Het is eigenlijk onverantwoord dat zoveel intelligente gasten naar Frankrijk rijden, terwijl het vaderland elke kilo hersens kan gebruiken. Maar ja, we hebben ervoor getraind, de hotels zijn besproken, en de koning en Leterme hebben onze GSM - nummers. Omdat ik wil dat alles eerlijk verloopt, heb ik toch enkele dokters op de route via e-mail gevraagd een onverwacht hotelbezoek te doen voor de nodige urinecontroles en bloedafnames. Nodig? Jawel, want van je vrienden moet je het hebben. Tijdens de trainingen werd duidelijk dat Marc en ik nog de enige echte ware wielertoeristen zijn, tevreden met een scheut versneden alcohol en met de historische 22,5 km. per uur. De rest? Onbetrouwbaar. Patrick heeft zogezegd een kapotte schouder vol metaalplaatjes en Johan een knie die opgelapt is met varkensdarmen. Zever! Gewoon een alibi om via handige doktersvoorschriften allerlei pillen en zalfjes te gebruiken om ons in de vernieling te rijden. En Erik, die is helemaal verdacht. Jaren geleden moesten we hem met velo en al in het wijwater van Lourdes dompelen om hem weer fit te krijgen, en nu vlamt hij als een bezetene, nog sneller dan een prior-zegel, en om ons te treiteren beweert hij dan nog dat hij achter elke draai een beetje vertraagt. Volgens mij pakt hij groeihormonen, verstopt in bananen. We zullen echt wel in de gaten moeten houden of er bij hem iets verdachts groeit. Voor de eerste dag heb ik gelukkig al een excuus : het gaat regenen, en met een nat gat verlies ik 80 % van mijn mogelijkheden, en op de heuvels van Champagne zal er tegenwind zijn; 22,5 per uur wordt moeilijk, maar toch :que la fête commence !