Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Het is Mei en dat vind ik de mooiste maand van het jaar. Alle groen is nog jong en fris en het is meestal ook fijn weer. Niet te warm en niet te koud. Vandaag verjaart mijn vriendin Riet. Daar ben ik vanmiddag even geweest en het was weer even zwaar zonder Rien. Elke verjaardag weer valt het niet mee om de mensen te feliciteren zonder dat ik emotioneel word. Toch hebben we gezellig gekletst met de andere gasten. Vanavond gaan we, mijn broer met Ronald, de schuur opruimen. Alles wat ik overbodig vind kan Ronald meenemen om in zijn schuur op te bergen en te gebruiken. Morgen weer vrijdag mijn poetsdag!! Ik zal er toch aan moeten geloven, maar dat verzet de zinnen zullen we maar denken. Tot horens en groeten,
Vandaag koninginnendag zijn wij, mij moeder en ik, naar Limburg geweest. We hebben een tante, zus van mijn moeder, en oom bezocht. Natuurlijk kwam mijn nichtje met haar gezinnetje ook even een kijkje nemen. Heel gezellig toen mijn neef met zijn gezinnnetje ook nog kwam. Wel een beetje druk voor mijn tante maar ze vond het toch fijn dat we er waren. We konden vandaag lekker buiten zitten en dat hebben we ook gedaan. Heerlijk van de zon genieten. Nadat de kinderen weer vertrokken waren hebben we lekker gegeten en zijn we, na de afwas gedaan te hebben, weer naar huis gereden. Koninginnendag is voor mij goed verlopen en morgen begint weer een gewone week.
Gisteren lag er een brief in de brievenbus van het Tweesteden ziekenhuis en ik dacht ojee een afspraak niet afgezegd. De brief geopend te hebben zag ik tot mijn grote verbazing dat het een brief was van de behandelende arts van Rien, Dr. Goey. Wat een fijn gevoel gaf het zo"n lieve brief te krijgen. Ik vind dit geweldig dat die man zo begaan was en is met de ziekte die Rien getroffen heeft. Vandaag ben ik naar het ziekenhuis gegaan, op goed geluk, om hem persoonlijk een gedachtenisprentje te geven. Hij was nog aanwezig op zijn polie en we hebben fijn gepraat. Over de kansen die er nooit zijn geweest ondanks de chemokuur en medicijnen. Het was volgens deze dokter een zeer agresieve vorm van darmkanker. Maar hij bewonderde Rien en ook mij hoe wij met de ziekte omgingen en vond het heel moeilijk telkens het slechte nieuws over te brengen. Hij vond het nodig om persoonlijk zijn medeleven te betuigen en daar ben ik heel blij mee.
Wat een verwennerij, nog een award. Deze is van Hugo voor mijn trouwe bezoeken Als ik wist hoe ze te maken zou ik er ook wel uitdelen, maar helaas mijn computerkunst rijkt niet zo ver.
Vandaag toch nog even naar de camping geweest.Onze buren waren er ook en Andre heeft mij het een en ander uitgelegd. Hoe de gasfles open moet, het water bij te vullen en de elektra aan sluiten. Want voorheen deed Rien dat altijd en was ik binnen bezig. Nu moet ik het zelf doen en dat zal best lukken , met enige hulp natuurlijk. De Betuwe staat mooi in de bloei en Ochten ligt midden in de Betuwe aan de Waal. Het is een heel mooi gebied vooral om te fietsen en te wandelen. En zo ben ik weer voor de eerste keer, samen met mijn moeder, op de camping geweest. Alles bij elkaar viel het toch niet zo zwaar en bovendien was het heerlijk weer om buiten te zijn.
Hallo Bloggers, Ik had het plan opgepakt om dit weekend naar de caravan te gaan. Maar bij naderinzien is het geen goed plan. Ik vind het toch nog te vers en ik denk dat de emoties te hoog oplopen. Dus stel ik het nog maar een beetje uit. Je verstand kan wel willen maar je hart heeft ook nog wat te zeggen.
Vandaag heb ik bericht gehad van het crematorium met de vraag: wat te doen met de as van Rien? Weer word je geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Het is nog niet af en ik zal moeten reageren. Ik heb al besloten de as uit te strooien in Friesland. Dat hebben jullie kunnen lezen. Als ik over de as kan beschikken en er niets veranderd gaan we 12 en 13 mei naar Friesland. Daar wordt op 12 mei de as van Rien op het Heegermeer uitgestrooid. Fokke vaart met zijn sloep dat heeft hij beloofd. Tot nu toe gaan mijn moeder, mijn broer met zijn vrouw, zijn zoon met z'n meisje, Rien z'n zus met man en ik. Ik wil graag met wat meer mensen zijn, maar niet iedereen is in de gelegenheid om te komen. Op de foto het vertrekpunt om naar het Heegermeer te varen.
