. Hij ziet er een beetje triestig uit. Volgens zijn verhaal is hij 64 dagen geleden vertrokken uit Grenoble samen met 15 personen. Door kwetsuren, opgaven, onderlinge twisten en verschillende stapsnelheden, zijn ze elkaar uit het oog verloren. Nu is hij alleen. Hij wil ons verhaal kennen, als hij het enthousiasme en de vriendschap ervaart, wordt hij wat positiever. Hij hoopt binnen 25 dagen Santiago te bereiken…”beaucoup de courage mon ami et bonne route” adíos. Hij lijkt opgebeurd en wuift ons uit! Wat een verhaal………

De zon is opnieuw van de partij. Na wat korte klimmetjes tussen de wijnvelden geraken we aan de rand van Logroño. De stad lijkt groter dan we dachten, maar we kunnen onze weg niet verliezen en volgen de ingewerkte schelpen op de straat. Op een aantrekkelijk pleintje is er een pelgrimsdrukte, overal liggen zwaar bepakte rugzakken.

De wandelpelgrims  wachten op een slaapplaats aan “Albergue  Felisa”,  wij krijgen een stempel. Logroño is een levendige stad, blijkbaar de hoofdstad van La Rioja.  Er zijn tal van terrassen en op de “Avenida Principal” vindt Jacques een typisch zaakje en we bestellen groentenschotels, brood en wijn. We nemen rustig de tijd en genieten van het aangename zonnetje.

Buiten de stad komen we in een groene buitenrand.

We rijden in een uitgestrekt park met grote meren en goede paden. De aanduidingen voor de Camino zijn prima. Het is ondertussen 24°C en we blijven maar met vals plat omhoog rijden tussen uitgestrekte wijnvelden.

Mooi en rustig en ver van de drukke baan, heerlijk……..

Hugo vindt een mooie oude wijnrankstok en denkt deze mee te nemen om te bewerken. Even later laat hij hem terug achter, nog zoveel dagen meevoeren blijkt onmogelijk. Af en toe dienen we zeer flink, maar kort, te klimmen. Jacques verwijt zijn fietsmaker “De Schrooder” zijn versnelling niet goed te hebben afgeregeld. Ook af en toe gevloek bij Hugo, zijn versnellingsapparaat doet niet wat hij wenst. We zullen eerstdaags een fietsmaker moeten vinden.

Vanaf het dorpje Navarette is het wat afdalen. Zeer vlug komen we Najéra binnen. Hier zullen we overnachten en zoeken naar: “Albergue La Judera”. Geen plaats meer voor fietsers, na een stempel worden we doorverwezen naar een particulier adres. We ontmoeten de groep uit St-Michiels Brugge, ze zijn te voet vertrokken uit St-Jean. Via een sms van Tania was ons gevraag hun een bezoekje te brengen. Na een moeilijke start zien ze het opnieuw zitten. We laten hen verder rusten en wensen ze nog een “Buen Camino”

Wij vinden een slaapplaats bij Yuta, een 3 verdiepingen tellend rijhuis in het historische gedeelte van Najéra. Vier bedden op één kamer. Yuta, een vrouw van +/- 40 jaar bespreekt de reglementen van het huis. Jacques heeft alles begrepen. Om 22h moeten we binnen zijn en morgenvroeg om 8h terug buiten. Geen probleem, we zijn brave pelgrims …….Fietsen wegbergen, wasje doen en verfrissen.

Vóór het avondeten doen we als echte Spanjaarden, flaneren door de stad, en brengen bezoekjes aan de oude kerkjes en gebouwen. Na een paar terrasjes kunnen wij rond 20h aan een avondmaal geraken. In een restaurant, samen met een 10-tal Engelssprekende jonge peregrinos,  hebben wij nog een aangename avond. We komen werkelijk mensen uit de hele wereld tegen, zeer verrijkend en leerrijk.

Vertrek:       Los Arcos           10H00

Aankomst:   Najéra                 17H00

Afstand:          58km

Totale km:    1547km

Gemiddeld:   15km/h

Weer:            Zon aangenaam 24°C

13-03-2023 om 17:52 geschreven door Via de la Plata

17 Dag 15 Puente la Reina -  Los Arcos

dinsdag 17-05-2005 

 46km     Totale km: 1489km  

Heerlijk…… een nacht in een echt bed. Zelfs Hugo heeft het uitgehouden tot ……………8h00! Formidabel.

Een ½ uurtje later genieten we van een ontbijtbuffet met alles erop en eraan. Alles proeven en met een dik buikje verlaten we het hotel. We worden vriendelijk uitgewuifd.

Om 10h geraken we uit het stadje, via de beroemde brug, waaraan het plaatsje haar naam te danken heeft. We nemen onze tijd, bewonderen de omgeving en er moeten nog foto’s genomen worden. Er komen enkele oudere (minder jonge!) Duitse bustoeristen aan onze fietsen snuffelen. Zij doen de “Camino de Lux “met een chique bus. Als we hun vertellen dat we per fiets uit België komen, staan ze vol bewondering en druipen af naar hun bus. Duitse hoogmoed? Of……….zijn het de eerste regendruppels die hen terugdrijven……….

We nemen onze tijd om alles te beschermen tegen de regen, overtrekjes op de tassen, regenmanteltjes aan en wat schuilen. Uiteindelijk vertrekken we in het gezapige regentje, de beklimming gaat zeer moeizaam. Olala alles gaat traag vandaag. Gelukkig is het niet koud en zijn we nog wat euforisch na onze goede nachtrust.

Af en toe rijden we door wijnvelden. We naderen Estella en plannen bezoekjes aan de vele historische gebouwen. Het stadje bevalt ons, we blijven er van pleintje naar pleintje rijden. Het zonnetje komt er langzaam door en we vleien ons op een terrasje om een kleinigheid te eten maar vooral……….. om te drinken.

Het schilderachtige stadje verlaten wordt een andere klus. We verdwalen op een industriezone en kruisen enkele keren een autosnelweg. Na wat omzwermen belanden we plots, bij het door elke Pelgrim gekende “Fuente del vino” (de wijn fontein) in Irache. Daar drinken we gratis wijn aan een gevelmuur bij de plaatselijke wijnboeren.

De volgende mooie tekst is op de muurplaat geschreven: (in ’t Spaans natuurlijk)

“Pelgrim, als je vol kracht en vitaliteit in Santiago wil aankomen, neem dan een slok van deze grote wijn en klink op het geluk.”

Dat hebben we dan ook met veel plezier gedaan……….We ontmoeten twee Duitse fietsers en nemen onze tijd voor een drankje en een praatje.

In onvervalst Pfaff-Duits, kan Medard het niet laten onze avonturen te vertellen.

Hopelijk komen er niet veel beklimmingen meer…met al die wijn……een 10-tal kilometer verder belanden we in Los Arcos. ’t Is nog maar 17h maar we zoeken het door het “Vlaams genootschap” gerunde “Albergue Isaac”. We laveren door straatjes en over de pleintjes en onder poortjes, we vinden gemakkelijk het witte gebouw. We worden ontvangen door Rosetta en Roberto. Als ze ons West-Vlaams horen, krijgen wij onmiddellijk een kamer voor 4 naast hun bureeltje.

Na een uitgebreide en intense babbel, doen we onze was en nemen een deugddoende douche. De hospitaleros zijn overgelukkig met ons bezoek en zijn vol belangstelling. We geraken niet uitgepraat en krijgen de raad de kerk te bezoeken. 

Ondertussen is er een plaatselijke kinesist enkele stappers komen verzorgen. Hij spreekt een beetje Frans en we blijven een uurtje praten samen met Roberto. Ondertussen kunnen we via een betaal PC onze mailbox raadplegen en berichtjes lezen.

We slenteren door Los Arcos. Niet zo’n bijzonder plaatsje, wel is de kerk inderdaad rijkelijk mooi en zeer groot al zou je het van buiten niet zeggen.

La iglesia is tegen andere monumenten aangebouwd, het ziet er allemaal wat rommelig uit.

 In een dorpsbar wachten we met een biertje en wijn tot we kunnen eten.

Met een gewoon dagmenu eindigen we en zakken terug af naar onze slaapplaats. Het is er al muisstil, wat moeten die wandelaars toch moe zijn!

Vertrek:       Puente la Reina   10H00

Aankomst:   Los Arcos           17H00

Afstand:          46km

Totale km:    1489km

Gemiddeld:   15km/h

Weer:          Af en toe regen, bewolkt en een

Waterzonnetje 19°C

13-03-2023 om 13:34 geschreven door Via de la Plata

Dag 14 Roncesvalles - Puente la Reina

maandag 16-05-2005  78km Totale km: 1443km

Ik steek, nog wat slaperig, mijn hoofd uit de tent!

