Fred Vorstenbosch: Oud en Nieuwjaar gebruiken in Georgië / Europa.
November 2008.
Toen God het land van de wereld verdeelde, feestten de Georgiërs ; daarom waren zij laat voor de verdeling
Toen zij hoorden dat God het land aan het verdelen was, besloten zij hem om hun aandeel te gaan vragen.
Tegen de tijd dat zij aankwamen, vertelde God hen, dat al het land reeds was verdeeld. God vroeg hen toen waarom zij zo laat waren. De Georgiërs beantwoordden, dat zij feesten en een toost op God brachten. God was zeer geraakt door dit en was zeer droevig. Hij besloot om hen het kostbare kleine stukje grond te geven dat hij voor zich had gehouden.
Een Nieuwjaars sprookje, welke overigens verschilt van streek tot streek, gaat als volgt:
In Georgië geloven de kinderen in Tovlis Babua (de Grootvader van de Sneeuw). Hij is een oud mens met een witte baard en een snor. Hij draagt witte Chokha Akhalukhi en Kabalakhi (nationaal kleding en een hoofddeksel ).
Als Kerstman, rijdt Tovlis Babua in een slee met herten voorop en geeft cadeautjes aan de kinderen in een khurjini (een speciale zak). Volgens een legende leeft hij in de Caucasus en brengt cadeautjes naar de kinderen in de nacht wanneer zij slapen.
De Georgiërs doen hun uiterste best en doen grote voorbereiding om het Nieuwjaar te gaan vieren. Zij maken gewoonlijk hun huizen schoon en alle leden in de familie worden gekleed in nieuwe kleren. Een traditionele Oudejaarsavond begint bij middernacht in hun eigen huis.
In de verschillende gebieden in Georgië zijn er verschillende Nieuwjaars gebruiken. Vele oude gewoontes zijn verdwenen maar de traditie van eerste-voet wordt nog bewaard en de Georgische mensen genieten van deze gewoonte.
Als u een vooringenomen persoon bent, zult u van de traditie Mekvle houden:
De meeste Georgiërs geloven er in, dat wanneer er een persoon hun huis na Nieuwjaar binnenkomt, dat hij of zij grote geluk zal brengen en dit positieve aura zal voor het gehele jaar gelden.
Gewoonlijk komt mekvle aan de deur na 00:00 in de Nieuwjaarsnacht en slaat hij op de deur, waarna de gastheer de mekvleontmoet met een speciale korte toespraak en de deur voor hem opent. Mekvle gaat het huis in en brengt hen geluk. Het belangrijkste deel van de traditie zal de mekle dwingen om wijn te drinken vanuit een kom in de vorm van een schip. Dus als iemand u om zijn mekvle vraagt te worden, bent U van te voren gewaarschuwd: u zou wel eens dronken kunnen worden.
Eerste voeter is de eerste persoon die bij u thuis aan de deur klopt.. Hij zal het geluk van de familie tot het einde van het jaar bepalen. Daarom wordt de - eerste voeter- zorgvuldig door vele families gekozen.
In het plaatsje Khevsureti maakt een gastgever gewoonlijk één grote cake met een kruis, een mens, een stier, een koe, een paard enz. erop bovenop, bestemd voor -eerste voeter-.
Wanneer de cake wordt gebakken, wordt er zorgvuldig op gelet, dat die van de beelden zal puffen.
In het plaatsje Khevsuruans gelooft men, dat het gepufte beeld in overvloed in het Nieuwjaar zal zijn. De -eerste voeter- gaat het huis binnen en blijft gedurende de gehele nacht bij de familie. Bij dageraad gaat het hoofd van de familie naar buiten en brengt wat sneeuw in het huis om op alle familieleden te bespuiten. Bij de zonsopgang verlaat het hoofd van de familie opnieuw het huis om de klok te luiden. De -eerste voeter- moet nu naar buiten gaan en het huis opnieuw betreden. Na de ceremonie is de deur open en de familieleden mogen naar buiten gaan, maar zij mogen niet eerder hun buren bezoeken tot na de derde dag van het Nieuwjaar.
In het plaatsje Pshavi ontmoet de uitnodiger de -eerste voeter- met een tafeltje, zodra hij de drempel overgaat. De -eerste voeter- brengt een toost uit op het begin van het Nieuwjaar. Traditioneel staan er 3 tafeltjes gereed: voor de overleden voorvaderen, een andere voor de doden die door hun verwanten worden vergeten, en een derde voor de doden die geen verwanten hebben.
In het plaatsje Racha geloven de mensen dat in het Nieuwe Jaar hun dromen zullen worden vervuld. Een dag voor Nieuwjaar brengen de families wat hout, chichilaka (hoogste tak van notenboom) en wat hooi op een slee. Op de Oudejaarsavond slachten zij gewoonlijk een varken. Gedurende de nacht bakken zij brood Basilaakindo met een beeltenis van een man zijn gezicht en een groot gewoon brood. Zodra de haan voor de eerste maal kraait in de ochtend maakt de -eerste voeter- een groot vuur. Dan verlaat hij het huis met suikergoed, neemt chichilaki (lekkernij) van de slee, gaat in de graanschuur, neemt een zeef en gaat in het huis terug.
Met het grote brood in zijn handen, zegt de -eerste voeter- luid ik heb de drempel van het huis gekruist, mag God u zegenen.
Ik wens u welvaart, overvloed van wijn en tarwe, geluk en voorspoed. Mag God u duizenden Nieuwjaren geven.
Na de ceremonie gaat de -eerste voeter- naar de stallen en wenst het vee veel geluk en voedt hen met wat hooi.
De benodigdheden voor het Nieuwjaar zijn de boom en Chichilaki van het Nieuwjaar.
In tegenstelling tot de boom van het Nieuwjaar, die onlangs Georgië vrij (een paar eeuwen geleden) inging, is Chichilaki het echte antieke attribuut van de Georgische tradities voor het Nieuwjaar. Het wordt gewoonlijk gemaakt van een notenboom: het in orde maken van hout leidt tot haar spaanders die het belangrijkste bezit van Cichilaki zijn. Soms is het verfraaid met snoepjes. Het wordt verbrand traditioneel na 14 Januari.
2 en 15 Januari zijn andere grote dagen in de vieringen van het Georgische Nieuwjaar. Deze dagen worden genoemd Bedoba (het lot). Georgiërs geloven sterk in de manier waarop zij de tweede dag na Nieuwjaar doorbrengen welke hen tijdens het gehele jaar zal volgen. Geen kwestie van wat u doet of wat met u op dag gebeurt Bedoba dat het lot dat u tot het eind van het jaar zal volgen. Ondanks de hoge populariteit van de Christelijke kerk, bestaan hier nog dergelijke kleine bijgeloven
Het nieuwjaar wordt tweemaal gevierd in Georgië, eerst op 1 Januari het tweede op 14 Januari dat Oud Nieuwjaar wordt genoemd.
Zoals het Nieuwjaar, wordt Kerstmis ook tweemaal gevierd, eerst op 24 December en het tweede, Orthodoxe Kerstmis op 7 Januari. Orthodoxe Kerstmis wordt traditioneel gevierd door de Georgische kerk, die door traditionele Alilooba liefdadigheidsactie wordt gevolgd waarin jonge kinderen, gekleed in kerkkostuums, in de straten van Georgische steden en dorpen rondgaan om er snoepjes, kleding en geld voor daklozen en gehandicapte kinderen verzamelen.
Vele families in Georgiër zijn jagers en zij hebben jachtgeweren. Traditioneel vuurt het hoofd van de familie 2 schoten af op slag van middernacht, wanneer het Nieuwjaar begint.
De Nieuwjaarstafel is vol met verschillende soorten smakelijk voedsel.
Maar Satsivi (gekookt kalkoen in saus van noten en verscheidene culturele installaties), Churchkhela (geschaafde noten op draden en opgehangen in Tatara, gekookte druivensap met tarwe er in), Gozinaki (gekookte honing met noten) en fruit Chiri (zongedroogd fruit in suikerpoeder) zijn uitsluitend de schotels van een Nieuwjaar in Georgië.
Het komt zelden voor in Georgië dat een feest geen toostmeester of Tamada heeft. De Tamada is een persoon die optreedt als een soort van directeur ,die traditionele toosten aankondigt met betrekking tot vrede, geluk, liefde, goed - zijn, kinderen, mooie vrouwen, geboorteland , en nog veel meer redenen kent om daarop te toosten.Georgische toosten zijn talrijk en u kunt zelf er wel een of meer bedenken waarop u een toost zou willen uitbrengen.
Deze toosten zijn van een werkelijke dramatische kunstvorm.
Elke toost duurt minstens vijf of meer minuten voor dat men tot het te drinken toekomt.
In Georgië drinkt u nooit wijn zonder het toosten, dat niet van toepassing op bier is.
Zoals hierboven vermeld, wordt de tafel geleid door de Tamada.
Als u de tafel wilt verlaten zal de meest aangewezen manier de volgende zijn: vraag eerst de Tamada toestemming om een toost te mogen uitbrengen, dan toost u op de gastheerfamilie en alleen met hun permissie mag u de tafel verlaten.
Sinterklaas op de manier zoals wij die in Nederland kennen, maar dan gekleed in een ander kostuum, kent men ook in Georgie, maar wodt op 14 Januari gevierd.
Dit bericht werd mij toegestuurd door 1 van mijn vele Georgische vrienden en ik vertaalde het voor haar, zodat U kennis kunt nemen van enige gebruiken van Georgie, gelegen in de Cauasus, de hoogste bergen van Europa.
Haar naam is Manana en Manana weet heel veel van Georgië en de gebruiken.
Inmiddels ben ik 6 maal in Georgie geweest en heb daar vele vrienden gemaakt, wat overigens niet zo moeilijk is.
Het is veelal in Georgie als bij ons in Nederland wat vriendschappelijkheid betreft, mar dan Nederland 50 jaar geleden.
Ik zou zeggen, ga ook eens naar Georgie en ontdek hun cultuur, natuur en nog veel meer.
FRED Vorstenbosch geniet van Georgische wijnen in Georgië / Europa.
Oktober 2008.
Ik neem aan dat de verschillende mensen onder u zijn die ook wel eens een glaasje wijn lusten en daarvan intens kan genieten.
Ikzelf ben beslist geen wijnkenner.
Wanneer ik op reis ben in Duitsland, drink ik Duitse wijnen. Ben ik op reis in Bulgarije, dan vind ik Bulgaarse wijnen perfect.
Dat heb ik dus in elk land, ik drink wat het land alwaar ik ben heeft, dus ook in Georgië / Europa. Voor mij is eten en drinken vaak een gezellig samenzijn met vrienden en kennissen. Vrienden maak ik gemakkelijk, ook wanneer ik in het buitenland ben.
Ik kan geen boeken schrijven en lezingen houden over waarom het ene glas wijn lekkerder is dan het andere. Ik heb geen uitgelezen mening over wijnen, ik vind het lekker of niet. Vind ik het lekker, dan koop en drink ik beslist van deze wijn.
In Nederland kennen we inmiddels heel wat wijnsoorten. Ik kreeg mijn eerste glas wijn thuis en dat was natuurlijk, in die tijd, Franse wijn. Dat was zo. Blijkbaar was de wijnwereld op dat gebied nog erg klein. Wijn kwam uit Frankrijk, kaas uit Nederland, horloges uit Zwitserland, etc. de tijd is veranderd en dus ook de producten.
Nu gaat men naar ook andere landen dan waar men vroeger heenging en geniet ook in die zogenaamd nieuwe landen, die een eigen wijncultuur kennen, van hun eten en drinken.
In Georgië /Europa hoort daar uiteraard een goed Georgisch glas wijn bij.
Zoals ik al schreef, Georgië kent heerlijke wijnsoorten. Ik denk dat elke stadje, elk plaatsje, in die streek waar druiven groeien, zijn eigen wijnsoorten kent. Vaak wordt wijn thuis gebotteld, maar ook wordt er in grote hoeveelheden in fabrieken (voor zover ik dat gehoord heb) geproduceerd. In Georgië zijn diverse streken waar speciale druiven voor de wijn worden geproduceerd. Indien u dat zou willen weten, kan ik dat navragen.
Ook in Nederland kan men op verschillende locaties Georgische wijnen kopen. Via internet kunt u dat opvragen.
Ik was circa 5 jaren geleden voor de eerste maal op reis in Georgië en wat bleek, in het klooster waar ik de eerste 10 dagen van mijn verblijf in Georgië mocht verblijven, (en dan te weten dat ik beslist geen monnik ben), bleek dat de monniken een geweldige voorraad aan vele soorten van Georgische wijnen in huis, in de kelder, onder de grond gebotteld in stenen vaten, liggend in uitgehouwen grotten, hadden. De monniken verzamelden wijnen vanuit Georgië en bottelden deze wijnen met de hand, vanuit zeer grote aardewerk kruiken, die onder de grond waren geparkeerd, totdat de wijnen rijp voor botteling waren. Het was een prachtig gezicht hoe de monniken de flessen handmatig vulden. De kurk met een hamer in de afgevulde flessen sloegen. Vervolgens werden de etiketten, in een zeer rustig tempo, handmatig op deze flessen geplakt. Dus echt monnikenwerk.
Nadat de flessen in kartonnen dozen door de monniken waren verpakt, werden ze of weer opgeslagen of werden deze verscheept naar de afnemers in de diverse landen.
In mei 2008 was ik ook in Georgië en kreeg ik van de Amerikaanse Ambassadeur, waarmee ik een glas wijn dronk, te horen dat juist de duurdere gezondheid supermarkten in de USA, steeds meer en meer Georgische wijnen verkochten.
Ook landen die vroeger onder de invloedsfeer van Rusland waren, nemen steeds meer Georgische wijnen af. Ik denk hierbij aan prijs - product - prestatie. De Georgische wijnen zijn goed en niet duur.
Men kent in Georgië dus heel veel soorten rode - en witte wijnen. Ook wordt er Cha-cha (een soort van Georgische Whisky) gebrouwen en overheerlijk, vind ik, de Georgische Brandy, tenminste wanneer je de juiste gevonden heb. Dat vinden was niet moeilijk. Een Georgische kennis in Tblisi, wist dat ik een glaasje Brandy wel heel lekker vond en liet me er verschillende proeven.
Georgië zelf verteld dat ze aan de wieg van de wijncultuur hebben gestaan.
Gouden wijnbekers uit ver vervlogen tijden willen dat ons laten zien.
Dat men er oude wijnen heeft en kent, heb ik op mijn diverse reizen in Georgië mogen ervaren en zien.
In Tblisi, de hoofdstad van Georgië / Europa , is er een wijnkelder te bezichtigen alwaar wijnen liggen uit de 19 e eeuw.
Ook Georgische whiskys kan men daar in de kelders vinden. Er is minimaal 1 man het hele jaar door er mee bezig om de Whisky - en wijnflessen, daar gelegen, elk (half?) jaar een halve slag te draaien.
Ook in de andere wijnkelders bij wijnproducenten zag ik flessen wijn daterend uit rond 1830. Ik heb geen idee of dat te drinken is. Men vertelde mij dat deze flessen niet verkocht zouden worden.
Volgens de Georgiërs is ons woord - wijn - afgeleid van het Georgische woord - ghivino -.
