weet al iemand wat SPS is of zijn het de foto's die jullie intreseren?
stiff person syndroom/PMER
31 jaar en niet meer kunnen werken!!! neem een kijkje en vertel het door,zeker als je van As of Genk bent,of met deze ziekte zit,of iemand kent ermee!!
14-05-2006
incontinentie
Incontinentie
Wat is incontinentie
Incontinentie is het niet of nauwelijks kunnen ophouden van urine en/of
ontlasting. Voor wie er mee te maken heeft, is het meestal een groot
probleem. Tegenwoordig zijn veel oplossingen mogelijk. Deze folder zet
verschillende mogelijkheden uiteen.
Hoe vaak komt incontinentie voor
In Nederland lijden ongeveer één miljoen mensen (750.000 vrouwen en
250.000 mannen) aan een vorm van incontinentie. Boven de 40 jaar kan zelfs
één op de vier mensen zijn of haar plas niet altijd volledig ophouden.
Incontinentie is daarmee een van de grootste problemen. Het komt voor onder
alle leeftijdsgroepen, bij bedlegerige, zieke, gehandicapte en gezonde
mensen.
De urinewegen
De urinewegen van de mens bestaan uit de nieren, de urineleiders, de blaas
en de plasbuis. Vanuit de nieren wordt de urine door de urineleiders naar de
blaas getransporteerd, waar het wordt opgeslagen. Als de totale hoeveelheid
urine groot genoeg is (ongeveer 300ml) ontstaat aandrang. We voelen dan dat
we moeten plassen. Door het openen van de sluitspier en het aanspannen van
de blaasspieren kan de urine dan via de plasbuis het lichaam verlaten.
De gemiddelde urineproductie van een persoon is één tot anderhalve liter per
24 uur, afhankelijk van de vochtopname. De plasfrequentie is ongeveer vier
tot vijf maal per etmaal.
Oorzaken van incontinentie
De oorzaken van incontinentie zijn in twee groepen te verdelen.
De eerste groep betreft problemen met de blaas, blaashals of urinebuis. De
blaas kan geïnfecteerd zijn of oncontroleerbaar samentrekken. De
sluitspieren kunnen te zwak (door onder andere uitrekking na zwangerschap)
of beschadigd (bijvoorbeeld na een prostaatoperatie) zijn.
De tweede groep betreft aandoeningen aan het zenuwstelsel. Het blaascentrum
kan bijvoorbeeld uitgeschakeld of beschadigd zijn. Ook de zenuwbanen van en
naar de hersenen kunnen aangedaan of geheel verbroken zijn.
Stress-
of inspanningsincontinentie
Deze vorm van urineverlies komt vooral bij vrouwen voor. Men
verliest druppels of scheutjes urine bij hoesten, lachen, tillen of
andere plotselinge lichamelijke inspanning. De oorzaak ligt vaak in
een verslapping van de bekkenbodemspieren, bijvoorbeeld na een
bevalling, door overgewicht of door gebrek aan beweging.
Met bekkenbodemspieroefeningen onder begeleiding van een
fysiotherapeut kan dit probleem vaak helemaal of gedeeltelijk worden
verholpen. Ook een steunpessarium of operatief ingrijpen kan
uitkomst bieden.
Druppel-
of overloopincontinentie
Deze vorm van urineverlies kenmerkt zich door langdurig nadruppelen.
De oorzaak van dit typische mannenprobleem is meestal een vergroting
van de prostaatklier, maar ook suikerziekte of een neurologische
afwijking kan deze vorm van incontinentie veroorzaken. Bij deze vorm
zijn meerdere behandelingsmethoden mogelijk.
Urge- of
aandrangincontinentie
Deze vorm van incontinentie komt zowel bij (oudere) mannen als bij
(oudere) vrouwen voor. Na een plotselinge aandrang volgt de plas
meteen. Soms voelt men de aandrang helemaal niet. Bij urge- of
aandrangincontinentie worden grote hoeveelheden urine ineens
verloren. De oorzaak kan liggen in een blaasontsteking,
stofwisselingsziekte (bijvoorbeeld suikerziekte) of een
neurologische aandoening. Een behandeling met medicijnen of
oefentherapie (blaastherapie) kan hierbij soms uitkomst bieden.
Bed- en broekplassen
Deze vorm van incontinentie komt meestal voor bij kinderen. Er kan een
lichamelijke afwijking aan ten grondslag liggen. Ook spanningen of
emotionele gebeurtenissen kunnen de oorzaak zijn. U helpt een kind niet door
het te straffen wanneer het in bed plast. Stimuleer het kind door positief
te reageren als het goed gaat. Gerichte training is soms zinvol. Het kind
wakker maken om bedplassen te voorkomen heeft weinig zin en kan zelfs
averechts werken.
Incontinentie van ontlasting
Deze vorm van incontinentie komt het minst voor, maar is wel de meest
onplezierige. De oorzaken kunnen gelegen zijn in een beschadiging (scheur)
of verzwakking van de sluitspier van de anus of bij vrouwen in een fistel
(doorgang) tussen darm en vagina. Verzwakking van de sluitspier kan door
zenuwbeschadiging ontstaan. Darmontstekingen, langdurig en intensief persen
bij obstipatie en een moeilijke stoelgang kunnen ook een belangrijke rol
spelen bij de beschadiging van de sluitspier.
Waar moet u op letten
Het menselijk lichaam heeft ongeveer één tot anderhalve liter vocht per dag
nodig. Via de nieren wordt één tot anderhalve liter uitgescheiden. Mensen
met incontinentie hebben soms de neiging om minder te gaan drinken. Dit is
niet verstandig omdat dit kan leiden tot uitdroging, nierbeschadiging en
urineweginfecties. Let dus op dat u voldoende blijft drinken.
Door regelmatig te eten en op gezette tijden naar het toilet te gaan kan de
blaas getraind worden. Het drinken van alcohol, koffie en thee bevordert de
urineproductie. Wees dus matig in het gebruik van deze dranken.
Ook temperatuurschommelingen kunnen de drang tot urineren stimuleren.
Probeer daarom grote verschillen tussen warmte en koude te vermijden.
Er zijn bepaalde geneesmiddelen, diuretica genaamd, die de urineproductie
kunnen beïnvloeden. Houd hier rekening mee. Vraag bij twijfel of eventuele
onduidelijkheden uw Kring-apotheek om advies.
Opvangmaterialen
De afgelopen jaren zijn veel verschillende incontinentiematerialen op de
markt gebracht om mensen met incontinentie meer vrijheid en comfort te
bieden.
De vele soorten, vormen en maten zijn op de verschillende vormen van
incontinentie aangepast. De urine kan op verschillende manieren worden
opgevangen, afhankelijk van de oorzaak en de hoeveelheid urineverlies.
Incontinentieverbanden
Incontinentieverband bestaat uit een aantal lagen van verschillende
materialen. De bovenlaag bestaat uit een drooghoudlaagje dat vocht doorlaat,
zodat het oppervlak droog blijft. De tweede laag, de absorptiekern, bevat
pulp die de urine opneemt. Deze laag bepaalt de absorptiecapaciteit van het
verband. De meeste incontinentieverbanden bevatten een derde laag met een
zogenaamde superabsorber. Deze stof houdt urine vast en bindt het tot een
geleimassa, zodat de huid niet meer nat kan worden. De onderlaag bevat een
vochtdicht folie om doorlekken te voorkomen.
Veel verbanden hebben ook zogenaamde 'anti-lekrandjes' ter voorkoming van
lekkage aan de zijkanten. Er zijn incontinentieverbanden speciaal voor
mannen of vrouwen verkrijgbaar.
Door het grote aanbod van incontinentieverbanden is het verstandig om
verschillende producten uit te proberen. Kies voor een verband waar u zich
veilig en zeker bij voelt. Let daarbij ook op het vochtopnemend vermogen van
het verband in relatie tot de mate van incontinentie die u heeft.
We onderscheiden in dit kader lichte, matige en zware incontinentie.
