Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
Vanmorgen naar Heersdiep geweest in Julianadorp. Wat is het toch heerlijk om mensen met een beperking te laten genieten van mooie melodieën op accordeon. Ik geniet er zelf ook zo van als ik anderen zie genieten..... het spel komt dan nog mooier uit lijkt wel. Elke huiskamer een half uur muziek...en er zijn er 4... kleinschalige zorg.. En even tijd voor een praatje...zachtjes mee neurieën of uit volle borst mee zingen...alles mag, niets moet...en het komt ook wel eens voor dat ik op verzoek het zelfde liedje nog een keer speel... want titels en melodie.. Ja dat is soms een probleempje als je niet alles meer kan onthouden... maar genieten staat voorop en dat gebeurt gelukkig nog steeds... met ogen dicht luisteren... de prikkels afsluiten. En dan door het tikken op het tafelblad de maat slaan... Sommigen bewegen de vingers alsof er piano gespeeld wordt. En zo heeft een ieder er plezier in... Applaus is niet meer aan de orde... Die vaardigheid is weg. Het plezier staat voorop. En dat zie ik elke keer als ik weer optreed.
Is al lang niet meer aan de orde. Men gedraagt zeer agressief in het verkeer. Haast en nog eens haast. Ongelukken zijn dan niet te vermijden. Met 130 langs de snelweg. waar je maar 100 mag.
Switsend van de ene naar de andere baan. Risico nemend en afsnijden. Je schrikt je rot. Gelukkig ging het net goed. Maar anders had ik dit niet kunnen schrijven.
Heer in het verkeer. Dames gaan voor. dit soort slogans zijn ouderwets.
We leven in een risocovolle maatschappij. Alles moet sneller met minder mensen. En dat geeft stress en men maakt fouten. Met alle gevolgen van dien.
Gelukkig ken ik dat probleem niet. Haasten wat is dat. Ga op tijd van huis Dan heb ik geen stress.
Kom liever te vroeg aan en heb nog tijd voor een bakkie koffie.
Gisteren Winterfair in Buitenveld. Ik kan mijn kostuum weer aan, Met accordeon en een tas vol muziek ga ik met de taxi naar bestemming. want met die lange rokken op de fiets zie ik niet zitten,
Het is een gezellige boel als je dat mag opvrolijken. Er wordt gedanst. mee gezongen en geneuried. Men blijft even staan en luisteren. En men geniet net als ik.
we krijgen soep en broodjes en drinken kunnen we pakken.
dat is goed georganiseerd.
na afloop zeg ik dat ik even een taxi ga bellen. wat krijgen we nou? nee hoor dat hoeft niet. er wordt geregeld dat ik mee kan rijden. dat vind ik erg lief.
Participatiemaatschappij? Dat kennen wij als vrijwilligers al heel lang.
Een huisvrouw kan haar hele leven WERKEN voor nop. Want een huisvrouw krijgt geen salaris. Dus heeft ook geen pensioenopbouw.
Ik heb wel eens gekscherend gezegd...