Zoals ik schreef, is wijn reeds in de oudheid hier verbouwd, gebotteld en gedronken. Er zijn gedurende opgravingen bewijzen gevonden van oude wijnstokken, druivenzaden, wijnwerktuigen, zoals waterkruiken, kommen en etc. die tot 7000 voor Christus zijn gedateerd. In oude geschriften wordt er gesproken over de Georgische wijnen en over ook de helende werkzaamheden bij het drinken hiervan. Ongeveer 3 eeuwen geleden schreef een Franse reiziger Chardin met veel enthousiasme over de superieure kwaliteit van de Georgische wijnen. Wel wat wens je nog meer, zou ik zeggen. Geniet ook eens van een goed glas Georgische wijn en, misschien ben U wel in, zoals ik was, voor een wijn ontdekkingsreis in Georgië.
Om dus nog veel meer van de Georgische wijnen te weten te komen, en natuurlijk hiervan te proeven, ging ik met de Georgische
mevrouw Nuca naar haar familie. Nuca haar familie heeft zelf wijnranken en samen met haar familie maakt ze ook diverse soorten van wijnen. In september begint de pluk hiervan en ik was uitgenodigd om ter plaatse mee te gaan oogsten en natuurlijk ook het oogstfeest mee te gaan maken. Of het een feest is geworden. Indien er wat te vieren is, staat Georgië in rep en roer. Familiebanden worden nog strakker aangehaald en men, zeker wat het oogsten betreft, werk samen.
Voor meer informatie over Georgische wijnen:
.- Openlucht etnografisch museum, museum van de geschiedenis en archeologie Het openlucht - etnografisch museum is een verzameling van (houten) huizen die men, zoals dat gedaan is in het openluchtmuseum te Arnhem - Nederland, in Georgië vanuit verschillende windstreken en plaatsen nabij Tblisi bij elkaar heeft gebracht. In deze verschillende huizen kan men ervaren hoe men vroeger niet alleen gehuisvest was, maar ook hoe men er daar leefde.
- Wijnfabriek - Kunnen heel moderne zijn maar zeker ook oude fabrieken.,Degene die ik bezocht heb is een wijnfabriek niet te ver van Tblisi gelegen, compleet met oude en stoffige wijnopslag alwaar flessen wijn in kelders en nissen te rijpen liggen en waar de oudste flessen wijn terug te brengen zijn naar de jaren rond 1830.
Stad Mtskheta- is op ongeveer 30 kilometer afstand van Tblisi gelegen. Deze oude stad is men (mei 2008) aan het verbeteren en waar nodig aan het restaureren. De oude Kathedraal, met zijn heilige plaatsen, is een must om te zien. Het oude nonnenklooster is er niet ver vandaan gelegen. Ook een geweldig is restaurant die mij deed denken aan een stel van zitjes die over de waterval is heen gebouwd, met daaromheen bossen, waar men in de zomer heerlijk koel kan zitten en ge nieten van een voortreffelijke maaltijd en heerlijke wijnen.
Georgisch feestmet wijn en chacha proeven. Georgiërs kunnen echt feest vieren, daarbij mogen drank en eten niet ontbreken. Men zit lekker door elkaar, praat veel met elkaar, proost en eet. Familiebanden worden dieper aangehaald, vrienden ontmoeten vrienden, u ontmoet nieuwe vrienden, indien u dat wenst. Naar gelang van het type feest is er een BBQ een openvuur, een schouwspel, folklore, etc. maar vooral veel lol.
Tamada ceremonieis een speciale manier van proost zeggen en proosten door 1 persoon uit de groep die bij elke proost een goede wens doet - er zijn duizenden ideetjes om een proost uit te brengen. Gedurende deze ceremonie worden sterke verhalen verteld, nationale liederen gezonden (een geweldig feest voor hen die iets anders willen dan het bekende), gedanst, en er is straatmuziek en vermaak.
Oostelijk Wijngebied Georgië.Een andere streek van het land met een geheel andere en eigen cultuur en een eigen manier van met elkaar omgaan. Wist U dat Georgiërs, ook buiten de wijnoogst maanden, heel sociaal voelend zijn. Hun familie is zeer belangrijk voor hen. Indien de familie om hulp vraagt, wordt er niet verder over nagedacht, men doet het gewoon. De familie, even met uw hulp, klaren gezamenlijk het plukken en het verwerken van de vele soorten wijnen.
Ik heb genoten van de vriendelijkheid, de gastvrijheid, de wijnen en nog veel meer.
Ik hoop dat u eens zelf naar Georgië gaat om dit zelf te gaan ontdekken.
Georgiërs zien toeristen als een geschenk van GOD en zo wordt u dan over het algemeen ook behandeld.
Misschien iets voor u, voor mij was het weer een belevenis. Ik hoop binnenkort weer naarGeorgie af te reizen.
NIEUWJAARSTRADITIES IN DE DIVERSE DELEN VAN OOST GEORGIË / EUROPA
Deze informatie heb ik verkregen van Natalie , die werkzaam is bij de Georgische reisorganisatie: www.profkurort.ge
Er was een tijd dat tradities in ere werden gehouden (en soms nog steeds) voor de lokale bevolking van KARTLI en KAKHETI, maar zo ook in vele andere delen van Oost Georgië, om bijvoorbeeld vers bronwater in de tuinen te gieten op Nieuwjaarsavond.
Wanneer de klok twaalf uur slaat, het hoofd van de familie of een daarvoor uitgenodigde - EERSTE VOETER (dat is dan iemand die het eerste de beste wensen uitbrengt op het Nieuwe Jaar) treed in het huis binnen en houdt in de ene hand een schaal met daarop vitaal voedsel: twee vers gebakken broden, een stuk kaas, een stuk vlees, wijn, Gozinaki ( gecaramelde noten), fruit ( beiden droog en vers), Churchkela (gemaakt van fruitsappen en noten) en granen en ook een levende haan. De Eerste Voeter gooit maïs en gerstgranen over de drempel om rijkdom en vermogen aan te moedigen en uit de woorden van het gebed: Mag mijn VOET gebruiker in een jaar van vrede, liefde en weldadigheid, mag de goede God je schenken een leven aan overvloed aan nieuw geboren babys, brood en wijn, weiden en wijnaanplant, schapenkuddes, kudden met koeien, welkome gasten en toegewijde vrienden. Gelukkig Nieuwjaar!
Het mannelijke hoofd van een gezin in IMERATIE ( dit is een streek in Georgië) geeft gevolg aan de traditie om 3 x rond zijn huis in - en tegen de klok richting in te lopen en smeekt GOD voor gezondheid, rijkdom en welzijn voor zijn nageslacht , voor het verschijnen van de Eerste Voeter en andere welkome gasten. De traditie houdt in: een zwaar beladen presenteerblad met daarop een varkenskop, gegrild varkensvlees, gekookte kip, Khachapuri (kaas taart), bonen knoedels, brood en zoete koekjes en ten einde wordt dit alles geserveerd voor een knetterend groot vuur. Vroeg in de morgen op Nieuwjaarsdag, schuurt het oudste lid van iedere familie een smeulende houten stok tegen een blok steen, die een regen van vonken in alle richtingen afgeeft en fluistert een gebed. Ik wens een overvloedige aanvoer van goud, brood, wijn,zout, koeien en kippen die niet te tellen zijn, zoals deze duizenden vonken.
De naam van Nieuwjaar in GURIA ( dit is een streek in Georgië) is KALANDOBA.
Tegen het einde van December wordt er in elke familie varkens geslacht en hartige koekjes gebakken, kaas en eieren koekjes, kaastaarten, cakes , pittige worstjes en SATSIVI (een Turkse dis) , maar zeker niet als laatste, de versiering van de CHICHILAKI (een Georgische Nieuwjaars boom). Het mannelijk hoofd van een Guria familie, begint eerst met de gebeden, staand voor zijn MARANI (wijnkelder) en schuur en vervolgens heft hij het glas rode wijn, brengt een toast uit op de vrede in zijn huis en zijn land. Op Nieuwjaarsavond ALILO CAROLIERS (een groep van barmhartigen, gaan dan van deur tot deur om zoetigheden, verse- en gedroogde fruit en zilveren munten bij de dorpelingen op te halen. SADGINO ( de toast) was het meest wijd verspreide populaire lied dat passend was bij de plechtigheid en het feest van deze avond.
Nieuwjaar is inderdaad een speciale gelegenheid in SAMEGRELO ( dit is een streek in Georgië) Chichilaki garnituur wordt gemaakt door gekrulde gedecoreerde noten , voorzien van speeltjes en wol en wordt gepresenteerd in de sfeer van deze feestdag. Een grote kom met fruit, stukken gekookte pompoen, PELAMUSHI (gekookte druivensap met noten) en kaastaart worden onder de Kerstboom gelegd met daarnaast een kan wijn en een glas gevuld tot aan de rand. Zulk een perfecte feestelijke dis waren essentiële attributen voor Nieuwjaarsfeesten gedurende een hele week. Een plaatselijke naam voor de Eerste Voeter is MECHUCHKHE of MEKUCHKHUN,
Nieuwjaarsmaaltijden in RACHIA ( dit is een streek in Georgië) zijn inclusief bonentaarten, wijnen, ham, honing, walnoten, fruitkoekjes, gedroogd fruit en appels,etc. Elke familie kiest een Eerste Voeter voor een 3 jarige termijn.
De Eerste Voeter komt met een grote hoeveelheid ham, gegrilde kip, een vat wijn, een munt in een appel gestoken, CHICHILAKI en een stel kaarsen. Gebeden wordt voor de familie van de gastheer gebeden, zoals voor zijn schuur en graanschuur en hij eindigt met de woorden Sint George zal u zegenen. Mogen BARAKONI en NIKORTSMINDA kerken, uw met zijn vele zegeningen schenken. Vrede en comfort zullen bij jullie zijn! Deze ceremonie zal overgaan in een feest inclusief tamboerijn en accordeon spelers, die muziek maken ten behoeve van komische dansen genoemd OGHRO CHOGHRD ( hobbelige weg).
Nieuwjaars festiviteiten in LECHKHUMI ( dit is een streek in Georgië) draait om een ritueel feest dat behoeft de medewerking van het mannelijk hoofd van de familie, die in zijn handen heeft een presenteerblad heeft met daarop verschillende zaken, die afwacht totdat de klok van de kerktoren 12 uur slaat. Het blad bevat een heup van een varken, bonentaarten met daaromheen aangestoken kaarsen, een glas wijn, appels, peren, druiven en enige soorten van gedroogd fruit.. Na middernacht, kuieren grootvader met zijn jongste kleinkind naar de wijngaard, een kan met wijn in de hand, bidden voor een voorspoedige wijnoogst maar ook voor een voorspoedige andere oogsten. Daarna gaan ze huiswaarts en zeggen een gebed voor hun familie.Veronderstelt wordt dat de grootvader de Eerste Voeter zal zijn of was
Gedurende enkele dagen voor Nieuwjaar SVANETIE ( dit is een streek in Georgië) families maken er een top prioriteit van om de huizen van top tot teen schoon te maken om hun bezoek goed te kunnen ontvangen. Een varken is voor deze gelegenheid van Nieuwjaar , vet gemest, en zal worden geslacht. Broden worden versierd met kruisen en zoete gebakken koekjes. De Eerste Voeter moet heel de nacht buiten staan, tot het moment is gekomen, dat het hele huis schoon is en er zo schoon uit ziet als een nieuw geldstuk, om de familie te kunnen ontvangen. Het hoofd van de familie begint met voorbereidingen van de vroege ochtend tot aan de late avond, als eerste de dieren voederen, dan de kaarsen aansteken en gebeden zeggen voor zijn familie.
Nieuwjaar in SAMACHAMBLO ( dit is een streek in Georgië) wordt gevierd met luxe gerechten, kaas - en aardappeltaart, gekookt boter, GOZINAKI, BAZHE
( walnotensaus ) , gekookte kip, tafelzuur en wijn. Van het kind wordt verwacht, dat hij de schoonste hart en handen heeft en hij wordt genomineerd om op te treden als de Eerste Voeter. Hij of zij komt binnen met een kom gevuld met zoetigheden en aardappelen knoedels. De ceremonie wordt vervolgd door middel van het uitnodigen van de rondom hun huis wonende buren en een dansshow.
KHEVI en MTIULETI ( dit is een streek in Georgië) heeft een voorgeschreven traditie dat op Nieuwjaarsmorgen, dat de oudste persoon andere ouderen naar de Sint George kerk begeleidt, met bij zich een vlag Wanneer de klokken worden geluid, feliciteren de ouderen elkaar op het Nieuwe jaar. God dankend voor de vrede en de voorspoed van hun dorp. Dan gaan ze in een ordelijke rij voedsel uitdelen aan mensen die daarvoor klaarstaan. De leider van deze ouderen groep wordt nu gevolgd door een processiegroep van gelovigen en gaan naar de kerk van de Sint George.
Vee wordt geslacht en iedereen gaat dansen, feesten, eten, drinken en improviseren
Zo zijn er nog meer Nieuwjaarsgebruiken waaronder die van Tush, Pshavs en Khevsurs, Saingilo, Samtskhe - Javakheti en Adjara.
De reisorganisatie Profikurt www.profkurort.ge heeft voor u Engelstalige informatie.
Georgië waar toeristen gezien worden als een gave van God.
Georgiërs zien toeristen als een geschenk van God!
Dus U bent alvast uitgenodigd!
FRED Vorstenbosch op zoek naar nieuwe - maar sneeuwzekere wintersport mogelijkheden, was in Georgië, gelegen aan de Grote Caucasus bergen, de hoogste van Europa ( 5642 meter hoog), dus nog hoger dan de hoogste berg in Zwitserland.
Dat betekend dus SNEEUWGARANTIE en dus, niet maar hopen dat gedurende jouw vakantie er wel sneeuw op de bergen ligt. Het ligt er echt. Je hoeft er alleen maar heen te vliegen. Inmiddels lees (juni 2008) ik in de reispers dat een grote Nederlandse touroperator, Georgië vanaf aankomende winter, in zijn programma heeft opgenomen. Dit artikel is door mij geschreven na mijn bezoek in mei 2008 aan Georgië om in Georgië de toeristen industrie te adviseren.
Ik ben inmiddels 6 x in Georgië geweest om de toeristen industrie te adviseren.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië vertelt, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van God.
10 Voor meer informatie over Georgië voor de winter als voor de zomer vakantie mogelijkheden (die ook heel mooie is): ziet www.georgia.travel
Mijn beknopt reisverslag.
Vanaf Amsterdam vlieg ik met hun Nationale Airline rechtstreeks in circa 4,5 uur naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Op mijn voorlaatste reis, ongeveer 2 jaar gelden, vertelde de toen verantwoordelijke persoon van het Georgische Verkeersbureau mij, dat wanneer ik een volgende maal zou komen, dat de oude luchthaven gebouwen ( vertrek / aankomst) niet meer zullen gebruikt worden en dat er dan geheel nieuwe luchthaven gebouwen m.b.t. aankomst en vertrek, er zullen zijn.
Ik dacht: dat is bluf, dat is stoere mannentaal, dat kan niet. In ampel 2 jaar een nieuwe infrastructuur rond de nationale luchthaven bouwen, een nieuw treinstation bouwen met daarin een reuze supermarkt, een geheel nieuwe aankomst - en vertrekhal bouwen? Dat kan, dacht ik, alleen in sprookjes. Maar sprookjes bestaan waarschijnlijk wel in Georgië.
