Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
Als ik uitgenodigd wordt voor een optreden ga ik altijd zo heen. Mits ik gehaald en gebracht kan worden want ik heb geen auto en op de fiets is een beetje lastig met zoveel (4) rokken aan. Het is een Wierings kostuum. Ik heb dat overgehouden aan mijn avontuur dat ik zowat 8 jaar met veel plezier bij een volksdansgroep heb gespeeld. Het kostuum heb ik zelf gemaakt naar een model van rond 1900, het kanten mutsje en het boerenhoedje zijn origineel en ruim 100 jaar oud. De kralentas heb ik geborduurd. Voor breien had ik te weinig tijd. Elke steek is een kraal en in deze tas zitten ruim 12.000 kralen verwerkt.Daar heb ik 14 dagen over gedaan. Het patroon is een telpatroon van ruim 100 jaar oud en de kleuren ook maar het materiaal is helaas van nu. ik heb wel glazen kralen gebruikt en dat weegt best wel zo'n kralentas. het is dan ook niet zo'n grote tas. Dat zit maar in de weg met spelen. Het is een mooi sieraad wat ik nu aan de muur heb hangen en op het zwarte kostuum staat het wat mooi. Het portemoneetje is een geschenk van een goede vriendin.
Waarom heb ik het over OPS? Waarom ben ik zo strijdbaar? Waarom ben ik zo MOE?
vragen waar niet echt een antwoord op is maar ik probeer het toch.
dan kom je aan de economie!
OPS is een aandoening veroorzaakt door chemische giftige dampen die het zenuwstelsel in de hersenen aantast en vervroegde ouderdomdverschijnselen veroorzaken met alle gevolgen van dien.
Ik ben strijdbaar omdat mijn man kan niet meer beter worden maar de jeugd zou deze ziekte niet mogen krijgen als ze straks met die stoffen moeten werken. Want alternatieven kunnen geproduceert worden maar ja dat kost geld zegt men. Men wil wel verdienen (winst maken) maar er niets tegenoverstellen om de leefbaarheid gunstig te maken voor iedereen. Auto's rijden op benzine. Men vertelde niet dat benzinedamp giftig is als je er alle dagen mee werkt. Hout en metaal moet geverft. Men vertelde niet dat de dampen die vrijkomen giftig zijn en dat je daar ziek van kunt worden als je daar alle dagen in zit.Bestrijdingsmiddelen zijn nodig voor beter voer. Men vertelde niet dat je daar ziek van kunt worden als je daar alle dagen mee werkt.En zo zijn er meer chemische middelen die ziekmakend zijn.
Ik ben moe van de ontkenning van de ziekte OPS. Ik heb er alle dagen mee te maken en het is een verschrikkelijke ziekte die niet nodig had geweest. Dat is nog het ergste. Klagen helpt niet want voor jou tien anderen. Toch heb ik het voor elkaar gekregen dat mijn man tot zijn pensioen aan de slag kan blijven Dat is praten als brugman want hij is niet overspannen en niet lui en niet gek. Maar door de ziekte heeft hij een persoonsverandering gekregen is onvoorspelbaar in zijn gedrag geworden kan zomaar opvliegen om niets, begrijpt dingen verkeerd, vergeet veel, maar nu hij rustig zijn gang kan gaan wat ik bedongen heb heeft hij een geregeld leven en structuur wat heel belangrijk is.Dat is niet iedere OPSpatient gegeven helaas. De meeste zitten thuis met veel verdriet en onmacht dit aangedaan door de Multinationals die het niet zo nauw nemen met de voorschriften, en nog elke dag hoor en zie ik berichten waarvan ik denk verdorie leren jullie hier nu niets van? Daarom ben ik zo MOE!!
Maar ik hou niet op met strijden dat gaat gewoon door!!