Wat is er gebeurd?

Medard en Hugo zijn al aan het inpakken! En waar is Jacques?

Na enkele seconden wordt alles duidelijk...

Jacques wordt gewekt door het gesprek en steekt zijn guitig kopje door het tentzeil. Medard is heel vroeg wakker geworden, hij had het heel koud in zijn tentje. Hij heeft zich zelfs in plastiek zakken moeten wikkelen. Zijn slaapzak is inderdaad te dun voor een verblijf op deze hoogte. Hij beweert dat er rijm op het gras stond. En Hugo is wakker gehouden door een krijsende uil…. Beiden zijn teleurgesteld en hebben zeer weinig geslapen. Jacques en ikzelf hebben de nacht prima verteerd.

Het is 8H00 en ’t zonnetje maakt iedereen weer blij. We nemen een warme douche en hebben honger. We ruimen op en gaan naar de campingbar. Jacques besteld voor iedereen “naranja, cafe con leche y bocadillo con tortilla” we zijn nieuwsgierig. Na enkele minuten worden wij bediend……..verse sinaasappelsap, koffie en een ½ stokbrood met omelet. Jacques verwent ons, wat een geluk zo iemand mee te hebben.

Nu we in Spanje zijn zullen we onze dagen iets anders moeten indelen.

Ontbijt om 9h, pauze rond 11h, middagmaal om 14h en souper na 21h. We worden echte españoles en zullen onze ritten korter maken. Jacques is in zijn nopjes, Spanje is voor hem een 2° vaderland hij heeft er zo naar uitgezien. Er is meer, Annie is jarig en Jacques moet absoluut telefoneren. Waar is zijn gsm? In de receptie om op te laden. Hij gaat hem vlug halen. Maar er volgt wat gesakker, zijn telefoon doet het niet meer……… Gelukkig kan hij met mijn gsm waarin hij zijn kaartje steekt, Annie bereiken. Hij wordt er emotioneel van, we moeten hem wat opbeuren. Buenos días, adiós en we zijn weg.

We zouden Pamplona links laten liggen, maar er is iets mis met Hugo zijn voorband. Hij durft bijna niet mee te dalen, er zit een verdraaiing in de band. We moeten absoluut een nieuwe voorband plaatsen.

Dus toch naar Pamplona. Daar zullen er wel fietsmakers zijn! Het is een drukke onaangename hoofdweg met zwaar klimwerk. We geraken zeer moeilijk de stad binnen en moeten zelfs een stukje over de ring. Wat een drukte, gelukkig zijn de Spaanse automobilisten galanter dan de Fransen. Zij wijken meer uit en zijn minder agressief.

Pamplona is de hoofdstad van Navarra  en is beroemd of is het berucht…….. om het straatlopen met stieren.

We rijden door de smalle steegjes en komen op de Plaza Mayor. De TV-beelden van opgejaagde toros zijn zo op onze netvliezen gebrand, dat wij de straatjes en pleintjes zelfs herkennen. Jacques geraakt aan een stempel in het bisschoppelijk paleis, naast de kathedraal.

Maar……… We zoeken feitelijk een  fietswinkel. Jacques klampt een bende studentinnen aan….Waar kunnen wij aan een nieuwe band geraken?

Na veel gekwetter worden we naar de stadsrand gestuurd, daar is er een Decatlon. Hugo is tevreden en wil een fotootje van de gedienstige studenten. We vinden gemakkelijk, bij een zeer groot winkelcentrum, het magazijn.

Na een 1/2h is er bij Hugo een nieuwe band gemonteerd.

15h30 eten aub? Geen nood, Jacques heeft een drukke familiebar gezien, stormt binnen en bestelt 4 “menú del día” . We worden, door de dochters, in sneltempo bediend. Eten, wijn, spektakel en TV  9€ all-in. Jacques probeert nog een praatje met de patroon, wij verstaan er geen snars van.

Puente la Reina 40 km verder wordt ons doel. De wijn zit in de kuiten, we zwoegen ons op een lange helling omhoog en doen het de eerste kilometers rustig aan. Nu komt er een blijvende rechte afdaling. We vliegen aan 40km/h tot aan de rand van het stadje.

Daar worden we door een enthousiaste man toegezwaaid…. Het is de Torhoutenaar gezien in Pissos, hij heeft een plaatsje in de refugio. We volgen hem en krijgen een stempel. Maar wij willen een echt bed met lakens in een rustige kamer. Jacques weet iets …..dus de hoofdstraat in….. En zoekend verder. Plots wordt hij aangesproken door een oudere zwaar bepakte pelgrim met een baard. Hij herkent hem, een Madrileen welke hij ontmoet heeft op zijn vorige tocht. Er volgt een omhelzing en een druk gesprek.

We vinden het hotel “Rural Bidean” en krijgen 2 kamers en reserveren een tafel voor deze avond in het restaurant. De fietsen kunnen in de garage. We zijn verwonderd, achter de oude gevel bevindt zich een prachtig knus hotelletje zeer smaakvol en gezellig. Mooie kamers en magnifiek sanitair. We wassen onze kledij, nemen een douche en doen nog een wandeling. Het dorpje stelt niet veel voor. In de kerk geraken we niet binnen, er is een dienst bezig en enkele mannen met rode baretten houden de wacht aan de ingang. Basken?

Om 20h30 vleien we ons in het restaurant en bestellen een cava met tappas. We gaan ons eens extra verwennen met een chique uitgebreid maal. We zijn vandaag trouwens 2 weken onderweg en een glaasje met bubbels kan wel . Na 21h00 wordt het zeer druk, we genieten van een zalig, verzorgd maal. We drinken rode Rioja “magnifique”. Hugo wil als toetje absoluut een coupe. Na wat filosoferen en nagenieten, geraken we rond 24h in ons bed. We vallen onmiddellijk in slaap.

Vertrek:       Roncesvalles       10H00

Aankomst:   Puente la Reina   18H00

Afstand:          78km

Totale km:    1443km

Gemiddeld:   19km/h

Weer:            mooi en zonnig +/- 22°C weinig wind

’s avonds zwaar bewolkt

18-12-2022 om 11:51 geschreven door Via de la Plata

Dag 13 Pinksteren 15-05-2005

Saint-Jean-Pied-de-Port – Roncesvalles 34km

Totale km :    1365km

Pinksteren!

6H00 wat gebeurt er toch? Geritsel, gestommel en gekraak……..

We zijn alle vier wakker. De pelgrim wandelaars pakken in en verdwijnen. We vallen terug in slaap. Ons moment komt nog.

Om 7H30, wat loom, komen we uit onze bedstee. Douches en keuken liggen er verlaten bij………...In de keuken maken we koffie, er is stokbrood met confituur. Na enige tijd krijgen wij het gezelschap van een jonge stapper en twee oudere dames. Zij doen het rustig aan en willen nog wat genieten van het stadje.

Onze gastheer komt zijn 12€ innen en heeft haast, hij moet nog naar de mis. We willen een stempel maar moeten het stellen met zelfbediening. De tampon is wel zeer origineel en toepasselijk “sous un chemin d’etoiles”. Om 9H00 stip vertrekken we. We kunnen het niet laten en rijden nog eens door de smalle straatjes, doen inkopen voor deze middag en nemen nog wat fotootjes.

En nu is het menens de Pyreneeën over…het is de scharnierdag van onze tocht……op naar España ………. We verlaten het schilderachtige vestingstadje door de “Porte de Saint-Jacques” over het riviertje de Nive. Overal wegwijzers en aanduidingen en schelpen. Ramp! Wat moeten wij nu volgen? We nemen deze met een fietsje.

Na een tijdje wordt het zo steil dat we alle 4 van de fiets moeten. We stappen er lustig op los en veronderstellen dat dit maar voor even is. Verkeerd gegokt, na 5 km duwen we nog steeds onze fietsen omhoog en het wordt van langsom steiler. Hugo en Medard trekken goed door, maar Jacques blijft steeds verder achter. Wat moeten we doen? We zijn duidelijk verkeerd.

Na een poosje kijk ik achterom en zie Jacques niet meer. De andere twee zijn al een bocht verder. Uiteindelijk zie ik ze terug, wachtend op mij. Ondertussen heeft Jacques getelefoneerd naar Medard. Hij maakt rechtsomkeer. En meldt dat er nog 1000m te stijgen valt. Wij drie begrijpen hieruit dat we na één kilometer over de top zijn en stappen koppig door. En ja wat verder kunnen wij terug een stukje rijden. We krijgen hoop en als het niet meer kan stappen we af en marcheren verder. Ondertussen zien we overal zwaar bepakte voetpelgrims, zwoegend, langs kleine paadjes, omhoog klimmen.