Na de landing op de nu nog oude landingsbaan, taxiede de Boeing langzaam naar de nieuwe aankomsthal. Alhoewel deze aankomst - en vertrekhal meer dan een half jaar of meer in gebruik was, rook het nog naar nieuw.
In het verleden kostte het heel wat tijd om door de douane heen te komen, nu was het, waarschijnlijk door de positieve inzet en de moderne apparatuur van de douane, een fluitje van een cent.
Voordat je het in de gaten had, kwam je koffer al op de lopende band aan. Wat mij al direct opviel in Georgië, dus ook op de luchthaven, was dat alle teksten op de informatie - en reclameborden niet alleen in de Georgische taal waren geschreven, maar ook in het Engels.
Nauwelijks is de Russische taal noch te vinden op informatieborden, naamplaatsen, en etc. in Georgië. Het zal er best nog wel ergens zijn, maar zoals het circa 2 jaar geleden was dat op praktisch alle uitingen ter algemene nut alleen naast de Georgische taal de Russische taal is te vinden, dat is voorbij, althans waar ik in - en door Georgië geweest ben.
Iets over de Georgiër. Ze zijn trots om Georgiër te zijn en dat mag ook wel. Wat er allemaal in de afgelopen 2 jaren is gebouwd, verbouwd, nog in de planning staat te doen, daar kan, nee je moet daar wel trots op worden en / of zijn.
In de hoofdstad en in andere plaatsen, maar zeker ook in e wintersportgebieden, bijvoorbeeld wordt er keihard gewerkt aan de infrastructuur en aan de woningen. De wegen zijn stukken beter geworden. Er zijn vele investeerders naar Georgië gekomen en die zijn onder meer bezig om zeer luxe wooneenheden tot sociale woningbouw snel en goed te realiseren. De regering doet zijn enorme best om het een en ander zo goed mogelijk planmatig te realiseren. Wanneer ik het vergelijkt met mijn eerste bezoek aan Georgië, zon circa 5 tot 6 jaren geleden, waar in de straten van kuil tot kuil moest gelaveerd worden, om toch nog goed en zonder breekwerk door de plaatsen te komen en nu dit vergelijkt met wat het nu al is geworden; Prachtige wegen, meerdere 5 sterren hotels in Tblisi, ook moderne winkels waar alles te koop is, gezellige restaurants waar je al likkebaardend - en gezellig van je diner geniet. En men is pas begonnen, er staat veel meer in de planning te doen. Niet overhaasten, gewerkt wordt met planning.
De regering heeft er voor gekozen, dat toerisme inkomstenbron nummer een moet gaan worden en men is er, via een welgekozen stappenplan, er keihard mee bezig dit te gaan realiseren. Naar de meest belangrijkste toeristengebieden zijn bijvoorbeeld de wegen aangepakt, de vele kuilen zijn er niet meer. Wat er wel zijn, en dat zult u waarschijnlijk ook wel te zien zijn, kudden met koeien en schapen op de weg, cultuur, natuur, geschiedenis, de zijderoute, etc. Veel te ontdekken en veel te beleven.
Dorpen worden opgevrolijkt en opgeknapt. Toch blijft cultuur, mythen en natuur voor hen zeer belangrijk. Er is zelf een schilderachtig plaatsje in Georgië, waar je 7 dagen per week, 24 uren per dag, kan trouwen.
Een soort van Las Vegas, maar dan op zijn Georgisch.
De Georgiërs zien toeristen als een geschenk van God, zo kan u dan ook behandeld worden, dit indien u zich voor hen openstelt.
De Georgiërs hebben bijvoorbeeld de tijd, haasten doen ze niet, op tijd komen doen ze over het algemeen ook niet. Het is hun levensstijl.
Ooit zei een vriend tegen mij, toen ik klaagde over bijvoorbeeld op tijd komen en zijn: jullie Westerlingen hebben de klok - wij Georgiërs hebben de tijd. Wist u overigens dat de oudste mensen in Europa in de Caucasus bergen van Georgië leven en wonen.
Georgiërs zijn over het algemeen gezellige -, vriendelijke - en open mensen. Natuurlijk zijn er ook vervelende exemplaren te vinden, maar waar niet. Ze drinken graag hun eigen wijnen, die ik ook heel lekker vind. Indien je van wat sterkers houd, maak dan eens kennis van hun eigen merken Brandy, die tegen wel een heel klein prijsje in de winkels te koop zijn. Jammer dat je in de handbagage geen drank mag meenemen. Ik zou graag heel veel van deze lokale Brandy mee willen nemen. Verder zijn er alle soorten van bekende - en onbekende soorten van allerlei andere dranken, met - of zonder alcohol te krijgen.
Nog even iets over het eten. In Georgië is de hoofdmaaltijd rond 14.00 uur, dus in de middag en ze nemen er ruim de tijd voor. Vlees, vis, veel verse groenten, salades, en meer. De avondmaaltijd, waar men ook ruim de tijd voor neemt, begint omstreeks iets na achten in de avond, dan ook weer vlees, vis, etc. Bij beiden maaltijden wordt een goed glas van het een en ander geschonken. Dus als je dan nog wenst te gaan wintersporten, drink en eet niet te veel.
Na mijn bagage van de band gehaald te hebben, staat mijn Engels sprekende reisbegeleiding voor mij klaar. We verlaten het vliegveld, aan het einde van de weg draaien we linksaf en rijden de George Bush Boulevard op richting Tbilisi. Het is er druk, vele autos rijden naar mijn gevoel rommelig door elkaar. Ze passeren je zowel links als rechts. In de stad zou ik niet zelf willen rijden, dat hoeft ook niet, de taxis zijn supergoedkoop. Voor 2 Euro (het lokale geld heet Lari) wordt u zon 5 tot 10 kilometer door de stad gereden. Misschien had ik wel een heel goedkope taxi, want een kennis van mij betaalt over dezelfde afstand het dubbele. Dus oppassen, alhoewel; de taxichauffeur mag ook verdienen en wij kunnen het makkelijk betalen.
We verlaten Tbilisi richting Gudauri. De stad ligt in een dal. De 2 uur durende rit naar Gudauri is beslist geen verloren tijd. Na circa 30 kilometer licht klimmen, rijden we langs een diep blauw meer (wanneer die niet bevroren is of met sneeuw is bedekt) alwaar een fort is gelegen. In dit fort zijn meerdere (kleine) kerkjes uit een antieke tijd bewaard gebleven. In het grootste ervan zijn nog restanten van muurschilderingen te vinden.
In de tijd dat Georgië nog geen eigen republiek was, hebben de voormalige bewoners / bezetters van het land, deze enorme kunstschatten met witte kalk bedekt. Toen was Godsdienst niet toegestaan, terwijl Georgië claimt dat ze het eerste Christelijke land op de wereld waren. Namelijk in de 4 e eeuw waren er al Christelijke kloosters in Georgië.
Toch nog even iets over de zomer in de bergen van Georgië, voordat we verder de relatief koude van ijs en sneeuw ingaan.
In de zomer is het niet moeilijk om een goede plaats in de bergen te vinden.
Je kunt er heerlijk paardrijden en prachtige wandeling maken, vogels spotten, fietstrips maken, vissen en jagen, maar natuurlijk ook volop genieten. De natuur en cultuur zijn overweldigend. De weg tussen Gudauri en Kazbeki (richting Russische grens) heeft talrijke te ontdekken valleien en nieuwe gebieden te bieden. Daarnaast bieden de hotels van Gudauri uitstekende kansen voor internationale conferenties, workshops en voor het toerisme. Kenmerkend zijn de hoogte van de bergen, het warme -, zonnige - en kalme weer, typisch voor Gudauri. Een goed ontwikkelde infrastructuur en een volledige aanbod aan hotels en pensions, in praktisch alle categorieën, maken Gudauri tot een perfecte basis om de Grote Caucasus te ontdekken en ervaren, het hele jaar door.
Terug naar de winter in de grote Caucasus bergen.
Nu nog zie je (besneeuwde) velden, dalen en in de verte zie je de hoogste bergen van Europa, welke het hele jaar door met sneeuw bedekt zijn. Straks ben je er zelf om hiervan te genieten. De Caucasus bergen, waarvan de hoogste top 5642 meter hoog is.
Ik was er voor het laatst in mei 2008.
We reden met de auto op de zogenaamde Militaire Highway, op circa 3200 meter hoog. Ik had mijn poloshirt nog aan, en ik wandelde gewoon op deze hoogte in mei, in de sneeuw en had het beslist niet koud.
Wel een aparte ervaring.
De weg klimt en slingert zich langzaam maar zeker, stukje bij beetje, verder omhoog. Je kan er stil van worden, wat een prachtige uitzichten. Wat een maagdelijke bergen, wat een hoogte, wat een sneeuwzekerheid. Vanaf medio november tot eind april wordt hier geskied, met of zonder gebruik te maken van de helikopter, vertelde mijn reisbegeleidster mij.
Na 2 uren onderweg te zijn geweest, rijden wij de laatste - van de vele curven bergopwaarts, om aan te komen aan de rand van Gudauri. Hier staan oude - maar ook spiksplinternieuwe hotels, kleine pensions, eettentjes, bungelen de skiliften boven je hoofd om je straks nog verder naar de sneeuw te brengen.
In het kleine - en intieme hotel Truso ( www.hoteltruso.com) worden we warm ontvangen. Hotel Truso is gelegen aan der rand van Gudauri en heeft prachtige vergezichten wanneer je naar buiten kijkt.
Hotel Truso is, zoals al gezegd, een kleinschalig hotel ,intiem, gezellig, niet ver van de skifaciliteiten, skihuur, gezelligheid en wat bijzonder goed is, was mijn ervaring, de maaltijden en de wijnen.
De kamers zijn goed van opzet, de bedden van een uitmuntende kwaliteit en men biedt hun gasten een SERVICE MET EEN GLIMLACH. Wat kan je je nog meer wensen!
Een van de stafleden van het hotel, die in de winter verantwoordelijk onder meer is voor de gasten en alles weet over de wintersportplaats Gudauri, schoof op mijn verzoek bij mij aan tafel aan.
Met hem en anderen genoten we van de voortreffelijke maaltijd en hij vertelde mij over zijn bevindingen over afgelopen winters in Gudauri.
Hij vertelde mij over vele wintersport onderwerpen.
Enige hiervan heb ik opgeschreven en wil deze informatie met u delen.
Mochten er dan nog vragen zijn, neem dan contact op met bijvoorbeeld dit hotel www.hoteltruso.com of www.georgia.travel te weten het Nationaal Verkeersbureau van Georgië.
Enige informatie over de skiliften. Deze zijn op relatief korte afstand van de verschillende hotels te vinden die over geheel Gudauri zijn gelegen. Er zijn ook hotels die direct gelegen zijn aan de liften. (Zie ook: informatie over Gudauri! )
En wat de sneeuwzekerheid betreft: er lag afgelopen winter ( zoals overige winters in het verleden) meer dan genoeg sneeuw om hiervan te genieten, zowel actief als niet actief.
Hij ging verder: gewoon lekker genieten, goed skiën, genieten van de apres ski mogelijkheden, of gewoon in een zonnestoel liggen (wel een goede beschermingsfactor gebruiken), relaxen aan de sneeuw - en ijsbar of gewoon bij de indoor bars, waarvan er vele zijn te vinden, met een dampend bakje oploskoffie weer een warme neus halen, of een lekkere kop thee slobberen of gewoon praten met mede levensgenieters die u hier in Gudauri zal aantreffen.
Een zeer koud pilsje op deze grote hoogte, vertelde hij met trots, smaakt altijd en Georgisch bier is niet alleen goedkoop maar ook heel lekker, vertelde hij me.
Socialiseren komt heel regelmatig voor. Mensen en gewoontes leren kennen, vrienden maken, feesten en gezelligheid ervaren.
Dus gewoon lekker genieten van deze sneeuwzekere winterbestemming.
Je kunt, vertelde hij me, tot op 4200 meter nog skiën, maar dan met behulp van de skiheli.
En als er nog tijd na het skiën over is en je wilt eens wat anders: ga op een van de vele excursies die ter plaatse worden aangeboden. Vraag uw hotel en / of uw reisleiding hier naar.
Mocht u een ongeluk krijgen of ziek worden in Gudauri, vertelde hij mij?
En hij ging verder: buiten het feit dat dit niet leuk is en zelfs je vakantie kan bederven, hulp is nabij. Goed opgeleide artsen staan u terzijde en helpen u om, waar mogelijk, weer snel te gaan genieten van uw wintersport, dit indien dat nog mogelijk is. Is het voor de aard van uw ziekte / ongeval noodzakelijk dat u opgenomen of geconsulteerd moet worden in een ziekenhuis, dan wordt u snel getransporteerd naar een van de ziekenhuizen in Tbilisi, of indien nog erger, gewoon terug naar huis, mits u goed hiervoor verzekerd ben.
Hij vertelde verder: gedurende het verblijf in Gudauri, hebben het merendeel van de gasten het uitermate naar hun zin, zeker wanneer je rekening houdt met de stijl van leven van de Georgiërs.
Mijn tip is: geniet van hun stijl van leven zoals - do not hurry, be happy - en op vakantie zal u dit beslist bevallen. Overigens waarom zich haasten op vakantie? Dat doet u toch al het hele jaar, ga genieten en ontspannen. Het zal u uitstekend bevallen.
Hij ging verder: onze gasten hebben kunnen genieten van de diepe sneeuw, we hebben geskied, sneeuwhutten gebouwd, sneeuwfeesten beleefd gezeten aan de openlucht ijsbaar met elkaar geproost op het goede leven. Kampvuur feesten meegemaakt. Bij Georgiërs thuis uitgenodigd (en dat was apart) voor een hapje en meerdere drankjes, waar steeds hun levensstijl van - do not hurry, be happy - goed opviel bij onze gasten.
Onze gasten hebben genoten, niet echt te veel geld uitgegeven! Georgië is in de ogen van westerse toeristen gewoon goedkoop, zeker wanneer je dat vergelijkt met de andere (niet altijd sneeuwzekere) wintersport bestemmingen in Europa.
Hij ging verder met zijn verhaal: ze hebben kennis gemaakt met de Georgiërs, vrienden gemaakt.
Dus de sneeuwvakantie is voor de meeste gasten meer dan geslaagd geweest. Velen vinden hun eerste ervaring een reden om ook gedurende de zomervakantie weer voor Geweldig Georgië te kiezen.
Voor het komende winterseizoen is zijn advies aan de nieuwe gasten uit West Europa:
Ik zou zeggen, trek de stoute schoenen aan, boek eens voor deze keer uw wintersportvakantie naar Georgië. Waarschijnlijk wordt u zo betoverd door dit geweldige land, dat u ook uw zomer rondreis in Georgië wenst door te brengen.
Tenslotte verzocht hij mij het volgende u te willen meedelen:
Mochten de komende gasten vragen hebben, opmerkingen willen plaatsen, suggesties willen doen, met betrekking tot hun komende (winter en / of zomer) vakantie bij ons in Georgië, laat dat beslist aan ons weten.
Wij Georgiërs willen, een positieve onvergetelijke indruk op onze gasten achterlaten. Georgië is er alles aan het doen (maar we zijn nog niet klaar hiermee) om de komende toeristen een onvergetelijke vakantie te doen ervaren en beleven.