Lichte- of
druppelincontinentie
Bij een matige inspanning, maar ook spontaan treedt enig urineverlies
op. De hoeveelheid urine kan met een licht absorberend materiaal worden
opgevangen.
Matige
incontinentie
Aanzienlijke hoeveelheden urine worden geloosd. U moet voort¬durend
absorptiemateriaal dragen.
Zware
incontinentie
Er vindt voortdurend lekkage uit de blaas of een volledige spontane
lediging van de blaas vindt plaats. Dit kan alleen met grote
hoeveelheden (sterk) absorberend materiaal worden opgevangen.
De incontinentieverbanden zijn onder te verdelen in twee systemen.
Tweedelige
systemen bestaan uit inlegverbanden die met behulp van een speciaal
broekje (stretchslip, pantyslip, textielslip) of nauwsluitend ondergoed
gefixeerd worden.
De inlegverbanden zijn verkrijgbaar in normale rechte modellen en
speciale anatomisch gevormde modellen. Anatomisch wil zeggen dat het
inlegverband zoveel mogelijk de vorm van het lichaam heeft. Tweedelige
systemen zijn geschikt voor alle vormen van incontinentie.
Bij lichte incontinentie kan ook normaal ondergoed gedragen worden.
Hiervoor zijn speciale verbanden verkrijgbaar in een kleine maat.
Overigens is er ook ondergoed met een wat dikker badstof kruisje
verkrijgbaar.
Eendelige
systemen zijn verbanden die als een broek gedragen worden. Het verband
is geïntegreerd in een broekje. Er zijn modellen met hersluitbare
plakstrips, een elastische band of knoopsgatsluiting verkrijgbaar. De
eendelige systemen zijn geschikt voor zware incontinentie en zijn in
alle maten verkrijgbaar. De heupwijdte is bepalend voor de maat. Binnen
dit systeem kan ook nog onderscheid gemaakt worden in broekjes voor
overdag en voor de nacht. De laatstgenoemde nemen meer vocht op zodat
men de tijd kan overbruggen tot de volgende ochtend.
Deze producten sluiten goed aan op het lichaam en blijven goed op de
plaats zitten.
Draag
nooit extra inleggers in uw verband. Dit belemmert de absorptie. Bij
twijfel kunt u beter een groter verband gaan gebruiken.
Draag
verbanden in nauw aansluitend ondergoed of een speciaal broekje. Ze
moeten strak tegen het lichaam gedragen worden. Alleen dan functioneren
verbanden optimaal en worden luchtjes voorkomen. Ondergoed dat langer in
gebruik is en dat door het vele wassen uit model is geraakt moet worden
vervangen.
Bij
ondergoed en speciale broekjes moeten de naden altijd aan de buitenkant
zitten.
Draag het
verband aan de voor- en achterkant altijd op gelijke hoogte. Voor mannen
kan eventueel de voorkant iets hoger aangebracht worden. Sommige
verbanden geven door middel van een tekentje aan wat de voorkant is.
Een te
groot verband gaat opbollen en wijken bij de liezen, waardoor lekkage
kan ontstaan. Het dragen van de juiste maat van het verband is daarom
belangrijk.
Controleer
regelmatig of het verband vol is. De meeste verbanden hebben een
zogenaamde vochtindicator. Deze tekens of letters geven door middel van
verkleuring of vervaging aan of het verband verzadigd is.
Voor de
nacht en op dagen dat er diuretica worden gebruikt is het aan te bevelen
om een verband met een groter absorptievermogen te gebruiken.
Verschoon
uw verband regelmatig. Afhankelijk van de mate van incontinentie en de
frequentie van urineverlies, is twee tot vijf keer per dag verschonen
een algemene richtlijn.
Verliest u voortdurend urine dan is vijf maal per dag ver¬schonen aan te
bevelen.
Matrashoezen beschermen een matras tegen doorlekken. Er zijn
verschillende maten en soorten verkrijgbaar. Ze bestaan meestal uit een
bepaald soort plastic waarvan sommige uitwasbaar zijn en andere niet
(wegwerphoezen).
Onderleggers dienen voor de opvang van urine bij patiënten die
bedlegerig zijn of 's nachts last hebben van 'lekken'. De bovenzijde van
de onderlegger bestaat uit een tissueachtig papier voor vochtopname.
Tegenwoordig zijn er ook onderleggers waar de bovenzijde uit een
non-woven materiaal bestaat. Non-woven heeft als voordeel dat het geen
vocht vasthoudt zodat men niet nat in bed hoeft te liggen. De onderzijde
is doorgaans van plastic om doorlekken te voorkomen. Tussen de boven- en
onderlaag zit een stof (celstofwatten of Fluff) die het
vochtopnemendvermogen van de onderlegger bepaalt. Onderleggers zijn in
verschillende maten en soorten te krijgen. Er zijn wegwerp-
onderleggers, maar ook uitwasbare waarvan sommige instopstroken hebben.
Zeilen en
hospitaallinnen dienen ter bescherming van bed of stoel. Ze bestaan uit
een soort rubberachtige stof en ze zijn in verschillende maten
leverbaar. Hospitaallinnen is op rol verkrijgbaar en op iedere gewenste
maat af te knippen.
Producten tegen ongewenste geurtjes
Doorlekken van urine of ontlasting geeft een vervelende geur die moeilijk
te verdrijven is. Er zijn speciale anti-reukmiddelen verkrijgbaar die de
onaangename geur kunnen verdrijven. Ze zijn leverbaar als oplossing
sprayvorm of zijn al geïntegreerd in het verband.
Hygiëne
Een goede huidverzorging bij incontinentie is erg belangrijk. De werking
van urine op de huid kan leiden tot vervelende huidirritaties. Dit kunt u
voorkomen door de huid goed schoon en droog te houden. Was daarom de huid
regelmatig, bij voorkeur zonder zeep- en droog deze goed af. Besteed daarbij
extra aandacht aan de huidplooien omdat de huid op deze plaatsen sneller
gaat 'broeien'.
Na het afdrogen kunt u de huid eventueel insmeren met een lotion of crème.
Let daarbij wel op dat u deze niet te dik aanbrengt, omdat de poriën dan
verstopt kunnen raken.
Om zijn transportfunctie te vervullen moet het bloed voortdurend het
hele lichaam rondstromen. Dit geschiedt in een kringloop van buizen: de
bloedvaten. De voortbewegende kracht, die voor de stroming zorgt, wordt
geleverd door het hart, dat een sterke spierwand heeft en als pomp werkt.
Hart en bloedvaten vormen samen de bloedsomloop.
Soorten bloedvaten
a. De slagaders:
Vertrekken van het hart en lopen naar de organen. De wand is relatief
dik en krachtig in vergelijking met de inhoud.
b. De aders:
Brengen het bloed naar het hart terug.
Tussen de aders en de slagaders bestaan er volgende verschilpunten:
Slagaders
Aders
1. bloed stroomt van het
hart weg
1. naar het hart toe
2. bij iedere hartslag
zet de slagader even uit (hij klopt)
2. de ader klopt niet
3. liggen meestal in de
diepte
3. dikwijls aan de oppervlakte
4. de druk van het bloed
is hoog
4. druk is laag
5. bij verwonding spuit
het bloed eruit
5. bloed stroomt er langzaam
uit
6. de wand is dik
6. de wand is dun
7. bloed stroomt snel
7. bloed stroomt langzaam
8. bloed is zuurstofrijk(behalve
in de kleine bloedsomloop)
8. bloed is zuurstofarm(behalve
in de kleine bloedsomloop)
Haarvaten
Zo vertakt dat men spreekt van haarvaten-netten.
Vooral in de weefsels waar veel verbranding is, zijn deze sterk vertegenwoordigd.