Vrijdag en zaterdag ben ik in Friesland geweest. Het weerzien was emotioneel van allebei de kanten. Aan Fokke heb ik gevraagd, of hij bereid is, de as van Rien met zijn boot op het Heegermeer uit te strooien. Hij vindt het moeilijk om te doen maar hij doet het wel, heel graag zelfs. Verder hebben we veel herinneringen op gehaald. Ze waren de beste maatjes en samen hebben ze ook wel streken uit gehaald. Ik moet nu met het crematorium contact opnemen om te vragen wanneer ik over de as kan beschikken. Daarna wordt er een weekend gepland om de as te verstrooien. Alles bij elkaar waren het toch twee fijne dagen. Samen met mijn broer zijn vrouw Lia en mijn moeder hebben we er iets van gemaakt. Als het zover is dat ik een datum weet horen jullie het.
Hallo bloggers, Pasen is voorbij en het was niet mijn fijnste. Maar goed, vandaag weer tot de orde van de dag althans dat probeer ik. Vanavond ga ik weer naar de yoga. Een uurtje met iets anders bezig zijn en misschien lukt het mij wel om te ontspannen. Mijn yoga leraar is op de hoogte van de situatie, dus als ik te emotioneel wordt weet hij waarom dat is en dat geeft toch een rustig gevoel. Ik geloof dat als je rust vind op de goede weg bent en samen met je vrienden verder kunt. Dus vanvond ga ik proberen "op mijn kop te staan" zoals Rien altijd zei.
De plannen zijn gewijzigd. We gaan morgen niet naar Friesland. De weersverwachting voor morgen is niet zo best voor het noorden van het land. Vrijdag wordt het weer beter en gaan we wel naar Friesland. Ik moet dus nog even geduld hebben voor ik iets kan afspreken met Fokke.
Eerste pasen zonder Rien en dat is mooi kloten. Toch heb ik geprobeerd er het beste van te maken. Vanmorgen koffie gedronken bij Piet en Maud en vanmiddag zijn mijn moeder en ik op de thee geweest bij een zus van Rien. Daar was het gezellig druk met kinderen en kleinkinderen Zij had nog wat foto's van het bruilofsfeest en die hebben we opgehaald. Weer foto's en weer herinneringen aan de laatste goede dagen waar hij enorm van genoten heeft. Vanavond ga ik een bakje thee drinken bij de buren en vermaak me verder met de televisie en de puzzeltjes. Morgen naar Friesland, daar blijven we overnachten om dinsdag weer terug te komen en dan is pasen voorbij.
Hallo Bloggers, Alweer drie weken geleden dat Rien gecremeerd is. Het gaat nog dikwijls moeizaam maar ook dagen dat het wat beter gaat. Ik ben nu bezig om een plekje voor Rien te vinden waar zijn as uitgestrooid zal worden. Ik denk dat hij heel graag in friesland, waar we lang met de caravan gestaan hebben, zijn rustplaats wil hebben. Daarom ga ik 2de paasdag naar friesland om deze plannen te bespreken met zijn goede vriend Fokke. Deze man is eigenaar van de camping en heeft een prachtige sloep waar je heel makkelijk het Heegermeer mee op kunt om de as uit te strooien. Het zal een beladen weekend worden maar ik moet dit doen. Ik heb er wel een goed gevoel over en hoop dat Fokke het wil doen.
Op bezoek geweest bij Ronald en Laura in hun nieuwe flatje. Mijn moeder(oma) is apetrots op ze. Het ziet er al heel gezellig uit en dat terwijl er nog het een en ander opgeruimd moest worden. Het gevraagde vogelhuisje heb ik meegebracht en werd dan ook meteen opgehangen op het balkon. Laat nu de vogels maar komen, zeiden ze. Ook heb ik besloten de caravan morgen op de camping te zetten. Ankie en Sjang rijden mee en zo kan ik dan toch proberen of het mij bevalt. Als ik het niet leuk of moeilijk vind kan ik nog altijd beslissen om hem te verkopen. Maar ik wil het wel geprobeerd hebben.
De kleur van de letters wordt al wat lichter. Onbewust kies ik voor deze kleur. Vandaag zijn twee weken voorbij de crematie en het voelt nog maar pas geleden. Zwaar blijft het. Vandaag verhuist mijn neefje en Laura, dus die staan voor een heel nieuw leven SAMEN. Het flatje wordt hartstikke gezellig en vanmorgen ben ik even langs geweest. Iedereen druk bezig met het in elkaar zetten van kasten en het bed. De dozen stapelen zich op en alles moet nog een plekje krijgen. Vanavond hopen ze dat ze kunnen slapen in hun nieuwe optrekje. Wel spannend voor de jongelui om een eigen huishouden te voeren maar het is ons ook gelukt en dat zal met deze geluksvogels net zo lukken. Als alles naar plan verloopt ga ik morgen met mijn moeder(oma) even kijken. Zij vindt het ook fijn bij haar kleinkind op visite te gaan. Jullie horen wel hoe het verloopt.
Een week na de crematie en het is zwaar. Eerst heb je nog van alles te regelen maar dan komt veel vrije tijd om de hoek kijken. Ik ben wel zo zachtjes aan kleren aan het opruimen. Niet alles tegelijk maar een begin is gemaakt. De eerste verjaardag heb ik ook al gehad en ik moet zeggen, niet ongezellig. Ik troost me met de gedachten dat het voor Rien zo het beste is. Als je niets meer kunt dan is er geen kwaliteit van leven en moet je je zelf wegcijferen. Bloggers en andere lezers jullie horen van mij want dit is mijn uitlaatklep.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
