Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
een heel plezierig weekend voor je het weet is er weer een week om en wat heb je dan beleefd? is het geworden wat je ervan verwachtte? of gaat het als een sleur voorbij ? heb je kunnen lachen? een grapje kunnen maken ? een mooie film kunnen bekijken en er van genoten? of een mooi boek gelezen? Ik heb alle dagen heerlijk gekookt fijn bezig geweest in de tuin met de hond gewandeld met veel plezier accordeon gespeeld een uitnodiging ontvangen voor volgende week en tussendoor het huishouden draaiende houden ziekte en zeer een helpende hand toegestoken getroost en wat kreeg ik er voor terug?
eenzaamheid alleen voelen het niet echt zijn maar toch
niet goed kunnen verwoorden gevoelens, de leegheid de achterdocht het wantrouwen
het is er allemaal en toch.... hoe moet dit verder samen en toch alleen...
speelster
ik heb het geen titel gegeven het kwam zo maar in me op ik kwam van school waar ik even een plezierige tijd heb door gebracht mijn man slapend in de stoel ik zag hem niet bewegen en was even angstig ik bekeek dat zo een tijdje door het raam toen ik thuiskwam goedkijkend zag ik wat bewegen en mijn angst trok weg de hond sprong op de grond en mijn man met een schok wakker hij zei dat hij net in slaap was gevallen maar ik heb zo'n 5 minuten naar hem staan kijken en hij was echt diep weggezonken mond open hangend in de stoel handen op de buik gevouwen en zo brengt hij de dag door in zijn vakantie en mopperen dat ik weg ben geweest en nu even achter de pc zit om te typen zo schrijden de dagen voort en morgen heb ik weer een leuke dag en van het weekend ook maandagavond spelen in het altzheimercafe en dinsdag naar het huiskamerproject eens lekker praten met elkaar over de afgelopen maand zodat ik de rest van de maand er weer tegenaan kan op mijn eigenwijze wijze want dat ik beslissingen moet nemen omdat manlief niet verder nadenkt over gevolg ja dat is pijnlijk te moeten concluderen
bestaan er wel gewone dingen in het leven ik ervaar het als bijzonder en dat ik dat mag meemaken is heel bijzonder het leven is meer dan de moeite waard om te leven maar de meesten zien dat niet zo
voor mij is materialisme geen groot goed kleinschalig opereren is net zo belangrijk en soms nog belangrijker je raakt de mensen dan tot het diepst in hun ziel
wat is er niet mooier en zo heel warm als je dat kunt bereiken met muciseren men zegt wel eens mens je hebt een gave dan leg ik uit dat dat nu niet zo is maar als je iets heel graag wil dat het je dan lukt om dat te bereiken met beperking dat wel maar voor mij en blijkbaar voor jullie is dat genoeg ik ben geen hoogvlieger
ik ben maar heel simpel eigenlijk ben ik straatarm maar ik voel me zo heel erg rijk en dat is wat telt
want echte armoe is niet kunnen luisteren naar anderen en je niet kunnen verplaatsen in anderen tevredenheid en dankbaar zijn met hoe je zelf in het leven staat kan ook zeer pijnlijk zijn jezelf open stellen naar ............ is groeien en bloeien naar een betere wereld
heel kleinschalig doe ik dat met muciseren heel grootschalig in mijn gedichten die ik nu dan op dit blog kan plaatsen wat toegankelijk is voor iedereen dat schept vreugde in mijn leven dat eigenlijk niet zo leuk is op dit moment maar daar sla ik me wel doorheen met de juiste mensen om me heen
ik weet dat dementie een aftakelingsproces is en weet waar dat eindigt maar heb ook in mijn achterhoofd dat ik zelf wel eens eerder de pijp uit zou kunnen gaan dan mijn man en daarom leef ik zoals ik leef
ik geniet van alles om me heen want het kan zo maar afgelopen zijn en dat zou zonde zijn om dan niet te hebben genoten want mijn man geniet niet meer zo als zou moeten hij kan alleen nog maar mopperen op wat ik fout doe in zijn ogen
en mijn troost is dan ..... ach laat maar hij kan het niet helpen zoals hij reageert hij is ziek
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
