Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
het waait in het rond het zit in de grond het zweeft in het water het is beslist geen flater
de moderne tijd in vloeibare vorm in poedervorm in vaste stof
het kruipt als een sluipmoordenaar en vernietigt eens al het leven
als mensen niet willen veranderen de hebzucht blijft zegevieren men de kop in het zand steekt dan zal men de aarde steeds verder vergiftigen
speelster
zomaar weer eens een gedicht naar aanleiding van een stuk dat ik gelezen heb het is toch van de zotte dat mensen die met die rotzooi geconfronteerd worden (werk)(met gif in de ergste vorm) in de kou staan als ze er ziek van geworden zijn
maar men vergeet dat het gif zo klein als het is en niet te zien is met het blote oog dat men dan rustig zegt "het is niet zo erg" maar onderhand worden er veel mensen ziek en men weet dan zogenaamd niet waar het van komt
als men eens even nadenkt kan het gewoon verklaard worden men maakt teveel gifstoffen en dat tast het zenuwgestel aan en eerst bij de kleine dieren en dan bij de grote dieren gezwellen, zweren, huidziekten, hersenziekten, maar ook het geheugen wordt aangetast alles is vergeven met gif dus daar moet je op den duur wel ziek van worden gif is een sluipmoordenaar gif is een onnatuurlijk ingredient wat de mens gemaakt heeft en dat nu een verkeerde invloed heeft op het leven in zijn algemeen en als men daar niet mee ophoudt kan graaft de mens zijn eigen graf en is het gif de vijand geworden van de hele wereld want op een tijd gaat alles eraan
treurig bericht he maar we doen er allemaal aan mee om het milieu wel vuiler maar niet schoner te maken
het licht is de positiviteit het licht is de vrolijkheid het licht is de blijheid het licht is warmte,geborgenheid het licht is altijd boven het licht is de dag
donker is beneden donker is droefheid donker is nacht donker is negativiteit donker is koud en nat
gister zag ik wolken en daar moet ik nu weer aan denken het leven is als het weer kijk naar het weer en weet na regen komt zonneschijn een wolk lost op in warme lucht een wolk is donker van onder en licht van boven bewaar de mooie herinneringen in het hart en stop de nare herinneringen in de kelder zo denk ik over het licht
je bent slaaf van het geld het is maar hoe je het ziet ik ben geen slaaf van het geld het geld is slaaf van mij als ik het heb ben ik gelukkig als ik het niet heb ben ik ook gelukkig vriendelijk zijn voor een ander kost geen geld alleen maar tijd en moeite en dat heb ik genoeg. ik hoef niet zo nodig steeds met de mode mee te doen of zo er zijn wel andere zaken die belangrijker zijn en daar steek ik kracht en energie in en dat kost geen geld geld heb ik wel nodig maar niet te veel
geen mens is hetzelfde en gelukkig maar ieder met zijn /haar eigenaardigheid maar ook de emotie en het gevoel
de lelijkerds zijn oorlogmakers en haatdragers de machtswellustigen de onderdrukkers die maken de geschiedenis zo bloederig en wreed
de mensen waar je nooit wat van hoort is het grote gros met hun hart op de juiste plaats hulpvaardig en liefdevol of het de gewoonste zaak van de wereld is
en een kleine meute de crimineel die alles en iedereen verafschuwt steelt en rooft of het niets is pijn en verdriet achterlatend
zo leeft de mensheid op de aardkloot een kleine colonie vernield alles door hebzucht die zien alleen maar dollartekens totdat er geen vis meer zwemt en geen bloem meer bloeit laten we het zover komen????
de vakantie kriebels komen er aan mijn man wil naar amerika en ik zie daar als een berg tegenop weer een onbekende bestemming
dat is vragen om moeilijkheden en ik weet dat het vekeerd afloopt zijn onvoorspelbaar gedrag het niet kunnen wachten, het ongeduldig zijn. haasten, op tijd aanwezig zijn. zijn vaardigheden die hij niet meer in de hand heeft
ik kan daar redelijk mee omgaan maar als de stoppen doorslaan sta ook ik met de rug tegen de muur dan is er geen land mee te bezeilen
dus gaan de folders meteen bij de oude kranten zodra ze op de deurmat vallen ik begin geen gesprek en zeg er niet te veel over.
