Tussen de vele reacties en e-mails die we op onze redactie ontvangen zat er wel een hele bijzondere. Vanuit de US kwam onlangs een in het Engels opgestelde e-mail van de heer Carol Meyers van het St.Nicholas Center. De oproep begint als volgt: We are developing a gazetteer of St Nicholas churches from all over the world on our comprehensive website devoted to the good saint, www.stnicholascenter.org. enz .
Onze vertaler van dienst ( bedankt Daniël ) heeft deze e-mail voor onze bezoekers ( ondertussen méér dan 46.000 ) in het Nederlands omgezet.
Wij zijn bezig met het ontwikkelen van een naslagwerk van St-Niklaaskerken van over de hele wereld om deze op een overzichtelijke website te plaatsen, die toegewijd is aan de goede sint:
Om dit te kunnen doen hebben we hulp, nodig, want het is simpelweg niet mogelijk om al deze kerken te gaan bezoeken en om er eigen foto's van te maken.
We zouden graag foto's gebruiken van de St-Niklaaskerk van Westkapelle van uw website. Natuurlijk zullen alle afbeeldingen voorzien zijn met een link naar jou website. Indien mogelijk zouden we graag grotere foto's bekomen.
St-Nicholas Center , een soort vzw met vrijstelling van US-belasting, bestaat alleen om de boodschap over St-Niklaas te verspreiden en om de mensen te informeren over wie Sinterklaas ( Santa Claus ) / de kerstman ( Father Christmas ) wel echt is. Wij verschaffen dus informatie over de sint. Na de lancering van de website in oktober 2002, werd de site het voorbije jaar ( 2007 ) zeer druk bezocht, meer dan 1.000.000 bezoekers uit 154 landen. enz. enz............
Op eenvoudige aanvraag via e-mail mij bekom je de volledige tekst van deze interessante brief.(opgeven ned. of engelstalig) Zie ook http://www.stnicholascenter.org/church_gallery_popup.jsp?church_sakey=3627

                                                Guido

Bij de vele bezoekers op en rond de voedertafel is er een  die respect en bewondering afdwingt . Hij komt nooit op de voedertafel zitten , daar is hij te  "eergierig "  voor . Meneertje pikt liever majestueus de graantjes van de grond . Zo hoeft hij geen dank u  wel te zeggen . Met zijn fiere houding en zijn felle kleuren lijkt hij een soort generaal onder de vogels en moet ik onwillekeurig aan Napoleon Bonaparte denken .Ik heb het over het mannetje Vink . In tegenstelling tot de vrouwtjes die er uitzien als groenige huismussen valt het mannetje op door zijn rode kleuren en zijn witte vleugelschild. Net zoals bij de mensentaal met de vele dialecten is ook de zang van dit vogeltje streekgebonden . Bij de vinkenzetters spreekt men van een Waalse of een Vlaamse vink . Wanneer het vinkenliedje eindigt op sieske-wiet is het volgens de vinkeniers een goeien en werd hij gevangen ,iets  wat nu gelukkig bij wet verboden is .Ze maken hun nest bij voorkeur in hoge bomen en tijdens de zomermaanden kan men met de fiets  rijdend langs de Damse vaart genieten van hun prachtige zang .Ik weet niet hoe het komt maar ieder jaar zit er een felle zanger ter hoogte van de Siphon . Let er maar eens op en denk dan Napoleon zit hier met zijn maîtresse .
                                              

