weet al iemand wat SPS is of zijn het de foto's die jullie intreseren?
stiff person syndroom/PMER
31 jaar en niet meer kunnen werken!!! neem een kijkje en vertel het door,zeker als je van As of Genk bent,of met deze ziekte zit,of iemand kent ermee!!
16-09-2006
een nieuw soortrt onderzoek!
Ben effe terug met iets technicssh,heeft iemanand ervaring met dit rontgen,laat het me weten als dat zo is.
mail effe:kristofschols@hotmail.com,bedankt
Groetjes,kristof the stiffman
De LightSpeed Scanner, een primeur voor Europa
Campus AZ St.-Jan
Sinds 12 oktober 1998 werd er in ons ziekenhuis een
nieuw type scanner geïnstalleerd. Dit toestel is een CT-scan
(Computer Tomografische scanner) en werkt dus met Röntgenstralen. Net
zoals andere CT-scans worden er beelden van dwarse doorsneden door het
lichaam gemaakt. Het specifieke aan dit nieuwe toestel is dat het
meerdere sneden tegelijk neemt (4 sneden per omwenteling van de
Röntgenbuis).
Het nemen van 4 doorsneden tegelijk is een revolutie
in de CT-technologie, hiervoor was er een intensieve technische
ontwikkeling nodig. Bovendien blijft het aantal sneden per omwenteling
(voorlopig) beperkt tot 4 omdat de computers niet kunnen volgen. De
hoeveelheid gegevens die per seconde moet verwerkt worden door de
computer is zo groot dat zij op dit ogenblik niet meer dan 4 sneden
gelijktijdig aankunnen. Gezien de computerindustrie ook niet stil staat
en er voortdurend snellere processoren op de markt komen, zal het in de
toekomst mogelijk zijn om meer dan 4 sneden tegelijk te maken met de
CT-scan.
Is het maken van 4 doorsneden tegelijk dan zo
belangrijk? In de eerste plaats is het belangrijk voor de patiënt. Het
toestel is tot 6 maal sneller dan een gewone spiraal CT. Dit betekent
dat een CT-onderzoek van de buik of de longen of beide samen, in minder
dan 30 seconden uitgevoerd kan worden. Voor ernstig zieke patiënten is
een kortere onderzoeksduur wel degelijk belangrijk. De snelheid van de
scanner is nog belangrijk om een andere reden. Om bloedvaten of tumoren
goed te zien op een CT-onderzoek, wordt er een contraststof via
intraveneuze weg toegediend. Deze contraststoffen zorgen ervoor dat de
bloedvaten en goed bevloeide tumoren wit aankleuren op de CT beelden.
Zo zijn deze bloedvaten en tumoren veel beter zichtbaar. De
contraststof die in een armvene wordt ingespoten bevat Iodium. Dit
laatste kan slechts in een beperkte hoeveelheid toegediend worden. Door
de beperkte toediening en doordat de contraststof al snel na het i.v.
injecteren door de nieren wordt weggewassen, is de tijdspanne van goede
aankleuring van bloedvaten en tumoren zeer beperkt (ongeveer 30
seconden). U begrijpt dat met een snelle scanner alle bloedvaten in het
lichaam afgebeeld kunnen worden in de optimale aankleuringsfase en dat
dit niet mogelijk is met een tragere scanner. De nieuwe scanner
profiteert dus beter van de geïnjecteerde contraststof. Doordat de
nieuwe CT scan meerdere sneden tegelijk neemt, is het alsof hij al
onmiddellijk stukjes volume van de patiënt opneemt. Dit betekent
automatisch dat de naverwerking van de beelden veel makkelijker wordt
en van een hogere kwaliteit is dan met andere scanners.
Beeldnaverwerking zoals het maken van driedimensionale modellen is van
een nooit geziene kwaliteit. Het wordt ons nu mogelijk om samen met de
beelden van dwarse doorsneden doorheen de patiënt ook 3-D beelden mee
te geven naar de verwijzende arts. De 3-D beelden geven een beter
anatomisch inzicht en een beter begrip van het onderzochte gebied.
Naast 3-D modellen kan er ook aan virtuele endoscopie gedaan worden.
Dit betekent dat we met de computer in de darmen, bloedvaten of
luchtwegen kunnen gaan kijken zonder een katheter of een buis in deze
organen te plaatsen. Het moet evenwel duidelijk zijn dat deze virtuele
endoscopie de klassieke endoscopie niet vervangt.
De endoscopische CT beelden zijn niet instaat om
kleine poliepen, kleine zweertjes of verkleuringen van de wand op te
sporen. Ook kan men met virtuele endoscopie geen biopsies nemen. Het
voordeel dat de virtuele endoscopie heeft t.o.v. de klassieke
endoscopie is dat de CT beelden niet alleen de binnenkant van de
darmen, de luchtwegen of de bloedvaten tonen (zoals de klassieke
endoscopie doet) doch dat ook de wand zelf kan aangetoond worden en
alles wat rond de wand ligt. Zo zal de CT-scan bijvoorbeeld een tumor
in het colon kunnen aantonen d.m.v. virtuele endoscopiebeelden, doch
ook kunnen nagaan of deze tumor doorheen de colonwand zelf groeit, of
hij al dan niet vergroeid is met de aanliggende organen, of er vergrote
lymfeklieren zijn omheen de darmwand (of verder in de buik) en of er al
dan niet uitzaaiingen zijn in de lever. Dit alles kan bekeken worden
met één enkel onderzoek. Dat ons ziekenhuis het eerste is in Europa
(zelfs in de wereld met uitzondering van de U.S.) om dit nieuw type
CT-toestel te plaatsen mag toch even onderstreept worden. Dit berust
niet op een toevalligheid maar op de continue inspanning om te streven
naar de beste kwaliteit voor de patiënt. Inderdaad deze laatste
profiteert van de best mogelijke diagnostische technieken en betaalt
hiervoor geen frank meer. Of een patiënt nu onderzocht wordt door het
allermodernste CT-toestel of een toestel dat 10 jaar oud is, de
onderzoekingen op beide toestellen worden op identieke manier
gehonoreerd. Het is het ziekenhuis en het departement radiologie die
investeren in deze moderne technologie. We hebben zeker het eindpunt
van de mogelijkheden van de medische beeldvorming nog niet bereikt.
Onze dienst zal zich blijven inspannen om op een hoogkwalitatieve
manier de voortdurende technische innovaties te blijven volgen.
Sinds december 2002 werd een tweede multislice
CT-scanner geïnstalleerd die 16 sneden gelijktijdig maakt. De
beeldkwalitiet en de snelheid van het CT-ondezoek werd hierdoor opnieuw
sterk verbeterd. Er kunnen nu systematisch zeer fijne sneden (0,6 -
1,25 mm) gemaakt worden van de totaliteit van het onderzochte deel van
het lichaam (bijvoorbeeld de longstreek of de buikstreek). Hierdoor
wordt het mogelijkheid om zeer fijne afwijkingen (millimeter groot) op
te sporen. Deze scanner kan zelfs beelden maken van de kransslagaders
van het hart (coronairen), zodat verkalkingen of vernauwingen van de
kransslagaders op een niet invasieve (zonder gebruik te maken van
catheters die via een slagader in de lies worden opgeschoven naar het
hart) manier worden gebruikt
Ik zal maar mijn huis apotheek gaan maken,andersmoet ik dat morgenvroeg nog doen,T'iis niet meer zoveel als vroeger,maar het help ook geen moer,ik zal een kleine opsomming:Omeprozale20mg,Beviplex,Ultra-K,U-Mg,Bacoflen25mg,Rivotril2mg,Efexor-Exel75mg;Efexor Exel150mg,Medrol6mg,Duscoflex50mg,dafalgan500mg,lysanxia10mg,prograft3mg.Dat zijn mijn snoepjesvoor de rest van de dag,smakelijk!En het ergste moet ik nemen als ik een aanval heb: lysanxia druppels,vroeger moest ik er zo voozichtig mee zijn en mocht het MAXIMUM 20druppels,nu zijn het 2 flesjes met elk 80 =160 druppels!!en ik mag nog verhogen!!!Ik ga jullie nu verlaten,slaapwel.
dag bloggy's,ik heb 4 dagen plat gelegen in bed en voelde mij juist in het hospitaal,alleen kon ik daar op het knopje,ik ben zelfs niet uit bed gekomen voo op wc te gaan en mijn oog is nog ontstoken,en als ik dan de kindjes zo hoor jengelen en mijn vrouw moet er alleen voor zorgen en ik lig boven te creperen van de pijn begin ik steeds te wenen omdat ik niks kan doen!Dit houdt ze al sinds 10 mei vol,daarom ben lk ook zo blij dat ik ze heb!Ook mijn zus en vriend,1000xdank,ook Zoé en Peter en Katrien en Kris,alsook de vele mensen,mijn schoonmoeder en schoonvader,en de vriendinnetjs van Sarah,mijn oprechte dank!Ik ga zo een beetje stoppen,anders denkt mijn vrouw dat ik genezen ben!Goedenacht!