Ik zit de hele dag op mijn luie reet, Koffie drinken met de buurvrouw en de kabouters doen het werk.. Want bedden opmaken, eten koken, zorgen voor de tuin en de kinderen. Dat is geen werk maar vrijetijdsbesteding. Dus heb ik alle dagen vakantie zonder behoud van ja wat! Ik ben dus eigenlijk niemand. Want sta nergens geregistreerd als iemand die werk zoekt. Ik werk alle dagen van s'morgens vroeg tot s'avonds laat. administatie bijhouden. wasserij, schoonmaken, enz enz. En nu als mantelzorgen aan de slag. Geeft ook geen recht op inkomen. Ben ook nog eens vrijwilligster en dat is het fijnste beroep ook zonder bezoldiging. een huisvrouw doet dus geen pensioen opbouwen Ik heb dus geen eigen inkomen. Maar redt het wel. De tering naar de nering zetten. Bezuinigen waar ik maar kan. Ben dan ook nog naaister, kapster, en dop eigen boontjes. Ondanks dat ik geen eigen geld heb ben ik zeer tevreden. Met mijn dak boven mijn hoofd en mijn warme bed. Kan gaan en staan waar ik wil. Ben zo vrij als een vogel. geniet van de natuur en alles om me heen. een lach geven is gratis. een vriendelijk woord geven is gratis. genieten van de natuur is gratis. zo kun je bedenken wat je allemaal gratis kan doen. gisteren gratis met de trein ( vrije reis) mee en genieten van het uitzicht. kwamen we in Den Haag en konden vanwege de burendag gratis het museum van communicatie binnen. Ook dat was weer eens leuk om te bekijken. En in de trein is het ook zo leuk... gratis en voor niets genieten van gesprekken die nergens overgaan... En als men aan mij vraagt: Goh leuk wat die muziektekens in uw oren. Heeft U daar wat mee. dan krijg je een heel leuk gesprek... gratis en voor niets. Dat is het fijne van open staan voor de ander.! Zonder dat er een prijskaartje aanhangt. Want er kan nog veel zonder geld...
Wie heeft er nu echt last van de crisis... Als je boven je stand leeft heb je last van de crisis...
Heb ik last van de crisis..? Nee. Ik heb een dak boven mijn hoofd en een bed om in te slapen. Ben vrijwilligster en mantelzorger voor mijn man. Heb leuke hobby's en heb het prima naar mijn zin. De natuur gaat haar eigen gang en ik ook.
Ik ben HUISVROUW en heb geen inkomen... want een huisvrouw WERKT niet. Ben jaren door jaloerse werkende vrouwen met de nek aangekeken.. Want ik wandelde met de kinderen in de natuur. Ging op visite bij de Oma's en Opa,s En die bezoekjes van lekker spelen en ravotten door de kinderen. wordt nu ze groot zijn nog wel eens opgehaald. Een Auto? wat is dat.. Ik doe alles op de fiets. of lopende. En verder weg is er de trein of de bus. Lekker relaxt op weg . geen files.. want ik heb de tijd.. mensen kijken...en dat werkt op mijn lachspieren... humor ligt op straat en als je daar oog en oor voor hebt...kan je toch blij worden. De keerzijde is dat veel mensen helemaal niet blij zijn.. Ze worden bang gemaakt door de crisis. Verliezen hun baan en inkomen en status en aanzien. als het helemaal slecht gaat worden ze op straat gezet. En zie maar hoe je je verder redt. Armoe in Nederland..is er genoeg en altijd geweest. Maar wat is armoe... Een auto voor de deur en geen eten op je bord? moderne armoede..!
Keuzes maken en niet alles willen hebben is rijkdom!. Delen wat je missen kan is RIJKDOM.
Crisis? IK heb gelukkig geen last van de crisis... Ik ben huisvrouw... Zet de tering naar de nering. en geniet van het leven. Als vrijwilligster en Mantelzorger voor mijn man.!
Wordt ik (met achteraf een smoes) naar Rialto gelokt voor een interview met de LOS. Ik wachten tot na de uitreiking, (dacht ik) Ben ik zelf degene die naar boven geroepen wordt om de Amateurmuziekprijs in ontvangst te nemen.
Juryrapport.
JENNY VAN DER WAL.
De amateurmuziekprijs wordt jaarlijks op de Dag van de Muziek uitgereikt aan een persoon of groep personen die zich meer dan gemiddeld verdienstelijk heeft gemaakt voor de amateurmuziek en deze structureel weet te stimuleren. De werkgroep van de Dag van de Muziek heeft, in vergadering bijeen en rekening houdend met voornoemde criteria, besloten de prijs toe te kennen aan mevrouw Jenny van der Wal.