           Guido

Ik was er niet gerust in toen ze mij liggend op mijn ziekbed in het operatiekwartier van het AZ OLV Ter Linden van Knokke binnenreden. Een voor mij totaal onbekende wereld opende zich. Een prikje alhier, een verbandje aldaar, vriendelijke verpleegsters en attentvolle verplegers begeleidden mij naar de operatiekamer. Ik voelde dat ik welkom was ! Twee kolossaal ronde plafondlampen draaiden zich in mijn richting. De dokter chirurg sprak mij nog enkele bemoedigende woordjes toe ...en vertrokken was ik, het zwarte gat in.
Een paar uurtjes later gebeurde er een wonder. Ik voelde overal zachte handen aan mijn lichaam en zag vage schimmen met menselijke allures. Plots tilden ze mij op en zweefde ik samen met die vaag groene wezens door de kamer. Enkelen fluisterden mij geruststellende woorden toe in mensentaal. Ik ontwaakte langzaam uit een diepe slaap en als een herborene was ik door een groepje engelen teruggebracht onder de mensen. Eentje bleef bij mij, waarschijnlijk was dat mijn engelbewaarder, die mij fantastisch verzorgd heeft tijdens de eerste uren in de recovery. Ik ken haar naam niet maar toen ze me vroeg om in haar ogen te kijken zag ik dat ze zeer mooie donkere kijkers had. Ik voelde mij op slag al veel beter.
Ik ben ervan overtuigd dat engelen nog bestaan en dat ze hier op dit aards tranendal te vinden zijn. Mijn hoed af voor alle personeelsleden van onze Knokse kliniek, die binnen enkele jaartjes naar Westkapelle komt .. alvast welkom. 

                                                            Guido

Ps : Dank aan de vele vrienden die mij gesteund hebben tijdens deze ziekteperiode die gelukkig positief evolueert.


                                                                  
 

VTB-VAB Westkapelle organiseert op donderdag 6 maart 2008 om 19u.30 in het zaaltje van café "Nieuw Westkapelle"  bij Walter : Dia-reportage met voordracht over de overweldige natuur en vogelrijkdom van Ecuador in Zuid-Amerika door Guido Burggraeve ( ere-conservator van het Zwin ) . EEN AVOND OM NIET TE MISSEN ! Toegang  2 € voor leden VTB-VAB, 3 € voor niet leden ( één consumptie inbegrepen ). Over deze tocht door Ecuador ontvingen we van Guido & Magda Burggraeve-Cuvelier volgend bericht: 
In februari 2007 gingen we een maand naar Ecuador in Zuid-Amerika. Dit land is wellicht één der vogelrijkste landen van de wereld. Het is ongeveer zo groot als Frankrijk en bevindt zich pal op de Evenaar. In Europa komen ongeveer 400 vogelsoorten voor; In Ecuador meer dan 1.600. Gedurende onze reis observeerden we 409 soorten vogels. 
We bezochten er vooral het tropische regenwoud in het Amazonegebied. Daar verbleven we twee weken. Verder deden we een rondreis naar Banos, Guiyaquil, Cuenca, en de hoofdstad Quito.
Langs de Napo-rivier verbleven we een week in een indianengebied tussen de beroemde brulapen en de honderden grote en kleine papegaaien en schitterende kolibries. Dit was puur natuur met als enig nachtlawaai uilen, boomkikkers, krekels en cycaden. Tot slot bezochten we nog de wereldberoemde Galapos-eilanden, we wandelden er tussen de zeeleeuwen en zagen er duizenden jan van genten, fregatvogels, allerlei steltlopers en reuzenleguanen ...Dit was nu echt wel de mooiste natuurreis van ons leven.
>>>> Ga eens kijken op de web-site : www.hakunamat.com van Rudy & Marcelline.<<<<
 

Deze namiddag was er een samenkomst ingericht door het gemeentebestuur van Knokke-Heist en de leden van het Westkapelse AX- comité. De heer burgemeester Lippens en de schepenen Willems, De Vlamynck en Lierman waren aanwezig. Volgens de burgemeester is de beslissing gevallen en wordt het een middenoplossing tussen tracé 1 en het door het actiecomité voorgestelde tracé 4. Er is dus een concensus bereikt ( tracé 5 ) rekening houdend met ieders standpunt zodat we van een akkoord op menselijke en vogelvriendelijke manier kunnen spreken. Het nu goedgekeurde tracé met ondertunneling van de Oostkerke- en de Dudzelebaan zou starten in 2009 en volgens de planning klaar zijn in 2011-12. De AX- comitéleden bestaande uit: Jan De Groote,  Georges Devinck, Walter Dhondt,  Guido Gheldof, Alfred Lefever, Joseph Quintens, Francois Segers en Greta Vandevelde verdienen alle lof. Dank ook aan het gemeentebestuur voor zijn consequente houding terzake. Meer nieuws omtrent de planning en het verloop van de werken volgen ten gepaste tijde. 