Groetjes,kristof de zieke stiffman
-------------------------------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------------------------------- MRI (Magnetic Resonance Imaging)
Inleiding
Voor hun bescherming heeft de natuur de hersenen opgeborgen in de schedel en het ruggenmerg in de wervelkolom. Door deze goed beschutte positie zijn ze echter ook weinig toegankelijk voor de behandelende arts, die wil weten wat er precies aan mankeert. Vroeger was de arts alleen aangewezen op zijn lichamelijk neurologische onderzoek, dat hem op grond van zijn kennis kon aangeven waar de aandoening waarschijnlijk uit bestond en waar de afwijking ongeveer gelegen was. Maar tegenwoordig staan aan de arts de beeldvormende technieken ter beschikking, zoals eerder al de Röntgentechnieken en nu ook de CT-scan en de MRI, om de afwijking in een beeld zichtbaar te maken. Hij is nu hierdoor beter geïnformeerd over de aard en de plaats van de afwijking, die hij moet weten voor de behandeling.
MRI
MRI is een afkorting van magnetic resonance imaging, ook genoemd magneetscan.
Links: De laborant bewaakt het maken van de MRI scans en kan na afloop met computertechnieken de beelden nog op allerlei manieren manipuleren.
Rechts: De MRI-scanner met de tunnel waar de patiënt in komt te liggen.
Bij deze afbeeldingtechniek komt de patiënt te liggen in een lange tunnel die een sterke magneet bevat, waarmee het water in de weefsels gemagnetiseerd wordt. Dat berust hierop dat in het weefsel de wateratomen (eigenlijk zijn het de waterstofatoomkernen) zich als miniatuurmagneetjes kunnen gedragen. Verder worden vanuit de scannertunnel radiogolven uitgezonden van een golflengte die de watermagneetjes als het ware doen meetrillen (men noemt dat resoneren) waarbij ze energie uit de radiogolven in zich opnemen. Als de radiogolf wordt gestopt wordt de eerder opgenomen energie weer uitgezonden als een signaal waarin allerlei bijzonderheden van het weefsel zijn vervat. Uit deze signalen kan de computer van het apparaat de samenstelling van de verschillende weefsels berekenen en ze uittekenen in de vorm van een doorsnede (de MRI-scan). Gebieden waar geen water is, zoals lucht of bot, geven geen signaal en zijn zwart op de scan. Ook hangt het signaal af van de duur van de perioden waarin de radiogolven worden uitgezonden, omdat hiermee bepaalde kenmerken van de magnetisatie (T1 en T2) tot uiting worden gebracht. Zo kan men zogenaamde T1-gewogen beelden verkrijgen waarin de eigenschap T1 de overhand heeft; op deze beelden verschijnen liquor (hersenvocht) en waterrijke structuren donker. Daarentegen zijn liquor en waterrijke structuren op T2-gewogen beelden juist wit. Door de keuze van de T1- of T2-weging kan men van de weefsels bepaalde aspecten zichtbaar maken. MRI-beelden zijn daarom zeer gedetailleerd in het vertonen van de verschillende weefsels, maar een nadeel is dat het bot zelf niet zichtbaar is (wel het beenmerg), omdat het bijna geen water bevat.
Met de MRI kan de aard van het weefsel nader worden onderzocht met behulp van spectroscopie. Wanneer bepaalde stoffen op bepaalde plaatsen in verhoogde concentraties worden aangetroffen kan dit wijzen op b.v. de aanwezigheid van een tumor. Men ook de functie van bepaalde hersendelen nagaan door tijdens het onderzoek de patiënt bepaalde opdrachten te laten uitvoeren (b.v. lezen of herkennen van afbeeldingen). Als de corresponderende hersendelen daardoor actief worden is dit met de MRI aan te tonen. Zulk onderzoek is belangrijk voor het precies lokaliseren van neurologisch belangrijke gebieden.
MRI-opnamen van normale hersenen, waarbij links een zogenaamde T1-gewogen opname is waarop de waterhoudende structuren (hersenkamers) donker zijn, terwijl het onderhuidse vetweefsel helder is. Rechts is een T2-gewogen opname waarop de waterrijke structuren helder zijn, maar het onderhuidse vetweefsel juist donker.
Links een MRI van een patiënt met een hersentumor (het donkere gebied in het centrum van het kruis). Als hij gevraagd wordt te lezen lichten de gebieden in de hersenen op die daarbij betrokken zijn. Uit dit onderzoek bij deze patiënt blijkt dat bij operatie van de tumor de gebieden die voor het lezen verantwoordelijk zijn in elk geval geen risico te lopen.
Als ook met de MRI de afbeelding van b.v. een hersentumor tegenvalt, kan men een speciaal voor MRI geschikt contrastmiddel inspuiten, dat het element Gadolinium bevat. Dit element heeft de eigenschap om T1 te veranderen, waardoor de tumor goed zichtbaar wordt.
Wat de MRI procedure zelf betreft, maakt het apparaat tijdens zijn werking evenveel lawaai als een discotheek. Door het opzetten van oortelefoons met aangename muziek is dit lawaai gewoonlijk buiten te sluiten. Omdat bij de MRI-techniek geen Röntgenstralen worden gebruikt is hier geen speciale voorzichtigheid geboden ten aanzien van het ongeboren kind. De sterke magneten van het apparaat kunnen echter stukjes metaal in het weefsel doen verschuiven, wat ernstige gevolgen kan hebben als het gaat om clips die voor de behandeling van aneurysma's in het hoofd zijn geplaatst, of metaalsplinters die bijvoorbeeld tijdens laswerkzaamheden in het oog zijn geraakt. Verder kunnen de magneetvelden pacemakers voor het hart op hol doen slaan. Bij deze mensen mogen derhalve geen MRI-scans worden gemaakt. Maar de moderne aneurysmaclips (vooropgesteld dat men zeker weet dat een patiënt die heeft) en overige implantaten van het niet-magnetische metaal titanium zijn ongevoelig voor magnetisatie en kunnen zonder bezwaar in het MRI-apparaat worden gescand.
Verder is MRI bezwaarlijk voor mensen die vanwege claustrofobie (engtevrees) het verblijf in de tunnel niet kunnen verdragen.
Andere MR-technieken: MR-angiografie
Van het MR-signaal dat immers afkomstig is uit het water in de weefsels, kan met bepaalde technieken een onderscheid worden gemaakt tussen het stromende water in de bloedvaten en het stilstaande water in de omgevende weefsels. Hiermee wordt bereikt dat de bloedvaten op de scan een andere tint krijgen dan het omgevende weefsel, met andere woorden, men heeft nu een MR-angiogram dat is ontstaan zonder gebruik van contrastmiddelen (met hun risico's).
Mooie voorbeelden van MRI's kunt U zien op de pagina van de Harvard University.
Datum laatste revisie van deze tekst: augustus 2004.
Deze tekst is officieel goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Neurochirurgen.
Terug naar het overzicht.
CT scan
C.T. is de afkorting voor Computer-tomografie.