Tot slotte, zei hij, laten we alvast maar zeggen - tot ziens in Georgië? -
Shekhvedramde Sakartveloshi in GEORGIA!
Informatie over Gudauri!
De activiteiten in de winter zijn onder meer: Skiën - Langlaufen - Snowboarden - Heliski - genieten - en nog meer.
De ski hellingen van Gudauri bieden faciliteiten aan voor skiërs van alle categorieën. Van moeilijk tot eenvoudig.
Het niveau is aangepast aan beginners, snowboarders en aan professionele skiërs. Bovendien zijn de omringende bergen een toevluchtsoord voor het off-piste skiën.
Bergaf : De skigebieden bevinden zich tussen 2000 en 3000 meters boven zeeniveau. De totale lengte is 16 km. Er zijn 3 vier zits Doppelmayers liften en sinds 2006 is er een gondellift geopend, welke skiërs vervoeren op de Kudebi bergen tot ver boven de boomgrens.
Voor ervaren skiërs biedt Gudauri alle 4 soorten skiloop passen zoals:
slalom, reuzen slalom, super en snelheid die - allen goedgekeurd zijn door de FIS. De gemiddelde diepte van sneeuwlaag op de hellingen is circa 1.5 meter.
Er zijn eenvoudig groene - tot diepzwarte pistes.
Heliski Één uniek aanbod te Gudauri, is de kans om van de fijnste poedersneeuw van de Grote Caucasus te ervaren en te genieten. Vrijwel onbeperkte toegang tot mogelijkheden om bergaf, bijna overal, tussen de 4200 en 1500 meter te gaan skiën. Short-run vluchten zullen u hoog op eenzame pieken brengen, en u wordt begeleid door ervaren skigidsen, die samen met u, u hiervan laten genieten. De helikopters van Gudauri worden goed onderhouden door het Zwitserse bedrijf Reis "Ltd. de" van Alpin.
Ski vanaf pistes en gebruikmakend van de skiliften, om fantastische afdalingen door maagdelijke sneeuw bergaf te verder Gudauri te gaan ontdekken. Dit is een fijne beloning voor de bergopwaartse inspanning.
Kinderen, leerlingen en amateurs worden op loopafstand van het hotel, veilige skischools aangeboden
De privé lessen zijn beschikbaar voor leerlingen.
Gudauri is een buitengewoon trefpunt voor kinderen om hun eerste lessen in de life-long sport van het skiën te ervaren.
Of type op uw zoekmachine de woorden GEORGIË GUDAURI in U krijgt veel meer informatie over het gebied.
Hotel Services & Faciliteiten.
Elk hotel, van klein tot zeer groot, kent zijn eigen faciliteiten. De ene heeft alles in huis, het andere, meestal kleinschalige hotels (zijn wel lekker knus) doen er ook alles aan om het hun gasten naar de zin te maken.
Als u dat wenst, kunt u zich in iedere, zelfs zeer grote plaats, in de wereld vervelen.
Maar vervelen komt niet, hopelijk, in uw woordenboek voor.
De Georgiërs zullen er alles aan doen om het u naar de zin te maken waar mogelijk!.
Zo hebben de verschillende hotels: bars, discos, saunas (saunas zijn niet gemengd in Georgië), bowling, indoor tennis, nachtclub en nog veel meer om u het naar de zin te maken, dit naar gelang het aanbod van het hotel c.q. pension.
Wilt u meer lezen over mijn zomer - en winterreizen, onder meer naar Georgië, type dan mijn naam FRED VORSTENBOSCH op uw zoekmachine in en u zult er velen vinden.
Elke maand komt er een nieuw reisverslag bij.
Ik wens u alvast veel leesplezier.
FRED Vorstenbosch
14.07.2008
P.S. de volgende Georgische Touroperators leverden mij passende fotos en / of informatie:
In opdracht van de PUM (zie www.pum.nl) ben ik als vrijwilliger met mijn meer dan 30 jaar ervaring in het toerisme op missie gestuurd naar Vietnam.
Waar is mijn bagage!
Ik reisde eerst met Air France naar Parijs om vervolgens met Vietnam Airlines te mogen vliegen naar Hanoi. De service aan boord bij Vietnam Airlines is geweldig, men doet er alles aan om de passagiers van dienst te zijn, althans dat is en was mijn ervaring.
Na dus een lange vlucht vanuit Parijs kwam ik dus op het vliegveld van Hanoi aan en al snel was ik door de paspoort controle. Wat zeker niet snel was, was het verkrijgen van mijn bagage. Na ongeveer 1 uur bij de rondgaande transportband te hebben gestaan, moest ik helaas constateren dat mijn koffer niet was meegekomen. Dan maar achteraan schuiven bij de balie van lost en found om vervolgens een formulier in te vullen en dat was het dan. Gelukkig stond de heer Son, mijn uitnodiger op me te wachten en dus had ik de hoop dat hij er de vaart achter kon zetten zodat ik mijn koffer snel kon krijgen.
Buiten mijn kleding om zaten er in mijn koffer mijn cursus materiaal, waar het de bedoeling was, deze de volgende dag mee te kunnen beginnen.
Helaas - pindakaas, dat feest ging niet door, hoezeer mijn uitnodiger, nu mijn vriend Mr. Son, zijn best ook voor mij deed.
Dus de snikhitte in en op weg (in een auto - een van de weinigen) naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam.
Het eerste wat opviel, buiten de temperatuur, is dat er zeer weinig tot bijna geen autos rijden. Het vervoer, steeds maar luid toeterend bij bijna elke beweging, bestaat voornamelijk uit motors en scooters, bromfietsen, mini busjes en fietsen. Ook veel lopende mensen die hun weg zoeken naar hun einddoel die dag. Ook zie je veel jonge mensen, Vietnam is volgens mij een land met zeer veel jonge mensen.
De chauffeur van de auto doet zijn moeite, om al luid toeterend door de drukte heen te komen, links en rechts gepasseerd worden door fietsers en andere voertuigen, die misschien nog meer lawaai maken dan hijzelf al doet..
Na enige tijd arriveren wij in Hanoi en word ik naar een klein familie hotel gebracht dat midden in de stad is gelegen, gezellig in een wijk met zeer veel kleine winkeltjes die tot diep in de nacht, vaak bij het licht van een klein lampje, open zijn.. Mijn kamer in het hotel is een inpandige kamer, dat wil zeggen dat ik geen ramen heb, dus mijn uitzicht is de muur, welke voorzien is van een schilderij. Wel heeft mijn kamer een airco, een ventilator en badkamer met douche en toilet. In het hotel kan je niet eten, wel excursies boeken. Om het eten hoef je je niet zorgen te maken omdat er overal diverse soorten van restaurants zijn, van groot en lux tot klein en simpel.
Hanoi is een zeer grote en drukke stad, die volgens Nederlanders (of voor diegene die niet veel reizen) een grote janboel is. Druk, toeteren, druk, toeteren, en nog veel meer herrie van de straat komt je tegemoet in combinatie met de vochtige warmte van de dag.
Ik vertelde dus dat ik mijn bagage niet had meegekregen vanuit Parijs, daar was deze blijven staan. Ik had wel mijn kleine trolley koffer bij me wat basis dingen, maar omdat het zo warm was, werd het inmiddels tijd om eens lekker een douche te gaan nemen en me te gaan voorzien van schone kleding na deze reis. Helaas, ik beschikte dus niet over mijn koffer dus douchen kon wel, maar schone kleding, dat ging niet lukken. Je begint in Hanoi al snel te transpireren.
Boodschappen doen in Hanoi
De directeur van de reisorganisatie FOOTPRINT Vietnam Travel, Mr. Son (kantoren in Hanoi en in andere plaatsen in Vietnam) vroeg me of ik bang was om achter op zijn oude mar degelijke motor mee te gaan rijden om wat kleding en andere voor mij nuttige zaken te kopen, zodat ik mij kon omkleden en verfrissen.
Gezien de enorme drukte van het verkeer, had ik eerst wel mijn bedenkingen, maar ik had geen andere keuze, want autos waren er praktisch niet voorhanden en iedereen reed dus op een motor, dus waarom ik niet. Dus zette ik een helm op mijn hoofd en ging achter op de motor van hem zitten en hij reed met mij zeer rustig en netjes weg, op jacht naar kleding en toiletartikelen.
Met mijn Nederlandse XL maat (Vietnamese maten zijn duidelijk afwijkend - de mensen in Vietnam zijn kleiner en tengerder dan Nederlanders) werd het toch wel moeilijk om passend ondergoed en T shirts te vinden. Toch maar kopen en dan maar knellend ondergoed en T shirts dragen. Beter dan onfris (onder) goed te dragen, met de hoop dat mijn zoekgeraakte koffer weer spoedig op zou duiken.
Hanoi is een prachtige -, zeer oude stad, met duizenden winkeltjes en er werd mij verteld dat vele straten namen dragen van artikelen die men er verkoopt.
Zo heb je de horloge straat, de computer straat, de motor straat, de leer straat, etc. Zo heeft iedere bedrijfstak zijn eigen straten. Dus als je een horloge wenst te kopen, dan ga je natuurlijk naar de horloge straat alwaar je honderden horloge zaakjes, concurrerend naast elkaar treft. Dus maar handelen om het beste (namaak) horloge of (gekopieerde) computer onderdeel of (namaak) programmas. En alles, tegen wel zeer concurrerende prijzen.
Hanoi is een wir war van allerlei kleine en grote straten alwaar de mensen op motors, scooters, bromfietsen en fietsen voort jakkeren. Er wordt overal handel gedreven. De fietsenmaakster zittend op de straat verdient haar geld al banden plakkend tot laat in de avond. Op de fiets kan je meer dan fietsen, de fiets kan je ook als kledingrek gebruiken en zo worden er jurken, jumpers, BH tjes, etc aangetroffen al hangend aan de fiets, dienend voor de verkoop. Wat een kledingfiets kan, kan je natuurlijk ook met andere dingen doen. De scooter is er niet alleen voor het vervoeren van personen, maar je kan er natuurlijk ook zakken cement, kratten drank, grafstenen, etc. mee vervoeren.
De straat oversteken lijkt een gevaarlijke bezigheid, namelijk alle vervoersmiddelen rijden af en aan, luid toeterend, je het gevoel gevend dat je haast niet over kan steken. Het advies is: beginnen met oversteken, dat is dan duidelijk zichtbaar voor het overige verkeer, en gewoon doorlopen, dan gebeurd er ook niets. Dat heb ik dus maar gedaan. Het viel me op dat vele meisjes en vrouwen, al rijdend op hun vervoermiddelen voor hun gezicht een witte mondkap hebben en een zonnebril dragen, terwijl om de armen lange witte handschoenen, tot over hun ellebogen worden gedragen. Mijn begeleider gaf mij de volgende verklaring. In het westen doen de mensen er veel aan om een mooie bruine kleur te krijgen. Hier in Vietnam, waar de zon praktisch altijd schijnt, is het gemakkelijk om bruin te worden. Maar in Vietnam, speciaal bij jonge meisjes, is het de mode om blank te blijven, vandaar die extra bescherming die ze dragen. Dus . Deze witte extra kleding en zonnebril is er niet als bescherming tegen de luchtvervuiling, vertelde hij mij.
Het Vietnamese leven
Mijn hotel ligt dus midden in het centrum en de dag begint al vroeg in Hanoi.
Wat gebeurt er sochtends al voor 06.00 uur.
Plotseling begint er uit allerlei microfoons scherpe stemmen, met nieuws, te schallen, dit schijnt een overblijfsel te zijn uit de oude tijd om de mensen die niet over een TV (bijna iedereen heeft een TV) of radio beschikken te informeren over het laatste nieuws. Na gedoucht te hebben, ga ik naar een van de zeer vele eethuisjes om te ontbijten. Dat kan een Frans -, Amerikaans -, maar ook een Vietnamees ontbijt zijn, dus je kunt naar eigen smaak eten en drinken.
Ook kan je natuurlijk (na het ontbijt) gewoon naar de BEERGARDEN gaan.
Een plaats waar 95% van de mannen heen gaat om een pilsje te hijsen en vervolgens te gaan eten.
Wat dacht je van gegrilde hond, of slakken, gegrilde vogeltjes of andere Vietnamese lekkernijen. Je hoeft het niet te eten, je kan het eten. Toen ik vroeg waarom ze honden op het diner hadden staan, kreeg ik het antwoord: jullie hebben varkens boerderijen, wij hebben honden boerderijen en de volgende positieve opmerking kwam met ook een vraag . Als je naar varkens bij jullie op de boerderij kijkt, rollen ze in hun eigen uitwerpselen, vinden het schijnbaar prettig om in de modder te verkeren, bedoelen jullie dat dit lekker is. Nou ja, over eten, geloof en politiek is het beter in het buitenland om er niet over te discussiëren, althans je vrienden wil blijven. Ik heb wel zalig gegeten maar geen hond, geen gerilde schorpioenen, wel lekkere salades en voor mij nieuwigheden.
Hanoi is een oude stad met zeer veel cultuur, zoals tempels, oude huizen en gebruiken.
Een van de gebruiken is de ochtend gymnastiek voor iedereen, van 4 tot 100 jaar en het begint al voor 05.00 uur in de ochtend en u kan dit samen met de Vietnamesen doen. Ze leren het U graag hun Thai Chi oefeningen doen.
Na mijn werk voor de PUM had ik voldoende vrije tijd om eens lekker door de smalle straatjes te gaan slenteren, wel goed onthoudend in welke straten ik gelopen had want vele straten lijken sprekend op elkaar, zodat ik eenvoudig mijn weg terug kon vinden naar mijn hotel (wel een visitekaartje van je hotel meenemen voor de zekerheid - altijd makkelijk als je verdwaald).
Meerdere avonden was ik in een Vietnamese kroeg te vinden, de plaats waar de mannen bij elkaar komen om bijvoorbeeld te socialiseren en een pilsje te drinken. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Voor 2 cent kreeg je een halve liter pils, dit getapt werd uit een vat van 1600 liter. Dus heb je dorst .kom naar Hanoi. Vredig werd de peacepipe doorgegeven en van gelurkt. U zou zich kunnen afvragen, hoe praat je dan met de stamgasten gewoon met handen en voeten en een lekker glas pils en wat Vietnamese zoutjes. Het café is al vroeg open en gaat pas laat in de avond weer dicht.
Op mijn vrije dag zijn we naar Halong Bay gegaan, nu wel met de auto. Halong Bay is gelegen op circa 2 uren rijden met de auto over een overigens goede weg. Eerst gaan ontbijten. Dat doen we bij het grootste restaurant, welke niet ver is gelegen van de Parfum rivier. Een groot restaurant waar ik op mijn nuchtere maag een grote bowl vol met hete soep, inclusief grote brokken van een soort vlees wat lijkt op draadjesvlees, consumeert. Verder kan je er ook allerlei andere snoep en drankjes gewoon kopen voor onderweg. Zorg er wel voor dat je water bij je hebt. Het is nogal warm in Vietnam.