                                                       De Sprokkeloare 

Nagekomen bericht : Onze redactie ontving de integrale tekst van de persmedeling uitgaande van het kabinet van minister Hilde Crevits. Heb je belangstelling voor deze tekst? Op verzoek via E-MAIL MIJ ( in de rechterkolom van deze blog) mailen we deze tekst door naar jou. Een niet al te duidelijke kaart kun je zien op www.hildecrevits.be     Tracé 5 is wel de blauwe stippellijn -----------

Een van de grootste verlangens in de mij nog resterende levensdagen is : Ooit éénmaal een echte haaientand te mogen vinden op het strand van Cadzand. Sinds jààren doe ik daartoe verwoede pogingen, helaas zonder het minste succes tot op heden. Ik, als trouwe zondagse wandelaar op het mooie Cadzandse strand, heb nochtans al vele haaientanden gezien in de handen van allerlei vinders.
Stom verbaasd sta ik telkens weer jaloers te kijken naar de vele gelukkigen . Zowel kinderen, groot en klein, stoere binken, schaars geklede schonen, ouden van dagen, kortom Jan en alleman, zie ik regelmatig bukken en triomfantelijk een haaientand in de hoogte steken met bewonderende blikken van de omstaanders tot gevolg. Onnoemelijke keren heb ik me al gebukt en hoopvol mijn hand uitgestoken richting schelpenstrand.  Telkens denk ik dan, het moment is aangebroken dààr ligt hij...
en bij nader toezien  is  het weeral een flutse, met hoongelach van hem of haar die me vergezelt tot gevolg. Hoeveel keer heb ik al de raad gekregen "koop eens een nieuwe en betere bril " of nog " de contactlenzen zijn in aanbieding " . Soms raap ik iets op, lijkend op een haaientand maar dan blijkt het voor de honderdduizendste keer  een vergissing van de natuur te zijn. Wanneer komt er een eind aan mijn ellendig zoeken en scharrelen aan en in het Noordzeestrand ? Wie kan mij helpen ? Bestaat er een cursus " Haaientanden, hoe  zijn ze te vinden ...en waar ? Hopelijk komt er voor mij ook nog eens de dag dat ikzelf met een haaientand bengelend aan een gouden kettinkje rond mijn nek de stoere macho zal mogen uithangen .... of ben ik weeral aan het dagdromen langs het prachtige Noordzeestrand ?

                                                              Guido

Nu door de aanvriezende mist, een prachtig wit rijmtapijt het gras bedekt, is er een vogeltje wat enorm opvalt rond de  voedertafel in mijn tuin . Inderdaad het is het roodborstje .Met zijn helder oranje-rode borst tot boven de snavel en zijn grote ogen merk je het meteen op . Het is een bazig vogeltje dat zelfs voor veel grotere soorten zoals de merel , de lijster of de spreeuw niet achteruit deinst . Hij duld ook geen soortgenoten in zijn omgeving en is daarom ook altijd alleen aan te treffen . Zijn territorium bedraagt ongeveer een halve hektare en met kristalhelder gefluit zegt hij " Ik ben hier de baas "  . Als voedsel lust hij insekten , wormen , bessen en zaden  en bij gebrek aan deze pikt hij ook wel stukjes brood , kaas of andere tafelrestjes . Echt bang van de mensen is hij schijnbaar niet en je kunt het vogeltje soms tot op een paar meter benaderen . Het roodborstje is altijd een graag gezien vogeltje geweest en een volkse legende geeft een verklaring voor de rode kleur . Die zou voorkomen van Christus aan zijn kruis . Het vogeltje had medelijden met de lijdende Christus en wilde een doorn, die gedeeltelijk in een oog van de gekruisigde zat,uittrekken en toen viel er een druppel bloed op zijn borstje en kleurde dit rood ..vandaar ! Dit is natuurlijk een volksverhaaltje uit lang vervlogen tijden. Heden ten dage in deze moderne tijd hoorde ik iemand het volgende beweren: "Een roodborstje is een mus met een veel te hoge bloeddruk ".  Als kind op school leerde ik vele jaren geleden een liedje over het roodborstje . Ik ken nog een paar regels : De noorderwind blaast - 't zal sneeuwen welhaast - en wat zal het roodborstje doen ? - in 't huizeke der armen , vliegt het binnen om te warmen - en onder zijn vlerkjes met fatsoen - steekt het zijn kopje , dat zal het doen...tot na de noen !!.Volgens Toon Hermans tikt het roodborstje tegen het raam met alle lachwekkende gevolgen vandien.
Op 02/01/2008 kreeg ik van een trouwe sprokkel bezoeker een zeer oud versje over het roodborstje . Hij had het als kleine pagadder van zijn nu hoogbejaarde moeder geleerd die het op haar beurt van haar moeder meegekregen had: 
               't Roodborstje tikt aan het raam tin - tin - tin
                Laat mij erin, laat mij erin
               't is hier zo guur en zo koud naar mijn zin
                Laat mij erin tin - tin - tin
               't Meisje deed open en 't beestje kwam snel
                binnen was 't beter, de guit wist dat wel
                Maar toen de lente weer kwam, tin- tin -tin
                toen vloog hij 't bos wederin ... tin - tin -tin 