Een C.T.-scan betekent het onderzoeken en aftasten van een lichaamsdeel bij middel van röntgenstralen.
Een computer verwerkt deze gegevens en maakt de röntgenfoto's.
Belangrijk
- het onderzoek kan alleen op afspraak
- steeds meebrengen: sis kaart, voorschrift van uw arts, vroegere radiologische onderzoeken
- voor sommige onderzoeken moet u nuchter zijn en een voorbereiding volgen
- belangrijke dingen die u moet melden: zwangerschap, allergie, bepaalde aandoeningen
Een afspraak maken kan op
- UZ Gasthuisberg: 016 34 36 60 of 016 34 36 63
- Pellenberg: 016 33 84 25
Wat meebrengen?
- uw SIS kaart
- het aanvraagformulier van uw arts
- uw vorige radiologische onderzoeken, o.a. vorige CT, echo, kernspin of NMR,
Allergie
Als u een allergie hebt, bijvoorbeeld huiduitslag, eczema, astma of indien u vroeger onaangename reacties op radiologische contrastmiddelen vertoond hebt, laat dan niet na dit te melden bij het maken van uw afspraak en ons eraan te herinneren vooraleer het contrastmiddel wordt ingespoten.
Zwangere vrouw
Indien u vermoedt zwanger te zijn, gelieve dit te melden bij het maken van de afspraak en zeker aan de radiologisch verplegende die het onderzoek zal uitvoeren. Uit voorzorg zal de blootstelling aan X-stralen ten zeerste beperkt worden of het onderzoek - indien mogelijk - worden uitgesteld.
Voorbereiding nodig?
Voor volgende onderzoeken moet u NIET nuchter zijn, tenzij uitdrukkelijk gevraagd:
CT boven- en onderkaak / CT sinussen / CT schildklier / CT vetmetingen / CT wervelzuil / CT beenderen, gewrichten, spieren, 3D reconstructies
Voor alle andere CT onderzoeken moet u wel nuchter zijn d.w.z. dat u niet mag eten en drinken gedurende 4 uren vóór het onderzoek.
Heeft het onderzoek in de voormiddag plaats, dan mag u 's morgens niets eten; heeft het onderzoek in de namiddag plaats, dan is een licht ontbijt toegelaten.
Verloop van het onderzoek
- CT onderzoek van de buik- en bekkenorganen
Voor dit onderzoek dient u nuchter te zijn en het onderzoek vereist een langere voorbereiding, d.w.z. vooraleer u in de onderzoekszaal geroepen wordt zal men u vragen 3 bekers water te drinken, verdeeld over 1 à 1,5 uur. Hierin is een contrastvloeistof gemengd welke de organen beter zichtbaar maakt op de röntgenfoto's. Wanneer die termijn beëindigd is, begeleidt de radiologisch verpleegkundige u naar de onderzoekszaal en zal men u zonodig een klein lavement met een contrastvloeistof toedienen. Een lavement is het langzaam inbrengen van een waterige oplossing, die via een sonde (dit is een soepel buisje) langs de aars in de darm wordt gebracht. Vervolgens zal de arts u, indien hij dit nodig acht, tijdens het onderzoek een contrastvloeistof toedienen via een inspuiting in een ader van de arm.
Voor het hele onderzoek, de voorbereiding inbegrepen, moet u rekenen dat u 3 à 4 uren op de afdeling radiologie zult verblijven. Voorzie wat lectuur om deze tijd te overbruggen.
Het onderzoek mag als comfortabel worden beschouwd. Indien er een contrastmiddel wordt ingespoten, zult u een prik voelen zoals bij een bloedafname. Het product geeft een warmtegevoel over heel het lichaam, vooral ter hoogte van de keel en de onderbuik. Dit gevoel verdwijnt na een minuut en hoeft u niet te verontrusten.
- Andere CT onderzoeken.
Men zal u vragen plaats te nemen op de onderzoekstafel. Vervolgens wordt u in een brede cirkelvormige opening geschoven om de röntgenfoto's te maken. De arts-radioloog zal u, indien hij het nodig acht, gedurende het onderzoek een contrastvloeistof toedienen door een inspuiting in een ader van de arm. Deze vloeistof maakt het orgaan beter zichtbaar op de röntgenfoto's.
Op het ogenblik van de opnamen moet u rustig blijven liggen. Men zal u vragen bij elke röntgenopname even niet te ademen.
Het onderzoek duurt ongeveer een half uur. Gelieve er rekening mee te houden dat wegens onvoorziene omstandigheden het onderzoek soms later kan starten dan op het afgesproken uur.
Wanneer krijgt u het resultaat?
De arts-radioloog die het onderzoek uitgevoerd heeft, maakt een eerste interpretatie van de beelden tijdens het onderzoek.
Na de definitieve interpretatie stuurt hij een verslag naar de arts die het onderzoek aangevraagd heeft. Alleen deze arts kan de resultaten met u bespreken.
Meestal kan u uw dagelijkse activiteiten onmiddellijk na het onderzoek hervatten.
Hebt u voor de dag van het onderzoek een aanwezigheidsattest nodig voor uw werkgever, dan kan u dit vragen aan de inschrijvingen van de dienst radiologie.
Dag allemaal, heb juist weer een spier-sierspasme aanval gehad!Ik dacht dat ik een betere dag had,het zal wel beteren,het was al de derde vandaag en deze week heb ik al ongeveer 17 aanvallen!,ik ga nu wat eten en hoop dat het binnenblijft!!Ik geef je nog een art.dat ik zeker 20x heb ondervonden en soms redelijk pijnlijk is,met stroom of naalden in mijn armen,benen en ruggenmerg,het ergste was dat ik niks voelde of reageerde links op de hoogste dosis en rechts al sprong bij de laagste dosis.En zo ben ik dus een raar wezen!!
Groetjes,kristof the stiffman
EMG (Elektro-Myo-Grafie)
Het onderzoek
Dit is een onderzoek waarbij de werking van de spieren en zenuwen kan worden gemeten. Het
onderoek duurt ongeveer 15 minuten en wordt verricht door een neuroloog, geassisteerd door
een laborant(e) van de funktie afdeling.
Voorbereiding
Voor dit onderzoek is geen speciale voorbereiding nodig.
Verloop
Tijdens het onderzoek komt U op een bank te liggen, waarna enkele vochtige bandjes om de
armen en/of benen worden bevestigd. Bij het onderzoek van de zenuwen krijgt U aan een arm
of been kleine elektrische schokjes toegediend, waarbij de hand of voet wat gaat bewegen. Bij
het onderzoek van de spieren wordt op een of meer plaatsen in Uw spieren een heel dun
naaldje gestoken. U wordt gevraagd de spieren enige keren aan te spannen. De arts kan op een
monitor de werking van Uw zenuwen en/of spieren controleren.
Hier moet ergens een zenuw tussen zitten die mij zo slecht heeft gemaakt en waardoor ik de enigste ben ter wereld!!Ik heb een interresant adres gevonde met dit art.erop met foto,s en veel meer!!
http://www ruginfo.be
Groetjes,kristof the stiffman
---------------------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------------------- .
DE RUGGENMERG
De wervelkolom heeft een centrale plaats in het bewegingsapparaat. Hij bestaat uit 7 nekwervels, 12 borstwervels, 5 lendenwervels en het heiligbeen. Tussen twee wervellichamen ligt telkens een tussenwervelschijf, en deze 23 schijven verhogen de elasticiteit en de bewegingsmogelijkheden van de wervelkolom. De wervels zijn verder onderling verbonden door de kleine facetgewrichten die aan de achterzijde als het ware dakpansgewijs over elkaar liggen. Deze zorgen ervoor dat enige beweging tussen de wervels onderling mogelijk is. De wervelbogen aan de achterzijde komen bijeen in het doornuitsteeksel. Deze bogen begrenzen aan de achterzijde het wervelkanaal waarin het ruggenmerg en verder naar beneden de bundel zenuwen ligt die uit het ruggenmerg komt (de paardenstaart genoemd). Tussen twee bogen verlaten telkens links en rechts de zenuwen het wervelkanaal. Tussen de doornuitsteeksels bevindt zich een straf band (ligament). Tussen de bogen is het gele band (ligamentum flavum) uitgespannen. Rondom de wervellichamen bevindt zich tenslotte ook nog een ligament aan voor- en achterzijde, een ligament dat van boven naar beneden loopt en dat de wervels als het ware in een straf corset houdt.