Mijn verhaal als partner van een OPSpatient. OPS krijg je als je gevoelig blijkt voor giftige oplosmiddelen zoals thinner, peut, chemische bestrijdingsmiddelen, vluchtige inkten, aceton en meer van die *rotzooi*, want het tast je zenuwstelsel aan en hersenweefsel, en daar de hele dag mee in aanraking komt jaar in jaar uit. OPS heeft een naar ziekteverloop.In het begin weet je niet wat er aan de hand is.Ik kan wel zeggen dat het al heel lang sluimerd.En het wordt alleen maar slechter. Ik weet soms niet hoe te handelen en raak dan verstrikt in gevoelens. Dan is het fijn om een uitlaadklep te hebben en dat mijn gevoelens weer in goede banen geleid wordt. Helaas kan ik daar bij mijn partner niet terecht. Die snapt niet meer waar ik het over heb. Een grauw en en snauw kan ik krijgen en dat doet pijn. Dan krimpt mijn hart ineen en denk ik maar terug aan de tijd dat we een liefdevol leven hadden. Nu is dat totaal verdwenen. Ik heb een groot kind in huis. Iemand die jalours en achterdochtig is geworden. Iemand die zeer egocentrisch is geworden. Iemand die geen besef heeft van tijd. Iemand die gauw vergeet en waar je dan ruzie over krijgt en weer van voor aan kunt beginnen. Dit vreet enenegie ook van mijn partner. De moeheid die dan toeslaat en de ogen die dan dichtgaan geven mij een stukje rust. Ik kan dan even mijn gang gaan. Ik heb ondertussen een eigen levensstijl opgebouwd waar ik veel energie aan opdoe en waar ik anderen veel plezier aan laat beleven. Ik rol zo van het een in het ander en geniet daar uitermate van. Op deze manier is mijn leven in balans en kan ik de thuissituatie aan op mijn manier met mijn normen en waarden. Mijn partner wil absoluut niet naar een verpleegtehuis als het zo ver gaat komen. Ik heb hem beloofd dat dat ook niet gebeurd. Wie dan leeft die dan zorgt. Zijn toestand gaat alleen maar bergafwaarts. Zijn hersens zijn zover aangetast dat weinig in het lichaam nog normaal werkt. Het is maar een geluk dat mijn lichaam ook niet meer 100% is en dat ik zijn tempo heb leren volgen. Want ook ik doe stappen achteruit. OPS werkt ook door in het gezinsleven. Mijn kwalen steken ook steeds heftiger de kop op. Kan ook niet anders in Deze situatie waar totaal geen verbetering meer in komt.Waarom ik dit schrijf? Door dit weer eens te herlezen mag ik in me handen knijpen Dat het me allemaal zo goed af gaat. Dat ik evengoed blij en vreugdevol in het leven sta. Dat ik geleerd heb om echt verdriet te hebben en echt blij kan en mag zijn ondanks wat me allemaal overkomt. Dat ik mensen tegenkom die me een hart onder de riem steekt en waar ik een goed gevoel aan overhou en dat ik dat zelfde ook doe. zo is een wisselwerking geboren wat waardevol leven teweegbrengt. het zijn juist de kleine dingen die het doen. Een schouderklop, een hartelijk woord. Daar heeft een ieder wat aan en dat werkt helend heb ik gemerkt. Het werkt wel voor mij maar mijn partner pikt dat niet op. Zijn ogen staan droevig en dat doet heel erg zeer. speelster
Ops de man/vrouw met twee gezichten
er zijn ook vrouwen met OPS (laborantes, kapsters, nagelslylistes) thuis de boeman uithangen
en op visite de lolbroek
en thuis weer de boeman
in de beginperiode was ik ontzettend boos
maar dat heb ik ondertussen afgeleerd
ik heb geleerd OPS is een ziekte zonder ommekeer
het zal alleen maar slechter gaan
OPS een gemene ziekte
van de buitenkant niet te zien
het gedrag is vreselijk veranderd
een hele andere persoon in huis
Thuis zijn ze anders dan op visite
dat stuit wel eens tegen de borst
ik denk dan zo kan je ook wel eens tegen mij zijn
maar die gedachte laat ik gauw weer varen
OPS is een ziekte
hij kan er niets aan doen
toch af en toe een stootje maar het helpt niets
wat stuk is komt niet meer heel
nieuwe dingen aanleren is uitgesloten