( dank Daniël & moeder Irma ) Wie kent er nog dergelijke versjes, liedjes of wetenswaardigheden ivm. het roodborstje ? Geef ze ons door aub  

                                                                                Guido                    

We wensen de talrijke trouwe bezoekers aan onze Westkapelse Sprokkels een vreugdevol kerstfeest toe. Hou het gezellig drink , eet en (rook) met mate, geniet ervan en besef hoe goed we het hebben. En ...met of zonder regering voor de sfeer en nestwarmte moeten we zelf zorgen. Het ware misschien niet slecht om ook eens aan hen te denken die het moeilijker hebben in deze koude winterperiode. Dank aan onze klankman, Geert, voor de aangepaste muziekjes in onze juke-box. 

                                          De redactie  

VTB-VAB publiceert de nieuwe editie Gids voor Vlaanderen . Vijftig jaar na de eerste editie heeft VTB-VAB een nieuwe versie uit : Een boek met informatie over het culturele patrimonium van alle 309 Vlaamse fusiegemeenten én de 19 Brusselse gemeenten, inclusief alle 1154 deelgemeenten. Alle Vlaamse dorpen en gemeenten komen uitgebreid aan bod, met ruim 1000 nieuwe kleurenfoto's van bekende en minder bekende bezienswaardigheden. Er is ook een digitale versie: wie de bijna 1.400 pagina's dikke turf koopt, krijgt een toegangscode waarmee hij ( of zij ) de info uit het boek via internet kan raadplegen. De redactie van de Westkapelse Sprokkels verleende haar medewerking voor de bijdragen over Knokke-Heist en Westkapelle.
Praktisch: De Gids voor Vlaanderen heeft een winkelprijs van 39,95 euro. Leden VTB-VAB kunnen het boek online consulteren en genieten een flinke korting bij aankoop. Meer informatie op : www.vab.be  .  En daarmee is ook het probleem van " Wat moet ik dit jaar onder de kerstboom leggen ? " opgelost.
 
                 Guido

Inderdaad beste bezoekers :  Met een zekere fierheid en een krop in de keel mochten we onze 40.000 ste bezoeker verwelkomen op ons blogje.   Precies twee jaar geleden zijn we gestart met de "Westkapelse Sprokkels". Wie van onze redactie had ooit durven dromen dat het zo'n succes zou worden. Dank zij jullie , beste bezoekers , zijn we uitgegroeid tot een van de populairste web-sites op het senioreninternet. Als hoofdredacteur zit ik vandaag met mijn kop in een bloempot ( zie foto ). Onze pas aangenomen secretaresse hield eraan om de hersenpan van haar nieuwe werkgever met champagne te begieten. Gezien ze nog in haar proefperiode is stond ze erop om niet herkenbaar op de foto te staan. We zijn alleszins van plan om rustig verder de ingeslagen weg te volgen met onze proza over het verleden , het heden en de toekomst van ons geliefd polderdorpje Westkapelle. Reacties, berichten , op- en aanmerkingen , ja zelfs lofbetuigingen zijn zoals steeds welkom op de redactie via reageer,  e-mail mij of een aantekening in ons gastenboek ( reeds +300 ). En nu op naar de  50.000.     Proost , santé op jullie gezondheid !!