(bijvoorbeeld bij spieren in aktiviteit en bij ontstekingen)
De werking van de bloedsomloop
De stroming van het bloed moet in één richting gaan. Hiervoor
zorgen kleppen. Komt het bloed uit de ader in het hart dan worden de kleppen
vanzelf geopend en het bloed kan passeren. Als daarna het hart samentrekt
en zodoende het bloed wegpomt kan dit niet terug omdat het zelf de kleppen
dichtdrukt. Deze kunnen slechts naar één kant open ( en zijn
dus niet als de deuren van een saloon). Het bloed kan dus aleen door de
slagaders het hart verlaten.
De stroming van het bloed zou op deze wijze zeer onregelmatig zijn. Er
stroomt immers alleen bloed de slagaders in gedurende de tijd dat het hart
zich samentrekt: dan zou de stroming stilstaan tot het hart opnieuw gevuld
was. Eveneens zou de stroming in de aders stilstaan zolang de kamer zich
samentrekt. Beide bezwaren worden verbeterd als er voor de hartkamer een
ruimte ligt die het bloed opvangt terwijl het hart pomt en die dit bloed
ineens doorgeeft als het hart leeg is. Deze ruimte noemen we boezem.
De mens heeft een dubbele bloedsomloop: de grote en de kleine bloedsomloop,
die elk een eigen boezem en kamer hebben. Er is dus een "dubbel hart" met
een rechter en een linker helft die echter volledig vergroeid zijn.
Nu is bovendien de wand van de grote slagaders elastisch, zoadat zij wordt
uitgerekt als de kamer het bloed er in perst. Zodra de kamer leeg is, en
niet meer pompt, trekt zich de wand van de slagader door zijn werkkracht
samen wardoor het bloed verder gestuwd wordt. Door deze samenwerking van
hart en bloedvaten is de stroming van het bloed gelijkmatig, niet stootsgewijs.
Het uitzetten en inkrimpen van de salgaders kan men waarnemen ( de "pols
voelen").
Anatomie van de bloedsomloop (grote
en kleine bloedsomloop)
Het hart
een holle spier
zo groot als een vuist
tussen beide longen boven het middenrif
hartwand bestaat uit:
het endocard
het myocard
het epicard
het pericard
- vier holtes:
Li voorkamer (boezem)
Re voorkamer (boezem)
Li kamer
Re kamer
de bloedvoorziening van de hartspier
door de krans - of kroonslagader die uit de aorta ontspringen vlak bij
het begin. Zij lopen om het hart heen.
De werking van het hart:
de kamer trekt zich samen (systole), de slagader zet uit, de boezem verwijdt
zich en loopt vol, de klep tussen boezem en kamer is dicht en tussen kamer
en slagader is open
de kamer werwijdt zich (diastole) en loopt vol, de boezem wordt leeggezogen,
de slagader krimpt in door haar veerkracht , de klep tussen boezem en kamer
is open, die tussen kamer en slagader is dicht.
De impulsgeleiding van het hart
Terwijl andere spieren van buiten of (via zenuwen) de impulsen ontvangen
waardoor zij zich samentrekken produceert en geleidt het hartspierweefsel
deze impulsen zelf. Het hart bezit een zekere autonomie.
Het zenuwstelsel gaat evenwel van buiten uit een invloed hebben op het
hartritme:
Vagus:vertragend
Orthosympathische zenuw:versnellend
Beide zenuwen staan niet rechtstreeks onder invloed van onze wil
Enkele veel voorkomende ziekten
Arteriosclerose
kalk en vetafzetting in de slagaders
vermindering van de elasticiteit
Angina pectoris
onvoldoende bloedvoorziening van de hartspier
Het hartinfarkt
verder stadium: een deel van de hartspier sterft af
De bloeddruk
Men pleegt de bloeddruk te meten aan de armslagader. Daartoe omgeeft
men de bovenarm met een holle manchet, waarin lucht gepompt kan worden,
waarvan de druk op de manometer kan worden afgelezen.. Men plaatst een
stetescoop boven de armslagader en pompt zoveel lucht in de manchet tot
men met de stetescoop niets meer hoort. De luchtdruk in de manchet is nu
hoger dan de bloedruk en heeft de slagader helemaal dicht geknepen. Nu
laat men de lucht langzaam ontsnappen. Op een gegeven ogenblik hoort men
bij elke systole van het hart, de bloedstoot met een sissend geluid passeren.
De druk die men nu op de manometer afleest is de systolische druk.
Tijdens de diastole is de druk in de manchet nog hoger dan de in het
vat heersende bloeddruk en kan er geen bloed passeren. Doordat er lucht
ontsnapt, wordt echter de druk in de manchet steeds lager; er komt een
moment waarop de bloeddruk ook tijdens de diastole even hoog is als de
druk in de manchet; het bloed kan nu ongehinderd door de slagader stromen
en men hoort niets meer. De druk die nu op de manometer wordt afgelezen
is de systolische druk.
Het fenomeen syncope
Een syncope ontstaat wanneer er een onvoldoende hoeveelheid bloed naar
de hersenen wordt gepompt.
Dit ontstaat meestal wanneer er een ongewone verwijding optreed van aders
in een groot deel van het lichaam.
Een grote hoeveelheid van de bloedmassa hoopt zich op in dze aders.
Er komt niet meer genoeg bloed terug naar het hart en als gevolg daarvan
kan het hart niet meer voldoende bloed in het slagaderlijk systeem pompen.
Het hart kan hieraan wel wat verhelpen door zijn slagfrequentie op te drijven,
maar meestal kan de druk in het slagaderlijk systeemonvoldoende op peil
gehouden worden om de hersenen van voldoendezuurstof te voorzien.
Doorsnede door het heupgewricht met de gewrichtspleet, het kapsel en spieren. (Beeld: Sobotta atlas)
Een gewricht is een beweeglijke verbinding tussen
botstukken. Afhankelijk van de soort beweging die gemaakt moet worden,
zijn er verschillende soorten gewrichten. Zo zijn er bijvoorbeeld
ronde- of kogelgewrichten zoals de heup en scharniergewrichten zoals de
elleboog.
Een gewricht wordt in de regel gevormd door twee botstukken waarvan de
uiteinden zijn bekleed met kraakbeen. Dit kraakbeen is glad elastisch
weefsel. Samen met het vocht (dat in het gewricht wordt aangemaakt) kan
hierdoor een soepele beweging gemaakt worden en tevens worden schokken
opvangen.
Elk gewricht is rondom omgeven door een stevige gewrichtskapsel met
daarin een ruimte met vocht. Het kapsel houdt de botten bij elkaar en
is aan de binnenzijde bekleed met een slijmvlieslaag (de Synoviale
laag). Deze maakt het smeermiddel voor het kraakbeen aan. Het
gewrichtssmeer bekleedt de gewrichtsvlakken met een dunne film waardoor
de gewrichtsvlakken steeds van elkaar gescheiden blijven, waardoor
schokken worden opgevangen en wrijving tot een minimum wordt beperkt.
Omdat kraakbeen zijn voeding krijgt uit de gewrichtsvloeistof en niet
van bloedvaten is het nogal kwetsbaar. Gedurende het hele leven breekt
het lichaam oud kraakbeen af en maakt het nieuw kraakbeen aan. De
normale kraakbeendikte bij een volwassene in de heup en knie is
ongeveer 5 mm. Wanneer het kraakbeen beschadigt, kan de soepele werking
van het gewricht op den duur verloren gaan.
In het kapsel zitten veel bloedvaten om de slijmvlieslaag te voeden.
Verder zitten er in het kapsel veel zenuwtjes met daaraan kleine
sensors (metertjes) om spanning op het gewricht en de botten te meten.
Doordat deze sensors weer via het zenuwstelsel zijn verbonden met de
spieren kan het gewricht worden beschermd tegen abnormale bewegingen.
Samen met de spieren zorgt dit voor de actieve stabilisatie van het
gewricht. Daarbij is het belangrijk dat de spieren goed ontwikkeld
zijn. De spieren zijn ook nodig voor de beweging van het gewricht.
