Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
Op dit ogenblik sta ik eigenlijk alleen in het leven met een grote zorg mijn man.
Dementie is het ergste wat een mens kan overkomen. Mijn man heeft het gekregen door zijn werk dat maakte me heel erg boos en verdrietig maar ik heb het omgebogen naar strijdzaamheid en voorlichting geven op allerlei gebied wat niet in dank wordt afgenomen door mensen die geld verdienen aan de rotzooi (ik noem het rotzooi) dat ik met me liefste geen normaal gesprek meer kan voeren. dat niet echt begrepen wordt wat wordt gezegd. de boosheid dan hoogtij viert. Erger dan dit kan samenleven niet zijn. het is en wordt steeds meer eenrichtingsverkeer van mij uit.
Ik blijf positief in het leven staan ondanks de grote tegenslagen die ik steeds weer heb gekregen.
ik ben geen dag zonder pijn maar daar zal niemand me over horen klagen. die pijn verdwijnt toch niet of ik nu sikkeneurig ben of vrolijk dan kies ik maar voor vrolijk zijn en de pijn is dan een stuk minder mijn positiviteit voelt geen pijn. mijn pijn kan ik gelukkig wegdenken. alleen als ik pieker komt de pijn met een onnoemelijke vaart aanzetten dus piekeren heb ik mezelf afgeleerd. dan voel ik het ook niet. maar zonder pijn kan ik blijkbaar niet. het zegt mij zoveel als dat ik niet te veel hooi op me vork moet nemen. Na al de zorgen die ik heb gehad ben ik nu op een punt gekomen dat ik niets meer moet maar mag en dat doe ik met alle soorten van plezier.
wat een mens kan meemaken en dan niet de moed verliest want steeds komen betere tijden die ook weer minder worden
het leven is zo complex in de westerse wereld hebben, hebben en graaien zoveel je krijgen kunt
ik ben niet van graaien en hebben ik ben van delen en geven ik heb geen bezittersdrang ik ben onafhankelijk
als ik door een winkelstraat loop zie ik zulke onzinnige dingen dan denk ik Ja hoor als men maar kan verdienen ik koop alleen dat wat ik nodig heb en waar ik een ander een plezier mee kan doen
nu heb ik me op het schilderen gestort en dat hoeft niet duur te zijn ik koop mijn spullen bij de action en ben voor een paar euro klaar.
het resultaat is verbluffend kleurrijk en helder en zo eenvoudig lijkt het voor mij een expressie met een nieuwe dimensie waar ik me heerlijk in kan uitleven
een schilderij is een paar uurtjes werk ik experimenteer met kwast textuur en vorm een prachtige ervaring rijker geworden door gewoon maar te doen wat me hart me ingeeft.
mijn leven gaat niet over rozen
maar ik bloei als nooit te voren.
eigenlijk is dat wel een mooie
spreuk die ik zo maar even neerzet hihi.
hoe ouder je wordt hoe meer
levenservaring.
en dat kan je doorgeven of
niet.
zoals de wereld er nu uit ziet met
haat en nijdverkondiging en de wapenwedloop zie ik dat het verkeerd afloopt.
kinderen met wapens waar moet dat naartoe.
Volwassenen zouden wijzer moeten
wezen maar ja, dat is de mensheid.