leuke gesprekken zijn dat niet ik verlang wel eens naar toen het nog goed was de voorbereiding, de saamhorigheid en dat is allemaal over
de herinnering van toen maakt me ontzettend blij die kan niemand me afnemen en zo ga ik om met de ziekte van mijn man
het is een beladen onderwerp het gaat er niet om waarom of daarom
het feit is dat we allemaal eens gaan
het is meer de vraag hoe zou het niet heerlijk zijn als je die keus mag maken? waarom jezelf zo verminken dat er geen redelijk afscheid meer genomen kan worden? uit geestelijke nood voor de trein springen. of met een auto tegen een boom rijden of van een hoog flatgebouw springen als de dood niet zo in het verdoemhoekje zat zou men er wat natuurlijker mee omspringen je moet leven wordt er dan gezegt je moet door ja maar als je liefste waar je van houdt wegvalt wat is er dan nog te leven? iedereen gaat daar anders mee om en niemand is hetzelfde maar om te zegge * je moet door, je moet leven* dat gaat me te ver. er is respect voor leven. laat er ook respect voor de dood zijn op een humane manier.
het houdt mij niet zo bezig maar als ik weer zo'n bericht lees, ja dan
draait mijn maag om en zie ik het ook voor me, en als ik dan mijn broer zie
liggen 44 jaar jong helemaal gaaf en niet uitgemergeld door zijn ziekte omdat
hij zoveel pijn had (grote kwaadaardige hersentumor die alle functies deed uitvallen) en hij heeft op eigen verzoek euthanisie gehad omdat de dokters niets meer konden doen voor hem. waarom mocht dan ook zij niet gaaf weggebracht worden. euthansie. ik ben blij dat ik de
keus kan maken. niet dat ik er gebruik van moet maken. wel hopen dat er iemand
is die klaarstaat als het onverhoopt zo ver zou mogen komen. voor mijn man is
het niet aan de orde hij krijgt het onder geen enkele voorwaarde dat is
wettleijk zo geregeld ook al wil hij het nog zo graag maar mensen die niet meer
goed kunnen nadenken daar is het niet op van toepassing en ergens is dat maar
goed ook hoe triest sommige situaties ook zijn. dan is de barmhartigheid en de
liefdevolle zorg een must. want mensen waar de geestelijke functies van uitvallen (dementie) daar is die regeling niet van op toepassing want die mensen lijden niet is het gegeven. op het oog leiden die een zorgeloos bestaan maar ondertussen zie ik ook mensen heel verdrietig uit hun ogen kijken omdat ze zichzelf kwijt zijn.
en dan kun je er alleen maar voor ze zijn een aai over de bol geven en een vriendelijk woord doet de ogen al glimmen.
meisje van 18 rijdt zich moedwillig dood tegen een boom met 150 km per uur ze kan de dood van haar moeder waar ze zo'n innig contact mee had niet verwerken.
zo ontstaat dan dit gedicht
waarom??? daarom !!!
als verlies zo'n pijn doet dat je de zon niet meer kunt zien dat je het licht niet meer ziet dan is de dood een verlossing.
maar een humane dood zonder pijn en verminking waarom kan dat niet? is dat alleen voor dieren mogelijk????
een geestelijke lijdensweg is vele malen erger dan een lichamelijke lijdensweg hulp bij zou zeer humaan kunnen zijn
men vraagt niet om het leven mag je dan ook niet vragen om de dood?? wat is erger.
ik kwam op internet een gedicht tegen wat ik jullie niet zal onthouden
schrijver onbekend
Gehandicapt
"Lieverd", zei mijn moeder...."jij bent uniek". "Nee mam", antwoordde ik, "ik heb een handicap en ben dus ziek". Ze schudde haar hoofd en schoot in de lach Vertelde me dat ik het dus helemaal verkeerd zag. Vol aandacht luisterde ik naar haar. We hadden even alleen maar oog voor elkaar.
Ze zei: "Altijd als ik tegen iemand praat Wéét ik dat elk woord het ene oor in en het andere oor uitgaat. Ze hóren me wel.....maar luisteren niet. Dat is een vorm van doofheid, die men niet ziet.
Heb ik problemen of heb ik verdriet Dan is er niemand die dat zomaar ziet. Ze kijken wel........ maar zíen het niet Dat is dus een vorm van blindheid, waar het grootste deel van de mensen aan lijdt.
Ze behandelen jou als was je geestelijk gestoord...een gek Dát mijn kind...is pas een gebrek. Ze proberen zelfs voor je te denken en hebben niet door dat ze je daarmee krenken. Je bent bij je volle verstand en tóch laten ze je staan aan de kant. Ze mijden je liever dan dat ze even vragen welke ziekte jou zo is komen plagen.