Het gewrichtskapsel wordt verstevigd door banden die de botten stevig
aan elkaar verbinden. De banden zijn belangrijk voor de stabiliteit van
een gewricht. Dit is wel een passieve stabiliteit dus kwetsbaar bij een
abrupte en grote abnormale belasting. Ook in de banden zitten sensors
die reageren op uitrekking en dan direct de spieren aansturen om tegen
te spannen. Bekende voorbeelden van banden zijn de enkelbanden en de
kruisbanden van de knie.
Problemen, ziektes en aandoeningen
Röntgenfoto van het heupgewricht. (Beeld: Sobotta atlas)
Klachten aan een gewricht kunnen vele
verschillende oorzaken hebben. Ze kunnen het gevolg zijn van gescheurd
kraakbeen, een gescheurde meniscus, gescheurde banden, gebroken bot,
losse bot- en of kraakbeenstukjes, slijtage van het gewricht of een
combinatie van deze letsels. Verder kan een gewrichtsontsteking voor
klachten zorgen. Gewrichtsontsteking kan ook een onderdeel zijn van
reumatische aandoeningen of andere ziektes.
De afkorting MRI staat voor Magnetic Resonance Imaging, Magnetische Resonantie Beeldvorming
Met behulp van een grote sterke magneet en radiogolven worden bepaalde
signalen in het lichaam opgewekt, die door een antenne worden
opgevangen (Er wordt dus geen röntgenstraling gebruikt).
Een computer verwerkt de signalen tot een afbeelding die op een
beeldscherm bekeken kan worden. Met deze techniek kunnen makkelijk
doorsneden van het lichaam of bepaalde organen worden gemaakt alsof er
plakjes van zijn gesneden. De afbeeldingen kunnen ook afgedrukt worden.
Het beeldscherm en de computer bevinden zich in een ruimte naast de
onderzoeksruimte. Van hieruit wordt het scanapparaat bediend.
Bijwerkingen en risico's
In het algemeen heeft een MRI-scan geen
bijwerkingen maar er zijn wel bepaalde risico's voor sommige mensen. Er
kan geen MRI worden gedaan als zich in of op het lichaam kleine
metaaldeeltjes bevinden, zoals een metaaldeeltje in het oog;
implantaten in de oren en metalen vaatclips in het hoofd. Ook bij
geïmplanteerde elektronische apparatuur, zoals een pacemaker of een
onderhuids insulinepompje en bij bepaalde hartkleppen is het niet
mogelijk om een MRI-scan te ondergaan.
Ook worden MRI-scans niet gedaan tijdens de eerste 12 weken van de zwangerschap.
Andere metalen voorwerpen, zoals een piercing, kunnen gevaarlijk zijn
of de apparatuur beschadigen. Orthopedische prothesen, schroeven of
platen storen de apparatuur, waardoor de beelden minder duidelijk
worden, vooral als deze materialen dichtbij het te onderzoeken
lichaamsdeel zitten.
Sommige mensen ervaren het als onprettig om voor de duur van het
onderzoek (6 tot 45 minuten) stil op hun rug te moeten liggen. Als u
denkt dat dit voor u problemen oplevert (bijvoorbeeld pijnklachten),
dan kunt u dat van tevoren aangeven. Om ervoor te zorgen dat u geen
hinder ondervindt van het geluid dat de scanner maakt kunt u uw eigen
muziek meenemen. Tijdens het onderzoek heeft u via een intercom contact
met de laborant en kunt u het onderzoek stoppen als u dat wenst.
Sommige mensen vinden het vervelend om in een tunnel te moeten liggen. Er bestaan ook MRI-scanners zonder tunnel.
Contrastmiddel bij MRI-onderzoek
Soms is het nodig om het contrastmiddel gadolineum in te spuiten via
een bloedvat in de arm. Dit contrastmiddel maakt bepaalde weefsels
beter zichtbaar. Soms wordt pas tijdens het onderzoek duidelijk dat het
nodig is om contrastmiddel te gebruiken.
Gadolineum bevat geen jodium en geeft géén warmtegevoel zoals sommige
röntgencontrastmiddelen. In zeldzame gevallen ontstaan door gadolineum
onschuldige bijwerkingen zoals waterige ontlasting, darmkrampen,
misselijkheid en braken. Er zijn medicijnen die deze bijwerkingen
ongedaan kunnen maken.
Voorbereiding
Voor het onderzoek kan men meestal gewoon eten en drinken. Het is verstandig om dit na te vragen.
Er mogen geen metalen voorwerpen worden meegenomen in de
onderzoekkamer. Het is handig om zoveel mogelijk spullen thuis te
laten. Denk bijvoorbeeld aan: Haarspelden, Pennen / Potloden, Metalen
ritssluiting / knopen, Metalen beugels in beha, Riem,
Veiligheidsspelden, Munten en Sieraden.
De volgende eigendommen mogen ook niet mee in de scanruimte: Bril,
Gebitsprothese, Hoorapparaat, Schoenen, Horloge, Alle kaartjes met een
magneetstrip / pinpas /parkeerkaart ed., Portemonnee, Sleutels.
Wanneer het onderzoek in het hoofd- of halsgebied plaatsvindt, is het
belangrijk geen make-up en/of haarlak te gebruiken. Hierin kunnen
namelijk stoffen verwerkt zijn, die van invloed kunnen zijn op het
magneetveld.
Men kan een warme pyama of joggingpak meenemen (zonder metalen
onderdelen) om te voorkomen dat men het voor of tijdens het onderzoek
koud krijgt.
De gang van zaken tijdens het onderzoek
Tijdens het onderzoek is het belangrijk zo stil
mogelijk te liggen en zoveel mogelijk te ontspannen. Het enige dat men
van het onderzoek merkt, is een luid getik op het moment dat de opnamen
worden gemaakt (er is meestal de mogelijkheid om een gehoorbeschermer
te dragen).
Tijdens het onderzoek kijkt een laborant mee en houdt contact via een
intercom. Als er iets is kan men de laborant ook waarschuwen door op
een knopje te drukken.
Afhankelijk van de hoeveelheid informatie die de specialist wil hebben,
zal het totale onderzoek ongeveer een half uur tot één uur duren.
Na het onderzoek
Van het onderzoek ondervindt men na afloop geen
hinder. Ook kan men na het onderzoek weer gewoon eten en drinken,
tenzij hierover andere afspraken zijn gemaakt.
Indien er een contrastmiddel is ingespoten, wordt geadviseerd om na het onderzoek een paar glazen water extra te drinken.
De uitslag
De uitslag van het onderzoek krijgt men nooit
direct te horen, maar altijd van de arts die het onderzoek heeft
aangevraagd. Omdat een MRI-onderzoek zo'n 100 tot 150 beelden oplevert,
worden die eerst door de radiologen beoordeeld. Vervolgens worden de
resultaten naar de aanvragende arts gestuurd. De uitslag is ongeveer
een week na het onderzoek bekend. De specialist die het onderzoek heeft
aangevraagd, zal de uitslag daarna bespreken.
Goedenavond,the stiffman wou toch nog effe iets schrijven voor ik mijn bed inkruip.Nu is mijn lieve vrouwtje ziek,niet zo erg als mij,maar ze is toch naar de dokter geweest en haar oren zijn ontstoken,ze heeft koorts en haar luchtwegen zijn geirriteerd.Nu moet ze wat medicijnen nemen en anti-biotica nemen om mij niet te infecteren want anders moet ik weer het ziekenhuis in!En daar heb ik nu echt geen zin in!ik denk dat ik nu al ga stoppen want mijn dubbelzicht is weer aan het opkomen en dat is een teken om te stoppen en bij mijn ziek vrouwtje te kruipen en eens goed kruipen!Slaapwel en tot morgen!!