Veranderingen aan de wervelkolom
Verouderingsverschijnselen (degeneratieve veranderingen of "slijtage") zijn een normaal verschijnsel dat bij iedereen in meerdere of mindere mate optreedt. In welke mate is waarschijnlijk grotendeels bepaald door erfelijkheid en aanleg, zodat je nogal eens ziet dat bepaalde families daar mee behept zijn. Slijtage door bezigheden of werk komt minder voor dan men algemeen denkt (iets anders is dat rugklachten wel bij bepaalde werkzaamheden wat meer kunnen voorkomen). Wel bekend is dat roken versterkt aanleiding geeft tot degeneratie van de tussenwervelschijf. De degeneratie begint vaak met een uitdrogen van de tussenwervelschijf.
Acute rugklachten
De meest bekende vorm van acute rugklachten is de spit of acute lumbago. Hierbij gaat het om pijn die ineens in de onderrug schiet, vaak zonder enige aanleiding en soms na lange tijd in een (ongemakkelijke) houding te hebben gestaan of gezeten. Men denkt dat de oorzaak gezocht moet worden in kleine scheurtjes in het ligament of in de tussenwervelschijf. De klachten kunnen zeer heftig zijn maar gaan meestal in een periode van 1 tot 2 weken weer over. Pijnstilling verzacht de symptomen, maar een oorzakelijke behandeling waarvan de werkzaamheid is bewezen bestaat er niet voor. Als de pijn na een aantal weken niet overgaat kan deze chronisch worden en dan kan de behandeling ook meer problemen gaan geven. Soms wordt de acute rugpijn gevolgd door pijnuitstraling in het been, er kan dan sprake zijn van een hernia Klachten van een hernia (dus de pijn in het been) verdwijnen in 70 - 80 % van de gevallen spontaan.
Symptomatische rugklachten
Dit zijn rugklachten, pijn in de rug, die optreden als symptoom van een duidelijke onderliggende oorzaak. Voorbeelden hiervan zijn:
* ontsteking van een wervel of tussenwervelschijf. Vaak is niet bekend hoe men aan een dergelijke ontsteking komt, de verwekker is meestal een "alledaagse" bacterie. De laatste tijd wordt echter steeds vaker tuberculose van de wervel gezien. De aandoening is zeer pijnlijk en de behandeling gericht op bestrijding van de verwekker (antibiotica, eventueel wegnemen van een ontstekingshaard al dan niet met reconstructie van de wervel).
* tumor. Van sommige tumoren is bekend dat ze naar de botten kunnen uitzaaien (borstkaker, prodtaatkanker),. Daarnaast zijn er tumoren die in de wervels zelf kunnen ontstaan (b.v. ziekte van Kahler). Bij patiënten, bij wie een andere tumor bekend is en die tevoren nooit rugklachten hadden dient men hierop bedacht te zijn.
* ernstige degeneratie van een tussenwervelschijf met reactieve veranderingen in de aangrenzende dekplaten van de wervels (Modic signs, zie figuur boven). Deze vorm van rugpijn wordt de laatste tijd vaker herkend als oorzaak van rugklachten. De veranderingen zijn op een MRI duidelijk te zien en soms kan het inspuiten van contrast in een tussenwervelschijf (discografie) nadere duidelijkheid brengen. De klachten worden gevoeld diep midden onder in de rug, ze treden vooral op bij belasting en verdwijnen in rust. Het vastzetten van twee wervels aan elkaar of het plaatsen van een kunstdiscus kan bij dit soort van klachten een oplossing bieden. Een dergelijke versmalling met Modic veranderingen wordt echter ook vaak gezien bij patiënten die geen rugpijn hebben. Het stellen van een goede diagnose is dan ook moeilijk.
Aspecifieke lage rugklachten
Dit is niet alleen de grootste maar ook de moeilijkste groep van rug patiënten. Aspecifiek wil in dit verband zeggen dat er geen duidelijke oorzaak aan te tonen is. Foto's zullen vaak afwijkingen laten zien, maar dat wil niet direct zeggen dat deze ook de klachten verklaren. Soms is het onderzoek volledig normaal. Men neemt hier als oorzaak aan: spieren, aanhechtingen van spieren, het gewricht tussen bekken en wervelkolom (sacro-iliacale of SI-gewricht), de facetgewrichten, de ligamenten enz. De behandeling is meestal conservatief (d.w.z. niet operatief) en kan bestaan uit fysiotherapie, manuele therapie, facetblokkades enz. Sommige patiënten worden verwezen voor een revalidatiebehandeling waarbij vaak niet zozeer de behandeling van de rugpijn zelf als wel het functioneren daarmee op de voorgrond staan. Ook hier geldt weer dat van geen enkele behandeling het nut op wetenschappelijke wijze overtuigend is aangetoond. Wel kunnen patiënten hierdoor leren beter te functioneren met hun klacht.
Behandeling van lage rugklachten
Zoals hierboven al gezegd bestaat er een veelheid van inzichten en behandelingen, terwijl van de meeste behandelingen de waarde boven het natuurlijk beloop niet is bewezen. Daarnaast laat het spontane beloop soms grote schommelingen zien van veel naar weinig klachten, zodat het toeschrijven van een verbetering aan een bepaalde behandeling niet altijd terecht is. Het kan net zo goed zijn dat de patiënt profiteert van een spontane verbetering.
In de preventieve sfeer kan men de rug ontzien door niet te roken, voldoende lichaamsbeweging te nemen, overgewicht te vermijden en geen langdurige eenzijdige houdingen aan te nemen. Speciale stoelen of bedden die soelaas bieden voor rug patiënten bestaan - alle verkooppraatjes ten spijt - niet.
De meeste patiënten zullen voor behandeling in eerste instantie worden verwezen naar een fysiotherapeut. Onder diens begeleiding zullen klachten vaak verbeteren. Als dat niet het geval is gaan mensen vaak zelf allerlei dingen proberen. Dit met wisselend succes, maar men dient te bedenken dat ook het klachtenpatroon wisselt. De behandelaar die bezocht wordt aan het begin van een beterende fase scoort natuurlijk eerder dan degene die iets moet doen op het moment dat de weg naar een dal is ingezet.
De term zenuwpijn of neuralgie staat voor elke pijn die ontstaat in het gebied van een zenuw. Een zenuw is een bundel vezels die signalen van de hersenen naar alle delen van het lichaam transporteert en andersom. Zenuwen lopen door je hele lichaam heen. Iedere zenuw is gekoppeld aan een bepaald deel van het lichaam. Daardoor kan zenuwpijn in verschillende plekken in het lichaam voorkomen.
Zenuwpijn komt vaak voor in de rug (hernia of ischias) en in het gezicht (aangezichtspijn of facialgie). Pijn is in principe het enige symptoom van neuralgie. De pijn kan varieren in hevigheid en kan continu of in aanvallen optreden. Bij hernia en ischias kunnen ook andere, meer specifieke symptomen optreden (zie hernia en ischias) zoals een verdoofd gevoel in bil of been.
Zenuwen zijn bedoeld om signalen van en naar de hersenen te vervoeren. Dit geldt dus ook voor pijnsignalen. Als door een aandoening op een zenuwroute een beschadiging optreedt, gaat dat pijnsignaal ook naar de hersenen. De plek waar de pijn gevoeld wordt, is niet automatisch dezelfde als de plek van de beschadiging. Als halverwege de zenuwroute een beschadiging optreedt, gebeurt het vaak dat de pijn wordt gevoeld op de plek waar de zenuw heen voert. Bij ischias of een hernia wordt druk uitgeoefend op de zenuw in de rug, maar de pijn voel je ook in je bil, been en zelfs je voet, omdat de zenuw uiteindelijk daarheen loopt.