Wie kent Jenny niet? Een vrolijke, goedlachse vrouw die p de fiets heel Den Helder doorkruist om muziek te brengen bij de mensen die niet langer in staat zijn om zelf het vertier op te zoeken. Met haar accordeon achterop bezoekt zij vele verzorgingstehuizen± De Golfstroom, De Groene Vecht, Buitenveld, De Zeester, het Alzheimercafé om er maar een paar te noemen. De bewoners van die tehuizen leven helemaal op als zij haar muziek ten gehore brengt. Bij elk liedje probeert zij hen actief erbij te betrekken en verleidt zij de mensen tot meezingen. Met haar Enthousiasme en liefde voor de muziek en in het bijzonder voor har instrument brengt zij veel vreugde in het leven van de bewoners. Vermeldenswaard en te prijzen is dat Jenny zich niet laat weerhouden door regen en wind, maar meerdere malen per week dapper op de fiets stapt. Zij weet immers dat de mensen van de tehuizen op haar en haar accordeonmuziek zitten te wachten. Jenny vindt haar ziel en zaligheid in het verblijden van de mensen. Zij is het levende voorbeeld van hoe amateurmuziek het welzijn van je medemens kan vergroten. Bravo!
Om bovengenoemde redenen verheugt het de werkgroep van de Dag van de Muziek de amateurprijs van 2013 toe te mogen kennen aan Jenny van der Wal.
Einde citaat.
Ik wil iedereen bedanken die hieraan heeft meegewerkt. Het is een kroon op het werk als amateurmusicus. Ik doe het met hart en ziel. Zoveel mooie momenten heeft het mijn leven verrijkt.. Muziek is emotie en als je dat kunt overbrengen, mag een zege genoemd worden.
Ik heb daar ook gedichten over geschreven.. En het mooiste compliment wat mij ten deel is gevallen is deze zin..
Mevrouw U speelt alsof u Zingt. een mooier compliment kan men mij niet geven.. Zo was er ook een mevrouw die noemde mij * The One Million Dollar Girl* Zei een andere bewoner en schenk je dat miljoen dan ook? Hilariteit in de tent..
Wat een muziekstuk bereiken kan.
vanmiddag was het weer zo ver een gezellige middag brengen met muziek en een praatje en ontvangen worden met applaus
ik vertelde dat het nummer wat ik nu ga brengen nog in de grondverf staat en niet naar mijn zin is
maar het toch wil proberen een paar weken geleden voor het eerst gespeeld en toen vonden ze het al mooi
en nu? zachtjes hoor ik neurieën ze zijn het niet vergeten en ik groei tien pond
het spelen gaat steeds beter er wellen tranen in mijn ogen zo mooi als het opeens klinkt de mensen genieten duidelijk
aan de kleine gebaren een vingertik een wiebelende teen en die sprankelende ogen
kan ik zien dat er genoten wordt een groot applaus volgt en ik applaudisseer mee een knik een handreiking
wat een muziekstuk bereiken kan in het leven van een dementerende
het genot van het genieten is een hemels gevoel dat we steeds weer mogen beleven
speelster 2012.
Mijn gedichten schrijf is als speelster. Ik speel met woorden klanken en kleuren. En spelen hoop ik nog lang te MOGEN doen.
50 jaar accordeon spelen...waar blijft de tijd... Een gave? Nee, ik moet er hard voor studeren.. Het gaat niet vanzelf helaas. Al die toesten en die knopjes uit je hoofd leren... En als je niet goed kan onthouden is dat een ramp. Gelukkig bestaat er notenschrift. En door oefenen en nog eens oefenen ontstaat er melodie. En door nuances van ritme en hard en zacht wordt het muziek. Emotie en gevoel laten het muziekstuk leven. En dat voelen de mensen waar ik voor speel heel goed aan.