geld maakt meer kapot dan je lief
is en drank en drugs doen de rest. speelster
stilstand is achteruitgang en ik heb genoeg achter de rug en gedacht het wordt helemaal niets meer maar gelukkig het pakt nu anders uit. stilstaan bij wat geweest is en wat ik niet meer wil meemaken dat laat ik achter me groeien en bloeien is toch het mooiste en ja ik groei nog steeds. ik heb daar ook wel voor gevochten en krijg ook de hulp zomaar uit een hoek waarvan ik het niet verwacht en dat aanpakken met beide handen geeft ook groeimogelijkheden men vindt mij zo sterk geworden. maar ik weet gewoon meer dan ik zou willen. en met die wetenschap is het leven een stuk mooier geworden. en eigenlijk ook droeviger want mijn man zal niet oud worden door zijn ziekte hij is al oud en nog maar 60 en genieten moet nu straks hoeft het niet meer ik handel naar draagkracht en geniet van het leven want wie kijkt er wel eens goed naar het nietige dat zoveel werk verricht bv mieren of bijen de natuur is zo kunstig en daar kan nog veel van geleerd worden. doe wat je moet doen en geniet daar van. lach en wees vrolijk. want er zijn zoveel mensen die het lachen verleerd zijn. die somber uit de ogen kijken. niet weten wat ze met hun leven aanmoeten. terwijl men eigenlijk geen reden heeft tot klagen. werk, een mooi huis, en dan nog niet tevreden kunnen zijn. ik heb alle reden om te klagen en boos te zijn op de maatschappij. maar dat doe ik niet. daar help ik mezelf niet mee. ik doe het op een andere manier die me beter bevalt en waar mensen over gaan nadenken. mijn gevoelens toevertrouwen via gedichten verhalen en spreuken aan internet. dat zet zoden aan de dijk. een lange brief geschreven aan de leden van het parlement en die is goedgekeurd zodat ze het hebben kunnen meenemen in besprekingen over de arbowet. ik kreeg daar bericht over en was verheugd. zo krijgt de ziekte van mijn man en vele anderen toch de aandacht die het verdiend. want ziek worden door chemisch gif wil toch eigenlijk niemand maar het gebeurt wel en de ellende die dan over je heen komt is een ware nachtmerrie. want uiteindelijk kun je nergens terecht omdat in nederland de ziekte OPS nog steeds niet wordt erkend. maar het is wel een beroepsziekte ra ra ra. dus ik maak er maar het beste van en we kunnen zo nog een tijdje genieten op onze manier. dat heb ik wel moeten leren en ik moet zeggen het bevalt me zeer goed. de pijn en het verdriet heb ik om kunnen zetten naar blijzijn en blij blijven. want natuurlijk huil ik dikke tranen maar niet meer langdurig. het gekwetste gevoel is uit mijn lijf en ik weet wat ik weet. het leven is te kort om er niet van te genieten. en genieten heb ik altijd nog gedaan. zo stilletjes in een hoekje met een goed boek en manlief slapende op de bank. en ja dan komen toch de waterlanders want hij wilde zo graag naar die film kijken en zijn ogen zijn zo moe. maar dat rustige geeft me dan toch dat warme gevoel met een lachende traan en een huilende lach. want je emoties tonen en je gevoel laten spreken dat komt aan. reken maar.
Een bulderend geweld tegen de dijk op Harde storm hoge woeste golven Een geluid je kunt je eigen stem niet eens horen Een machtig gevoel stroomt door me heen Jezelf zo nietig op de aarde De natuur van onschatbare waarde
Schepen liggen aan de kade En gaan straks naar zee De grilligheid van de natuur Het water en de wind De zon en de regen We kunnen er allemaal tegen
Als een schip vergaat En op de bodem slaat De natuur neemt het in haar bezit En geeft vissen beschutting Het schip gaat zo niet verloren En een nieuwe biotoop wordt geboren
Ik ben bezig met een blog over de beroepsziekte OPS. Het is niet zomaar een ziekte. Het is een ZIEKTE die niet NODIG is. Maar nog steeds voorkomt en zal voorkomen omdat men het met voorschriften en voorzorgsmaatregelen niet zo nauw neemt. Dat is kostenverhogend dus kan je ziek worden op je werk. Het is een vreselijke ziekte erger dan KANKER. OPSpatiënten hebben al sluipende voort hersenbeschadiging opgedaan in en door het werk. Wat dit betekent in de praktijk is niet zomaar aan te geven. Het is maar net welk deel en wat er is aan gedaan. Meestal is het gehele hersendeel aangedaan. dan krijg je dus allerlei klachten. Oververmoeidheid is wel de ergste klacht, daaraan gerelateerd heb je dus geen of weinig zin. Een OPSpatiënt wil graag maar zijn lichaam laat hem/haar in de steek. Zo raakt het lichaam in vervroegde ouderdom en op jonge leeftijd in de bloei van je leven ben je totaal uitgeblust. Mijn man begon achteraf geredaneerd rond zijn 40e de eerste symptomen te krijgen maar we wisten niet wat het inhield. Op zijn 52 is hij onderzocht en nu is hij 60 jaar en een wrak. ik mag blij zijn als hij zijn pensioen haalt.Daarom dit blog gestart om te waarschuwen wat chemische toxische oplosmiddelen kunnen doen met je lichaam als je daar alle dagen in verhoogde concentratie mee werkt. Neem er eens een kijkje en doe er je voordeel mee. http://blog.seniorennet.be/ops/ speelster
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
.