Een aangetaste gelaatszenuw veroorzaakt een hevige aangezichtspijn aan een kant van het gezicht (trigeminus-neuralgie). Postherpetische neuralgie (zenuwpijn na een herpesinfectie) kan optreden na gordelroos. Er ontstaat een brandende zenuwpijn op de plek van de gordelroos. Een andere vorm is zenuwpijn in het oor, in de keel en achter op de tong (glossopharyngeus-neuralgie). In de meeste gevallen is ontsteking van de zenuw de oorzaak van zenuwpijn. Toch is een oorzaak niet altijd goed te vinden. Zenuwpijn in de rug heeft niets met een infectie te maken. Het is vaak een gevolg van druk op de zenuw vanuit de wervels. Bij ischias raken ruggenmergzenuwen tussen de wervels bekneld
Een zenuw is niets anders dan een bundel uitlopers van een heleboel zenuwcellen. Deze cellen bevinden zich in het ruggenmerg (van de motorische zenuwen) of in een zenuwknoop van de achterwortel van het ruggenmerg (sensibele zenuwen). Het is een merkwaardige cel: een piepklein cellichaam in het centrale zenuwstelsel en een uitloper die het lichaam inloopt en die wel meer dan een meter lang kan zijn. Dit geeft meteen al een van de oorzaken aan van problemen die met perifere zenuwen kunnen optreden. De voeding vindt plaats langs de uitloper van de zenuw (het axon). Herstel van een zenuw bij doorsnijding van een axon gaat maar heel langzaam, ongeveer 1 mm per dag.
Een bundel van axonen vormt een fascikel die een eigen omhulling heeft. Dit is te vergelijken met een telefoonkabel, waarin meerdere gekleurde draadjes binnen een geïsoleerde mantel liggen. Een aantal fascikels verlopen ook weer samen, opnieuw met een eigen omhulling, en dit geheel vormt de perifere zenuw. Al naar gelang het te verzorgen gebied kan een een zenuw erg dik of juist heel dun zijn. De meeste zenuwen beginnen dik en worden door het afgeven van takken naar de verschillende lichaamsdelen steeds dunner.
De omhulling of isolatie van een zenuw wordt gevormd door de schede van Schwann, genoemd naar degene die deze voor het eerst heeft beschreven. Tussen de cellen die de schede vormen zijn onder de microscoop insnoeringen te zien, z.g. knopen. Hoewel de zenuwgeleiding te vergelijken is met een electrische stroom verloopt deze toch niet helemaal hetzelfde. De impuls springt van knoop naar knoop met een snelheid van ongeveer 60 meter per seconde.
De motorische zenuwen geleiden de impuls vanaf het ruggenmerg (om precies te zijn de voorzijde hiervan) naar de spieren, waarin ze zich vertakken. De overdracht van de prikkel naar de spieren vindt plaats in eindplaatjes, waar het vrijkomen van een chemische stof de spier tot samentrekken brengt.
De sensibele zenuwen zorgen voor de overdracht van waarnemingen uit de huid, spieren, gewrichten e.d. en brengen informatie over temperatuur, pijn, aanraking en de stand van een gewricht naar de zenuwknoop in de achterwortel van het ruggenmerg.
Een perifere zenuw kan motorisch, sensibel of gemengd zijn. De meeste zenuwen zijn van dit laatste type. Het onderzoek van perifere zenuwen en de daarbij behorende spieren gaat met electromyografie (EMG)
.
Dag bloggers,ik vraag mij af of er bloggers zijn die ongeveer dezelfde intereresses hebben als mij in muziek en die zich ook niet meer kunnen uitleven als vroeger.Mijn muzikale interesses zijn Bad religion,Ignite,lagwagon maar ook Live,pearl jam,lemonheads,...alle genres met een stevig gitaarke in of een leuk meezingertje!Vroeger schuimde ik alle festivals af en vond maar af en toe mijn tentje terug!Nu zit ik dus vast met mijn ziekte "stiff person syndrome"of om het technischer uit te spreken"progresieve myelo enciphalitis met
ridgiditeit"of kortweg PMER,SPS,soms noemen ze het ook stiffman syndroom of kortweg SMS.Ik deze ziekte van 20 augustus vorig jaar en ben sindsdien ook niet meer gewerkt en heb ook geen krkracht meer.Ik heb twee schatten van kindjes van 3 en 5 jaar en een vrouw uit uit de duizend de les geeft aan autistische kinderen(voltijds)Ik hoop dat ik hrt nog lang vol,ben de enigte ter wereld met die symptomen en krijg dan ook nog spier-spasme aanvallen en die zijn vrij pijnlijk!Genoeg geklaagd en ma ju de bak zoals ze zeggen in As,Genk en omstreken.Moest je een vraag hebben mail gerust:kristofschols@hotmail.com
Groetjes,kristof the stiffman
EMG: electromyografie
Voor nekklachten of armklachten kan door middel van naalddetectie-onderzoek van verschillnde spiergroepen nagekeken worden waar deze klachten vandaan komen. De onderzochte spier correspondeert immers met een bepaalde zenuwwortel in de nek of met een bepaalde zenuw in de arm.
Tevens worden stroomstootjes gegeven om de voortgeleidings-snelheid over de zenuw te meten. Dit ter uitsluiting van ondermeer compressiesyndromen, zoals bijv. het carpaal tunnel syndroom of zenuwontstekingen.
Ter hoogte van de onderste ledematen kan bij rugklachten of zenuwklachten in de benen, onderzocht worden waar deze klachten vandaan komen door middel van naalddetectoren. Elke spier aan het been stemt op zijn beurt overeen met een zenuwwortel in de rug of een bepaalde zenuw in het been zelf. Zo kan zenuwprikkeling of zenuwuitval worden bepaald en kunnen zenuwontstekingen worden gevonden, en op hun evolutie beoordeeld.
Naast motorische zenuwgeleiding voeren we ook sensiebele zenuwgeleiding uit, via een specifieke computertechniek.
Tijdens het onderzoek moet men op een bank gaan liggen, waarna enkele vochtige bandjes om de armen en/of benen worden bevestigd. Bij het onderzoek van de zenuwen worden aan arm of been kleine elektrische schokjes toegediend, waarbij de hand of voet wat gaat bewegen. Bij het onderzoek van de spieren wordt op een of meer plaatsen in de spieren een heel dun naaldje gestoken. De patiënt wordt gevraagd de spieren enige keren aan te spannen. Op een monitor kan de werking van de zenuwen en/of spieren gecontroleerd worden. Wanneer de patiënt zich in een ontspannen houding kan plaatsen, zijn de prikken met de uiterst dunne electrodenaaldjes nauwelijks pijnlijk. Het onderzoek is volledig ongevaarlijk.
* » Inleiding
* » EEG
* » Ev. Potentials
* » EMG
* » Duplex
* » CT Scan
* » MRI
* » Lumbaalpunctie
electromyografie
dag,bloggers,ben terug uit het ZOL en hoop langer als verleden keer en dat ik mij wat beter voel en dat ik terug positiever tegen het leven ga aankijken en dat ik terug leuke dingen ga doen met mijn familie! Tot morgen!!
Groetjes,kristof the stiffman
Hallo allemaal,
wil jullie allemaal laten weten dat stiffy eergisteren terug naar het ziekenhuis gegaan is, daar het hem totaal niet ging. Het is ook geen lachertje voor stiffy, kristel en de kindjes om na zo een lange tijd weer allemaal samen te zijn. Dat aanpassen allemaal. Maar ze hebben wel genoten van die week dat ze samen waren. Ik ben gisteren nog naar het ziekenhuis gegaan en het ging hem naar omstandigheden vrij, ik zeg vrij goed. Er kon zelfs een grapje vanaf. Maar we zien natuurlijk niet hoe hij zich aan de binnenkant voelt hé. Nu de 28e krijgt hij maar weer eens een dosis chemo. En dan weer kijken wat dat brengt. Hopelijk héél goed nieuws. We zullen maar positief blijven denken hé. Zo, dat was het een beetje. Morgen ga ik weer naar hem toe. Moest er iets nieuws uit de bus komen, dan zullen Kristel of ik of Stiffy zelf dat zeker laten weten.