Ik zat in de vierde klas van de lagere school. En de muziekschool in Den Helder werd geopend. Op een dag een vergadering aan tafel. We zijn met 5 kinderen thuis. Moeder neemt het woord. Zij komt uit een arm gezin en haar wens kon nooit in vervulling gaan. Maar nu in deze rijke tijd kan ook niet alles. dus heb ik een voorstel. keuzes maken is moeilijk. Maar ik heb het beste met jullie voor. Volgend jaar kan Jenny naar de muziekschool... en ik gun jullie dat allemaal. Maar dat betekent wel. dat je niet zo veel speelgoed zal hebben. Mijn vader was een alleskunner dus speelgoed hadden we wel. een poppenhuis en de jongens auto´s van blokken hout gemaakt en beschilderd. Maar geen dingen uit de winkel... Dus we mochten kiezen. Ik was helemaal gek van Malando en dat wilde ik ook. Het jaar daarop naar de muziekschool. eerst een jaar AMV van meester Heertjes. Toen Meester Slot en op de huishoudschool gaf Meester Slot ook muziekles. Ik ben gek van accordeonmuziek en wilde dat graag leren. Dus er komt een accordeon en krijg les van Meneer van der Tak. Het ging heel moeizaam.. De linkerhand ging goed. de rechterhand ging goed maar samen links en recht..wat een ramp...waarom ik het maar niet goed onder knie kreeg. Ik begreep er niets van. Uiteindelijk kwam er dan toch een knap stukkie muziek uit het instrument. Ik heb de 5 jaar volgemaakt en met een diploma van de muziekschool geraakt. Door veel oefenen en muziek aanschaffen en zelf een manier vinden hoe ik makkelijker zou kunnen spelen dat het toch leuk blijft om te doen heb ik een heel repertoire opgebouwd. Mijn eerste solo optreden was op de klasseavond van de huishoudschool.
Muziek is mijn leven. Door de jaren heen heb ik veel gedaan... En van het één komt het ander. Ben dan ook van alle markten thuis. Als je goed bent komen ze vanzelf naar je toe Jen. zei mijn broer Auke. En meer dan je best kun je niet doen.
Muziek verbroederd. En al 50 jaar gaat de accordeon achter op de fiets overal naar toe. Heb dat ding zelfs wel op de slee vervoerd. Nu heb ik een koffer op wieltjes want het gemak dient de mens..
Er zijn heel veel mooie warme en ontroerende momenten waar ik met veel genoegen aan terug kan denken.
Het begeleiden van koren groot en klein. Achtergrond muziek. Orkestwerk Solo-optredens. Ook de kompasschool heb ik hele warme herinneringen aan. een kinderkoor vormen en dan het optreden voor sinterklaas en met kerst. De repetities en de uitvoeringen... Omdat ik weet hoe het voelt kun je dat overbrengen.. en verlegen kinderen stralen dan op het toneel. Een mooier moment kon ik me niet voorstellen. Samen muziek maken.
nam dan 2 accordeons mee en liet dat zien Hoe een accordeon er van binnen uitziet.. als die tongen en kleppen..en dat het een blaasinstrument is. zonder er zelf op te blazen. zegt een meisje, kunt u ook doodsmuziek spelen? Of .Juf waar zijn de boxen?
Ja dat komt allemaal weer bovendrijven.. Herinneringen die alleen maar meer worden.
Dankbaar ben ik nog elke dag dat ik naar de muziekschool heb mogen gaan en daar nog elke dag de vruchten van pluk. En dat heb ik aan mijn ouders te danken..en mijn doorzettingsvermogen.
Dat anderen het zo bijzonder vinden wat ik doe... heeft geresulteerd in een koninklijke onderscheiding en dan nu de amateurmuziekprijs.
Dit is mijn weekprogramma. Vanmiddag naar de Groene vecht. Vanavond het alzheimercafé elke 1e maandag van de maand in de Golfstroom. Morgenochtend naar de Zeester Woensdagochtend naar Buitenveld en 's middags naar de Lichtboei. Donderdagochtend naar de Zeester en 's avonds Accordeonola.
Muziek schept een band en herinneringen gaan leven.
Vrijdagmiddag in de trein naar Amsterdam...zaten een paar jongens (mannen kan ik ze nog niet noemen) een joint te draaien... Grootspraak over een paar *chicks * die ze gingen scoren... Nuchter blijkt dat niet te kunnen... Ik heb dat zo maar eens aangehoord en verder er geen aandacht aan geschonken... Hoe respectloos werd er over meiden scoren gesproken... Gewoon een paar knullen van een boerendorp gingen Amsterdam onveilig maken..