Nu zijn de kindjes eens weg voor wat te kunnen rusten, nu is mijn lief vrouwtje toch niet ziek zekers!Ze is juist naar de dokter geweest en het verdict is niet zo erg als mij,maar ze heeft toch ontstoken oren,koorts en een infectie op de bovenste luchtwegen!Het is allemaal heel erg voor haar,maar ook voor mij,ik heb geen weerstand en als ze mij dan aansteekt kan ik weer naar het hospitaal gaan!Ik voel mij nu ook niet echt schitterend want ik heb rond 17u nog maar eens een aanval gehad,was niet zo'n zware,maar ge voelt u toch weer ellendig daarna!Het dubbelzicht begint toch al te komen,dus ga ik stillekes aan beginnen te stoppen en wat tv kijken!Hoop dat ik goed slaap en niet teveel moet pissen,anders heb ik nog niks van mijn rust!Ik wens jullie een goede nachtrust of een goede feestnacht!Voor mij is het pillentijd! Saluut!!!
Goedemorgen,heb vannacht slecht geslapen,niet van een aanval maar heb 3x last gehad van incontinentie!Moet me dan naar onder spoeden om te plassen!Eer dat ik dan terug slaap zijn we weer een uur verder.Dan staat plots de kleinste voor uw bed en begint zich er tussen te wringen en begint daa met het licht te spelen en te zagen voor choco,dat mag dan alleen mijn vrouw doen en dan wilt ze de choco boven drinken!Dat zit dan een uur met uw voeten te rammellen en dan wil ze terug in haar bed,oef!Dan zijt ge bijna terug aan't slapen en dan moet ge weer pissen!Ondertussen is het half vijf en dan denk je,aaah nog 3 uurkes slapen en daa staat om 6u15 de kleinste klaarwakker aan uw bed en zegt dat ze naar onder wil plop kijken!Dan ben ik maar opgekropen en zijn we naar onder gegaan want ik dacht dat het vrijdag was!Dus da uurke kan gene kwaad,om7 uur is dan de andere wakker omhaar choco en toen dacht ik mijn vrouw eens beet te pakken door de jung naar boven te sturen en te zeggen dat het 7u30 was en tijd voor op te staan ,anders zijt ge te laat op school!Schreeuwt ze mij dat het zaterdag is!Ik dacht dat ik gek werd,de kindjes san maar naar onder de kooi overhoop halen en stechelen met elkaar en om de minuut is het dan,papa,ik wil dat,papa ik wil dit en een half uur later is de living veranderd in een puinhoop!En dan hebt ge de goesting niet voor te grommellen omdat het toch niks uithaalt,ge voelt dat als ge dat de eerste keer zegt en dan begin ik groten deels zelf op te ruimen,dan komen ze soms af met iets voor te drinken,en dan zeg ik eerst helpen en dat doen ze dan ook,niet voor lang,maja,ik geef ze dan maar wat ze vragen.Ik heb toen mijn mails nagezien en daar stond nog eens een mail op van iemand die dezelfde ziekte heeft als mij en die maar2 km van mij af woont!Hij is al 2x thuis geweest en hij ziet er heel anders uit als mij.Hij heeft de ziekte nu 4 jaar en hij heeft wel een wandelstok,maar voor de rest zie je er eigenlijk niks aan!Zo is hij bv normaal gebouwd,heeft een dik buikske,en gaat iedere week zwemmen!Ik hoop dat ik dat ook rap terug kan,bij hem hebben ze de medicatie kunnen vinden om de ziekte onder controle te houden en bij mij nog niet,bij mij denkt de neuroloog ook dat ik geen SPS heb,maar ik blijf er voorlopig wel bij!Is hier eigenlijk iemand van de regelmatige lezers die ook in behandeling zijn bij dokter Ysewyn in genk?Ik zeg niet dat het een slechte is,maar soms als ik er lang lig en ik hoor of zie hem lang niet word ik soms zo lastig dat ik achter dokter Ygenwys vraag!Zo,dit is het voorlopig voor nu want mijn dubbelzicht,schrijffouten,moeheid en stijf-en pijnheid beginnen op te komen!Tijd voor medicatie en wat eten en rusten! Bedankt voor uw waaaaaandacht en tot straks of zo.
Oppervlaktespieren en pezen van het lichaam. (Beeld: Sobotta atlas)
Het menselijk lichaam telt naast de gewrichten
meer dan zeshonderd spieren, met ieder een eigen functie. Sommige
spieren zorgen voor de voortbeweging, andere zijn betrokken bij
bijvoorbeeld de ademhaling, de hartslag of de spijsvertering.
Skeletspieren maken ongeveer veertig procent van het lichaamsgewicht
uit en geven samen met botten en huid de vorm aan het lichaam.
De skeletspieren (dwarsgestreepte spieren) zijn aan de uiteinden door
middel van pezen aan de beweegbare beenderen verbonden. Zij zorgen
ervoor dat de gewrichten kunnen bewegen. Ze bestaan uit spiervezels en
kunnen zich samentrekken. Als de spier zich spant, wordt deze korter en
trekt aan de pees, waardoor het bot beweegt. Wanneer deze spieren
overbelast worden, ontstaat er spierpijn.
Spieren hebben energie nodig om samen te trekken of korter te worden.
Deze korter makende bewegingen leveren de kracht die nodig is om
trekkracht op botten uit te oefenen, en voor het maken van een breed
scala van lichaamsbewegingen, van hardlopen tot glimlachen. Spieren
handhaven ook de lichaamshouding en stabiliseren de gewrichten. Door de
warmte die bij spiersamentrekkingen als bijproduct wordt afgegeven,
blijft het lichaam warm.
Spieren zitten overal, zelfs in de ogen en de huid, en ook het hart is
een spier. Iedere beweging die een lichaam maakt, van een knipoog tot
een reuzensprong, wordt gemaakt met spieren. Dat geldt ook voor de
bewegingen binnenin het lichaam, zoals de hartslag en het voortduwen
van voedsel door de darmen. Zonder spieren zouden we geen vin kunnen
verroeren.
Als een spier zich spant, wordt die korter en dikker. Bij het korter
worden, trekt de spier aan de lichaamsdelen waaraan ze bevestigd is. De
grote spier achter aan de achterkant van het bovenbeen bijvoorbeeld zit
met de bovenkant vast aan het heupbeen en met de onderkant aan het
scheenbeen.
Wanneer die spier zich korter maakt door te spannen, trekt ze aan het scheenbeen, waardoor de knie zich buigt.
Spieren kunnen alleen maar trekken. Ze kunnen niet duwen. Als de grote
spier in het dijbeen zich ontspant, wordt ze slap. Deze spier kan het
been niet weer recht duwen. Daarvoor moet de spier aan de vóórkant van
het dij zich spannen. Die trekt dan aan de voorkant van het scheenbeen
en maakt het been weer recht. Heel wat spieren in het lichaam werken op
deze manier in paren. De ene spier trekt een lichaamsdeel de ene kant
op, de andere trekt het weer terug.
De meeste spieren in het lichaam worden na verloop van tijd moe. De
hele dag houden de nekspieren het hoofd overeind en bewegen het. De
kaakspieren openen en sluiten de mond, en de ooglidspieren openen en
sluiten de ogen en knipperen met de oogleden. Bij vermoeidheid,
beginnen de spieren vanzelf te verslappen. Het hoofd knikt voorover, de
mond zakt open en de ogen vallen dicht.
De spieren die de armen, benen, gezicht, hoofd en lichaam bewegen zijn
'willekeurige' spieren. Dit betekent dat ze alleen maar werken als
iemand dat wil. Vaak moet er goed nagedacht worden welke spieren voor
een bepaald karwei nodig zijn, bijvoorbeeld als een kind leert fietsen
en het tegelijkertijd moet leren te trappen, te sturen en het evenwicht
te bewaren. Pas na veel oefening kan men willekeurige spieren gebruiken
zonder er steeds bij na te denken.
Het hart is eigenlijk één grote speciale spier, de hartspier. Iedere
keer dat de hartspier samentrekt, wordt er bloed uit het hart geperst.
Dat samentrekken is te horen en dat noemen we de hartslag. De hartspier
werkt dag en nacht en wordt nooit moe.
De ingewanden en andere organen zijn deels opgebouwd uit
'onwillekeurige' spieren. Die heten zo, omdat ze automatisch hun werk
doen.