Groetjes van zijn zus.
Yo,bloggy,s,the stiffman,Ik ga je eens vertellen over mijn 3 maanden in het ziekenhuihuis.Ikzal vandaag eens vertellen hoe ze mij volgepropt hebben met pillen en siroopkes en baxters.Dit is het lijtsje medicatie voor thuis en voor iedere dag,om 8,12,16,20 uur
-Omeprazole(20Mg) 1x om 20 uur
-Duragesic(100Mg) oploszakje 1x om 20 uur
-Medrol(16Mg) 1pil delen door 4 daar 3 stukjes van 1x om 20 uur
-Prograft(5Mg) 1x om 20 uur
-Beviplex 1x om 20uur
-Dafalgan codeine(5OOMg) bij felle pijn
-Prograft(3Mg) 1x om 2O uur
-Ultra MG(12Mg) oploszakje 2x per dag
-Bacoflan(25Mg) 4x2 pillen per dag(8,12,16,20 uur)
-Rivotril(2Mg) 3x2 pillen per dag
-Efexor exel(75Mg) 1x ampule per dag om 8 uur
-Efexor exel(150Mg)1x ampule per dag om 8 uur
-Dantrium 25(25Mg) 2 ampulen per dag om 20 uur
-Dantrium 100(100Mg) 2 ampullen per dag
-lysanxia(20Mg) 4 pillen dag(8,12,16,20 uur)
ENDOXAN CHEMOINFUUSMEDICATIE
-1ste zak:1 liter Glucose 5% en 2%OMCo en 2%MGso4(magnesium)
-2de zak: 1 ampul Kytril in 50ml FO(nier-endoxan zuivering)
-3de zak: 200Ml Mesna in 50ml FO (nier-bloed zuivering)
-4de zak: cyclfosmide 500Mg met speciale spoelzak chemo
-5de zak: waakinfuus 1 liter met KCL en 2Mg MGso4
-6de zak: zelfde als 3de zak
-7de zak: 50ml Mesna 200Mg in FO
-8ste zak: 50ml Kytril 200Mg in FO
-9de zak:waakinfuus 1 liter Plasmalyte en 80-20 MGso4 en FO
-10de zak:2 zakken Plasmalyte voor zuivering en spoeling
Deze vuiligheid heb keeg ik door mijn lichaam,ik ben dan nog de helft vergeten!!
Groetjes,kristof the stiffman
Dag bloggers,stiffy is terug in to town!Ja na 60à70 serumflessn Valium van 100Mg zult ge voor minder een een rare openings zin hebben.Ik heb ook nog ik weet niet hoeveel bloed en ruggemergvocht moeten afgeven en dan nog wat potjes pis en kaka!Ook nog maar te zwijgen over de onderzoeken,EEG,MNR:PET-scans,Echo,EMG-pucties,slikrontgefoto's en nog veel meer;...En het heeft allemaal geen bal geholpen!Mijn spier-spasme aanvallen zijn vermeerderd en pijnlijker geworden en mijn gewicht is eens 53 kilo geweest,maar daar vertel ik morgrgen meer over.Binnen 3 weken moet ik weer het ZOL binnen voor weer een chemo.ik ga nu stoppen nu myn wandelstok zoeken en mijn medicactie nemen,jaja die is die is er ook bij gekomen.Tot straks of morgen.
Groetjes,kristof the stiffman
Dag bloggers en steuners!!Ik mag voor 3weken naar huis!Als ik het volhoud! Ik zal jullie morgen het één en ander uitlggen.Ik ga nu slapen,en hoop dat ik eens geen aanvaal!!
groetjes,kristof
hetzelfde de titel,sorry hetn zal weer voor het vrouwtje of mijn zus zijn!Ee pikant fotootje voor een hete dag gaat er nog vanaf!!Tot blogs en bedankt voor de steun en steun maar verder!!
Groetjes,kristof the stiffman
we zullen vervroegd terug moeten naar het ziekenhuis. de bedoeling was dat kristof pas vanavond terug binnen zou gaan, maar omdat het hem niet gaat, ga ik hem rond 14u al terugbrengen. de hele voormiddag heeft hij in bed gelegen omdat hij zich slecht voelde, toen hebben we samen de kindjes in bad gestoken (dit vonden ze geweldig! papa die ook mee in de badkamer zit) samen met ons viertjes gegeten en nu is het wachten op oma die op de kindjes komt letten zodat ik kristof terug kan brengen. het heeft hem toch wel goed gedaan hoop ik om weer even thuis te zijn!!!!
allez ik ga u laten, kristof gaat zelf nog even een fotootje bijvoegen want daar ben ik niet zo sterk in!
Hoi blogers,Ik ben nog eens een weekendje thuis na 6 weken ZOL!Wat ik zoal heb meegemaakt vertel ik jullie straks wel,ik ben er alleen slechter van geworden! Tot straks!
vorig weekend was het vrij spannend: Kristof maakte opeens koorts en belde mijop. Ik heb de kindjes naar onze lieve buurvrouw gebracht en ben meteen naar hem gereden, ondertussen al 38.1 koorts. hij opende zijn ogen bijna niet en na een uurtje ben ik dan maar naar huis gegaan... om half 1 belde de verpleegster mij dat ik beter kon komen omdat hij er echt ellendig bijlag, kindjes weer naar de buurvrouw en ik vol spanning naar het ziekenhuis... ondertussen al 39.1 koorts.Ik moet eerlijk zeggen dat er toen bange uurtjes zijn gevolgd, ik dacht echt dat ik mijne man zou verliezen... die nacht ben ik op aanraden van de verpleging blijven slapen en ook nog maandagnacht. sinds dinsdag is de koorts weer verdwenen en is hij weer stillekes beginnen te eten...gelukkig!!! alles werd blijkbaar veroorzaakt door een bacterie in zijn darmen. ondertussen weten we ook dat Kristof niet de ziekte Stiff person heeft, maar wel iets anders: PROGRESSIEVE MYELO_ENCEPHALITIS MET RIGIDITEIT. een ziekte die nog zeldzamer is, waar weinig over bekend is behalve dan dat het waarschijnlijk langzaamaan achteruit zal gaan. t probleem is alleen dat hij op dit moment zo zwak is en vatbaar voor andere dingen, zoals bijvoorbeeld die bacterie in zijn darmen en dat is natuurlijk helemaal niet bevordelijk!!! voila, nu zijn jullie weer even op de hoogte gebracht over de stand van zaken, hopelijk heb ik volgende keer beter nieuws!! groetjes, Kristel (het bang afwachtende vrouwtje)
dag lieve mensen, het is al superlang geleden dat we nog iets geschreven hebben, maar dat komt omdat Kristof ondertussen alweer 3,5 week in het ziekenhuis ligt en omdat de computer ondertussen stuk is geweest, maar ...we zijn terug!!! mijn lieve schat heeft ondertussen alweer 2 chemokuren moeten ondergaan, hij reageert hier redelijk slecht op: misselijk, overgeven, verschrikkelijk moe, overal nog meer pijn,... maar het ergste is dat ze tot nu toe nog geen effect hebben gehad. de aanvallen worden zelfs erger, hij heeft nog meer pijnkrampen als vroeger. vandaag is het vaderdag en gaan de kindjes nog eens mee, ik hoop dat hij het aankan want het is al een week geleden dat ze nog eens mee zijn geweest gewoon omdat hij zich zo slecht voelde, dus hopen dat hij vandaag een relatief goede dag heeft!!! tot in de week, groetjes, Kristel, vrouw van....