Wat jeugd bezielt? Ik ben blij dat ik in deze tijd mijn jeugd niet hoef mee te maken... Het doemdenken van seks en rock-'n-roll.. Het woordje liefde is oubollig..en toch draait het daar wel om... Iets of veel voor elkaar overhebben en elkaar aanvullen..
Als ik om me heen kijk zie ik veel in zichzelf gekeerde mensen rondlopen.. Ze durven je amper aan te kijken.. Bange vogels... Vaak geef ik een glimlach....en krijg dan een glimlach terug.. maar soms kan er echt geen vrolijk gezicht opgezet worden.. Zitten ze zo diep in zak en as.... Tja, eigen verantwoording....Je alles laten aanleunen... Dan komt het zover... Dat je er geen gat meer in ziet... Hulpverlening.....
Als ik dat alles zo eens bekijk wat heb ik dan een fijn leven... Hoef me geen zorgen te maken.... Ben lekker creatief bezig... Geniet van het weer, de natuur en alles wat leeft..
Een zwerfkat zo angstig...Heb ik zo ver dat ik haar aaien mag en ze spint en geeft kopjes..
Accordeon spelen..... Geeft energie en een hoop vrolijkheid.. Verhalen komen los...door het spelen van een melodie.. Ontspanning.. Een spasme dat je zo ziet verdwijnen... Wat gevoelige klanken met een mens kunnen doen... Dat merk ik elke keer weer... Ik ben dankbaar dat ik dat nog steeds MAG doen...
op het strand zit een visser in de brandende zon zijn vrouw en kinderen naast hem ze hebben de ramp overleeft want ze waren op visite
niets is meer belangrijk alles is weggevaagd maar ze hebben elkaar en dat is belangrijk hun levensles is wees lief voorelkaar dat is wat deze ramp wil zeggen
100 meter verder het hiltonhotel de airconditon draait op volle toeren lallende gasten aan de bar eten en drinken in overvloed
een artsenpost, medicijnen, verpleegsters alles is voorhanden voor de toeristen de toeisten geven af op het onheil want de vakantie is verpest
niets gebeurt voor niets het is weer even handen in elkaar slaan de beelden op tv vertellen het geweld en over een maand is men hen weer vergeten
het gewone leven zet gewoon door dansen, muziek, vuurwerk, lol denk dan even aan daar aan de andere kant van de wereld
er is maar één land, de aarde er is maar één volk, de mens er is maar één religie , de liefde ik wens aan een ieder een liefdevol leven
Morgen ben ik jarig en vier het niet door persoonlijke omstandigheden. Dat doe ik al jaren niet. Mijn man kan de drukte niet aan en dat weet men. Gezelligheid is dan ook ver te zoeken in huiselijke kring. Maar een ziekte die OPS heet dat is het ergste wat een gezin kan overkomen. Gisteren had ik weer even een inzinking De agressie was weer zo hevig dat het mij even te veel werd. Nu is alles weer rustig of er niets gebeurd is. Toch begint het weer te roken want zijn pc is gecrast en dat is mijn schuld in zijn ogen. Buien komen en buien gaan en heel soms trek ik me dat aan. Dan is de druppel weer bereikt die de emmer doet overstromen. En krijg ik het even te kwaad. Het lost ook vanzelf weer op dat heb ik moeten leren. Maar dat het niet prettig is ach, ik kan het beheren.
zo het is vakantie hier dat ik dus niet vier een huisvrouw is nooit klaar was dat maar eens waar en vooral nu in mijn situatie denken voor twee doen voor twee en dat valt wel eens niet mee maar ik ga niet klagen hoor stel je eens voor ik doe het met liefde en krijg genegenheid en bij gelegenheid krijg ik een hartelijk woord
ik ga zo nog even naar zee en mijn hondje gaat mee even weg van de sleur die gaat voorbij aan mijn deur
het is weer zo mooi buiten en de vogels die fluiten de kat zegt miauw en lorre koppie krouw
ik ga vanmiddag weer uit spelen dat is een vast ritueel kunnen de mensjes weer kwelen niets is ze te veel
even lekker genieten een uurtje lang en voor een ander is dat veel te kort is het nou al weer afgelopen is dan wat ik hoor
en ik heb dan veel te lang doorgespeeld want ik zit dan al anderhalf uur maar zolang de mensjes het leuk vinden ga ik door het plezier en de gein daar geniet ik van hoor
Een debat is vaak een verhit gesprek waarbij twee mensen tegen elkaar praten en naar zichzelf luisteren.