Problemen, ziektes en aandoeningen
Spieren kunnen pijnlijk zijn door spierpijn of door een kneuzing, bloeduitstorting, scheur of peesontsteking.
hoi bloglezers,eerst en vooral smakelijk aan degene die aan het eten zijn!Ik ben met de bus naar genk gegaan om wat medicatie gaan bijhalen,eerst naar de bank voor wat geld en dan eens door de shoppings van gek.Iedereen was zomers aan en ik liep rond meteen lange broek en een dikke blouse,ze keken wel raar,maar dat ben ik al gewend van vroeger!Ik had toen dreadlocks,haar als bob marley,dat krijgt ge door uw haar niet tewassen en te kammen,klinkt vies en onsmakkelijk maar na een half jaar waste ik ze soms,maar meestal ging ik zwemmen en dan was het wat ontsmet!Ik heheb dat drie jaar gehad en kreeg toen mijn ziekte.Ze kwamen toen al aan mijn kont!Ik heb ze toen moeten afdoen omdat ze geen EEG konden maken,ze kwamen toen niet aan mijn hoofdhuid!Toen kwam het moeilijkste,ze af doen of niet!Ik heb dan maar voor mijn gezondheid gekozen.Ze hebben dan die EEG gedaan en nog andere onderzoeken maar die waren allemaal ok!Behalve een "kleine afwijking naar links" meer niet.Dit was in mijn opname psychiatrie,na 3 weken dan naar huis en wat xanax-pilletjes mee.Nog geen 24 uur later lag ik terug op spoed en de rest kennen jullie wel!Ik heb mij dan nog een dvd gekocht en naar huis gegaan voor mijn pillen en om de poetsvrouw buitengelaten en aan dit artikel begonnen.Ik ben nu stikop omdat ik mij niet zo goed voelen daarom ga ik ook stoppen en wat liggen,tot straks.
Goedenavond bloggers,het begint tijd te worden om te gaan slapen.Ik heb zonet de voetbal gekeken en zie nu alles dubbel en soms wazig,dus het word tijd om mijn vrouwke vast te pakken!Ik hoop dat ik goed slaap en niet teveel moet plassen,want dan is het weer om zeep om te slapen dusikga jullie een goedenacht wensen en tot morgen.
SMS en GAD65
Mensen met de zeldzame ziekte Styff Man Syndrome (SMS) hebben vaak ook diabetes type I. SMS is een auto-immuunziekte, waarbij de patiënt antistoffen aanmaakt tegen het lichaamseigen enzym glutaminezuur decarboxylase (GAD65). GAD65 geeft opdracht aan spieren om zich te ontspannen en kan dit niet meer goed doen bij SMS-patiënten. Wat blijkt nu?: GAD65 blijkt ook een belangrijk bestanddeel van de beta-cellen. Het is dus zeer wel denkbaar dat bij mensen die SMS en diabetes hebben de gemeenschappelijke oorzaak bestaat uit een aanval van het immuunsysteem op het enzym GAD65, waardoor GAD65 zijn werk in de spieren niet meer kan doen en waarbij de beta-cellen en daarmee de productie van insuline vernietigd zijn.
Goedemorgen stifflezers,zoals je al in de titel kan lezen is het een goede nachtrust,op één klein plasincidentje na,geweest.De morgen kondigde zich ook goed aan,na het routinewerk met de vrouw,zij doet de kindjes en ik begin op te ruimen.Plots kreeg ik een aanval!,iedereen een kuske en hop terug naar boven.Ik had dus alle medicatie binnen en was dan ook nog zo stijf als een plank!Ik dacht,dat begint weer goed en het is z'on schoon weer!Gelukkig was het geen felle aanval met 2 pijnkrampen en ging het redelijk snel over!Daarom dat ik al terug onder zit om verslag uit te brengen.Het gaat wel wat langzamer als anders,ma ben toch blij dat ik geen halve dag in mijn bed moet blijven liggen!Nu kan ik nog doen wat mijn vrouwke heeft bevolen!Ik ga seffes beginnen met de was,jaja,je leest het goed,ben aan het veranderen in de ideale huisman!Ik doe toch alleen maar de was in het machine endan in de droogkast,strijken begin ik niet aan,net zoals dweilen!Pas op,ik dweil wel na een zwaar accident als er een glas ofzo valt,de rest is voor de poetsvrouw!Ik heb vroeger genoeg gedweild na een chirofuif of leidersweekend,en dat was lang niet zo erg als een gewoon huis!Zo van die lekkere bier,kots en pisgeurtjes!Het enige positieve was dat je nog al eens wat geld vond en dat er altijd bier over was om je keel te spoelen!Maar ik denk dat er daar wel meer over kunnen meespreken en weten dat ik niet lieg,effe mijn thee halen om de keel te spoelen!Daakan ik ook ne ganse blog mee volschrijven met wat ik daar van ooit heb meegemaakt!Zijn er eigenlijk nog lezers bij chiro st-gerolf genk-centrum geweest?Als dat zo is mail me dan es,dan heb ik toch je adres.Zeker Bér gerearts,dan kan ik je toch eens mailen!Zo,ik ga beginnen aan mijn huishoudelijke taken.Tot na de was!!!
Wat is chronische inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie (CIDP)? Bij CIDP raakt het isolerende
omhulsel van de zenuwen in armen en benen beschadigd. Hierdoor kunnen de zenuwen de signalen van de hersenen naar de
spieren en vanuit de huid naar de hersenen niet meer goed doorgeven. De gevolgen zijn verlammingsverschijnselen in
armen en benen. Daarnaast doen zich gevoelsstoornissen voor, zoals gevoelloosheid of tintelingen (een 'slapend'
gevoel).
CIDP is een chronische aandoening. De ziekte ontwikkelt zich langzaam; het duurt vaak enkele maanden voordat het
dieptepunt is bereikt. Als de ziekte over lijkt te zijn, kan ze na verloop van tijd (soms na een infectie) de kop weer
opsteken. De ziekte kan soms spontaan herstellen. De meeste patiënten reageren goed op een specifieke behandeling met
medicijnen. Dikwijls is een langdurige behandeling nodig voordat definitief herstel optreedt.
CIDP komt voor op alle leeftijden en bij zowel mannen als vrouwen. Het is een zeldzame ziekte die zich jaarlijks in
Nederland bij ongeveer dertig tot honderd mensen openbaart.
Oorzaak CIDP wordt veroorzaakt door een verkeerde reactie van het eigen afweersysteem. Afweerstoffen
tasten het isolatiemateriaal van de zenuw (het 'myeline' ) aan. Soms is hierbij ook de kern (axon) van de zenuw
betrokken. Het is nog niet bekend waardoor het afweersysteem precies geactiveerd wordt. Waarschijnlijk speelt een
'gewone infectie' een rol.
CIDP is waarschijnlijk een vorm van een auto-immuunziekte. Het is geen erfelijke of besmettelijke aandoening.
Verschijnselen CIDP openbaart zich langzaam. Meestal ontstaat in een periode van twee maanden duidelijke
spierzwakte in beide armen en/of benen. De zwakte treedt aan beide zijden van het lichaam op en wordt langzaam erger.
Als het dieptepunt is bereikt, kunnen patiënten soms nauwelijks meer zelfstandig lopen. In een beperkt aantal gevallen
kunnen ook de spieren van het gelaat verzwakt zijn. De ademhalingsspieren blijven meestal goed functioneren. Er is zeer
zelden ademhalingsondersteuning nodig. Daarnaast hebben de meeste mensen last van gevoelsstoornissen. Ze kunnen pijn
hebben of last hebben van tintelingen of een 'slapend' gevoel. Een bijkomend verschijnsel dat lang kan aanhouden, is
forse vermoeidheid.
Onbehandeld kan CIDP een wisselend patroon volgen. Zo kan de spierzwakte steeds erger worden zonder dat verbetering
optreedt. Bij anderen kan de kracht aanvankelijk spontaan toenemen, maar later weer afnemen.