Hallo iedereen, ik ben de zus van Stiffy. Hij vroeg me wat neer te pennen, allez typen, op zijn blog, want zijne laptop is even buiten gebruik en zoals jullie misschien al doorhadden is hij er ook weeral een tijdje niet. Kristel heeft hem de 18de naar spoed gebracht, daar het helemaal niet goed ging met hem. Daar hebben ze hem alweer aan verschillende baxters gehangen, waaronder weer een baxter endoxan en deze keer hangt er ook een zakje valium aan. Normaal was het voor de endoxan nog 14 dagen te vroeg, maar de dokter probeert nu alles wat hem in zijn macht ligt om toch maar positief resultaat te krijgen. Voor het moment moet hij zijn pillekes en zijn druppelkes en hij heeft een infuus met valium. Hoe het nu met hem is? Laat mij zeggen dat zijn interesse aan vrouwelijk schoon, en af en toe een grap dat dat nog niet verminderd is. Daar zijn we héél blij om, dat hij ondanks zijn miserie toch nog positief ingesteld is. Dus zo zien we maar hoe sterk hij en zijn vrouwtje eigenlijk wel zijn om dat enorm zwaar kruis te dragen. Ik heb er niks dan bewondering voor. Zo, dat was het ongeveer, Stiffy zal waarschijnlijk zeggen dat ik veel te hel gezaagd heb, maar nu weten jullie iets. Ik ga hem vragen, zolang zijn laptop buiten gebruik is, dat hij opschrijft wat ik hier moet neerpennen, das gemakkelijker en daarna zal zijn vrouwtje het dan wel weer overnemen. Ge krijgt in ieder geval de groeten van Stiffy. Groetjes.
De tekst die hier staat is nogal wetenschappelijk en niet echt nuttig voor de
beginnende krachttrainer. De informatie die erin staat is echter wel interessant
en zal je kunnen helpen bij het begrijpen wat er gebeurt als je je spieren traint.
Een spier bestaat uit vele vezelbundels, die uit vezels bestaan, die weer uit
zogenaamde myofibrillen bestaan en die uiteindelijk uit zogenaamde sarcomeren
zijn opgebouwd. Deze sarcomeren zijn 2/1000 mm lang. De menselijke bicepsspier
is uit ongeveer 10 miljard sarcomeren opgebouwd. De macromoleculaire eenheden
van de sarcomeer vormen de dikke en dunne filamenten; ze bestaan uit eiwitten.
De spiercontractie ontstaat door een verbinding tussen eiwitmoleculen: calciumionen
worden vrijgemaakt door splijting van de energievoorraad ATP die zich in de
spiercel bevindt. (Bij dit proces verbindt myosine zich met actine van de dunne
filamenten, waardoor ze knikken zedat de filamenten in elkaar kunnen schuiven.)
Het ATP is ook verantwoordelijk voor het opheffen van de verbinding, zodat de
spier zich weer kan ontspannen. Wanneer dus in een spier de concentratie van ATP
na een sterke vermindering van de energietoevoer afneemt (bijvoorbeeld door grote
vermoeidheid), kan de spier niet ontspannen, hij blijft 'hard' (bijvoorbeeld in
het extreme geval bij spierkramp of bij het overlijden). Het ATP heeft dus aan de
ene kantde taak van energievoorziening en aan de andere kant de taak van het weer
zacht maken van de spier.
Het proces van de spiercontractie begint met een prikkeling van het centrale
zenuwstelsel, gaat via de zogenoemde neuronen of motoneuronen naar het motorisch
eindplaatje en van hieruit naar de spiervezels. In morfologisch opzicht noemen
wetenschappers deze aangesproken delen een motor-unit.
Elke spier kan na een spierprikkeling een derde van haar oorspronkelijke lengte
verkorten. Bij het hierboven genoemde proces bewegen de dunne en dikke filamenten
zich op 10 mm van elkaar, dat wil zeggen om de spier bijvoorbeeld 1 cm te verkorten,
moeten aan een myofibrille een miljoen bewegingen van de verbinding en verslapping
voorafgaan. De krachtontwikkeling wordt groter naarmate meer myofibrillen
tegelijkertijd aan de actie deelnemen.
In de spier heerst altijd een zogenaamd rustpotentieel, dat is een elektrisch proces
aan de celmembraan, tussen het binnenste van de cel en zijn omgeving - tussen de
negatief en positief geladen atomen, de zogenaamde ionen. Als nu een prikkel de
celmembraan van de spiercel bereikt, leidt dit tot een depolarisatie of verandering
van het membraanpotentieel. Het tijdelijke verloop van deze verandering wordt
actiepotentieel genoemd. Zulke prikkels worden bijvoorbeeld door krachtoefeningen
veroorzaakt, waarbij het eigenlijke proces van de prikkeling, van het centrale
zenuwstelsel via de motoneuronen en het zenuwbanen naar de spiervezels verloopt.
De tijdsduur tussen het inzetten van de bovendrempelige prikkeling en de
spiercontractie wordt latente tijd genoemd; hij duurt ca. 0.004 tot 0.01 seconden.
Warmte maakt hem korter, koude verlengt hem (effect van warming-up)
Ik ben schols kristof, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kristof the stiffman.
Ik ben een man en woon in Niel bij As,Limburg (Belgie) en mijn beroep is Ex- Installateur centrale verwarming en sanitair bij stad Genk.
Ik ben geboren op 02/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen,zwemmen,pc,....
Ik heb 4 gelukkige maanden gehad in mijn leven gehad en heb nu mijn ziekte.Ik heb mij erbij neergelegd en hoop dat ik nog kan genieten van mijn leven als mijn medicatie op punt staat!Ik hoop dan dat ik veel dingen kan doen met mijn gezin,het enige wat mij
Ik ben kristof schols, en gebruik soms ook wel de schuilnaam stiffman of stiffy.
Ik ben een man en woon in Niel bij As limburg (belgie) en mijn beroep is Invalide insallateur centrale verwarming en sanitair.
Ik ben geboren op 02/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: internet,seniorennet,mijn gezin.
Ik ben dus een invalide installateur cv en sanitair.Ik werkte voor stad genk en deed er het onderhoud van zo'n 100-tal gebouwen,gaande van ketels kuisen tot het aanleggen van nieuwe installaties.Daarvoor deed ik dat in de privésector,maar omwille van de l
De LightSpeed Scanner, een primeur voor Europa
MRI (Magnetic Resonance Imaging)
Inleiding
Voor hun bescherming heeft de natuur de hersenen opgeborgen in de schedel en het ruggenmerg in de wervelkolom. Door deze goed beschutte positie zijn ze echter ook weinig toegankelijk voor de behandelende arts, die wil weten wat er precies aan mankeert. Vroeger was de arts alleen aangewezen op zijn lichamelijk neurologische onderzoek, dat hem op grond van zijn kennis kon aangeven waar de aandoening waarschijnlijk uit bestond en waar de afwijking ongeveer gelegen was. Maar tegenwoordig staan aan de arts de beeldvormende technieken ter beschikking, zoals eerder al de Röntgentechnieken en nu ook de CT-scan en de MRI, om de afwijking in een beeld zichtbaar te maken. Hij is nu hierdoor beter geïnformeerd over de aard en de plaats van de afwijking, die hij moet weten voor de behandeling.
MRI
MRI is een afkorting van magnetic resonance imaging, ook genoemd magneetscan.
Links: De laborant bewaakt het maken van de MRI scans en kan na afloop met computertechnieken de beelden nog op allerlei manieren manipuleren.
Rechts: De MRI-scanner met de tunnel waar de patiënt in komt te liggen.