Rond 13H00 komen we op een plaats waar ons pad eindigt. Moeten we rechtdoor, links, rechts of over een steile wand? We zijn einde raad. Ik stel voor even te rusten, te eten en daarna te besluiten wat we zullen doen. We zetten ons achter een muurtje uit de frisse wind en eten. Loslopende schapen, koeien en paarden houden ons gezelschap. Aan de rotstoppen zweven grote vogels, Hugo meent dat het roofvogels zijn.

Plots komen twee vrouwen voorbij, we trachten hen aan te klampen en vragen de weg, zij begrijpen ons niet, maar halen een detail kaart boven. We zouden ons op de grenslijn bevinden maar moeten over de steile bergmuur. Blijkbaar is het vervolg van de weg, op de top van de afgebrokkelde bergflank. Uit de verte zien we twee wandelaars naderen, opnieuw dezelfde vraag. Het lijken betrouwbare stoere bergbeklimmers, zij verwijzen ons ook naar dezelfde richting.

Vol nieuwe moed sleuren we onze fietsen naar boven. En inderdaad, vanaf de rand zien we een weggetje. We kunnen zelfs een stukje mountainbiken. Nu zijn we werkelijk op het hoogste punt, alles wat we rondom ons zien ligt lager, vol goede moed vervolgen we het paadje. Na een poos komen we op een lager gelegen open plaats. Een 20-tal wandelaars zitten hun voeten te verzorgen bij een fonteinkraantje. Er is een muur met daarop de melding “Compostela 765km” dat geeft ten minste moed. Opluchting……….

Na een poosje moeten we over een zandweg, dwars door een bos, het doet deugd nog eens enkele honderden meter te kunnen fietsen. Maar buiten het bos moeten we opnieuw omhoog en nu op een pad met rolkeien ………kilometers aan een stuk. Na een rotspartij komen we uiteindelijk op een geasfalteerd pad met een houten wegwijzertje waarop we “Collado Lepoeder 1480m” “Orreaga” en “Roncesvalles” kunnen ontcijferen.

Zo gelukkig als kleine kinderen volgen we richting Roncesvalles. Iets verder zien we stappers in Indianegelid naar beneden sukkelen. We worden euforis, te vroeg, want ik heb tot overmaat van ramp, een lekke achterband. Vlug herstellen. Zonder ook maar één trap te geven rijden we enkele minuten later voorbij het Roelandmonument.

Met een snelheid van zeker 60km/h vliegen we het dorpje Roncesvalles binnen.

Ik zie rechts van de weg Jacques zijn fiets geparkeerd tegen een paal. Maar van onze vriend geen spoor. Na een poosje vinden we hem in een bar druk aan ’t brabbelen met een Spaanse vriend. Wij zijn uitbundig gelukkig met het weerzien. Wat een avontuur…………..onvergetelijk.

Jacques is teruggereden naar onze startplaats, daar heeft hij opgemerkt dat we de mountainbikes pijlen (gele pijl met fietsje=VTT) gevolgd hebben. Hijzelf heeft uiteindelijk de juiste weg gevolgd richting Pampelone D933 over de “Alto de Ibaneta 1057m” naar Roncesvalles.

Ondertussen is hij op verkenning geweest. Er is geen enkele slaapplaats meer vrij in het dorp. Het is 17H00 moe en voldaan willen wij eerst eten en drinken, Jacques zorgt gedienstig voor alles.

We laten ons registreren in het klooster. Na het invullen van een reeks vraagjes krijgen we een stempel. Nu moeten we verder rijden tot op Camping Gurrobi. Jacques kent de camping en we zijn vol vertrouwen. De hutten zijn reeds allemaal bezet, dus tentjes opzetten………Het lukt ons wonderwel. Jacques moet hier en daar wat bijspringen. We nemen een warme douche en doen de was. Het sanitair is hier kraaknet, we spannen een lijntje en hopen dat alles morgenvroeg droog is.

We hebben voor vandaag een feestmaal verdiend. We moeten ons echter realiseren dat we in Spanje zijn. Vóór 21H00 kunnen we niet souperen. Dan maar cervezas en vinos drinken en….. de gsm’s aanspreken. Ze beginnen het gewoon te worden zonder ons op het thuisfront. Er zijn geen bijzonderheden, iedereen stelt het prima. Goed op tijd krijgen we een 3-gangen diner met aangepaste wijn. Jacques heeft goed gekozen. Wat een Spaanse explicatie! Naast ons zit een Duitse fietser, hij wordt door Medard onmiddellijk als Frits gedoopt. Na een kort gesprek verlaat hij doodmoe zijn tafeltje. Zijn halfvolle fles wijn krijgen we cadeau …….. ze zijn nog zo slecht niet die Duitsers!!!!!

Een beetje versuft en doodmoe wandelen we naar onze tentjes.

Enkele seconden nadien droom ik van de wondermooie Pyreneeën.

Vertrek:       Saint-Jean-Pied-de-Port   9H00

Aankomst:   Roncesvalles  17H00

Afstand:          34km

Totale km:    1365km

Gemiddeld:   6.5km/h

Weer:            mooi en zonnig +/- 16°C weinig wind

16-12-2022 om 14:39 geschreven door Via de la Plata

Dag 12   Orthez - Saint-Jean-Pied-de-Port 

zaterdag 14-05-2005 86km Totale  1331km

We zijn zenuwachtiger dan de vorige dagen. Bij het ontbijt nemen we ons roadboek door. En we weten het nu zeker, het wordt vandaag onze eerste echte bergrit met enkele cols.

Hugo is wat ongeduldig, we kunnen niet vlug genoeg vertrekken. Nog wat foto’s, water bijvullen en met volle moed verlaten we het Kyriad hotel richting Navarrenx. De zon maakt het aangenaam. Er is bijna geen wind en rond de 20°C.

Nu wordt het toch wat meer dan kimmen. We moeten de Col d’Osquich over, zwaar en langer dan gewoonlijk….. We starten samen aan een gezapig tempootje, ik tracht zo lang mogelijk op kop te blijven, maar als de snelheid te veel daalt, komt Hugo onvermijdelijk op kop. Enkel Jacques kan blijven volgen.

Op de top waagt Medard een uitgekookte spurt met Hugo, maar het lukt hem toch niet om te winnen. Ik kom ietsje later als jongste van de bende een beetje beschaamd op de top. Gelukkig heeft iedereen dorst en kan ik terug mee met de groep. Bij de afdaling is het mijn beurt om te ontsnappen, mijn gewicht zo’n 25kg meer dan de anderen, speelt hier in mijn voordeel. We klimmen aan +/8km/h en dalen aan +/- 58km/h.

Het wordt hoog tijd om te eten. Bij een kerkje in een piepklein dorpje, vleien we ons op een kerkhofmuur en genieten van de vergezichten. De contouren van de Pyreneeën met besneeuwde toppen komen in zicht. We vervolgen onze bergrit door groene weiden met enorme schaapskudden. Het is bijna te rustig!!!

Zonder het goed te beseffen staan we aan de poortmuur van Saint-Jean-Pied-de-Port.  Als we het stadje binnenrijden overvalt ons een enorme drukte. Nu op zoek naar overnachting. Heel vlug wordt ons duidelijk gemaakt dat we naar het secretariaat “Accueil Saint Jacques” moeten. Hier aanmelden en ’t een en ’t ander invullen. (Statistieken?)

De man heeft het zeer druk of is het de Zuid-Franse mentaliteit…. En toch kan er een stempel vanaf………en zelfs een overnachtingadres.

Onmogelijk om te fietsen in de steile, smalle straatjes. Er heerst een commerciële toeristische drukte, dat zijn we niet meer gewoon.

Dat belooft voor morgen, als dit allemaal stappende “Pelgrims” zijn. Het is Pinksterweekend en dat zijn wij blijkbaar vergeten ……… Na wat zoeken vinden we onze eerste “Albergue”, de eigenaar staat ons op te wachten. Nu met de fietsen door een lange smalle gang tot in de achterliggende stallen. En dan vliegensvlug naar een kamer waar we onze bedden aangewezen krijgen. Voilà

Hugo, Medard en Bob staan er wat beduusd bij………we zijn méér gewoon, wat is dat hier allemaal. Stapelbedjes in een kamer met 12, krakende houten plankenvloer, een hoop rugzakken, wandelstokken en bergschoenen.

Jacques lacht met ons, “nu zijn jullie echte pelgrims” Goeie avond zeg…!!!!

Gedaan met “Pelgrim–de-lux” te spelen, maakt hij ons duidelijk.

Wij vertrouwen hem ’t zal wel meevallen zeker?

We hebben reuzehonger, dus vlug een douche, verkleden en op stap.

Het stadje is mooi en overal zijn er eethuisjes. We willen ons trakteren op een flink souper voor onze laatste avond in Frankrijk.