Onderweg veel rijstvelden alwaar man / vrouw en vee bezig is het land te bewerken. We passeren diverse dorpjes. In verschillende dorpjes worden mens grote vazen voor de verkoop aangeboden. De prijs van deze vazen (en andere materialen) maakt me erg enthousiast, echter ze zijn zo groot van formaat, dat ik vrees dat ik ze eerst niet in de auto - en later ook niet in het vliegtuig kan meenemen. Plotseling slaan we enkele kilometers voor Halong Bay linksaf en na een klein aantal kilometers stoppen we voor een paal die dwars over de weg is geplaatst, welke voorzien is van een groot hangslot. We gaan nu wandelen krijg ik van Mr. Son door en wel naar een klein dorpje waar aan de rivierbedding houten schepen worden gemaakt.
Nu ben ik gek van wandelen, maar ik had daar geen rekening mee gehouden. Ik had alleen mijn teenslippers aan en dan te weten dat het net geregend had en er geen echte geplaveide weg is. Enkele kilometers heb ik al min of meer glijdend op mijn teenslippers gewandeld.
Na enige tijd kwamen we aan bij een scheepswerfje waar een houten stevige boot op stapel stond waarmee excursies kunnen worden gevaren in Halong Bay. De bouwer had goed gekeken hoe luxe zon boot moest zijn om toeristen blij te maken. Er was van alles aanwezig om een toerist te verwennen. Cabines met toilet en douche, in een woord geweldig.
We sjokken weer terug naar de auto, maken onze schoenen en slippers schoon en stappen weer in de auto, nu echt onderweg naar Halong Bay.
Halong Bay is de place to be. De drukte komt je in de haven, voorzien van veel geluid en schuifelende toeristen, die op zoek zijn naar hun houten schip, tegemoet, maar eenmaal aan boord van de boot ervaar je de SOUND OF SILENCE, al varend tussen de duizenden eilanden, op een diepblauwe zee. We bezoeken eerst een nabijgelegen eilandje met geweldige grotten, waar het heerlijk fris van temperatuur is. Hierna zijn we weer aan boord van dit houten schip gegaan en zijn, al kalm varend, gewoon wat tussen de eilandjes gaan varen op een diep blauwe zee. Het middagmaal wordt opgediend. Allerlei soorten van verse vis, hoe je het wilt hebben: gestoomd, gebakken of gegrild, zeg het maar, de klant is echt hier koning.
Na een dagje zee en rust, keren we weer terug naar de hektiek van Hanoi.
Ik moet morgen weer verder met mijn seminar over toerisme, wat ik ook met plezier doe.
Er valt zoveel te vertellen over vrolijk Vietnam, waarom ga je er niet zelf heen en kijk even op de website www.footprintsvietnam.com of neem contact op met Mr. Son. Zijn @ mail is son@footprintsvietnam.com
Veel succes.
Vietnam een aanrader.
Oh ja, de 2 e dag van mijn verblijf is mijn koffer afgeleverd in mijn hotel.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik u geïnformeerd heb over mijn reis naar Vietnam.
Zoals u uit mijn reisverslag kunt lezen, heb ik daar een geweldige tijd gehad en ik kan het u aanraden om Vietnam te gaan bezoeken.
Mijn vriend en touroperator ter plaatse in Hanoi is tevens mijn vaste mailer en we hebben vaak hele geschiedenissen aan elkaar te vertellen.
Son (dat is de naam van mijn vriend) is samen met zijn vrouw ongeveer 4 maanden geleden vader van een gezonde dochter (Huan) geworden en daar zijn ze heel trots op, en terecht, het is een wolk van een dochter.
We vertellen ook elkaar bijzonderheden over het reilen en zeilen in de voor ons en voor hen eigenaardigheden van onze landen , en dat is erg leuk omdat te weten.
Son, directeur van de zeer gespecialiseerde Vietnamese touroperator www.footprintsvietnam.comorganiseert alle soorten van goede vakanties in zijn eigen land van hoge kwaliteit en dat durf ik te zeggen, gezien de reacties van de Nederlandse groepen en individuelen die reeds met hem op vakantie zijn geweest.
SERVICE MET EEN BREDE GLIMLACH is een van de uitingen van Son.
Hieronder een zelfspot artikel over het verkeer in Vietnam.
Even toch nog wat extra informatie over het verkeer zoals ik dat ervoer op mijn reis in - en rond Hanoi Vietnam.
Mijn vriend Mr. Son, vroeg me of ik bang was om achter op zijn oude - maar degelijke motor mee te gaan rijden om wat kleding en andere voor mij nuttige zaken te kopen, zodat ik mij kon omkleden en verfrissen.
Ook zou ik dagelijks met hem op zijn motor van mijn hotel, door de drukke - en nauwe straatjes naar en van mijn werk worden gehaald en gebracht door hem.
Gezien de enorme drukte van het verkeer, had ik eerst wel mijn bedenkingen, maar ik had geen andere keuze, want autos waren er praktisch niet voorhanden en iedereen reed dus op een motor, dus waarom ik niet. Dus zette ik een helm op mijn hoofd en ging achter op de motor van hem zitten, hem om de middel vasthoudend, bang dat ik van de motor zou afvallen.
Son reed zelf heel beschaaft echter ook hij reeds links waar hij eigenlijk rechts zou moeten gaan. Stond voor linksaf (naar mijn idee) voorgesorteerd en ging plotseling gewoon rechtdoor. Hij remde waar ik niet dacht dat er geremd zou worden, stoplichten met rood licht, daar stopte hij niet voor.
Gedurende mijn eerste rit bij hem achter op zijn motor, heb ik toch van tijd tot tijd mijn ogen gesloten en daarbij voelde ik me meer veilig dan wel kijken.
Hij reed niet gevaarlijk, hij reed zoals iedereen dat doet en deed.
Het aantal motorfietsen is ver boven de miljoen in Hanoi, autos zijn er nauwelijks. Het aantal fietsen (soms net rijdende markten die fietsen) is ontelbaar. Op de motor / fietsen wordt alles vervoerd, van grafstenen, tot BH zaakjes, van deuren tot kippen, zaken worden er op gedaan. De motor / fiets is multifunctioneel en niet alleen om er op te fietsen.
Dat alles rijdt af en aan, in grote stromen luid toeterend en bellend je tegemoet of van je af. De mobile telefoon is zeer populair en al rijdend wordt menig telefoongesprek gehouden.
Heel moeilijk wordt het als je de straat wenst over te steken. Al dat verkeer, al die mensen die kris kras op je af rijden, naast je rijden of lopen, het lijkt er op dat een stroom van duizenden weggebruikers het op je gemunt hebben om het voor je of moeilijk of geheel onmogelijk te maken om te kunnen oversteken.
De waarheid is toch anders. Zolang jezelf niet aan de weggebruikers laat zien dat je gaat oversteken, blijft men doorrijden omdat men niet weet dat je gaat doen.
De meest simpele methode is gewoon beginnen met oversteken en door middel van een praktisch rechte lijn te gaan lopen, dan gewoon (zonder ongelukken, al hopend daarop) goed opletten dat je niet tegen anderen oploopt en dan de overzijde van de straat bereiken.
Eerst moest ik wel heel erg wennen en ook mijzelf motiveren om gewoon over te gaan steken. De eerste maal was beangstigend, maar als snel zag ik dat de andere weggebruikers gewoon voor -, achter - en opzij langs me heen reden.
Ik ben geen enkele maal door hen aangereden, nog niet eens aangeraakt.
Het is en was wennen.
Naar aanleiding van mijn vriend Son in Vietnam zijn verkeerssituatie, kreeg ik van hem DE WEGENVERKEERSREGELS toegestuurd.
VIETNAM TOCH OOK UW VAKANTIELAND!
Indien je in Vietnam ben en je denkt er over om een motor(fiets) te gaan huren en er zelf mee op ontdekkingsreis te gaan, zonder hulp van een bijvoorbeeld een Vietnamese organisatie zoals die van mijn vriend SON
( www.footprintsvietnam.com ) dan dient u goed op te letten of de te huren motorfiets wel in goede staat verkeerd, u de verkeersregels wel goed kent en toepast, en dat u erg goed verzekerd ben. Als u daarbij ook nog wat Vietnamees spreekt, kan dat een hulp zijn.
Het onderstaande verhaal en richtlijnen kreeg ik van mij vriend SON, dit ter lering en ter vermaak. P.S. Het lijkt me toch beter een goed georganiseerde reis naar Vietnam te boeken zodat u geen problemen zal hebben met deze ietwat (beneden genoemde) vreemde verkeersregels!
Vietnam - De wegenverkeersregels ! (grapje)
1. Handel volgens de verkeersregels, zover je ze kent en begrijp.
2. Houd je richting, wat er ook gebeurt.
3. Herinner dat de snelste manier tussen twee punten is een rechte lijn.
4. Verwacht het niet te verwachten.
5. Wees niet verrast wanneer er een 10 meter lange boot zich slingert tussen twee motoren door op de snelweg , dat juist voor je geschiedt.
6. Wees niet verrast, ondanks de vogelgriep, dat er een hele schare eenden zich op de grote weg bevinden.
7. Wees niet verrast wanneer een volgeladen bus (of iets anders) u tegemoet komt aan de verkeerde kant van de snelweg.
8. Het Rode stoplicht betekend vaak slechts een advies!
9. Stop niet direct bij rood licht omdat het mogelijk is dat het achterop komende verkeer pardoes tegen u opknalt.
10. De man met twee grote koelkasten geplaatst op de achterzit van zijn motor, gaat zeker niet stoppen voor het rode verkeerslicht.
11. Verkeerspleinen zijn gewoonlijk niet meer dan wat oponthoudt voor het verkeer.
12. Het is heel gewoon om de verkeerde kant van een 1 richtingsverkeersweg in te gaan.
13. Wanneer je iets geheel stoms doet, zoals beschreven bij punt 12, ga aan het toeteren, dat helpt.
14. Rijdt met minstens 1 vinger constant aan de claxon, omdat dat gemakkelijker is om de verkeersregels te volgen.
15. Omdat je 4 personen op je motor of fiets heb die de verkeerde richting inrijden bij een 1 richting verkeersstraat, wilt dat nog niet zeggen dat de politie je zult stoppen.
16. Verkeerslichten worden gedurende de dag niet gebruikt omdat ze teveel elektriciteit gebruiken.
17. Verkeerslichten kunnen vaak verstopt zijn achter bomen of andere tekens of borden.
18. Vaak zijn tekens voor linksaf slaan buitenwerking of zijn gewoon weggehaald van tijd tot tijd.
19. Omdat U toevallig linksaf wilt slaan en u zich begeeft aan de linkerzijde van de weg wil niet zeggen dat iemand u passeert of aan de linker - of aan de rechterzijde, of gewoon rechtdoor gaat.
20. Omdat iemand aan de linkerzijde van de straat rijdt wil nog niet zeggen dat hij linksaf gaat, het kan ook betekenen dat hij of rechtsaf of rechtdoor gaat.
21. Hetzelfde geld overigens andersom.
22. Denk niet, omdat er aan beide zijden van de weg een grote hoeveelheid motoren op u afkomt, dat het betekend dat u op de juiste kant van deze weg rijdt en denk vooral niet dat u op een eenrichtingsweg rijdt.
23. Denk niet dat wanneer een auto aan uw kant van de weg rijdt dat hij aan de juiste kant van deze weg rijdt.
24. Helmen zijn er voor om ze in de mand voorop de motor te plaatsen en niet om te dragen.
25. Ter herinnering: autorijders zijn vaak niet de bezitters van deze auto maar zijn motorrijders en gedragen zich daar ook naar.
26. Als je aangereden wordt door een auto, wees er dan zeker van, dat het geen staatsauto is.
27. Pas op voor buitenlanders, omdat de meeste van hen op een Russische motor rijden, en deze moeten blijven rijden, anders zou de motor er wel eens kunnen stil komen te staan. (grapje).
28. Let speciaal op iedereen die een groene pet (politie) en plastik sandalen draagt, omdat ze weten dat ze het recht op de weg voor zich hebben.
29. Pas op voor iedere Vietnamees met rood, blauw of groen haar , omdat ze denken dat ze van een andere planeet komen alwaar Vietnamezen wonen die geen donker haar hebben.
30. Pas op voor iedereen die een motorhelm draagt ,omdat ze denken dat rijden in Vietnam gevaarlijk is, of het zijn buitenlanders.
31. Pas op voor buitenlanders omdat ze denken dat er helemaal geen regels zijn in Vietnam.
32. Geef veel ruimte voor meisjes die achterop de motor zitten die hun handen om het middel van de berijder hebben geslagen, omdat het mogelijk is dat de motor plotselinge vreemde bewegingen kan gaan maken.
33. Autos met pech op de snelweg zullen ook gedurende de nacht geen lichten aan hebben.
34. Indien u een kapotte auto zonder lichten aan in de midden van de nacht op de autosnelweg aanrijdt, zult u waarschijnlijk worden gedagvaard in verband met het berokkenen van schade.
35. Slootjes die overdwars over de snelweg liggen behoeven niet te worden gemarkeerd en ook gemorste olie op de weg niet.
36. Herinner zich er aan dat na het vallen van de avond niemand zich stoort aan virtuele verkeerssignalen van welk soort dan ook.
37. Vietnamezen willen geen tijd verliezen om het onzichtbare, dus zijn er geen zichtbare stoptekens.
38. Wanneer je een heleboel chauffeurs ziet samen staan op de hoek van een straat, pas dan op, er staat dan een politieman te wachten voorbij deze straathoek om u op te wachten en een bekeuring uit te gaan schrijven.
39. Indien er stoplichten zijn, stop dan niet, want het is mogelijk dat iemand u van achter aanrijdt.
40. De regel is om niemand van het tegemoet komend verkeer aan te rijden, tegemoet komend verkeer neemt zijn kansen.
41. Als 3 mensen tegelijkertijd iets stoms doen dan vermijden ze een ongeval .Indien 5 personen iets stoms doen op dezelfde tijd , dan gebeurt er een ongeluk.
42. Er zijn ongeveer 10 miljoen motorfietsen in Vietnam, hiervan hebben slechts tussen de 2 en 3 miljoen een rijbewijs.
43. Dat Vietnamezen zelfspot heeft, bewijs dit artikel, naar mij toegezonden door mijn vriend en reisorganisatie Son.
Fred Vorstenbosch in Vietnam - Hanoi e.o. februari 2009
Het is de tweede maal dat ik hiernaar op reis gaat om mijn vriend en tour operator Son van advies te gaan dienen op het gebied van marketing en toerisme. Ik was circa 4 tot 5 jaar geleden voor het eerst bij hem geweest en heb daar een geweldige tijd gehad.
Eigenlijk snap ik niet waarom, dit in verhouding met andere - ook prachtig Aziatische landen, er relatief zo weinig mensen vanuit Nederland naar Vietnam op reis gaan . Gedurende mijn bezoek trof ik reizigers aan uit Noord Amerika, Australië, Zuid Oost Azië, Duitsland, Frankrijk en andere delen van Europa.
Vietnam heeft veel meer te bieden dan alleen super mooie stranden, alwaar menig ander Aziatisch land ook trots op zou kunnen zijn. Wat je mist in Vietnam is, zijn horden toeristen, die op een of andere manier, kunstmatig het naar de zin moet worden gemaakt.
Vietnam is ontdekken, ervaren, genieten, natuur, cultuur, religies en nog veel meer. Vietnam is een stabiel land. Stakingen, en negatief oponthoud voor toeristen, is men hier wars van.