Bekeken ze jou nou eens met andere ogen, zouden ze respect hebben voor je doorzettingsvermogen. Sommige dingen kosten jou moeite en grote inzet, maar het zijn dingen die je ook zonder hulp wel redt. Oké...sommige dingen doe je misschien wat minder snel Maar door te knokken kóm je er altijd wel.
Ook mij kan het mateloos irriteren dat men een handicap zo verkeerd kan interpreteren. Gehandicapt zijn betekent niet dat je gek bent, Je hebt gewoon een lichaam met een mankement. Maar in dat gehandicapte lijf zit een geweldig mens..........JIJ Ondanks je ziekte ben je er gewoon altijd, voor je vrienden en voor mij"
En zo opende mijn moeder mijn ogen.. Er is immers niks mis met mijn denkvermogen. Dus ga ik maar door met filosoferen dat de mensen mij, ondanks mijn handicap, zullen waarderen. Misschien kan ik er zelfs nog een paar leren dat niet mijn handicap, maar hún handelen mij kan isoleren.
woorden kunnen hard zijn woorden kunnen kwetsen woorden kunnen troosten maar bovenal worden woorden monddood gemaakt
als men zich gegrieft voelt als men zich aangevallen voelt als men denkt dat de waarheid gezegt wordt als men denkt: dit is te erg
zomaar weer een blog verdwenen en waarom? heeft men een hekel aan progressie? is men jaloers op populariteit?
kan men nu niet eens even lachen en lekker uit z'n dak gaan? en denken ach men schrijft maar? en anders niet meer komen
met positiviteit wordt geen oorlog begonnen dat doen alleen negatievelingen. die niet anders doen hebben dan rotzooi trappen en olie op het vuur te gooien
jammer dat men niet verder kijkt dan de neus lang is en eens tussen de regels leest wat daar geschreven staat
maar ja zo zijn mensen die denken niet verder na en brullen maar wat zonder onderbouwing
......is niet knap maar een manier van leven geworden. ik weet van tevoren hoe een situatie uit de hand kan lopen. ik loop niet meer op mijn tenen of met een rotgevoel in me lijf. ik kan nu eindelijk weer echt blij zijn. dat gevoel was ik jaren kwijt. het is alleen naar dat ik niet weet wanneer er een uitbarsting komt. dat blijft een rare gewaarwording want daar kan ik niets mee. het is ook zo dat ik eindelijk heb geaccepteerd dat het nooit meer wordt als vroeger. die herinnering aan toen doet mij beseffen hoe goed en fijn we het altijd gehad hebben. de laatse 15 jaar waren een ramp en dat heb ik nu omgebogen naar een periode van leren omgaan met de ziekte en mijn ik wat meer op de voorgrond zetten. ik hoop dat ik dit nog lang mag volhouden want zoals het nu gaat is het weer leuk. er is een stuk rust in huis maar het ergste wat ik wel mis en wat niet meer terugkomt is de gezelligheid en de warmte dat blijft eenrichingsverkeer van mij uit.
zo heb ik besloten dat we een paar dagen naar praag gaan in september. dat wil hij zo graag. ik weet van te voren dat het niets wordt. maar het is een busreis ( kan hij slapen) en ik genieten van de rit we zijn er met een gids de eerste dag de tweedag op eigen gelegenheid dat wordt 1 op 1 en kan ik al mijn aandacht aan hem besteden en de dag erop weer naar huis dat is te doen.lijkt me. ik stel me er helemaal niets van voor dan valt het allemaal mee. en om er zo tegenaan te kijken en maar te zien hoe alles verloopt wel dan kan ik na de reis zeggen, wat heb ik genoten.
zaterdag ga ik naar een lotgenotendag van OPSers mijn man wil niet mee. zijn reden dat hij het te druk heeft( met nietsdoen) vorige week was ik met partners (allemaal vrouwen) en een professionel om te praten over waar we tegen aan lopen en oplossingen zoeken hoe er mee om te gaan. ook daar heb ik weer veel geleerd. en dat in de praktijk brengen geeft ook weer rust. en ik mag heus wel boos zijn maar dat laat ik niet merken want dat heeft geen zin (eenrichtingsverkeer) hij snapt niet dat ik dan even snak naar een arm om me heen.die zal ik nooit meer spontaan krijgen want dat is stuk bij hem en hij kan daar niets aan doen .
dat wetende kan ik alleen maar er zijn en zijn complimentje over het lekkere eten is mijn geluk van de dag.
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