De verschijnselen van CIDP lijken sterk op die van het syndroom van Guillain-Barré (GBS). Bij deze ziekte verloopt het
ziekteproces echter veel sneller en kan het leiden tot een tijdelijke volledige verlamming, waarbij soms ook
ademhalingsondersteuning nodig is. De verlammingen bij CIDP zijn dus minder ernstig dan bij GBS, maar de ziekte is
langer actief. Bij beide aandoeningen kunnen restverschijnselen blijven bestaan.
Diagnose Omdat CIDP zich in verschillende vormen voor kan doen, is de diagnose niet eenvoudig te
stellen. Er wordt altijd een aantal aanvullende onderzoeken uitgevoerd. De neuroloog zal bij het neurologisch onderzoek
onder andere peesreflexen testen, omdat deze altijd verminderd zijn. Door middel van een electromyografisch onderzoek
(EMG) wordt de snelheid van de elektrische geleiding van de zenuwen naar de spieren en de reactiesnelheid van de
spieren gemeten. Ook wordt het eiwitgehalte in het lumbaalvocht onderzocht. Bij CIDP is dit meestal verhoogd. Daarnaast
wordt er bloedonderzoek gedaan. Hierbij is het belangrijk om andere mogelijke oorzaken van de klachten, zoals diabetes
of een schildklieraandoening uit te sluiten.
Behandeling CIDP is meestal goed te behandelen, ook bij kinderen. In principe zijn er drie soorten
behandelingen mogelijk die alle drie effectief zijn gebleken.
.Gebruik van corticosteroïden (prednison) in de vorm van tabletten. Deze medicijnen zijn
doeltreffend, maar kunnen wel vervelende bijwerkingen hebben. Bij een gunstige reactie worden deze medicijnen vele
maanden voorgeschreven. Daarna wordt de medicatie afgebouwd. Als de symptomen terugkomen, volgt een nieuwe kuur.
.Toediening van immuunglobuline via een infuus. Deze behandeling heeft in circa 80% van de
gevallen een positief effect. Een voordeel ten opzichte van gebruik van prednison is dat er minder kans is op
bijwerkingen. De kosten zijn echter hoog en de behandeling moet steeds herhaald worden (bijvoorbeeld één keer per drie
weken). Immuunglobuline onderdrukt de symptomen, maar geneest de ziekte waarschijnlijk niet.
.Plasmaferese. Hierbij wordt bloed door een machine geleid en wordt het vloeibare deel van het
bloed gescheiden van de witte en rode bloedcellen. De bloedcellen gaan terug naar het lichaam en het vloeibare deel
(het bloedplasma) wordt vervangen. Zo kunnen schadelijke stoffen, zoals afweerstoffen die zich tegen de zenuwen
richten, verwijderd worden. Deze behandeling wordt niet zo vaak toegepast, omdat het een nogal ingrijpende behandeling
is met een kortdurend resultaat (twee tot drie weken).
Alle drie de behandelingen richten zich op het remmen van de ontsteking. De beschadigde zenuwen moeten vanzelf weer
herstellen.
Om de spieren weer te versterken, krijgen patiënten met CIDP vaak fysiotherapie. Hier kan dan het beste in een vroeg
stadium mee gestart worden om verstijving en achteruitgang van de spieren zoveel mogelijk te beperken.
Hallo,the stiffman is deze morgen vol goede moed uit het bed gesukkeld rond zes uur,voelde mij redelijk goed en ben op het gemak beginnen opruimen,de 3 prinsesjes sliepen nog,dus heb ik het wat stillekes gedaan;Rond 7u15 heb ik dan de rolluiken open getrokken,dan worden ze wel wakker.Nadat alles zowat opgeruimd was en mijn vrouw de kindjes naar school had gebracht,ik mag ondertussen geen auto meer rijden!,heb ik mij een senseoke gemaakt en ben ik met de living begonnen,halfweg begon de miserie,een aanval!Ik rap naar boven en mijn medicijn genomen(40 druppels Lysanxia),ik heb 6 krampaanvallen gehad en dan nog 20 minuten stijf gelegen.Daarna was de goesting over om nog iets te doen en voelde mij ook niet zo goed en heb dan maar een lepel Primpéran genomen,het zou nog de hele week duren dat ik mij zo zou voelen,dat komt door die Endoxan.Ik denk dat ik direkt nog een lepel ga nemen en liggen,want ben weer zo ellendig en moe en zie dubbel,dus ga ik afsluiten.Saluut
Goedenmiddag,ben er vandaag wat later mee begonnen,ne mens moet al eens naarde dokter gaan en apotheker!Mijn lief vrouwtje had weer veel last van migraine,heeft iemand daar goede raad of medicijn voor!Zet het dan direct in mijn gastboek,alvast bedankt!Ik zal jullie eens een kleine opsomming geven wat ik zoal neem,er zullen wel mensen zijn die meer of sterker nemen,maar ik nam vroeger nog geen Dafalgan!
s'morgens: -100mg Dantrium(spierontspanner) -50mg Baclofen(tegen spierkrampen) - 2mg Rivotril(anti-eleptica) -20mg Omeprozale(maagbeschermer) -300mg Tetralisal(anti-biotica voor acné van med.) -225mg Efexor-Exel(anti-dedepresieva)
Dit is het zowat wat mij overdag zou moeten helpen en "rechthouden",Ik neem dan ook nog Dafalgan codeine 3x per dag,en sinds deze week ook Pripezam 3x per dag,dit moet ik nemen omdat die Endoxan een soort chemo is,en daar kan je dan serieus ellendig van worden.Ze gaan z'on Endoxan om de maand doen in de hoop dat het helpt.Zoniet proberen we iets anders!Ik moet nu om de twee weken bloed laten trekken om tezien of mijn witte bloedcellen goed zijn.Ik ga nu afsluiten en zal straks weer iets neerschrijven,hoewel mijn het ook goed gedaan heeft!