Bij deze afbeeldingtechniek komt de patiënt te liggen in een lange tunnel die een sterke magneet bevat, waarmee het water in de weefsels gemagnetiseerd wordt. Dat berust hierop dat in het weefsel de wateratomen (eigenlijk zijn het de waterstofatoomkernen) zich als miniatuurmagneetjes kunnen gedragen. Verder worden vanuit de scannertunnel radiogolven uitgezonden van een golflengte die de watermagneetjes als het ware doen meetrillen (men noemt dat resoneren) waarbij ze energie uit de radiogolven in zich opnemen. Als de radiogolf wordt gestopt wordt de eerder opgenomen energie weer uitgezonden als een signaal waarin allerlei bijzonderheden van het weefsel zijn vervat. Uit deze signalen kan de computer van het apparaat de samenstelling van de verschillende weefsels berekenen en ze uittekenen in de vorm van een doorsnede (de MRI-scan). Gebieden waar geen water is, zoals lucht of bot, geven geen signaal en zijn zwart op de scan. Ook hangt het signaal af van de duur van de perioden waarin de radiogolven worden uitgezonden, omdat hiermee bepaalde kenmerken van de magnetisatie (T1 en T2) tot uiting worden gebracht. Zo kan men zogenaamde T1-gewogen beelden verkrijgen waarin de eigenschap T1 de overhand heeft; op deze beelden verschijnen liquor (hersenvocht) en waterrijke structuren donker. Daarentegen zijn liquor en waterrijke structuren op T2-gewogen beelden juist wit. Door de keuze van de T1- of T2-weging kan men van de weefsels bepaalde aspecten zichtbaar maken. MRI-beelden zijn daarom zeer gedetailleerd in het vertonen van de verschillende weefsels, maar een nadeel is dat het bot zelf niet zichtbaar is (wel het beenmerg), omdat het bijna geen water bevat.
Met de MRI kan de aard van het weefsel nader worden onderzocht met behulp van spectroscopie. Wanneer bepaalde stoffen op bepaalde plaatsen in verhoogde concentraties worden aangetroffen kan dit wijzen op b.v. de aanwezigheid van een tumor. Men ook de functie van bepaalde hersendelen nagaan door tijdens het onderzoek de patiënt bepaalde opdrachten te laten uitvoeren (b.v. lezen of herkennen van afbeeldingen). Als de corresponderende hersendelen daardoor actief worden is dit met de MRI aan te tonen. Zulk onderzoek is belangrijk voor het precies lokaliseren van neurologisch belangrijke gebieden.
MRI-opnamen van normale hersenen, waarbij links een zogenaamde T1-gewogen opname is waarop de waterhoudende structuren (hersenkamers) donker zijn, terwijl het onderhuidse vetweefsel helder is. Rechts is een T2-gewogen opname waarop de waterrijke structuren helder zijn, maar het onderhuidse vetweefsel juist donker.
Links een MRI van een patiënt met een hersentumor (het donkere gebied in het centrum van het kruis). Als hij gevraagd wordt te lezen lichten de gebieden in de hersenen op die daarbij betrokken zijn. Uit dit onderzoek bij deze patiënt blijkt dat bij operatie van de tumor de gebieden die voor het lezen verantwoordelijk zijn in elk geval geen risico te lopen.
Als ook met de MRI de afbeelding van b.v. een hersentumor tegenvalt, kan men een speciaal voor MRI geschikt contrastmiddel inspuiten, dat het element Gadolinium bevat. Dit element heeft de eigenschap om T1 te veranderen, waardoor de tumor goed zichtbaar wordt.
Wat de MRI procedure zelf betreft, maakt het apparaat tijdens zijn werking evenveel lawaai als een discotheek. Door het opzetten van oortelefoons met aangename muziek is dit lawaai gewoonlijk buiten te sluiten. Omdat bij de MRI-techniek geen Röntgenstralen worden gebruikt is hier geen speciale voorzichtigheid geboden ten aanzien van het ongeboren kind. De sterke magneten van het apparaat kunnen echter stukjes metaal in het weefsel doen verschuiven, wat ernstige gevolgen kan hebben als het gaat om clips die voor de behandeling van aneurysma's in het hoofd zijn geplaatst, of metaalsplinters die bijvoorbeeld tijdens laswerkzaamheden in het oog zijn geraakt. Verder kunnen de magneetvelden pacemakers voor het hart op hol doen slaan. Bij deze mensen mogen derhalve geen MRI-scans worden gemaakt. Maar de moderne aneurysmaclips (vooropgesteld dat men zeker weet dat een patiënt die heeft) en overige implantaten van het niet-magnetische metaal titanium zijn ongevoelig voor magnetisatie en kunnen zonder bezwaar in het MRI-apparaat worden gescand.
Verder is MRI bezwaarlijk voor mensen die vanwege claustrofobie (engtevrees) het verblijf in de tunnel niet kunnen verdragen.
Andere MR-technieken: MR-angiografie
Van het MR-signaal dat immers afkomstig is uit het water in de weefsels, kan met bepaalde technieken een onderscheid worden gemaakt tussen het stromende water in de bloedvaten en het stilstaande water in de omgevende weefsels. Hiermee wordt bereikt dat de bloedvaten op de scan een andere tint krijgen dan het omgevende weefsel, met andere woorden, men heeft nu een MR-angiogram dat is ontstaan zonder gebruik van contrastmiddelen (met hun risico's).
Mooie voorbeelden van MRI's kunt U zien op de pagina van de Harvard University.
Datum laatste revisie van deze tekst: augustus 2004.
Deze tekst is officieel goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Neurochirurgen.
Terug naar het overzicht.
Hallo allemaal,
wil jullie allemaal laten weten dat stiffy eergisteren terug naar het ziekenhuis gegaan is, daar het hem totaal niet ging. Het is ook geen lachertje voor stiffy, kristel en de kindjes om na zo een lange tijd weer allemaal samen te zijn. Dat aanpassen allemaal. Maar ze hebben wel genoten van die week dat ze samen waren. Ik ben gisteren nog naar het ziekenhuis gegaan en het ging hem naar omstandigheden vrij, ik zeg vrij goed. Er kon zelfs een grapje vanaf. Maar we zien natuurlijk niet hoe hij zich aan de binnenkant voelt hé. Nu de 28e krijgt hij maar weer eens een dosis chemo. En dan weer kijken wat dat brengt. Hopelijk héél goed nieuws. We zullen maar positief blijven denken hé. Zo, dat was het een beetje. Morgen ga ik weer naar hem toe. Moest er iets nieuws uit de bus komen, dan zullen Kristel of ik of Stiffy zelf dat zeker laten weten.
Groetjes van zijn zus.
we zullen vervroegd terug moeten naar het ziekenhuis. de bedoeling was dat kristof pas vanavond terug binnen zou gaan, maar omdat het hem niet gaat, ga ik hem rond 14u al terugbrengen. de hele voormiddag heeft hij in bed gelegen omdat hij zich slecht voelde, toen hebben we samen de kindjes in bad gestoken (dit vonden ze geweldig! papa die ook mee in de badkamer zit) samen met ons viertjes gegeten en nu is het wachten op oma die op de kindjes komt letten zodat ik kristof terug kan brengen. het heeft hem toch wel goed gedaan hoop ik om weer even thuis te zijn!!!!
allez ik ga u laten, kristof gaat zelf nog even een fotootje bijvoegen want daar ben ik niet zo sterk in!
vorig weekend was het vrij spannend: Kristof maakte opeens koorts en belde mijop. Ik heb de kindjes naar onze lieve buurvrouw gebracht en ben meteen naar hem gereden, ondertussen al 38.1 koorts. hij opende zijn ogen bijna niet en na een uurtje ben ik dan maar naar huis gegaan... om half 1 belde de verpleegster mij dat ik beter kon komen omdat hij er echt ellendig bijlag, kindjes weer naar de buurvrouw en ik vol spanning naar het ziekenhuis... ondertussen al 39.1 koorts.Ik moet eerlijk zeggen dat er toen bange uurtjes zijn gevolgd, ik dacht echt dat ik mijne man zou verliezen... die nacht ben ik op aanraden van de verpleging blijven slapen en ook nog maandagnacht. sinds dinsdag is de koorts weer verdwenen en is hij weer stillekes beginnen te eten...gelukkig!!! alles werd blijkbaar veroorzaakt door een bacterie in zijn darmen. 
dag lieve mensen, het is al superlang geleden dat we nog iets geschreven hebben, maar dat komt omdat Kristof ondertussen alweer 3,5 week in het ziekenhuis ligt en omdat de computer ondertussen stuk is geweest, maar ...we zijn terug!!!
Ik ben schols kristof, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kristof the stiffman.
Ik ben kristof schols, en gebruik soms ook wel de schuilnaam stiffman of stiffy.