We belanden in “Patio Bernat” in de rue de la Citadelle. Een gezellig restaurantje.  De bazin komt met de menukaart, maar we verstaan er geen bal van, ook Jacques niet, en dat is toch een krak in die zaken.

De patroon komt ons vertellen, in een mengelmoes van Frans-Spaans-Baskisch, wat hij voor ons zal klaarmaken. De keuze is vlug gemaakt, laat maar komen……….. en we krijgen al onmiddellijk een fles wijn. Bij een prachtig maal en nog meer wijn, geraken we in gesprek met een tafelbuur. Een Amerikaan die morgen op stap trekt naar Santiago. Blijkbaar zijn alle cliënten in de zaak stappers, we voelen ons op ons gemak tussen al die moedigen. Hopelijk is dat straks ook zoals we willen slapen.

Als laatsten komen we op de kamer, iedereen ligt al in dromenland. Voorzichtig kruipen we in onze slaapzak. Op hoop van zegen trachten we onze slaap te vinden. Slaapwel!

Vertrek:   Orthez  9H30

Aankomst:   Saint-Jean-Pied-de-Port  17H00

Afstand:          86km    Totale km:    1331km

Gemiddeld:   19km/h

Weer:   mooi en zonnig +/- 22°C weinig wind

30-11-2022 om 18:04 geschreven door Via de la Plata

Dag 11 vrijdag 13-05-2005  Pissos - Orthez 

  113km   Totale km:1245km

Om 8H00 nemen wij het “petit dejeuner” (en nu is het werkelijk petit) in het café.

Onze vrienden stappers staan zwaar bepakt klaar. Bon Camino en daar gaan ze.

We halen onze fietsen uit de stalling, vullen onze bidons en vertrekken.

We blijven maar door dichte bossen fietsen, het is wat mistig en kil maar we vorderen goed.

Plots komt er een fietser naast ons rijden…….In onvervalst West-Vlaams vraagt hij waar wij vandaan komen. Na ons antwoord lijkt hij gerustgesteld. Hij is afkomstig uit Torhout, meer komen wij niet te weet. Hij maakt rechtsomkeer. We zijn wat verbouwereerd over zijn houding……

Na 45 km geraken we uit de donkere bossen, maar nu wordt het steeds meer klimmen, zelfs zeer zwaar. We vervolgen onze rit via een zeer drukke, bochtige weg. De klim naar Mont-de-Marsan is lang moeilijk en stijl. Gelukkig komt de zon erdoor en we krijgen honger. We hebben nog geen inkopen kunnen doen en beslissen op een terrasje ons middagmaal te nemen.

Het is wel schrikken van de te betalen som……… voor zo’n kleinigheid. Op de marktplaats doen we nog wat inkopen. We halen geld uit de muur en na nog een laatste drankje zijn we weer op pad. Het wordt alsmaar zwaarder, we krijgen kort na elkaar zeker een 10-tal nijdige beklimmingen. Toch zijn we verwonderd hoe snel we vorderen.

Iets vóór Orthez, het is dan al 17H00,  breekt de hel los. Opnieuw donder, bliksem en bakken regen. Geen schuilmogelijkheid, we moeten door crossen tot aan de stadsrand en vliegen druipnat een pizzazaak binnen. We bestellen koffie en zijn blij met de schuilmogelijkheid. Ondertussen weten we dat er iets hogerop een Kyriad hotel is. Rond 18H00 kunnen eindelijk weer op pad.

We bekomen onmiddellijk 2 kamers en kunnen al onze kledij laten wassen en drogen. We hebben reuze honger, er is gelukkig een voorgerechten buffet.  We proeven van alles………zelfs meer dan éénmaal. Daarna een flinke chateaubriand met een goede fles wijn. We maken een evaluatie van onze vorige dagen, de vlotte vordering maakt ons optimistisch. De Pyreneeën komen eraan en dat wordt andere koek.

Nog wat telefoontjes naar onze thuisbasis, daarna kruipen we moe maar tevreden in ons bedje.

Vertrek:       Pissos              9H00

Aankomst:   Orthez           18H00

Afstand:          113km   Totale km:    1245km

Gemiddeld:  19km/h

Weer:   ’s morgens koud. 20°C met zon in de voormiddag.

dondervlagen in de namiddag.    Wind:   2 BF achter

30-11-2022 om 15:28 geschreven door Via de la Plata

Dag 10   Libourne - Pissos  12-05-2005  

101km    Totale km:    1132km

Ontbijtbuffet, dat is wel het beste wat je ’s morgens kan overkomen in Frankrijk Het “petit déjeuner “ wordt een grote maaltijd en je kan van alles blijven eten. Dat doen we hier dan in het Kyrian Hotel. Uiteindelijk, nadat we onze bidons gevuld hebben, zijn we terug op weg.

We dachten dat het vlak zou zijn………verkeerd gegokt, het blijft op en neer gaan, zweten en zwoegen nog ongeveer 40km tot in Cadillac. Nu over de Garonne de autosnelweg en we zien een kilometer lange beboste rechte weg met losliggende kiezel.

Eindelijk………… de Landes. Het is een eindeloze vlakte. Hugo is in zijn nopjes en zet zich op kop. Rijden maar………denkt hij en wij volgen gedwee zijn tempo. Het wordt na een tijdje zo eentonig. We zijn zeer stil………iedereen is aan het filosoferen denk ik !!!

Hier word mij duidelijk dat deze reis een scharnierpunt in mijn leven is. Ik besef dat deze tocht het definitieve einde betekent voor mijn actief professioneel leven. Blij met alles wat voorbij is en hoopvol voor wat komen zal  !!!!

Een overstekende hinde maakt een einde aan het dromerige gedoe……..Ondertussen is het 14H00, dus gedaan met mijmeren, bij een kerkje met tafel en bankjes houden we halt. De picknick met vers Frans brood, zachte kaas en tomaatjes zal smaken. Als Jacques klaar is met de koffie kunnen we beginnen.

De zon is achter donkere wolken verdwenen, in de verte dreigt er onweer. Rond 16h00 is het zover, donder en bliksem komen recht op ons af. We zijn gelukkig juist in het dorpje Sore. Schuilen in een bushokje is de enige oplossing gedurende de wolkbreuk.

We zijn wat uit ons normaal ritme. Jacques stapt naar het gemeentehuis en bericht ons: “in de grote omtrek is er geen enkel hotel”. Hij heeft wel een stempel gekregen.  Er is hem aangeraden uit te wijken naar Pissos. Als we niets vinden zullen we kamperen!

Maar Hugo ziet dat niet zitten. Dus op de fiets en…….. rijden maar. Een uurtje later komen we uiteindelijk in Pissos. Bij het dorpscafé stoppen we, wat een geluk. Het blijkt ook de enige plaats met kamers te zijn. We happen toe, er is nog één kamer met 2 bedden voor 4 personen…… Zijn we opnieuw in de vijftiger jaren beland misschien……………????

In het donkerbruine café, staat een onvriendelijke bazin achter de toog. De patron doet de keuken en de dochters dienen op. Langs een krakende trap geraken wij in onze kamer. De badkamer is een afgezette strook in de kamer. Maar ’t is dat of camping. We beslissen hier te blijven. Uiteindelijk valt het nog mee……..We bestellen ook het souper en zijn benieuwd wat de baas zal klaarmaken.

Vóór het avondmaal moeten we onze tijd doden in ’t café van Hotel “Du Commerce”.  Telefoontjes en smsjes……….. hiervoor tijd genoeg. Onze thuisblijvertjes zijn zeer blij…………….. met onze optimistische seintjes vanuit het verre zuiden.

Als we aan tafel gaan blijken we niet de enige pelgrims te zijn. In het zaaltje zitten nog drie Santiago-stappers. We verbroederen en maken een lange tafel. De pelgrims zijn een Zwitsers koppel (+/- 60 jaar) die hun voettocht begonnen op de Mont-Saint-Michel en een Fransman, oud -militair uit Normandië, zij kwamen elkaar toevallig tegen. Het wordt een lange gezellige avond met veel wijn en zware moeilijke gesprekken. André en Jacqueline hebben al eerder de Camino gedaan vanuit Zwitserland. Ze doen het met max. 25km per dag en willen genieten van de natuur. Na 2 uur tafelen, geraken we toch in ons bed.

Ik vermoed dat er zal gesnurkt en gedroomd worden.

Start:       Libourne          9H00

Aankomst:   Pissos             18H00

Afstand:       101km

Totale km:    1132km

Gemiddeld:  18km/h

Weer:            21° zon in de voormiddag. Dondervlagen in de namiddag.

Wind:           2 BF tegen Later 4BF tegen.