Hallo allemaal,wat een opname moest worden van2 dagen is er eentje geworden van 26 dagen!Het begon allemaal op 10 april;Nadat ik mij geinstalleerd had in mijn kamer kwamen ze een aantal buisjes bloed afnemen(11 in totaal),na de afname kreeg ik al mijn eerste aanval!Toen kwamen ze een infuus hangen en zeiden ze dat ik"Endoxan" ging krijgen en dat dat een soort chomo was!Daarna kwam de neuroloog wat uitleg geven en zei dat het geen chemo was,maar een zwaarder middel was dan Cortissone omdat hij dus niet gelooft dat het SPS is,dat hij andere symptonen heeft als SPS.Hij gelooft dat er ergens onderliggend een ontsteking in mijn ruggenmerg of hersenstelsel!Alles goed en wel,tot de verpleegster kwam zeggen dat de behandeling niet kon door gaan omdat mijn witte bloedcellen te laag waren!En niet zomaar een beetje,maar serieus laag!Lap,alweer iets erbij,waar zijn ze naartoe?Ik dacht dan maar weer in te pakken,maar dat was tegen mijn "je weet wel wat" op!De dag daarna begonnen de onderzoeken al!Ze moesten toch ergens naartoe zijn!Ik heb nog ongeveer 10 bloedafnames gehad.Ook heb ik onderzoeken van het hart gehad,echo van maag en darmen,dan nog gastroscopie van darmen gehad;Toen was het al vrijdag en mocht ik het weekend naar huis omdat pasen was.Ik ben wel eens goed languit in bad gaan liggen en heb mijn vrouwke een goed boske bloemen gekocht want die werd een jaartje ouder! Met pasen is dan een deel volk thuis geweest en ben ik vroeg mijn bed en ingekropen.Paasmaandag zijn we met de kindjes naar de cinema geweest,we hadden toch vrijkaarten en zijn dan"ICE AGE 2"gaan zien en dan was het tijd om weer naar het ZOL te gaan.Dinsdag zijn ze dan weer begonnen met de onderzoeken,EMG,MNR van de hersenenen en toen hebben ze toch weer een serieus afwijking linns ontdekt,toen kwam de neuroloog af dat ik 14 dagen anti-biotica moest nemen,s'morgens weer een pilleke erbij"Vitrotab 200mg" en nog een infuuszakje"Rhociphine 2mg" en de rest van de dag een spoelinfuus tot 20 uur en dan weer z'on zakje Rhociphine 2mg en dan tot s'morgens die spoelinfuus.Ik moest dan 6à7 keer per nacht plassen!Rond halfvijf stond ik dan meestal op om mij te scheren en te wassen en aan te kleden en dan ging ik naar onder koffie's drinken aan de automaat.Dan was het rap 7 uur en ging ik terug naar mijn kamer.Een halfuur later kwamen ze dan de bloeddruk,temp.en pols meten,dan was het weer tijd voor de pillen en anti-biotica,en dan eindelijk eten,en als ge pech had moest ge nuchter blijven voor een onderzoek!Na het eten ging ik dan mijn gazet halen en als ik terug was,was mijn bed opgemaakt.Het ergste van alles was dat mijn spier-spasmeaanvallen verergerden!De neuroloog is toen gekomen en heeft gezegd dat ik mijn medicatie moest verhogen,mijn anti-epileptica Baclofen van 75mg per dag en mijn prozem Lysanxia,dat moet ik nemen als ik een aanval krijg,ik heb daa ook sinds mijn behandelingen altijd opgeschreven als ik een aanval of iets anders speciaals had gehad,ook mijn gewichtsverlies hield ik bij,zo woog ik voor mijn "experimenten" 67 kilo en nu 58 kilo!Dus sinds met al mijn behandelingen bezig zijn ben ik alleen maar achteruit gegaan!Ik liet de notities dus zien en in februarie had ik 15 aanvallen,in maart 18 aanvallen en in april 29!!Dus nu is mijn Lysanxia van 20 druppels nu 40 druppels en mijn Baclofen van 75mg naar 150mg gegaan,verdubbeld dus!!Ook beginnen mijn hyperventilatie aanvallen te vermeerderen!Ook heb ik een eerste aanval gehad tijdens een verschrikking!Dat is ook één van de hoofdsymptonen vanSPS!Ik heb ze alledrie nl.,astma,hyperventilatie en verschrikkingsaanvallen!Nu moet ik om de twee weken bloed laten trekken om de witte bloedcellen te controleren en om de maand z'on Endoxan doen.Het duurt wel effe voor deze eerste keer aanslaat,maar heb ondertussen wel al iedere dag een aanval gehad!Dus alls deze niet werkt,proberen ze weer iets anders en ik zit met alle vuilighei in mijn lijf!!Ik ga nu wel stilaan stoppen voor effe, want ogen beginnen dicht te vallen.Ik zal nog een schoon babeke opzetten want dat doet mijn vrouwke niet!!
de dokter was vandaag bij ons op de kamer geweest om te vragen hoe het gaat... ons antwoord was kort en bondig: SLECHT. Kristof heeft tegenwoordig 2 aanvallen per dag die nu ongeveer 45 minuten per keer duren, heel pijnlijk zijn en hij krijgt gemiddeld 10 serieuze krampen per aanval!!! de dokter zei zelf dat dit geen leven is en wil daarom de medicatie verhogen om het hem wat draaglijker te maken, ook de pleister tegen de pijn wordt verhoogd want tot nu toe helpt deze niks! het ziet er dus allesbehalve rooskleurig uit, maar we hebben nog al diepe waters doorzwommen en hier zullen we (hopelijk!) ook wel doorkomen!!! ik heb vandaag de kindjes nog eens meegenomen op bezoek en dat doet Kristof wel zichtbaar plezier, al kunnen ze natuurlijk niet langer als 5 minuten stil zijn, maar ja, dat nemen we er maar bij! groetjes, Kristel, vrouw van de stiffman
hallo allemaal, nog eens met Kristel want mijn man ligt jammer genoeg nog altijd in het ziekenhuis, al 3 weken ondertussen! we weten dat hij zeker al moet blijven tot donderdag want tot dan krijgt hij antibiotica. jammer genoeg helpt deze tot nu toe niet want tegenwoordig heeft hij zelfs 2 aanvallen per dag, in plaats van vooruit gaan we jammer genoeg serieus achteruit! Gisteren heeft hij een pleister gekregen tegen de pijn, deze moet om de 3 dagen vervangen worden en de samenstelling is een soort morfine, maar nu 24 uur later helpt het nog steeds niet, dus kan het zijn dat de dosis verhoogd wordt, we zullen zien, morgenavond komt de dokter langs!!! ik zal jullie, op vraag van mijn lieve man, geregeld op de hoogte houden! Groetjes
dag lieve mensen, even laten weten dat mijn allerliefste man nog steeds in het ziekenhuis verblijft...hij krijgt op dit moment een antibioticakuur van 14 dagen, afwachten wat het resultaat zal zijn!!! we hopen natuurlijk goed!!!!
Hier toch nog een berichtje van de stiffman!Ik ga rond halfacht naar het ziekenhuis,dus heb ik nog effe de tijd om iets neer te typen.We zijn met z'n allen naar ice age 2 gaan zien;Was een goede film,maar denk dat ik maar de helft heb gezien omdat sofie(de jongste)om de vijf minuten moest"kakken",er kwam wel niks uit,het was gewoon maar wat lucht in de darmen!Ik denk dat we zo'n 15 à 20 keer zijn geweest,ma goed dat het gratis is,het was in europolis in genk,in de oude mijngebouwen;Het topppunt van alles was dat ze de laatste 10 minuten in slaap is gevallen!Het is op zich een goed weekend geweest,buiten een paar aanvallen,en hoop dat ik goed en wel terug thuis kom en minder aanvallen krijg en wat dikker word!
Ik ben schols kristof, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kristof the stiffman.
Ik ben een man en woon in Niel bij As,Limburg (Belgie) en mijn beroep is Ex- Installateur centrale verwarming en sanitair bij stad Genk.
Ik ben geboren op 02/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen,zwemmen,pc,....
Ik heb 4 gelukkige maanden gehad in mijn leven gehad en heb nu mijn ziekte.Ik heb mij erbij neergelegd en hoop dat ik nog kan genieten van mijn leven als mijn medicatie op punt staat!Ik hoop dan dat ik veel dingen kan doen met mijn gezin,het enige wat mij
Ik ben kristof schols, en gebruik soms ook wel de schuilnaam stiffman of stiffy.
Ik ben een man en woon in Niel bij As limburg (belgie) en mijn beroep is Invalide insallateur centrale verwarming en sanitair.
Ik ben geboren op 02/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: internet,seniorennet,mijn gezin.
Ik ben dus een invalide installateur cv en sanitair.Ik werkte voor stad genk en deed er het onderhoud van zo'n 100-tal gebouwen,gaande van ketels kuisen tot het aanleggen van nieuwe installaties.Daarvoor deed ik dat in de privésector,maar omwille van de l
SMS en GAD65
Mensen met de zeldzame ziekte Styff Man Syndrome (SMS) hebben vaak ook diabetes type I. SMS is een auto-immuunziekte, waarbij de patiënt antistoffen aanmaakt tegen het lichaamseigen enzym glutaminezuur decarboxylase (GAD65). GAD65 geeft opdracht aan spieren om zich te ontspannen en kan dit niet meer goed doen bij SMS-patiënten. Wat blijkt nu?: GAD65 blijkt ook een belangrijk bestanddeel van de beta-cellen. Het is dus zeer wel denkbaar dat bij mensen die SMS en diabetes hebben de gemeenschappelijke oorzaak bestaat uit een aanval van het immuunsysteem op het enzym GAD65, waardoor GAD65 zijn werk in de spieren niet meer kan doen en waarbij de beta-cellen en daarmee de productie van insuline vernietigd zijn.
Ik ben schols kristof, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kristof the stiffman.
Ik ben kristof schols, en gebruik soms ook wel de schuilnaam stiffman of stiffy.