Op maandag 2/2/2009 vlieg ik rechtstreeks met Malaysian Airlines vanaf Amsterdam naar Kuala Lumpur. Na een korte tussenstop aldaar, vlieg ik door naar Hanoi. Ik ben benieuwd wat er allemaal, sinds mijn laatste bezoek in Vietnam veranderd wordt. Oh ja: ik pak nog een staartje mee van het Chinese Nieuwjaar, dat moet geweldig zijn.
Maandag 02.02.2009
Vanochtend toen ik uit Nederland vertrok voor mijn reis naar Vietnam, was het erg koud, het vroor en in Engeland was zoveel sneeuw gevallen dat het verkeer er erg last van had.
Gisteren stond in de krant dat de weersituatie wel eens problemen op de weg zou kunnen geven en dus had ik besloten, voor de zekerheid, om in plaats van met de auto maar per trein naar Schiphol te gaan. De treinverbinding was prima en binnen de kortst mogelijke tijd was ik op Schiphol, zonder stress, die misschien wel veroorzaakt had kunnen worden door overvolle wegen met druk verkeer. Ruim op tijd kwam ik op Schiphol aan.
Ik had deze mail, voor deze lange reis via Kuala Lumpur naar Hanoi, een business ticket, wat toch erg veel meer reisplezier gaf. Ik weet het, zo n ticket is duurder, maar geeft veel meer dan gewoon reizen.
Het begon al bij het inchecken. Bij de business balie ging dat snel, je hoefde niet in de rij te staan en ik was vlug onderweg naar de douane. Het was erg rustig bij douane. Deze maal geen ellenlange rijen. Door de douane gekomen ging ik direct door naar de KLM business lounge. Lekker rustig een keuze gemaakt uit eten en drinken, rustig comfortabel een krant lezen en rustig wachten totdat het inchecktijd was. Malaysian Airlines zou inchecken vanaf 11.00 uur en vertrekken naar Kuala Lumpur om 12.00 uur. Het was erg druk bij de incheckbalie. Rond 11.00 uur bracht de KLM vertegenwoordigster ons de mededeling dat om onbekende redenen het vliegtuig vertraging had opgelopen en dat we ons weer moesten melden rond 13.00 uur. Iedereen kon een koffiebon krijgen en dat werd later, in verband met deze vertraging ook nog een lunchbon. Ik ging weer terug naar de business lounge voor mijn maaltijd en drinken aldaar.
Om 13.00 uur was ik terug bij de KLM desk en zag, gelukkig voor alle passagiers, dat de bemanning van het vliegtuig bezig was met vlucht voorbereidingen en na nog even wachten konden we instappen. Nu kregen we door dat de vertraging te maken had met een technische storing aan het vliegtuig, die inmiddels was opgelost.
Omdat een vertraging niet altijd goed nieuws is, belde ik voordat ik instapte naar huis om een mailtje naar Vietnam te zenden om hen te laten weten dat het mogelijk is dat ik misschien later zou komen.
Business klasse reizen met Malaysian Airlines is geweldig. De stoel is bijna geheel in te stellen in een bed, maar is geen bed. Ik zat bij de nooduitgang en dat gaf nog meer ruimte dan de andere passagiers in business klasse. Over de service die Malaysian Airlines verder aan boord aanbiedt: is in 1 woord meer dan geweldig. Het eten is geweldig en de drankjes smaakvol. Rond 16.00 uur, na het diner ging het licht in de cabine als volgt uit. Eerst een groen en blauw licht vulden de cabine, vervolgens zwakte dit af naar alleen of blauw of groen en vervolgens na een korte tijd naar verder donker af te zwakken. Iedereen bereidde zich voor op de nacht aan boord. De meest mensen gingen slapen, sommigen keken TV die aan hun stoelleuning vastzat, anderen luisterden naar muziek of deden een computerspel. Ik plugde klassieke muziek in en sloot mijn ogen. Of ik geslapen heb, weet ik niet, maar slaap je niet, dan rust je toch werd mij vanaf kinds af aan al verteld.
De vlucht vanaf Amsterdam naar Kuala Lumpur in Malaysia is 10.600 kilometers en dat kost aan uren ongeveer 12 ½ uur rechtstreeks vliegen. Als ik wakker was keek ik bewust niet op mijn horloge, ik wilde perse niet weten hoeveel uren ik nog moest vliegen.
Ongeveer 1,5 uur voor landing werd weer voorzichtig het licht aangedaan. Een licht ontbijt werd geserveerd en na het afruimen van de maaltijd was het bijna tijd voor landing.
Dinsdag.
Kuala Lumpur is een geweldig mooie en nieuwe luchthaven. Wel kleiner dan Schiphol, maar wat luxe betreft mag deze luchthaven er zeker zijn. Van de ene vertrekpier naar de andere (en naar de stad) rijden er treintjes af en aan.
Ik was met vertraging vertrokken vanaf Amsterdam maar kwam ruim op tijd aan voor mijn doorverbindende vlucht naar Hanoi. Na wat rond gewandeld te hebben, ging ik naar de business lounge van Malaysian Airlines. Deze was wel iets kleiner dan die op Schiphol maar veel luxer. Overal stonden bedienend personeel, klaar voor service met een glimlach.Ik kon gratis gebruik maken van internet en @ mail service hier en, indien ik dat wilde, gebruik maken van een uitgebreide maaltijd met allerlei drankjes. Toen ik naar het toilet ging , deuren voorzien van louvredeurtjes, bleek dat je ook nog uitgebreid en luxe kon douchen. Ook nu bleekt dat er allerlei massages voorhanden waren en een speciale golfbaan en een kinderspeelplaats.
Op tijd vertrok ik terug naar de vertrekpier en na een veiligheidscontrole werd het tijd om te vertrekken. Ook hier aan boord van dit kleinere toestel is de service van Malaysian Airlines heerlijk. Een goede maaltijd en weer service met een glimlach.
Na circa 3,5 uur vliegen landden we op Hanoi Vietnam vliegveld.
Mijn koffer kwam als eerste op de band terecht en ik kon dus al snel door de Vietnamese douane heengaan, die me uiterst beleefd doorliet.
In de vertrekhal stond Mister Son van de Vietnamese touroperator FOOTPRINT al op me te wachten. De laatste maal dat ik hier in Vietnam was (4 jaar geleden) zag je nauwelijks autos op de weg. Nu rijden er een heleboel autos. Veel grote autos maar ook kleine autos.
Mister Son bracht me naar mijn hotel (2 sterren, welke gelegen is op wandelafstand van zijn kantoren. ) en ik checkte in. Het hotel is eenvoudig, maar daar geef ik niet om, zolang er maar een douche en toilet op mijn kamer is. Na mezelf opgefrist te hebben en schone kleding aangetrokken te hebben, wandelden we naar zijn FOOTPRINT touroperator kantoor (voor meer info : www.footprint.vn ). Vele mensen die ik voor 4 jaar geleden gezien had, werkten er nogsteeds. Wel is het aantal personeelsleden gegroeid. Deze touroperator doet zijn werk extreem goed en leveren verschillende reisproducten ook aan enige Nederlandse touroperators met heel veel service en kennis van zaken. Hij heeft op zijn internet uitgebreide informatie voor die toeristen die ook individueel Vietnam willen leren kennen. Deze internet site is beslist meer dan de moeite waard om aandachtig te bekijken..
Ik deelde mijn cadeautjes uit Nederland uit, dronken Vietnamese gele thee en aten Hollandse stroopwafels die ik ook uit Nederland had meegenomen.
Afgelopen week was het TETH nieuwjaar in Vietnam. Iedereen was vrij en deze gebeurtenis met familie en vrienden te vieren. Het is een gewoonte, vertelde men mij, dat je een enveloppe met geld ontvangt als een geluksenveloppe. Ik werd zeker niet vergeten. In een kleine enveloppe zat een bedrag van 10.000 Dong.
Na het eerste gesprek op kantoor werd het tijd om terug te wandelen naar mijn hotel. Vanuit mijn huis in Nederland tot mijn hotel in Hanoi was ik 24 uur onderweg en in touw geweest en dus was ik toe aan rust. Maar eerst nog een gezamenlijk diner in mijn hotel met Mister Son. Een typische Vietnamese maaltijd, groenten, vis en veel rijst, soep met daarin vlees en groenten stonden op het menu.
Na het diner ging ik naar mijn kamer om de rest van mijn bagage ordelijk uit te pakken. Mijn meegenomen transistor radio zette ik een Engelstalig kanaal.
Het was bij aankomst in Kuala Lumpur 26 graden en ik had nog mijn winterkleding aan. In Hanoi, vertelde Mister Son zou het veel kouder zijn, rond de 17 graden, en dat is koud voor de Vietnamezen die dan met winterjassen aan lopen. Bij mijn aankomst in Vietnam was het 22 graden en dat was behoorlijk warm als je met winterkleding vanuit huis hier aankomt.
Het hotel is eenvoudig, de muren tussen de kamers dun, dus gehorig.
Ik nam mijn leesboek, dook onder mijn dekbed, begon te lezen, vond het koud in de kamer, en viel tegen 23.00 uur in slaap.
Woensdag.
Om 08.00 uur werd ik wakker en ging naar de douche. Helaas had ik geen warme douche en dus gaf ik dat door aan de vriendelijke, Engels sprekende receptioniste. Ze zou er zorg voordragen dat ik vanavond wel een warme douche kon gebruiken. Het ontbijt, in Vietnam is, soep met aardappelen en enige groenten, was op mijn verzoek veranderd in vers gebakken broodje met gebakken ei , boter en komkommer. Ik kreeg koffie en thee erbij geserveerd. Ik had nog tijd over en ging op de trappen van de Universiteit , gelegen in de straat waar het hotel is, zitten om fotos te schieten en mijn verhalen op te tekenen.
Vietnamezen staan niet bekend als dikke en lange mensen. In tegendeel, ze zijn klein van stuk en over het algemeen zeker niet te dik, eerder slank. Maar als ik zie wat ze aan hoeveelheid eten opkunnen, dan zouden ze gemakkelijk zo dik en lang zijn als een gemiddelde Amerikaan.
In de ochtend zijn we begonnen met het behandelen van hun toerisme producten en dat was zeer leerzaam te weten hoe men nu werkt en hoe men in de toekomst verder wenst te gaan.
Voor de lunch werd mij gevraagd of ik typisch Vietnamees wilde eten. Ik ben heel nieuwsgierig naar wat een typische Vietnamese maaltijd is. Met in totaal 4 personen gingen we naar de hoek van de straat alwaar op een soort van toegestane illegale manier eten wordt gekookt. Niets moeilijke dingen. Op een metalen emmer staat een soort van wok en daarin wordt toufou klaargemaakt. Ook een soort van draden rijst wordt hier gestoomd, muntblaadjes worden op een eenvoudig plastic bord gedaan. Op lage krukjes zittend op de stoep, in de straat alwaar mensen en verkeer voorbij gaan, hebben we lekker en apart gegeten. Er waren twee soorten van saus. Een milde saus en een tweede saus die de smaak had van Nederlandse (Limburgse) stinkkaas. Ik ben een liefhebber van stinkkaas en nam de keuze te gebruik te maken van de stinksaus. Ik heb er heerlijk van genoten.
In de middag zijn we verder gegaan met toerisme in al zijn verdere aspecten.
Rond 18.15 was ik terug in mijn hotel en heb iets later mijn diner gegeten.
Biertje erbij, koffie en thee als afsluiting. In het hotel is weinig te beleven en dus de straat op. Overal zijn illegale eettentjes. Gewoon wat krukjes op straat, een kacheltje en een pan en klaar ben je. De politie laat ze daar gewoon en wanneer de politie deze eettentjes opruimt beginnen de verkopers op een andere plek met ander materiaal weer hun handel.
In een van deze eettentjes zag ik 3 vrouwen zitten te eten en genoten van gestoomde kippenpoten, die meer op rauwe kippenpoten leken dan op iets anders. Kompleet wordt de poot opgediend met aan de tenen de nagels er nog aan. Ach slands wijs slands eer.
Donderdag.
Ik kan wat moeilijk de slaap vatten en rond 4 uur in de ochtend begonnen mensen naast het hotel en onder mijn raam weer een eettentje. Plastik zeilen werden tussen het hotel en de aangrenzende hekken gespannen en er werd zeer luidruchtig gesproken. Het leek me dat personen naast mijn kamer bezig waren aan het schoonmaken. Nadat ik weer door de herrie in slaap viel, werd ik om 6 uur weer wakker van de herrie, weer van de plastik zeilen en de luidruchtige mensen. Ik kreeg nu het idee dat men een marktkraam onder mijn raam bezig was op te zetten. Toch viel ik weer in slaap tot 8.00 uur en ben gaan douchen. Gelukkig had ik nu wel warm water, gisteren had ik alleen koud water. Na het ontbijt ben ik naar de te adviseren touroperator gegaan voor verder adviseren en discussiëren. De middagmaal, een van de hoofdmaaltijden , werd in een straatsteeg genuttigd. Rijst, bamboe, garnalen,, toufou, etc en soep na. Iets verder op in de straat hebben we, gezeten op zeer lage plastik krukjes, een glaasje thee gedronken.
Na werktijd ga ik naar een houten waterpoppenshow.Bent u benieuwd wat dat zal zijn. Het theater is gelegen aan de overzijde van het centraal gelegen meer in het centrum van Hanoi. Het is ongeveer 15 20 minuten doorstappen vanaf het kantoor van FOOTPRINT. Doorlopen is prima, maar door het zeer drukke verkeer je heen wurmen is een kunst die je moet leren en aandurven. Doe je dat niet, dan wordt het heel lastig om over te steken. Stoplichten met voetgangers en zebras zijn er wel, maar of daarop echt gelet wordt is een tweede. Het devies is: uitkijken of er enige ruimte is om over te steken en dan gewoon gaan. Door middel van je handen laten zien dat je het tegemoetkomende verkeer wilt laten zien dat je wilt oversteken. Eenmaal bij het poppentheater aangekomen is het heel druk. Bussen met toeristen vanuit vele landen van de wereld hebben zich gemeld voor deze zeer unieke waterpoppenshow. Ik denk dat er zon 600 mensen in het theater hebben plaatsgenomen om dit unieke waterpoppentheater te gaan aanschouwen. Ik hoor mensen Engels, Duits, Frans, Amerikaans en andere talen spreken. Naast mij zitten dames uit Montreal Canada. Ik zit net op mijn plaats en de show gaat beginnen. In plaats van een toneel is er een enorme waterbak waar het schouwspel zich gaat afspelen. Aan de zijkant van het toneel zit een zang en muziekgroep klaar om de show in het Vietnamese te begeleiden.
Het décor bestaat uit een oud typisch Vietnamese huis, welke gelegen is aan een vijver. Omdat de voertaal van de show Vietnamese is, heeft FOOTPRINT voor haar gasten een Engelstalige folder uitgegeven, zodat men dan weet waar het om gaat. Dit waterpoppen spektakel is zeer oud. Belangrijk zijn in dit spel de draken, schildpadden, vissen en natuurlijk de hoofdpersonen. Allen gemaakt van schitterend gedecoreerde en geverfde houten poppen. Wat er allemaal gedurende deze 1 uur durend show wordt gezien is voor mij bekend. Ik denk dat het een must is, wanneer u in Hanoi bent, om dit spektakel te gaan bezien. Voor de prijs hoeft u het niet te laten.