25-10-2022 om 14:49 geschreven door Via de la Plata

9 Dag 9  Angoulème – Libourne 

11-05-2005   117km  Totaal:  1031km

Om 8H00 zitten we aan tafel. We beseffen nu pas dat we gisteren al één week onderweg waren. Door de gebeurtenis met Hugo’s fiets zijn we dit kompleet vergeten. We overzien onze planning en komen tot het besluit dat we één dag voorliggen op onze prognose. We kunnen het wat kalmer doen, maar besluiten op ons ritme door te gaan tot in Spanje. En…….. we weten niet wat er nog kan komen, hopelijk loopt alles nu goed met het materieel.

Voor we de stad verlaten halen we een stempel bij het “Hôtel de ville d’Angoulème” en zetten de GPS op het volgende dorp Voeuil-et-Gilet. We geraken na een 1/2h uit de hoofdstad van de Charente.

We stuiven op naar de Bordeauxstreek . Zeer steile klimmen temperen onze snelheid en weldra zien we de eerste wijnvelden. De bergen worden langer en er wordt heel wat zweet gelaten. Het is de warmste dag tot nu toe, 24°C en zonnig.

Om 13H30 nemen we rustig onze tijd en eten in het lommer op een voor ons aangelegd rustplaatje. Niettegenstaan de zware beklimmingen vorderen we goed. Ik krijg mijn 2° en kort erna mijn 3° lekke band. Nogmaals vind ik een stukje ijzer in de bandnerven. Maar onze specialist Jacques repareert in record tempo.

We blijven tussen de wijngaarden, zo ver je maar kunt zien glooiingen met wijnstokken en af en toe een “château” meestal niet meer dan een grijze voorgevel met torentjes. Grote panelen zeggen welke “cave” we voorbij rijden.

We komen in St-Emilion, een naam die klinkt als een klok. Het is een dorp gebouwd rond een gerestaureerde kerk met veel sier………hier weten de Fransen hoe je met bekendheid moet omgaan. Veel toeristen en bussen op het plein bewijzen het. We nemen een pauze op het pleintje in de schaduw van een of ander wijnmuseum en bekomen een stempel.

We trachten hier aan een overnachtingplaats te geraken. Alles blijkt volzet te zijn, er is een filmfestival . Een vriendelijke receptionist doet een paar telefoontjes voor ons. Tevergeefs, nergens iets vrij. Na wat gebabbel vertellen wij dat we uit België komen, de man kent Brugge en uit sympathie begint hij opnieuw te zoeken. Hij vindt 2 kamers in het Kyriad hotel in Libourne ongeveer 15km verder. We reserveren en vertrekken.

Na wat zoeken komen we rond 18h00 in Libourne, het hotel ligt dicht bij de Dordogne. We zijn tevreden van onze dag. We kunnen hier nu alles laten wassen. Wat een geluk, na deze warme dagen is alles bezweet en we zijn niet meer te genieten.

 We nemen het avondmaal in het restaurant van het hotel en doen ons tegoed aan de zelfbedieningstoog. De warme avond lokt ons daarna naar het terras, waar we met Belgische en Amerikaanse toeristen een babbel slaan en nog een laatste drankje nemen. Wat telefoontjes met het thuisfront. Daarna liggen we vlug in dromenland.

Vertrek:       Angoulème        9H00

Aankomst:   Libourne          18H00

Afstand:       117km

Totale km:    1031km

Gemiddeld:  19km/h

Weer:            24° en stralende zon

Wind:           flauwe wind achter

24-02-2022 om 15:56 geschreven door Via de la Plata

8 dag 8    Champniers – Angoulème

dinsdag 10-05-2005    79km  Totaal: 914km

Zalig geslapen in de hemelbedjes………… Jean-Louis presenteert ons een meesterlijk ontbijt, wat wij wensen, maakt hij klaar.. We eten in de grote keuken en bespreken met de gastheer de te volgen route voor vandaag.

Hij is vol belangstelling over de rest van onze pelgrimstocht.

Na het afrekenen verlaten wij het domein “Fazilleau Champniers”.

Het is zonnig en we hebben wind achter…… Maar de hellingen worden alsmaar zwaarder en steiler. Gelukkig is er na elke klim een afdaling, dat kan deugd doen. Veel mooie bossen in de Charente.

 Regelmatig moet Hugo zich kwaad maken op zijn versnelling, het wordt steeds slechter. De dorpjes zijn liefelijk, verlaten en piepklein. Af en toe worden wij aangemoedigd door ouderen, “bon courage”.

Op de middag wordt onze eetplaats gevormd door een stapel boomstammen. Het is een godverlaten gebied, Medard en Jacques laten zich bruinbranden.

Als we opnieuw vertrekken, stel ik vast dat mijn achterband plat staat. Jacques doet de herstelling in record tempo, ik vind een stukje metaal in de buitenband.

Het wordt drukker en we bereiken de voet van de klim naar Angouléme. We stellen de GPS in en beginnen een waanzinnige beklimming. Hugo is weer aan het sakkeren en plots een korte knal. Na een poosje ontdekt hij een gebroken spaak………We starten opnieuw maar na 100m is het kompleet ten einde. Zijn versnelling slaat in zijn achterwiel, het is afgelopen, rijden kan niet meer.

Hugo staat er beduusd bij. We laten hem enkele minuten bekomen en overleggen wat we zullen ondernemen. Medard en Bob blijven bij de fietsen met de bagage en zoeken een hotel. Jacques en Hugo gaan de herstelling regelen.

Jacques bewijst hier weer maar eens zijn buitengewone kwaliteiten, na wat vergeefs rondneuzen en vragen, is er een garagist die zich wil ontfermen over de ongelukkige Hugo. De zoon van de man is renner en kent een prima hersteller. Na wat telefoontjes, worden Jacques en Hugo en de fiets naar de fietsenmaker gevoerd met een bestelwagentje. Daar overtuigt Jacques de man dat er ook in Angouléme mirakels kunnen gebeuren. Na 1h30 werken is Hugo’s fiets voorzien van een nieuw wiel, versnellingsapparaat en ketting. Ze worden terug gebracht naar Angoulème. Dolgelukkig vinden ze Medard en Bob.

Ondertussen heb ik in de binnenstad, voor een prijsje, 2 kamers met ontbijt gevonden. Hotel “Les Pyrenees” . Het is 19h00 we gaan op zoek naar een gezellig restaurantje en hebben groten dorst, Hugo geraakt maar niet uitgepraat over zijn avontuur en blijft maar drank bestellen. Het wordt uiteindelijk nog een mooie avond met na het souper een verbroedering met enkele Angoulèmers.

Medard blijft maar doordrammen, maar de pelgrimsplicht roept en we kruipen blij in ons bedje.

Vertrek:       Champniers     9H00

Aankomst:   Angoulème    15H30

Afstand:       79km

Totale km:    914km

Gemiddeld:  20km/h

Weer:           Prachtig fietsweer 21° en stralende zon

Wind:           flauwe wind achter

15-02-2022 om 13:05 geschreven door Via de la Plata

Dag 7 Chatellerault – Champniers 

89km  Totaal: 835km

  maandag 9 mei 2005

Na een lange diepe slaap staan we kiplekker op. We kennen het ritueel en zitten aan tafel tegen 8H00. Veel koffie en zelfbediening, er is van alles, we maken dat we een eindje verder kunnen. Op de markt willen we, bij de kerk een stempel halen, verkeerd……… we worden doorverwezen naar een kloosterkerk iets verder. In de echte St-Jacobskerk vinden we het beroemde beeld van de pelgrim, maar wie kan ons een stempel bezorgen?

Vluchtige voorbijgangers verwijzen ons naar een poort iets verder. We worden in een prachtige binnentuin ontvangen door een vriendelijke non. Met veel belangstelling en na een resem vragen geraken we aan een zeer mooie “tampon”. Jacques wordt verplicht een tekstje te schrijven in haar logboek.

Langs kleine baantjes trachten we Poitiers te bereiken. We komen in het departement Vienne, genoemd naar de rivier die we nu volgen. In het begin doen we het rustig aan……..stramme benen na onze helse rit van gisteren.

Na 40 km zien we op een hoogte Poitiers liggen. Met de GPS klimmen we tussen de zenuwachtige automobilisten naar het stadscentrum.

Hugo krijgt van langsom meer last van een niet luisterend versnellingsapparaat. Gevloek en geketter telkens hij van groot naar klein schakelt !!!!  God zal het geweten hebben en……….. dat op pelgrimstocht! Dat zal kaarsjes kosten in Santiago… De kathedraal is dicht, terug naar beneden dus. Het blijft nu veel klimmen en dalen, het landschap wordt doorkruist door riviertjes.