Als je verlamd raakt door wat een ander over je zegt, dan beschouw je zijn mening over jou belangrijker dan jouw mening over jezelf.
Ik kan niet iedereen helpen, maar ik help wel iedereen die ik kan helpen.
Vraag jezelf af - elke keer als je de verleiding voelt om te reageren op je oude manier - of je gevangene wilt zijn van je verleden of pionier van je toekomst.
Leef aanwezig; wees op de plaats waar het leven gebeurt.
Het mooie van liefde is dat het je helpt om nóg meer jezelf te worden.
Vriendschap ontstaat vaak uit een ontmoeting waarvan niemand verwacht dat er een wonder zal gebeuren.
Wat zou je van de buren denken als jij je eigen buurman was?
Volhouden en doorzetten zijn tekenen van enorme kracht. Maar soms is een nog grotere kracht vereist om te durven loslaten.
De eerste en de moeilijkste stap naar een nieuw leven, is de stap uit je oude leven.
Het duurt lang om jong te worden.
We moeten er eerder naar streven onze begeerten te verminderen, dan onze middelen te vergroten.
Kernwoorden en kleine zinnen geven kracht aan het leven...
Welke moeilijkheden je in het verleden ook hebt gehad, vandaag kun je een nieuw begin maken.
Kernwoorden en kleine zinnen geven kracht aan het leven... Hier kun je mee verder als je dat wilt.... Dit is een uitspraak van Boedha... En die klinkt als een klok..
Wat is de mens in het algemeen toch een slap wezen... Ze hebben overal last van en altijd hulpmiddelen nodig... Zo zielig...
Aan de ene kant natuur redden... Aan de andere kant natuur aan z'n eind brengen.. Zwijnen afschieten.. Ganzen vergassen.. En waarvoor?
Als ik langs Schiphol rij zie ik geen gans vliegen... Maar wel ettelijke meeuwen. Van die grote Zilvermeeuwen...
Wilde zwijnen (het woord zegt het al) zijn natuurdieren.. Maar in de gecultiveerde natuur van Nederland horen ze natuurlijk niet meer thuis.. Zijn een gevaar voor de automobilist.. Wel, lariekoek natuurlijk... De jager zoekt een excuus om maar te mogen jagen.. Er zit toch een rem in een auto? de automobilist heeft toch verstand? Of zijn het domme mensen die niet meer kunnen denken en uitkijken.. Voor het gevaar van een ongeluk moet die wilde zwijnen maar gewoon doodgeschoten worden... Kan de verkeersdeelnemer met 130 over de snelweg razen..!!!!
Ik kan alleen maar zeggen maak wat van je leven... Geniet van de dingen die goed gaan ... En de rest? Laat maar! Het wordt toch niet beter.
OPS.
OPStandigheid. OPSlokkende energie voor de partner. OPSnerende opmerkingen die door merg en been gaan. OPS Beroepsziekte die doofpot gericht is.
Alles lost op Alles kapot
Gedreven worden in andere armen Die het hart weer verwarmen Verscheurde liefde. Ach het lijkt zo mooi.
Ik heb 2 kanjers om me heen Ik ben nooit meer alleen Die voorziening is genieten en gun ik iedereen. Verliezen en vinden, vriendschap, liefde, plezier.
Mijn gevoel overgeven. Ik moet toch overleven. Omstanders begrijpen het niet. Als ik daar over begin.