Na de show ben ik teruggekeerd naar het kantoor van
FOOTPRINT Travel specialist nummer 1 in Vietnam voor verslag.
Vrijdag.
Er was enige verwarring in mijn hotel ontstaan. De receptioniste vertelde dat ik vandaag zou uitchecken. Ik vertelde haar dat ik pas de volgende week vrijdag dat zou doen. Neen vertelde ze, U gaat uit in het weekend, naar de bergen, en u vertrekt vandaag. Vriendelijk werd ik verzocht om mijn koffers te gaan pakken en deze te stallen achter de receptie en de kamer te ontruimen. Nadat ik alles had ingepakt, bleekt het om een misverstand ging. Ik ging dus zaterdag naar de bergen en kwam weer op zondag terug in het hotel. Dus nu is alles ingepakt reeds voor morgen vertrek.
De zon schijnt uitbundig, het lijkt wel lente. In Nederland denk je nauwelijks aan deze temperatuurverschillen. In februari is het gewoon koud in Nederland. Of je boekt een vakantie naar de sneeuw of naar Cran Canaria vanwege de zon.
Eigenlijk kan je, indien je dat wenst, ook gewoon nu, indien het om de temperatuur en cultuur gaat, naar Vietnam gaan. De niet werkende Vietnamese mensen liggen in het zonnetje te dutten, zitten, weer in het zonnetje, lekker op een lokaal terras, aan het meer of doen gewoon niets. Dus je kan ook in begin februari al naar Vietnam op vakantie gaan.
Na de hele dag gewerkt te hebben en adviezen met betrekking tot toerisme te hebben gegeven, ben ik teruggegaan naar mijn hotel voor (weer) een rijstmaaltijd. In mijn hotel wordt er nauwelijks Engels gesproken, dus indien je een maaltijd besteld kan dat een probleem zijn. Ik vraag wel de menukaart, wijs een product aan en wacht verder af wat er komt. Krijg ik iets wat ik niet wenst te eten, dan probeer ik het eerst en wanneer het echt niet te eten zou zijn dan eet ik het niet, echter dat is nog niet voorgekomen. Meestal bestaat de maaltijd uit soep, rijst, groenten, vlees of visproducten, een Halong biertje erbij en dat is het dan. Standaard liggen er twee eetstokjes op tafel. Ik heb vaak geprobeerd om er mee te eten, dat lukt slecht. Nu men dat weet, krijg ik in plaats van eetstokjes gewoon mes, vork en lepel.
Na mijn avondmaaltijd ga ik meestal ook even wandelen. Dus ook gisterenavond. Toen ik een tijdje gewandeld had en bij het Hilton Hotel was aangekomen, volgde me een jonge vrouw op een scooter. Toen ik even stopte, riep ze me toe: Sir Boem Boem, only $ 20,00. Prostitutie is ten strengste verboden in Vietnam en de politie treed er hard tegenop.
Toen ik weer terugkwam in mijn hotel was ik slaperig en wilde al vroeg naar mijn kamer gaan. Echter de receptie en de rest van de staf was aan het eten en vroegen mij aan tafel aan te schuiven. Eerst wilde ik niet,men zette toch een stoel bij, ik wees er vriendelijk op dat ik al gegeten had en men begreep dat ik geen honger had. Er werd een glas bier voor me ingeschonken en we proosten op het nieuwe jaar. Ik had het gevoel dat ze wensten dat ik langer kon blijven, echter ik was echt heel erg moe en ging dus vroeg naar mijn kamer. Nam mijn leesboek ter hand (Sappho echt een goed boek), ging in mijn bed liggen en las verder in mijn boek tot de slaap me dat onmogelijk maakte.
Zaterdag
Vandaag een halve dag op kantoor. In de loop van de dag vertrekken we voor een verblijf voor 1 nacht in de bergen.
Ik had dus vanochtend weer mijn koffer en handbagage gepakt. Ik checkte voor 1 nacht uit. Mijn hotelkamer is weliswaar eenvoudig maar verder goed. Wat wel voor mij een probleem was in deze kamer, is dat rond 4 uur in de ochtend personeel van een buiten restaurant, de dekzeilen begint vast te binden aan de muren van en het hotel en het pand er naast. Men klimt ladder op en af, stapelt pannen op en in elkaar, zet krukjes neer voor de eerste bezoekers die al rond 6 uur komen eten. Kortom deze mensen hebben hun bedrijvigheid en ik de herrie vanaf 4 uur in de ochtend. Nu ik toch voor 1 nacht ben uitgecheckt en dus morgen weer terug ben in het hotel, heb ik de receptie gevraagd om me voor de rest van mijn verblijf wel een kamer te verstrekken waar ik wel rustig kan slapen.
Het weer zit mee, het is weer wat warm, zo rond de 21 graden, de lucht grijs bedekt, maar dat is in Hanoi.
In de loop van de middag vertrekken we met drie personen voor een bergenrit van 200 KM naar de plaats Moc Chan, gelegen op circa 25 KM van de Cambodjaanse grens. De rit er heen is zeer afwisselend, eerst door het overdrukke verkeer van Hanoi om vervolgens via een 2 baans weg de bergen in te rijden. In Moc Chan wordt de verjaardag van Son zijn vrouw Huan, haar opa gevierd. Hij is 91 jaar en dat moet gevierd worden. 91 jaar is niet alleen in Nederland een oude leeftijd, maar in Vietnam ben je dan stokoud.
De bergenrit is geweldig mooi, veel groen, rijstvelden, toch nog drukker verkeer dan gedacht. Nadat we 1 uur buiten Hanoi zijn, stoppen we voor een lunch. Terwijl we zitten te lunchen wordt op kosten van het restaurant de auto gewassen. Wat een service, misschien iets voor Nederlandse restaurants om ook deze extra service te verlenen.
Na de lunch slingert de weg verder door de bergen. Ik denk dat de bergen maximaal 500 meter hoog zijn. Van tijd tot tijd zien we houten huizen op palen staan langs de weg. Verder gaan we langs tropische velden, lopen runderen vrij op de weg, en spuiten motorfietsen langs de autos voorbij. Zware trucks hebben veel moeite om omhoog te klimmen en dat houdt voor autos weer op. Langs de weg wordt op een klein marktplaatsje groente en fruit verkocht. Ik wordt opmerkzaam gemaakt op iets speciaal voor mij wat ik niet ken. In een lege huls bamboe is gekookte rijst gedaan, wel of niet voorzien van groenten en vlees. Dat kan je dus kopen en wanneer je honger hebt, breek je de stengel gewoon open, indien nodig warm je deze stengel eerst op in een vuurtje, en daarna aan je de inhoud gewoon opeten. Uiteraard moet ik dat ook proberen en we drinken er vocht van kokende maïskolven bij. Het een en ander smaakt buitengewoon lekker, althans beter dan ik had verwacht.
Na aankomst in de plaats Moc Chau, krijg ik van Son instructies hoe om te gaan met oudere mensen. Beleefd knikken en wanneer er voedsel en / of drinken wordt aangeboden, niet weigeren.
In een oude garage, welke van de oude man is, wordt vanavond door middel van veel rijstwijn en nog veel meer eten, voorzien van taart en muziek zijn verjaardag gevierd. De oude man was is gekleed in een pak maar voor de festiviteiten hijst hij zich in een oranje outfit, dat hem overigens zeer goed staat. Omdat Son alleen diegene is die ook Engels spreekt, zal hij, waar nodig, voor mij vertalen.
Zoals gezegd, de jarige opa van Huan is 91 jaar oud, naar zeggen is hij zo gezond gebleven omdat hij altijd slechts 3 kommetjes rijst eet per dag, bijna geen vlees of vis en matig is met alcohol. Opa heeft 3 kinderen en een hele rits van klein en achterkleinkinderen. Allen kent hij bij naam en bij wie wie hoort. Knap hoor. Hij doet nog alles zelfstandig en heeft geen hulp nodig, Hij is een krachtig persoon die zijn mening geeft en zeker niet doof is.
Of ik een Nederlandse liedje voor de Vietnamezen wilt zingen op de party. Ik zing lang zal hij leven in de gloria en iedereen klapt mee.
Inmiddels staan op de tafels kooktoestellen waarin water aan het koken is. Rauw vlees, vis, kip, eieren en groenten wordt er in de pan gegooid om te worden gaargekookt. Daarna is het gereed om met je eetstokjes uit de pan te vissen en in je etenskommetje te doen, te voorzien van spijzen en te gaan opeten. Daarbij hoort rijstwijn, dat overigens zou sterk is als jenever of wodka. Uit kleine glaasjes wordt rijstwijn gedronken en telkens weer is er een reden om voor een speciaal persoon te komen proosten. Deze avond was dat op de eerste plaats Opa, maar op de tweede plaats was ik dat. Na het proosten sla je het glaasje rijstwijn in 1 x in je keel. Hierna geef je mensen rondom je heen een hand. Dus er worden dan heel wat redenen gegeven of gemaakt om meer dan genoeg te drinken. Pas maar op dat je dan niet dronken wordt hiervan.
Na het diner gaan al de eerste oudere vrienden en kennissen weer huiswaarts. Voor de jongeren blijft de Kareoke, en dat wordt met groot plezier dan ook gedaan. Natuurlijk zong ik ook mijn liedjes mee.
Om 21.00 uur is het feest ten einde. Ik help mee om de feestzaal op te ruimen en wordt daarna naar hotel Hunong Sen gebracht. Helaas is in dit hotel een grote groep jongeren gehuisvest. Het duurt even voordat ze rustig gaan slapen. Het hotel heeft geen restaurant en dat komt goed uit, kan ik morgen bij de warme bakker eens een vers broodje kopen en melk erbij drinken.
Zondag.
Uiteindelijk toch lekker geslapen. Om precies 6.uur begint via luidsprekers keiharde muziek en teksten te tetteren. Je bent gelijk wakker en zo zijn ook de andere hotelgasten. Dit geluid stopt niet eerder dan 7 uur en dan is het hele hotel wakker en iedereen gaat het hotel dan al verlaten. Inclusief de jongeren. De muziek uit hun bus is natuurlijk ook behoorlijk hard. Het leven in de plaats lijkt ook te beginnen direct nadat om 6 uur de luidsprekers zijn werk doen.
Nu weer valt het mij op hoe groot onder meer Nederlanders zijn in vergelijk met Vietnamezen. De WC, wastafel, de douche en meer, alles is lager. De sloten op de deuren zijn ook lager geplaatst dan wij gewend zijn.
Om 08.30 komt Son mij halen voor een interessant ritje buiten de stad. We rijden langs theeplantages, fruitbomen met perziken en kleine appels, en nog veel meer. De thee wordt geplukt in de periode april tot november. Er zijn 2 soorten van thee die hier groeien, de Vietnamese thee en Chinese thee. De laatste schijnt goed voor de huid te zijn.
Niet ver van deze theeplantages woont een heel aparte groep van mensen. Ze zijn Homong en hadden vroeger geen vaste standplaats. Nu wonen ze in houten grote huizen wat meer op boerenschuren lijken. De kleding is heel apart. De vrouwen dragen weide-uitlopende rokken en de mannen dragen zeer ruim vallende broeken.
Bij de dames wordt rond de enkels een brede band textiel gedragen, dit is om zich te beschermen wanneer ze in het gras lopen of langs rotsen in de bergen lopen. Buiten staat voor het huis een groep van 13 of 14 jarigen meisjes en jongens. Er is een jongen bezig om het meisje te stelen. Dat is bij hen een gebruik. Het meisje is heel verlegen en probeert dit te voorkomen. Dit lukt wel op dit moment, maar de jongen zal blijven volharden totdat het meisje zich min of meer overgeeft aan hem. Daarna komen er meer gebruiken met de bedoeling dat ze uiteindelijk gaan trouwen. De Homong mensen weten niet hoe oud ze zijn. Toen we een jong moedertje met 2 kindjes zagen staan, heeft Son haar gevraagd naar haar leeftijd. Ze wist het niet . Son vroeg het aan haar moeder en die wist ook niet hoe oud ze zelf was laat staan hoe haar dochter is.
We werden gevraagd om in de woning van deze vrouw te komen. Het is in Vietnam een gewoonte dat je dan direct gele thee krijgt ingeschonken. Hun huis lijkt meer op een grote boerenstal. Deze is opgedeeld in 2 delen. Een deel is voor de grootouders en het andere deel is voor de moeder en haar dochter met hun kinderen. Tussen het woongedeelte en het slaapgedeelte is geen verschil. Zover er meubelen zijn staan die in de vrije ruimte opgesteld.
Het schijnbaar belangrijkste meubel is de kast met TV, CD speler en een oude radio met hele grote speakers. Na een korte tijd zijn we weer vertrokken vanuit de Homong familie naar onze Opa gastgever. De lunch was op kranten, die op de grond zijn gelegen, opgediend. Bier met vlees, vis en rijst en veel groenten. Na de lunch worden de kranten opgerold en het vuil in de vuilcontainer geworpen. Eenvoudig maar netjes.
Na de lunch vertrekken we weer richting Hanoi via praktisch dezelfde route als we zijn gekomen. Onderweg stoppen we bij een in Vietnam bestaande Thaise dorp Maai Chau. In dit dorp zijn alleen houten huizen die op palen staan. Onder het huis staat een weefgetouw alwaar men zijden shawls in de meest mooie kleuren maakt en deze vervolgens verkoopt aan ondermeer toeristen.
Na inkopen gedaan te hebben rijden we terug naar de weg die ons naar Hanoi zal brengen. Onderweg stoppen we nog 1 x. Een soort van bamboestokken staan in verkoopstandjes te koop. Het blijken geen bamboestokken te zijn, maar suikerrietstokken, die ter plaatse in mootjes worden geslagen en gepelt en vervolgens worden leeggegeten. Of leeggezogen. Op de resten staan de runderen reeds te wachten, zodat uitspugen van je kauwsel voor de runderen extra eten oplevert.
Uiteindelijk wurmen we ons met de auto, zeer traag voortbewegend, door de drukte van Hanoi om uiteindelijk na 5 uren rijden in mijn hotel aan te komen.
Maandag.
Vandaag is het, het twee na belangrijkste feest in Vietnam na Teth. Op de werkplek maakt het personeel een kookpot op het tafelbiljart klaar en gezamenlijk wordt er veel eten gezamenlijk genuttigd. Niet door mij, ik had afgelopen nacht last van mijn maag, gesterkt door diverse Rennies, doe ik vandaag zeer rustig aan en at ik alleen en kom rijst.
Dinsdag
Helaas weer de dag van mijn vertrek. Via Hanoi vlieg ik weer naar Kuala Lumpur in Malaysia om verder met de nachtvlucht naar Amsterdam te vliegen.
Het was weer een geweldige tijd in Vietnam.
Bent u een individuele reiziger en bent u gewoon om , eventueel met hulp van een organisatie, zelf uw plan te trekken in Vietnam ( van Noord naar Zuid), neem dan contact op met FOOTPRINT.