 Elke dorp heeft zijn kasteel, het is hier zeer afwisselend en bosrijk .Het is nog maar 12H00 en we hebben al honger…..bij een van de schilderachtige rivieroevertjes beslissen we pauze te houden. Het is lekker in het zonnetje. Zo’n lange middagrust hebben we nog nooit genomen. Zijn we lui, moe of hebben we gisteren te veel gekoerst ??? Vroeger stoppen is de boodschap voor vandaag………..

Om 17H00 is het raak. “Chambres d’hôtes” we volgen zonder veel woorden de plaatjes en rijden een lange oprit binnen. Op het domein ontmoeten we de gastheer die zijn zwembad aan ’t reinigen is. De bazin komt naar ons toe, het is een enthousiaste ontvangst.

Onmiddellijk ziet Geneviève dat we St-Jacobeo-pelgrims zijn en stelt voor onze was te doen. We zijn blij, het is een tijdje geleden, hoog nodig. Jean-Louis en Geneviève zijn vol belangstelling en bewondering over onze onderneming, we geraken niet uitgepraat.

In mooi verstaanbaar aristocratisch Frans en met een drankje in de veranda, vertellen ze ons dat hun zoon, Charles, pastoor is bij de nonnetjes in ’t klooster waar we deze morgen onze stempel kregen. We krijgen een kamer met drie, Medard slaapt op een eenpersoonskamer. Het is er prachtig, kraaknet en met hemelbedden.

Tegen 19H30 heeft de gastvrouw ons avondmaal klaar, we doen ons tegoed aan zalm met spinazie, kaas en veel wijn. Heerlijk en zonder veel tralala….We doen nog een wandelingetje in het dorpje (25 huizen), schrijven in ons dagboek, doen wat telefoontjes en kruipen vroeg onder de lakens.

Vertrek:       Chatellerault      9H00

Aankomst:   Champniers  17H00

Afstand:       89km

Totale km:    835km

Gemiddeld:  18km/h

Weer:           Prachtig fietsweer 21° en stralende zon

Wind:           flauwe wind achter

12-02-2022 om 18:28 geschreven door Via de la Plata

Dag 6 zondag 8-05-2005 

Blois  - Chatellerault   138km    Totaal:  746km

Jacques is jarig……..Proficiat van alle kanten. De zon schijnt dóór “les volets” dat belooft, algemene blijdschap. We haasten ons naar het ontbijt. Eén wat karig “petit déjeuner”. We zullen net geen honger hebben de eerste uren.

We staan er wat luchtiger op, korte broek en koerstruitje.

We besluiten de parallelle baan op de rechter oever van de Loire te volgen. Hopend dat er de zondag minder verkeer is. Ik neem de kop aan 24km/h zonder wind en mooi in de zon, we vliegen vooruit, iedereen is blij gezind, ’t is een ploegentijdrit tot Amboise . Geld ophalen, inkopen doen, wat eten en een rustpauze aan de oevers van de Loire bij het kasteel. We naderen Tours, het begint drukker te worden.

We rijden tot aan de kathedraal en vinden hem niet zo mooi. Op een knus rustplaatje in het park naast de kerk eten wij. Er liggen enorm grote naar beneden gevallen witsteenblokken naast de gevels. Voor de veiligheid staat rondom de kathedraal een afsluiting met platform. Veel werk voor de monumentenwachters.

Tours wordt normaal beschouwd als het eindpunt van het eerste deel van de Noordelijke St-Jacobsroute. Wij denken er anders over en na een bezoekje aan de Kathedraal en een stempel geraken wij met de GPS uit de drukte.

In een van de uitgestorven dorpjes geraken we toch nog aan water, in de keuken van een van de achtergebleven bewoonsters. Velden met, we vermoeden, nog niet in bloei staande zonnebloemen. Een beetje wat troosteloos aanziende omgeving. Enkel de dartele, hooghangende leeuweriken fluiten blij naar ons .

We hervatten onze ploegentijdrit, er valt niets méér te beleven. Doorstuiven à 28km/h naar Chatellerault. Dit is het dichtst bijzijnde stadje vernemen we bij navraag in een gehucht!

 Om 19h00 bereiken we Chatellerault, men verwijst ons naar hotel “l’Univers “, 2 kamers met elk 2 bedden en er is ook een restaurant. We zijn bestoft en bezweet, een badje zal deugd doen. Om 20h30 kunnen we aan tafel.

Een uitgebreide maaltijd is welkom. Jacques wil het feestelijk doen op zijn verjaardag en blijft maar van alles bestellen. Er zullen kilootjes bijkomen. Aperitiefjes, voorgerechtjes en dessertjes het kan niet op.

We ontmoeten ook de eerste pelgrims, 2 gepensioneerde Hollanders per fiets uit Nijmegen, ze doen het rustig aan. Ze zijn vertrokken op 23/04 en nemen een “snipperdag” . Dat staat niet in ons woordenboek.

We blijven maar tafelen. Medard kent een van zijn vele monoloogavonden.

We worden ondergedompeld in de bakkersstiel, worden iets later reder, marathonloper en nog veel meer………Hij is tevreden met zijn publieke belangstelling. Na een tijdje wordt het toch wat verwarrend, ’t is laat en we gaan maar best slapen zeker ?

Vertrek:       Blois     9H00

Aankomst:   Chatellerault    19H00

Afstand:       138km

Totale km:    746km

Gemiddeld:  21km/h

Weer:           Prachtig fietsweer 21° en stralende zon

Wind:           geen wind

08-02-2022 om 18:17 geschreven door Via de la Plata

05  Zaterdag  7 mei 2005

Courbehaye – Blois  120km Totaal : 608km

We worden hier op hoeve “ Gite de Moronville” door het gastgezin werkelijk uitzonderlijk verwend. Voor de prijs van 35€/de man is het een onvergetelijk verblijf. En nu nog een prachtig ontbijt, Florence zorgt dat we voor kilometers verder kunnen……..om 9H00, nadat we onze bidons gevuld hebben, nemen we afscheid van de familie Hurbault. Yves wijst ons de weg door een groot natuurgebied.

Het is weer kil en grijs, maar we rijden gezwind door een mooi domein met meertjes en bossen………na een tijdje vermoeden we dat we verkeerd zijn.  Gelukkig zet de GPS ons terug op het juiste pad. Er zijn wat meer bossen dan de vorige dagen.

Af en toe ook een fameus kasteel. Dat geeft aan dat we de Loire naderen. Jacques heeft al dagen geleden beloofd dat we zonnig weer krijgen, aan de andere zijde van de stroom???? Benieuwd!!!!!!  Maar nu is het nog steeds koud, koud, koud. We moeten ons warm fietsen, dus wat vlugger…….. denkt Hugo……….

Op de middag komen we aan de Loire. In het dorpje Beaugency eten we langs de oever op een muurtje, bij een mooie lange brug. Straks moeten we erover en dan moet de zon komen!!!! Jacques heeft weer gelijk………we rijden met een pover zonnetje over een “ piste cyclabe” richting Blois.

 We komen steeds meer wijnvelden tegen. De beroemde Loire wijn, ik denk aan Sancerre en Poully Fumé, zou dat hier zijn????  Wie weet………. Maar we hebben geen, tijd we moeten vooruit.

 Ietsje verder rijden we het kasteel “Chambord” voorbij……..een korte stop met wat foto’s .

De piste cyclabe loopt door prachtige natuur maar is precies een cyclo cross parkoer. Ik heb het geweten, een doffe knal……..mijn zadel is gebroken. Een van de steunijzertjes is midden door. We stoppen en moeten besluiten dat herstel onmogelijk is. Ik blijf verder rijden, scheef hangend, erg oncomfortabel. Gelukkig zijn we niet ver meer van Blois. Op de brug, juist vóór de stad, wachtend aan het rode licht, komt er een mountainbiker naast mij staan. Ik vraag hem naar een fietsenmaker. “Cent mètres à droite” En ja, ongelofelijk, na ½ uurtje staat er een nieuw zadel op mijn fiets. Een beetje geluk hebben zeker????   Dá moet kunnen…….

We zijn een beetje uit ons lood geslagen en vervolgen onze weg langs de Loire richting Tours. Het lijkt echter verstandig na… 120km overnachting te zoeken. Hier is keuze genoeg. We stoppen bij een schilderachtige gîte “Manoir du vieux cedre” Madame heeft nog één kamer vrij met 2 grote bedden  24€ de man ontbijt inbegrepen, we slaan toe. Onze gsm’s staan vol berichten, dus tijd om te sms-sen en een gesprekje te doen met thuis. Ze missen ons op ‘thuisfront. Wij ook…….. maar we moeten nog zo ver………. De kustmeisjes herinneren er ons aan, dat het morgen Jacques zijn verjaardag is. We moeten hem in hun plaats veeeeeeeeeeel kussen geven. Hij zal zijn koppeke extra moeten scheren………..