Ja, ik heb 2 kanjers. Het verleden wat goed was. Waar ik warme herinneringen aan heb. Wat nu zo koud en kil is geworden
Door de beroepsziekte OPS Ik mag groeien van me zelf Ik mag bloeien van me zelf En mijn man gaat alleen maar achteruit
Die andere Kanjer Die zegt, wat ben je mooi Wat ben je sterk Wat hou ik van jou Maar vooral,,,Blijf je man trouw.
Dat is wat ik doe. Alles doen om het leefbaar te houden. En ik ben gesterkt door liefde en warmte Wat ben ik een gelukkig mens.
Ik heb een lieve vriend en nu al weer 17 maanden. Innig. warm en liefdevol. Mijn man is een man met een vlekje geworden. Mijn vriend is een man met een vlekje. Maar omdat ik weet wat dat is, kan ik daar mee omgaan. Mijn man moet ik behandelen met structuur wat vaak niet aankomt. Mijn vriend heeft structuur van zichzelf. Bij mijn man loop ik vaak op eieren. Bij mijn vriend kan ik mijzelf zijn. Daar laad ik een berg energie op. Daar kan ik de zorg even loslaten. Op die manier ben ik in evenwicht. Kan ik de zorg langer aan. Mijn man gaat naar de dagopvang. Kan ik met een gerust hart op stap. Dat hebben we goed door gesproken. Hij doet verder toch waar hij zin in heeft. En dat is eigenlijk niet veel. Veel slapen en dat is het.
Amsterdam is mijn 2e thuis geworden. Daar heb ik een weekend huwelijk mee. Ik geniet van het moment. De mensen, de Amsterdamse gezelligheid. Ik heb nu 2 levens en dat bevalt me goed. Met mijn man de uitjes naar het zorgcentrum De warme hap waar hij zo van geniet. Woensdagochtend op de dagopvang speel ik accordeon Waar hij zo van geniet. Met mijn vriend waar ik leuke dingen mee doe. Hij stippelt uit en denkt vooruit. De verrassing is, het komt vaak niet uit. Die onverwachte dingen maken het leven mooi. Openstaan voor het onbekende wat bekend gaat worden. Leven en laten leven en genieten. De natuur, Mensen die je een goed hart toedragen. Ja, die keuze maak ik zelf en het is goed zo. Het is namelijk mijn leven en ik leef. Zorgen en verzorgen en verzorgt worden. In alle eerlijkheid kan ik zeggen, ondanks de pijn en het verdriet Om wat ik allemaal verloren heb. Wat heb ik een heerlijk leven. Het is dubbel, maar dubbel en dwars verdient, liefde, warmte en vriendschap. Schoorvoetend groei en bloei ik weer. en ik geniet er met volle teugen van. Tweestrijd in mij zal er altijd blijven. Want een vriend hebben is niet leuk. Ik zou het zo graag anders zien. Maar dat is uitgesloten, Mijn man is ziek, Doodziek. Helaas door zijn werk zo geworden. OPS....GRRRRRRRRRRRRRRRR...!!!!
OPS = Organic Psycho Sindroom. Niet aangeboren hersenletsel wat zeer sluipend tot uiting komt en dan is het kwaad al geschied. Herstel is niet meer mogelijk! En dat meestal voor je 40e jaar openbaart als je met solventen werkt..! Vervroegde veroudering en dementie tot gevolg voor je zestigste!!!!Mijn man wordt 65 en straks rijp voor het verpleegtehuis.... Dat is onze toekomst op korte termijn... Niks leuke dingen doen tijdens de pensionering...! Genieten is er voor ons niet meer bij. Maar genieten doen we wel elk op onze eigen manier maar samen is helaas niet meer. Gezellig keuvelen en knuffelen is uitgesloten... En mocht hij dan wel eens zijn armen om mij heen slaan ben ik zo blij... liefde is zo veel meer...en steeds weer grenzen verleggen... Maar de liefde blijft sterk..en daarom kan ik dit volhouden... Een ander had het bijltje er allang bij neergegooid! En ook dat is te begrijpen... Ik kan dat heel goed begrijpen als je geen vluchtweg hebt....! Ik ben een gezegend mens met mijn 2 KANJERS!
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