Bent u een tour operator en wenst u 8 - 15 - 22 daagse reizen aan de man brengen, juist zoals u dat wilt hebben voor uw klanten, neem dan beslist ook contact op met de Vietnam specialist nummer 1 FOOTPRINT via www.footprint.vn
Hierbij alvast enige Vietnamese woorden:
Hoeveel bao nhieu tien
Te duur dat qua
Ik wil 1 van deze kopen xin loi,toi khongmua
Mag ik 2 bier a.u.b cho toi hai bia di
Ik ben vegetariër toi an chay
Erg lekker rat ngon
Rekening a.u.b thanh toan tien
Ik wil in dong betalen toi muon tra bung tien Vietnam
Waar is de dokter bac syo dau
Ik heb alle vertrouwen in Mister Son en zijn kundige medewerk(st) ers., dus waarom niet.
Zoals ik u eerder verteld heb over Vietnam, waar de mensen zeer vriendelijk zijn en waar u niet overlopen wordt door horden toeristen uit velerlei landen, is Vietnam een bezoek meer dan de moeite waard.
Ik was er enige tijd geleden op uitnodiging van de jonge Vietnamese gespecialiseerde
Zijn reizen zijn vooral gebaseerd op respect voor de cultuur en natuur van Vietnam. Dat houdt onder meer in : wandelen, fietsen.
Ik kan u deze firma, en mijn vriend Son, bij U van harte aanbevelen.
We hebben, na mijn bezoek, nog regelmatig contact per mail maar ook per Skype en het is altijd erg leuk en interessant om van hem te horen en hem te zien.
Ook deze keer heeft hij mij een wetenswaardigheid over Vietnam naar mij toegestuurd en bij deze vind ik het prettig om U hiervan op de hoogte te stellen.
Het gaat over een verslag van het drakenfestival in Vietnam en u treft hieronder de tekst aan.
Ik wens u veel leesplezier toe en wie weet gaat u ook een naar Vietnam. Het is meer dan de moeite waard.
Hierbij het verslag van dit DRAKEN EVENEMENT zoals mij toegezonden door mijn vriend Son in Vietnam.
FRED VORSTENBOSCH IN VIETNAM - DRAKENFESTIVAL.
Vol van de geest van de draak
De eindeloos lange draak lag op straat, langgerekt als een trein op het station. Zo nu en dan stootten in het groen geklede exploitanten de zijkanten van de groene draak aan, om hem heen en weer te laten bewegen.
Collega exploitanten die zich binnen in het dier bevonden, walsten met hun gedrocht, dat slechts hun voeten en beenbeschermers aan de vele bezoekers van dit festival toonde, steeds de aangegeven kant op, hoewel zij niets konden zien van wat er zich buiten het dier afspeelde.
Als het beest zich bewoog moest de menigte op straat snel uit de weg gaan.
Steeds een bol op een stok achtervolgend, rende de draak als een kolos voort, vreemde sprongen makend, maar hij kwetste niemand. Voor de winkeltjes stonden altaren, met fruit, kaarsen en ander offeranden.Onverstoorbare oude vrouwen zaten als in een plaatje achter en aan één kant van de altaren.
Op geheimzinnige wijze ontstond er een opening in de menigte toeschouwers, zodat een invloedrijke dame vrij uitzicht op het geheel zou hebben.
De draak die steeds de bol op de stok achterna zat, die door een van de draak-expoitanten werd vastgehouden, bewoog zich naar de huizen met altaren, om daar geluk te schenken: het scheen alsof al het boze dat zich in de afgelopen twee jaar in deze huizen had opgehoopt door de kracht van de draak en zijn vriendelijkheid - werd verdreven.
Hij knipperde met zijn ogen. En door een spiegeltje midden op zijn voorhoofd beantwoordde hij je blik alsof hij je opdroeg naar bij jezelf naar binnen te kijken. Hij had prachtig schone tanden en kiezen, met voelhorens die feilloos aanvoelden wat er gebeurde en die de waarheid achter wat men zei begreep. Zo bewoog de draak zich urenlang door de straten van Phan Thiet, de hoofdstad van de provincie, voort. Vanaf balkons en vanuit voetpaden werd hij vrolijk maar met ontzag bekeken.
Is de bal op de stok misschien de zogenaamde werkelijkheid waar we in leven maar nooit optimaal gelukkig in zijn? De draak blijft hem maar achterna zitten, maar krijgt hem niet te pakken. Als het leven, zwevend tussen onze wensen en het onbereikbare
Net als op deze veertiende augustus (westerse kalender) trekt om het jaar de processie rond, vanaf vijf uur s morgens tot laat in de middag. Ondertussen stopt de draak bij alle stalletjes met fruit, zoetigheden en potten wierook, de menigte meeslepend in zijn drijvende kracht.Dit is het feest ter verwelkoming van een grote Chinese godheid, eenvoudigweg mijnheer genoemd.
In de processie zie je draagstoelen, vlaggen en uniformen met kwasten en lintjes van vier Chinese groepen die rieken naar lodges, geheime verenigingen en gilden. Er waren ernstig kijkende oudere mannen met schitterende strooien hoeden op en glimlachende mannen met normale vilten hoeden.
Groepen kinderen gooiden plastic zwaardjes de lucht in. Andere kinderen weer keken rond vanaf hun vaders schouders, gekleed voor de gelegenheid met een baret op of een zwaard in hun hand. Zij keken ernstig om zich heen, zich ervan bewust dat ook zij op een dag met dezelfde serieuze blik een draagstoel voor een god of een miniatuur tempel zouden dragen.
Tussen de duizenden die die dag de straaten vulden bevonden zich slecht een handjevol bleke vreemdelingen. Het had al dagen zwaar geregend, maar vandaag miezerde het alleen maar. Toen de draak weer was opgeborgen begon het opnieuw hevig te regenen.
Wij waren al om half vijf opgestaan en waren uit alle windstreken hierheen gekomen om de processie gade te slaan. Door de energie die er van de draak uitstraalde vergaten we ons slaaptekort. De geest van de draak nam bezit van ons.
Zou al over twee jaar deze geesteskracht weggezakt zijn? Dan zou het festival opnieuw gehouden worden. Het feest van Mijnheer, overal in de stad op vlaggen bovenop de gebouwen eenvoudigweg aangekondigd als: Festival van Mijnheer. De processie is voor vergeetachtigen en kinderen, want wie de draak eenmaal binnen heeft gelaten zal hem niet gemakkelijk weer verliezen.
De zeer toeristische Provincie Binh Thuan, waar in het vakantie-strand van Mui Ne ligt, eiste Mijnheer (Ong) op in een in het Vietnamees gedrukte folder. Hierin werd iedereen uitgenodigd op het Binh Thuan Festival ter verwelkoming van Ong (11-14 Augustus). Toch was dat niet bedoeld als toeristische trekpleister, evenmin als het eten dat we hadden genuttigd in een goedkoop tentje aan het strand in Phan Thiet.
Toen men zich enkele uren later opmaakte om weer naar huis te gaan stelde men elkaar de vaste vraag: Heb je genoeg draak gehad?
Langzaamaan zochten wij onze auto weer op. En wat we toen zagen was verbluffend. Op een paard zat een kind met de kroon op het hoofd en gehuld in de kleding van een van de mindere goden van het festivallen van een drietal spelers in een Chinees verhaal.
Ja, dit was een goed drakenjaar. Het meest gehoorde commentaar van het plaatselijk publiek was: Heel lang. Waarmee bedoeld werd: een lange draak.
By James Gordon (The GUIDE, September 2006)
Wenst u meer te weten te komen over reizen in Vietnam, vraag het mijn vriend Son.
Vietnam, een vredelievend en veilig land, een stad met meer dan 2 miljoen inwoners, die zich op een of andere manier allemaal van A naar Z bewegen. Wanneer je, zoals ik dat deed, 4 jaar geleden er voor het laatst was, zag je, vanaf het vliegveld komend, allemaal lopende mensen, duizenden scooters en motoren, stokoude bussen, die op hun manier tjokvol zaten. Autos kon je op de vingers van 1 hand tellen.
Dat beeld van lopende mensen, duizenden scooters en motoren ging als een toeterend en bewegend lint door tot in het centrum van Hanoi, waar het nog veel drukker was. Om hier over te steken dacht je gebruik te kunnen maken van veilige zebrapaden, groene stoplichten of veilige politieagenten die je dan wel zouden helpen, tenminste dat dacht je.
In Februari 2009, dus 4 jaren later, ben ik weer in Hanoi en omstreken geweest. Ik moest bij de in Vietnam gespecialiseerde tour operator FOOTPRINT zijn. ( www.footprintsvietnam.com)
Wat het verkeer betreft is er heel veel veranderd. Nieuwe bussen, ook oude bussen, veel nieuwe luxe en grote autos, waar veel luxe belasting voor betaald moet worden. Natuurlijk ook weer duizenden motoren en scooters, fietsers en minder wandelende mensen die bezit hebben genomen van deze miljoenen stad.
Het oversteken is nog steeds een kunst, maar die heb ik nu ook geleerd. Ondanks de drukte van het verkeer, gewoon de stoep afstappen, met je handen aangeven dat je aan het oversteken bent. Al toeterend cirkelen de verkeersdeelnemers rond je heen. Wel even wennen.
De Vietnamezen eten 3 maal per dag rijst en soep. Gedurende de lunch gaan velen naar de illegale eetstandjes die gewoon in de straten zijn geplaatst. Men neme gewoon een metalen emmer, maak daar een vuurplaats van, zet je wok er op, doe er olie in, houd je te prepareren spijzen gereed en wacht op je klanten.
Terwijl de klanten zich neerzetten op voor mij zeer lage plastik krukjes, wordt de maaltijd gemaakt, verorberd en daarbij wordt gele thee gedronken. Ik vertelde al: deze eettentjes zijn illegaal. Maar er zijn er zoveel, dat wanneer de politie in gaat grijpen, de straatverkopers gewoon hun niet kostbare spullen laten staan en morgen weer op een andere plaats gewoon weer beginnen.
Hanoi is een fascinerende stad. Tempels, kerken, het eeuwige graf van Hoh Chi Min, alwaar hij al jaren gebalsemd opgebaard ligt.
In het centrum is het een wir war van nauwe straatjes. Alles gebeurd op straat tot het bandenplakken toe door de fietsenmaker die geen winkel heeft, maar gewoon op straat zijn werk doet.
Vele straten en straatjes hebben hun eigen bijnaam, genoemd naar de producten die in deze straten met grote hoeveelheden worden verkocht.
Zo heb je de horlogestraat, de computerstraat, de uitvaartstraat, de bloemenstraat, de - te veel om op te noemen straten.
Bezoek ook het waterpoppentheater, gelegen in het centrum van Hanoi aan het grote meer. Een soort van marionetten voorstelling, maar dan gedaan in een nagemaakt meer.
Hanoi is een superlevende stad, veel te veel te zien in een korte tijd.
Vergeet het achterland niet te bezoeken. Ook FOOTPRINT ( son@footprintsvietnam.com) biedt allerlei 2,3,4,5 en 8 daagse privé excursies in heel Vietnam aan.
Ik kom er zeker weer terug, misschien komen we elkaar daar tegen.
Voroneszh Rusland van 18.09.2010 tot en met 29.09.2010.
Ik ben uitgenodigd bij Igor voor de PUM om te adviseren in een ecotoerisme project aldaar. Ik vlieg vanaf Schiphol, via Zurich naar het nieuwe vliegveld van Moskou Domodedovo. Dit toenoude vliegveld is modern opgezet en voor mij, omdat ik er al eerder geweest was, maar toen nog als lokaal vliegveldje, was het nu een zoekplaatje om mijn gate te vinden. Ik ben 4 uur te vroeg op dit vliegveld en kan heel wat rondwandelen om de tijd te doden. Ik heb mijn laptop bij mij en kan hier door middel van WI FI deze gebruiken. Met een Saab vliegtuigje vlieg ik later vervolgens door naar Voroneszh, gelegen in centraal Rusland. Bij mijn aankomst is het reeds donker en voordat ik in mijn tijdelijk appartement aankomt is het rond 23.00 uur plaatselijke tijd. In Voroneszh is het twee uur later dan in Nederland. De temperatuur is aangenaam, iets rond de 20 graden en dat blijft ongeveer hetzelfde gedurende mijn verblijf op een enkele regenbui na. Dan staan de straten blank.
Voroneszh is in de tweede wereldoorlog bijna geheel platgegooid echter nu wordt en is deze weer in oude luister teruggebracht. Je ziet er vele kerken en diverse kathedralen alwaar er verschillende zijn die een zomer en een winterkerk hebben. Beide kerken zijn op elkaar gebouwd. De winterkerk is onder de zomerkerk in de grond gebouwd. In de kerken zijn prachtige oude en nieuwe kunstschatten te vinden. Op zaterdag en zondag wordt er getrouwd. Mooie bruiden en hun komende echtgenoot hebben, voordat ze gaan trouwen hangsloten aan de brug gehangen ten teken van eeuwige trouw. Gedurende de eerste week ben ik naar een swingend concert geweest. Een heerlijke avond was dat. De artiesten verdienen slechts 150 euro per maand.
Het eco project waarvoor ik door Igor ben uitgenodigd en naar centraal Rusland voor ben gekomen b ligt op circa 1 uur rijden vanuit de stad en is een oud Russisch dorpje Uryv Pokrorka die door Igor in een ecologisch paradijsje wordt herschapen. Het landschap is betoverend mooi, niet ver van de rivier de Don en heuvelachtig zoals Zuid Limburg dat is, echter heel rustig. Het oude dorpje Uryv Pokororka is bekend vanuit de 17 e eeuw, eigenlijk een soort van lange straat met rechts en links daarvan Datsja's en oude boeren huizen.De Kozakken hebben hier eeuwenlang gewoond. Een ecologisch wandel, fiets en relax plaatsje, niet ver van de rivier de Don gelegen waar diverse watersporten worden beoefend. Klein wild, zoals herten, konijnen en vossen komen hier regelmatig rondneuzen.Verwacht hier geen westerse drukte, verwachte hier geen modern toerisme. In de winter kan men hier skiën en langlaufen. Verwacht ook geen super de luxe onderkomens. Er zijn groepshuizen, kinderen leren hoe de natuur in elkaar zit en zien dat melk uit de koe komt en niet alleen van de supermarkt, hotelkamers voor ouders, etc. In de planning staat om een boerderij te kopen en deze als leerobjekt voor stadskinderen te maken. Ook het huren van volkstuintjes is dan mogelijk. In het projekt komen ook Wigwams voor families met of zonder kinderen. Datsja Park Holidays is ook 1 van de items die er aan dit project zullen worden toegevoegd. Een soort van Nederlands vakantiepark maar dan in Rusland. Via www.ecotourism4you.ru kunt u binnenkort meer zien en lezen over dit project van Igor.
In de bossen en velden, heuvelachtige terreinen is het goed toeven. Wilt u van de Russische natuur genieten en van deze rust, dan is dit uw kans. Na een dag in de buitenlucht kan men genieten van typisch Russische maaltijden. Ik heb ervaren dat dit geen kleine porties zijn. Voor mij waren ze steeds te veel, maar misschien ben ik wel een kleine eter. De gastvrijheid door mij ontvangen was geweldig.
Ik heb kunnen ervaren dat Russen niet allen Vodka drinkers zijn, zoals soms het imago bij ons is.
Mijn verblijf bij Igor en zijn aardige vrouw was heel apart.
Moe maar voldaan vlieg ik op 29.09.2010 ik weer terug naar huis, fijn om weer thuis te komen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