We herinneren ons een mooi restaurant aan de oever van de Loire. We besluiten, op de vooravond van Jacques zijn verjaardag, daar eens chic te gaan eten!

L’Embarcadere ligt bijna in de stroom en we genieten van het uitzicht. Het wordt een aangename avond met Saumur en vooral “Coupes Embarcadere” Hugo wil absoluut ijscrème en bestelt als toetje 4 grote coupes. We voelen ons wat moe en verlangen, onder invloed van de drank….Naar een rustige nacht. Hopelijk geen gesnurk, want we liggen met 4 op één kamer!

Vertrek:       Courbehaye     9H00

Aankomst:   Blois              18H00

Gites Manoir du Vieux Cèdre Bois

Afstand:       120km  Totale km:    608km

Gemiddeld:  18km/h

Weer: meestal koud

‘s avonds zon 2BF achter & 12°C

05-02-2022 om 13:25 geschreven door Via de la Plata

Vrijdag 6 mei 2005

Mantes-la-Jolie - Courbehaye  121km Totaal : 488km

De macht der gewoonte maakt dat we om 8H00, na een goede nacht, wachten op ons ontbijt. Net zoals het onpersoonlijke “Hotel Formule 1” moeten we vandaag onszelf trachten te behelpen. De keuze is niet groot, maar we zullen maken dat we de eerste uren verder kunnen.

Alles in plastic, aan een toogje op een driepikkeltje, zelfs de sandwiches smaakten naar elektronica. We maken ons vlug uit de voeten en voor de eerste maal zijn wij om 8H30  al op pad. Het is waterkoud, hopelijk komt de zon er door!

Zonder enige afspraak te maken, kennen wij onze fietstaken. Het wordt een automatisme. Meestal neem ik de eerste 10 à 15km voor mijn rekening. Alsook het in en uitrijden van de steden. Ik ben er niet rouwig om. Bijna altijd liggen steden op een heuvel of in een diep dal. Zo kan ik de snelheid aan mijn vermogen aanpassen. Iedereen volgt getrouw, ik rij dan op de GPS.

Hugo is een diesel en komt op temperatuur na +/- 15km, dan gaat de gemiddelde snelheid met een 3à4km/h omhoog. Aanklampen geblazen……Nog later komt Jacques, en tracht het tempo iets omlaag te krijgen. Soms moet hij, op ludieke manier, als het te vlug gaat, eens dreigen zijn pomp in de spaken van Hugo te steken.

Medard houdt, slim als hij is, meestal de staart van het peloton. Mooi achter de bredere ruggen. Enkele keren komt hij poker spelen en spurt ons voorbij. Wij weten beter en laten begaan. Tracht hij hierdoor zijn vermoeidheid te verbergen? Enkele 100 meters verder kruipt hij gedwee weer op zijn plaats. Maar het is ons duidelijk, we weten zonder woorden wat er moet gebeuren…………..

25km verder zien we op een heuvel het stadje Houdan liggen. We moeten erdoor en kruipen in het gelid naar boven. Er heerst een ongewone drukte. Als we naderen wordt het duidelijk….Wekelijkse markt. Ook financieel bevoorraden wordt noodzakelijk.

Jacques en Hugo bezoeken de kerk en bekomen een stempel, daarna doen ze op de markt inkopen voor deze middag.

Ondertussen breng ik een bezoekje aan een fietsenmaker. Na wat geduld komt hij opdagen, hij had ook wat inkopen gedaan op de markt. Gelukkig heeft hij onmiddellijk veel belangstelling voor de St-Jacobsschelp en mijn zwaar bepakte fiets. Als hij hoort dat ik een Vlaming ben, moet ik weer geduld oefenen……….

 Hij verdwijnt en komt wat later met een reeks fotoalbums………grote foto’s met renners. Ik besef vlug dat het cyclo-crossers zijn en herken Eric De Vlaminck en nog wat oude gloriën. Zijn vader was een gevierd renner. Ik kan gelukkig een aardig woordje meespreken over wielrenners. Na een tijdje maak ik hem duidelijk waarvoor ik gekomen ben. Hij zet mijn stuur vast en regelt mijn remmen. Ik ben blijkbaar zijn vriend geworden, hij weigert iets te rekenen. Ik beloof hem in ruil de groeten te doen aan Tom Boonen en Frank Van den Broecke. We zijn beiden tevreden hij wenst mij nog “bon voyage”.

Medard past ondertussen op de fietsen en geeft zijn ogen de kost, hij voelt zich op zijn gemak tussen de menigte. Bij deze drukte moeten we een eindje stappen, regelmatig krijgen wij schouderklopjes en worden “bonne route” toegeroepen.

Nu rijden we langs kleinere weggetjes, maar wel met zeer zware beklimmingen, naar Chartres. We zitten blijkbaar in een uitgestrekt graangebied en het wordt eentonig. Met de wind van achteren vorderen we goed. Het is duister weer en niet warm. We eten op een piepklein gemeentepleintje en zijn blij met een warme verse koffie van Jacques.

Van zeer ver zien we de kathedraal van Chartres.

Als we op het plein komen, voelen wij ons klein, wat een mastodont.

De kathedraal staat blijkbaar eeuwig in de steigers en heeft twee verschillende torens (totaal andere bouwsteil).

Binnenin ziet het er nog indrukwekkender uit. Er ligt een labyrint achteraan in de kerk, een symbool van de levensloop. Wij zijn ook onder de indruk van de prachtige glasramen en de kruisweg uitbeeldingen aan het koor.

We wandelen rond en nemen de tijd om een stempel te krijgen.

Het is nog maar 16H en we beslissen nog eventjes verder te trekken. We zijn nog niet moe genoeg. Maar hebben we ons vergist? De dorpjes die we tegenkomen zijn uitgestorven………Geen overnachtingsmogelijkheid. In Bonce stopt Jacques aan de “Mairie” en krijgt te horen dat er enkele “Gites” zijn +/- 20km verder.  We vertrekken vol moed en inderdaad na 15km een wegwijzertje “Chambres d’Hotes”……  Wel weg van onze route. Ondertussen is de wind in ons nadeel gedraaid en begint hevig en hard te blazen. Na een slingerend baantje komen we aan de “Chambres d’Hotes”. Er is echter geen plaats meer………wat nu?

De dame kent nog een andere Gites en telefoneert haar collega. Goed nieuws ……..we worden 5km verder verwacht. We stuiven weg, maar het blijkt veel verder te zijn. Na een ½ uur komen we op een reusachtige vierkante hoeve. Het wordt een hartelijke ontvangst op “Gite de Moronville”. Boer en boerin Hurbault staan ons op te wachten. Ondertussen is het 19H en we hebben reuze honger. Gelukkig, hebben Florence en Yves na het telefoontje van hun collega zich op onze komst voorbereid. De boerin stelt voor eten te maken tegen 20H.

We bergen onze fietsen in een grote stal en betrekken onze prachtige “chambres” met telkens 2 grote bedden en een grote badkamer. Wij hebben ook nog een salon en een eetkamer ter beschikking. Om 20h doen we ons tegoed aan het eten en de drank, koude groenten, verse hesp, kaas, brood en wijn alles “à volonté”. Yves en Florence zijn kennelijk in hun schik met onze komst en blijven nog uren napraten.……..

Nadien stellen ze voor onze was te doen. Maar we hebben slaap en………we willen ooit in Santiago geraken!!!! Rond 23H30 geraken we in ons bed.

Vertrek:       Mantes-les-Jolie    8H30

Aankomst:   Courbehaye         19H00

Gites de Moronville Florence & Yves Hurbault

Afstand:       121km

Totale km:    488km

Gemiddeld:  18km/h

Weer:           Duister en fris +/- 12°C

Wind:           meestal wind achter  3 à 4BF. ‘s avonds hard tegen.

31-01-2022 om 15:25 geschreven door Via de la Plata

Dag 3 donderdag 5 mei 2005 

Amiens - Mantes-la-Jolie  139 km  tot: 367km

7H00 Hugo heeft geen klachten, blijkbaar heb ik woord gehouden, ik heb niet gesnurkt!!!   Of heeft Hugo zo goed geslapen????

 Of is hij het gewoon geworden????

Om 8H00 aan tafel, nu is het een echt “petit dejeuner”. Gelukkig kunnen we wat bij krijgen, de moeder- oversten zijn nog zo aardig niet!

Afrekenen, ons boeltje naar buiten een fotootje en we zijn weer op weg.

Jacques heeft de GPS op het eerstvolgende dorpje ingesteld, ik leid onze groep zeer gemakkelijk uit de stad, wat een uitvinding toch. Vóór we de stadsrand buiten zijn, doen we nog wat inkopen. Het is hoogdag en we weten niet wat er volgen kan. We hopen op minder drukke wegen.