routine handelingen kunnen nog lang volgehouden worden maar op den duur wordt ook dat minder
en zo gaat er elke keer een stukje weg
uit het leven van een OPSpatient
wat frustatie en pijn en verdriet oproept voor het hele gezin
speelster
speelster is mijn nickname en zo kan ik een gedicht schrijven
als jenny lukt me dat niet dat is te emotioneel
als speelster sta ik er wat verder van af
kan ik ook beter relativeren
gevoelig en met hart en ziel
want OPS is niet zomaar een ziekte
het komt voor bij jonge mensen vanaf 20 jaar er zijn mensen die op hun 30e al dementieverschijnselen kregen het kan wel anders maar men wil niet anders
en dan heb ik het over de MULTINATIONALS geld regeert en de arbeider kan verrekken
want dat is mijn visie op het OPSverhaal
OPS kan de wereld uit met een omslag
zonder toxisch gif geen OPS en geen dementie
en die visie komt wel van mij Jenny
Zachte zilverwitte haren Omringen je lieve gerimpeld gezicht Warme grijsblauwe ogen Kijken in het niets
Zittend in je stoel aan tafel Voor het raam Een bord warm eten voor je neus Je benen hebben je in de steek gelaten Is dit het nou Wanneer komen ze nou Om me te halen
Alleen in deze kamer Niemand heeft meer tijd Alleen jij komt geregeld Spelen en geeft mij plezier Met die moppies van vroeger
Ik geef je een knuffel En een dikke zoen Tot volgende week En de grijsblauwe ogen Kijken in het niets
wat een maatschappij waar we in leven dat mensen hun fouten aan de computer wensen te geven
een dood ding waar je gegevens in moet stoppen dat mensen zich door dat ding laten foppen nou mevrouw de computer heeft een fout gemaakt of meneer het systeem is in de war geraakt
door de techniek kunnen mensen niet meer denken en geen aandacht meer aan klachten schenken sturen je van het kastje naar de muur en dat heen en weer lopen is zo duur
groter en groter worden maatschappen het is niet meer te behappen het wordt te groot het is te veel en dan zo'n directeur af te geven op personeel
dat had hij eerder moeten bedenken daar aandacht aan moeten schenken nu zijn klanten de dupe van het systeem en staan in hun klacht niet geheel alleen
maar je te verschuilen achter de pc daar hebben wij klanten geen vrede mee zorg eerst maar eens voor zaakjes op orde dat zou goed zijn voor de goede orde
dan hoeven we niet zo te klagen en er over door te zagen dan worden we weer tevree en hebben er vrede mee
ik ben straatarm in andermans ogen
en ik voel me zo hemelsrijk
ik ben straatarm in andermansogen
en ik ben hemeltjesrijk
ik heb geen auto
ik heb een fiets
ik heb geen villa
ik woon in een huurhuis
ik heb geen parktuin
ik heb een tuintje
ik heb geen geld op de bank
en dan ben je straatarm in andermans ogen
dat is de materiale kant
wat is mijn rijkdom?
dat ik kan praten
dat ik kan nadenken
dat ik kan schrijven
dat ik kan accordeon spelen
dat ik kan zuinig zijn
dat ik kan meevoelen
dat ik kan troosten
dat ik kan geven
dat zijn de waarden waar ik heel veel van terug krijg
materialisme kan me helemaal niets schelen
dat zijn maar dode dingen
mensen dieren de natuur
daar geef ik om
dat leeft
en de rest zal me een grote rotzorg zijn
men moet eens bedenken
dat je niet meer op kan dan je geld hebt
ik heb maar 1 paar schoenen
ik heb geen winterjas
ik koop pas nieuw als het versleten is
niet om dat ik met de mode meedoe
daar heb ik gewoon het geld niet voor
en dan als ik dat wel zou hebben
zijn er wel anderen die ik daar mee kan helpen
er is zoveel onrecht en armoe
daar kan ik echt medelijden mee hebben
ik koop niet zoveel
ik krijg wel eens wat
dan hangt er weer eens zak met kleren aan de deur
en ik ben daar heel erg blij mee
en ben ik dan zielig of arm??
een gever is blij de ontvanger is blij
en dat is een warm en goed gevoel
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