                                                         Guido & Co

In deze vooral voor de kinderen speciale periode past het even stil te staan bij de figuur van deze grote kindervriend , tevens beschermheilige van Westkapelle .
Nicolaas was bisschop van Myra in Lykië ( zuidwest Turkije) en leefde in de eerste helft van de 4 de eeuw . Wij kennen Sint-Niklaas vooral als de patroonheilige van de kinderen (6december) maar hij had nog enkele andere verdiensten .
Hij redde volgens de legende drie kinderen uit de dood die in een tijd van grote hongersnood door een kwaadaardige herbergier vermoord werden en in een kuip ingepekeld zaten . Een beeltenis van dit verhaal vind je op de preekstoel en op het Sint -Niklaasaltaar in onze kerk ( zie foto ) .
Naast de preekstoel staat een groot beeld van Sint-Niklaas met in zijn rechterhand een schip . Hij is immers ook de beschermheilige van de zeelieden . Vroegere jaren kwamen de vissersvrouwen uit Heist hem aanroepen en zijn bescherming afsmeken voor hun familieleden op zee . Op het Sint-Niklaasaltaar staat hij afgebeeld met drie gouden bollen in zijn hand. Volgens de legende waren dat vroeger drie geldbeugels , later werden het appeltjes van oranje . Met deze drie geldbeugels die hij op een dag door een openstaand raam van een kasteel wierp, redde hij drie mooie ,huwbare jonge dochters van een verarmde edelman uit de handen van een pooier die ze in de prostitutie wou te werk stellen . Door die geldelijke hulp kon hun vader aan ieder van hen een bruidschat meegeven en zo geraakten die lieve meisjes toch nog aan een treffelijke bruidegom . Einde van de sprookjestijd , terug naar de werkelijkheid ! Zet maar allemaal jullie schoentje klaar op de vooravond van 6 december ... en misschien kan er voor mij ook wat vanaf ?

                                                                                                           Guido

Op het einde van de 18de eeuw stonden er in de kerk een zestal zitbanken, en al wie enigszins aanzien had in de gemeente had zijn eigen "zitsel". Denken we maar aan de kerkmeesters, de Sint-Niklaasmeesters, de dismeesters, de O.L.V.-meesters en de zielbezorgers. Deze zitbanken, waarvan er nu nog een viertal in de kerk te bewonderen zijn, waren uitsluitend bestemd voor gewichtige mannen. Van vrouwenemancipatie was er toen nog helemaal geen sprake.
In 1802 gaf de regering bevel aan de kerkfabieken om in hun kerken een afzonderlijke plaats (zitbank) voor te behouden voor de "Meyer"of burgemeester. De kerkmeesters van Westkapelle gehoorzaamden onmiddellijk. Deze bijkomende zitbank werd geplaatst waar nu de speeltafel van het orgel staat. Van daaruit kon de burgemeester de drie altaren zien en mits een beetje vooruit te leunen had hij tevens een goed zicht op de preekstoel en de predikant. Alles verliep prima tot in 1814 Antoon Meysman benoemd werd tot burgemeester. Het boterde echter niet tussen Meysman, die nogal republikeinse sympathieën had, en pastoor Vanwaesberghe die een eedweigeraar was en die zelfs een tijd ondergedoken geleefd had. De vorige burgemeester maakte plaats en de pastoor installeerde de nieuwe "maire" volgens de geldende regels in het burgemeesterzitsel. De burgemeester liet blijken dat hij daar niet op zijn gemak zat. Hij wilde weer als vroeger plaats nemen in de zitbank van de kerkmeesters. De pastoor liet dit niet toe en merkte kwaad op: " Uw plaats is deze van de burgemeester , dat is de wet en daarmee moet ge tevreden zijn en ... ik heb van u geen orders te krijgen in mijn kerk ". Meysman zat diep ongelukkig in zijn "zitsel". De ware oorzaak hiervan was dat hij gans alleen in zijn zitsel aan de vrouwenkant zat. dat riep om de benaming "hanenkot", "bokkenkot" of nog gewaagder "stierstal". De fantasie en de spotlust van de Westkapellenaren kon zelfs zo ver gaan dat de achtbare burgemeester tot "prochiestier" werd bevorderd. Het werd Meysman allemaal te veel. Hij weigerde om nog in zijn " stierstal " plaats te nemen en ging tussen het gewone volk zitten in de kerk. Ook weigerde hij om nog mee op te stappen in de processie en nam zijn "flambeeuw" ( processielantaarn ) mee naar huis.. De perikelen tussen de pastoor en de burgemeester stapelden zich op. De burgemeester beschuldigde de voorbeeldige herder zelfs van zedeloosheid. Op 30 september 1815 overleed de pastoor. Het is mogelijk dat de bittere onrust en de pijnlijke aantijgingen tegen hem gericht,zijn gezondheid ondermijnd hebben. 