Na onze inkopen, halen we een bejaarde (?) wielertoerist in. Jacques geraakt in gesprek en André is bereid ons op de goede weg te begeleiden. We volgen hem langs schilderachtige weggetjes zonder verkeer, een verademing, waarom kan het niet altijd zo zijn?

Na 30km moeten wij afscheid nemen. Rond 11H00 zijn wij in een piepklein dorpje, we krijgen in de sacristie van het kerkje een stempel van een dame (blijkbaar de vrouw van de burgemeester). Onze dag is goed en daar gaan we weer. Ondertussen is de zon van de partij. We zwoegen ons omhoog, de hellingen veranderen in bergen.

Gelukkig is er na elke klim ook een flinke afdaling. We rijden uren door gele koolzaadvelden met af en toe een dorpje van tweemaal niets. Het is prachtig maar steekt vlug tegen. 

De leeuweriken hoog boven ons lachen ons blijkbaar uit!!!

Gelukkig kunnen we nu 2 per 2 rijden en een babbeltje slaan. We vorderen zeer goed en hebben de wind in de rug. Zoals gewoonlijk eten we omstreeks 14H00 en maken gebruik van een gemeentepleintje met banken. ’t Is zo dood als een luis!!!!!!!!!

Om 17H30 zijn we 115km ver, Medard moet af en toe een gaatje laten, ’t wordt tijd dat we stoppen maar we zijn in niemandsland!!! We moeten door tot Mantes-la-Jolie nog +/- 20km. Een fluitje van een cent volgens onze ouderdomsdeken, maar ’t doet pijn. Iedereen is blij als we de stad zien liggen.

Hier zijn hotels volgens Jacques, hij kreeg een paar namen via een sms-jes van Annie. Geen kamers meer vrij……..olala…we voelen ons niet op ons gemak, overal hangen groepjes allochtone jongeren met brommers rond op de pleintjes. We zijn duidelijk niet welkom op hun terrein.(wie discrimineert wie?) We maken ons uit de voeten. Een ouderling verwijst ons naar de “zone industrielle”

Tot grote vreugde van Medard zien we daar een “Formule 1”. We krijgen 2 kamers en kunnen onze fietsen bergen in een hokje zo groot als een wc. Drie fietsen kunnen erin, maar deze van Medard moeten we demonteren en boven op de anderen leggen.

Het hotel (76 kamers) is opgebouwd uit polyesteren cabines, alle kamers met alles erop en eraan, één module. Ook de douches en wc’s zijn één module. We mogen onze code niet vergeten anders geraken we nergens meer binnen…………..Zo’n onpersoonlijk gedoe zijn we niet gewoon !!!! Vooruit… ’t is maar voor één nacht.

Douchen en verkleden, gaat vliegensvlug. Tegen 20h staan we te trappelen om ergens te gaan souperen. We geraken maar aan het eerste rond punt en daar is een Chinees………Hugo nog in de ban van gisteren, wil al meteen naar binnen de rest stapt gewillig mee. Opnieuw Chinees dus, maar nu à volonté. Met onze honger moeten ze geen 2 maal vragen om aan te schuiven. Hugo begint zelfs met de desserten. We proeven van alles en soms ook tweemaal……..

 Onze GSM oproepen moeten wachten tot we voldaan zijn. Annie wordt ongeduldig…..maar Jacques lost, zoals steeds, alles keurig op. Hij is weer totaal opgebeurd na zijn langdurige Annie-telefoontje. Om 22H kruipen we onder de dekens.

Vertrek:       Amiens                  9H00

Aankomst:   Mantes-les-Jolie  18H45

Afstand:       139km     Totale km:    367km

Gemiddeld:  19km/h

Weer:  Af en toe zon (geen regen meer) fris 15°

Wind:           achter 3BF

Overnachting : « Formule 1 » Mantes-la-Jolie

30-01-2022 om 14:53 geschreven door Via de la Plata

02 Dag 2 woensdag 4 mei 2005 

Hazebrouck -  Amiens 107km  totaal: 228km

Goed uitgeslapen staan we om 7H15 op. Ik beloof Hugo voortaan nooit meer te snurken. Hij gelooft mij……!!! Jacques is zeer tevreden over zijn kamergenoot, Medard heeft zijn natte kledij gewassen en mooi gedroogd.  Om 8H00  “petit dejeuner”.

Verwondering……… het is een uitgebreid ontbijt, (wel niet zoals bij Liliane) maar het mag er zijn, we zullen de eerste uren geen honger hebben.

We denken dat de gastvrouw weet wat fietsen is ofwel kent ze de Vlaamse levenswijze.

Stipt om 9H00 staan we vertrekkens klaar, de hotelier maakt nog een foto en daar gaan we voor onze 2° dag.

Hazebrouck is een stadje te vergelijken met Torhout qua grootte en ligging. Feitelijk zijn we nog altijd in Vlaanderen, de bakstenen geveltjes zijn net zoals bij ons. Maar, het zal niet lang meer duren. Stilaan wordt alles veel grauwer.

Heel vlug moeten wij onze capes aantrekken, het blijft maar regenen. Gelukkig hebben we de wind wat meer achter dan opzij en we vorderen goed. We rijden opnieuw langs zeer drukke en gevaarlijke N-wegen, netjes achter elkaar en elk om beurt op kop. Er is geen belangstelling voor de natuur en de omgeving, het is duister, grauw en wat mistig, ………..stoempen maar………..Om 11H doen we inkopen voor deze middag. Een banaantje en een appeltje gaan ondertussen goed naar binnen. Maar Hugo wil vooruit, dus vlug vertrekken.

Rond 13H30 zijn we in St-Pol-sur-Ternoise, Jacques ziet een schuilstal op een gemeentewerkplaats en meent dat het etenstijd is. We kunnen rustig en droog koffie maken en eten. De pauze doet deugd want de afgelopen kilometers waren zwaar, de ene heuvel na de andere brengt verzuring in de kuiten.

Het klaart uit en we vetrekken opnieuw. Na enkele kilometers plots weer een onweer, het giet…..vlug de capes aantrekken!  Jacques….ramp………...zijn cape blijkt verdwenen. Het wordt hem duidelijk dat hij nog op de eetplaats moet liggen. Maar Jacques heeft een mollepoot mee, de gemeentewerkers die ons zagen vertrekken komen eraan met hun camionette en……. Zijn cape. Hij is héél content en neemt voor de rest van de rit resoluut de kop van het peloton. (of is het om Hugo zijn tempo wat te minderen misschien?)

Om 16H30 zijn we in Amiens. We besluiten hier te overnachten.

We bewonderen de kathedraal, zo’n mooie kanjer. (toren van 112m hoog en boogsteunen, plus binnen zeer rijkelijk) Op het grote plein vóór de kathedraal vinden we het” Office de tourisme” we krijgen een hotellijstje en een stempel.

Nu op zoek naar een hotelletje waar 4 fietsers welkom zijn…………..

We beslissen in de omtrek van het centrum te blijven en vinden: “Hotel Victor Hugo” waar twee minder jonge dames(van het soort moederoverste)…. De scepter zwaaien. Onze fietsen kunnen in de achterkeuken. Wel een hele onderneming, trapjes op en door een smal gangetje, maar het lukt.

We krijgen 2 zeer mooie kamers met telkens 2 bedden en een ruim uitzicht op het oude administratief stadsgedeelte. Blijkbaar hebben ze hier heel wat behouden en gerestaureerd het ziet er netjes uit. We hebben wat tijd om onze kledij te reinigen (nat en beslijkt). De “chauffage” staat aan en we hopen, dat alles droog zal zijn tegen morgenvroeg. Na een warm badje voelen we ons weer kiplekker. We beantwoorden de sms-jes

Ondertussen is de avondzon van de partij en we besluiten een wandeling te maken. We zijn verwonderd en aangenaam verrast over het mooie stadscentrum en de keurige winkelstraten. Amiens is zeker een mooie stad, ligt aan de Somme en is hoofdstad van het departement Picardië, er is een universiteit (Jules Verne)  en de stad telt ongeveer 130.000 inwoners .

Na een deugddoende wandeling, wordt het etenstijd à la Française +/- 20h00. We laten Hugo beslissen, hij verkiest om een Chinees te doen. Goede keuze, alles is zeer lekker (vraag niet wat we allemaal binnenspeelden) maar we hebben zeer goed en veel gegeten en gedronken…….. uitstekend.

Voldaan kruipen we in ons bedje en proberen niet te snurken.

Vertrek:       Hazebroeck    9H00

Aankomst:   Amiens         16H30

Fietstijd:       7h20

Afstand:       107km

Totale km:    228km

Gemiddeld:  18,2km/h

Weer:           Veel regen en koud  +15°C

Wind:           zij-achter 3BF

28-01-2022 om 15:29 geschreven door Via de la Plata