( Uit Gidsenboek v.d. Sint-Niklaaskerk (2003 ) door pastoor Jan Lavaert )

                                      Guido 

Raymond Groosman : Geboren te Westkapelle den 14 augustus 1896 als zoon van Franciscus en
Vanlandschoot Albertina, overleden op 21 oktober 1944.  Echtgenoot van Schotte Joanna. Woonden in de Dorpsstraat ( nu tandarts Paridaen ). Oorzaak overlijden = Voor zijn woning samen met drie personen waarmee hij stond te praten getroffen door de wegvliegende shrapnels uit een Britse 60 ponder. Dit was een zware obus in de volksmond " koolzak " genoemd. Deze  obus, afgeschoten vanuit een Canadees kanon opgesteld ter hoogte van Male - Sint Kruis, had een reikwijdte van verschillende kilometers en was voorzien van vleugeltjes ( zie foto ) Bij aanraking met de grond of een voorwerp ontplofte hij en stootte zijn inhoud onder de vorm van vernietigende shrapnels in het rond . Een echt moordend wapen, oorzaak van de dood van verschillende dorpsgenoten ( zie verder )
 Begraafplaats : Op het ere- parkje voor het monument.

Dumeez Herman : Geboren te Westkapelle den 21 november 1929 als zoon van Frans en Neyts Clementina, overleden op 21 oktober 1944. Woonde in de Hoekestraat ( wijk Palingpot ). Oorzaak overlijden = Herman was een van de vier personen die dodelijk getroffen werden door een Britse 60 ponder ( zie Raymond Groosman ) . Begraafplaats : Op het ere-parkje voor het monument. 

Anny Bil : Geboren te Westkapelle den 3 november 1939 als dochterje van Firmin en Renilde Obreno, overleden op 22 oktober 1944. Woonde bij haar ouders in de slagerij Dorpsstraat , 35 . Oorzaak overlijden = Tijdens een hevige beschieting van Westkapelle en omgeving door de Canadezen met kanonnen opgesteld in Sint Pieters / Brugge en Male - Sint Kruis / Brugge werd de slagerij van Firmin Bil getroffen door een Britse 60 ponder die dwars door de muur van het achterhuis in de keuken terecht kwam . Door de luchtverplaatsing is het vierjarig dochtertje Anny bezweken als gevolg van gebarsten longen. Ongehoorde rampspoed in dit gezin bestaande uit vader Firmin die in de tuin was, moeder Renilde met haar tweejarig zoontje Werner op de schoot en het achtjarig dochtertje Christiane die in de voorkamer onder een bed was gekropen . De obus die gelukkig niet ontploft was lag onder de gootsteen in de keuken . Wat een bloedbad zou hij aangericht hebben moest hij ontploft zijn ? Begraafplaats : Op het ere-parkje voor het monument

Adhemar Van Hoornweder : Geboren te Westkapelle den 3 oktober 1904 als zoon van Camille en Martelé Hortensia, overleden op 24 oktober 1944 te Knokke . Echtgenoot van Groosman Albertina . Woonden in de Sluisstraat 13 op een appartementje boven de smidse Groosman. Oorzaak overlijden = Adhemar stond bij het groepje van vier personen (zie Raymond Groosman) en alhoewel hij ogenschijnlijk slechts lichtgewond was ( klein gaatje in de buikstreek) kon hij niet meer rechtstaan en is hij per kruiwagen door het water naar de kliniek  van Knokke ( kasteeltje van Parmentier , nu sportstadium ) vervoerd geworden. Daar is hij een paar dagen later als gevolg van een infectie overleden spijts de beste zorgen van dokter Mattelaer en zijn ploeg . Begraafplaats : Hij ligt op het dorpskerkhof begraven uiterst links op de eerste rij.