Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Na bijna 2 weken niets nieuws van mij gehoord te hebben zit ik nu achter mijn PC en probeer iets te schrijven voor jullie. Het leven gaat eigenlijk gewoon z'n gangetje. De bridge-avonden zijn heel gezellig en vooral leerzaam, de andere kaartavond is ook heel leuk. Weer heel iets anders natuurlijk maar toch heel leuk. Tussendoor ben ik nog een paar zondagen naar de camping geweest en van het zonnetje genoten samen met mijn moeder en 2 goede vrienden van mij. Dat was ik morgen nog eens van plan. Het wordt mooi warm weer en het zal wel de laatste keer zijn. Ik ben van plan de karavan volgende week dinsdag, als het tenminste een beetje weer is, op te halen. Hij gaat dan de winterstalling in en zit het kampeerseizoen, voor mij althans, erop.Wat ik volgend jaar ga doen weet ik nu nog niet maar in ieder geval wel ergens kamperen, want ik vind het nog altijd fijn om te doen. Ik ben dan ook weer een jaar verder en een beetje gewend aan deze nieuwe situatie. De wintermaanden zullen dit jaar voor mij wel wat langer duren maar ook daar komt weer een einde aan. Ik wens jullie een fijn weekend en voor straks welterusten.
Gisteren, dinsdag, ben ik begonnen aan een bridge-cursus. Ik was het al lang van plan en nu is het er toch van gekomen. Ik ben enthousiast gemaakt door vrienden en ik moet zeggen het is niet alleen interresant maar ook heel gezellig. Wel niet makkelijk om te leren maar ik heb een gezond verstand dus dat komt helemaal goed. Het is een vrij grote groep,48 mensen, maar heel gezellig en gemoedelijk onder elkaar. Ik zit aan een tafeltje met en echtpaar en een man alleen, net als ik dus. De eerste les was niet zo moeilijk te volgen. Na wat theorie moesten we in de praktijk brengen wat we geleerd hadden en ik moet zeggen dat lukte aardig. We hebben een map mee gekregen en daar kun je de stof mee herhalen. Ook staan er opdrachten in en die moet je dan maken. Al met al een fijne bezigheid en als ik het dan een beetje onder de knie heb kan ik de lange wintermaanden overbruggen met te bridgen.
Vandaag sleep ik me weer eens naar mij eigen site. Ik heb niet echt zin om te schrijven. Deze week weer een crematie van de vrouw van weer een biljarter. Telkens wordt je eigen verdriet weer opgerakeld. Die bedroefde mensen en er heerst een sfeer waardoor ik steeds moet huilen. Ook voor andere mensen die hun partner nog niet zolang geleden verloren hebben is het steeds weer een moeilijke gang naar die plaats waar ook jou man of vrouw gecremeerd is. Het hakt er flink in en je hebt toch weer enkele dagen nodig om je te herstellen en de draad weer op te pakken. Als het morgen, zondag, een beetje mooi weer is rijd ik op en neer naar de camping. Even iets anders en kijken hoe de karavan erbij staat. Over een paar weken moet hij weer naar de winterstalling en ben ik dit seizoen een beetje door gesukkeld. Ik kijk wel wat ik er volgend jaar mee doe, dat kan ik nu nog niet zeggen. Bloggers ik ga stoppen jullie zijn weer een beetje op de hoogte en tot schrijfs. Groeten Surfmary,
Hallo Bloggers, Een nieuwe maand, het is alweer september wat gaat de tijd snel. De laatste tijd heb ik weinig geschreven in mijn blog. Ik had het te druk met andere dingen. Zoals midge-golf, fietsen en kaarten. 11 september begin ik aan een bridgecursus om straks, als ik het onder de knie heb, de winteravonden te vullen met deze interessante bezigheid. Dus eerst de cursus en later de kaart avonden. Komende dinsdag is er weer een reisje naar een tricotagefabriek waar je dan kleding kan kopen dus betaalkaart mee!! Donderdag is het voortaan ook kaarten, niet zo laat hoor, goed half 10 is het afgelopen en dat is voor door de weeks een mooie tijd. Vanavond komt er visite en dat kan weleens een latertje worden maar dat is niet erg, morgen hoef ik voor niemand vroeg uit bed. Jullie zijn weer op de hoogte en dan ga nu stoppen.
Terug van Friesland en een drukke week. Eerst maandag naar het ziekenhuis voor de röntgenfoto's van mijn longen.Maandagavond naar een vriendin koffie drinkenen wat praten over allerlei zaken. Dinsdag naar de longarts voor controle en dat was allemaal goed, gelukkig. Dinsdagavond yoga en een poging een afspraak te maken maar deze gaat helaas niet door. Woensdag naar de crematie van een biljartvriend van Rien en 's avonds naar een verjaardag. Donderdagavond kaarten en weer een poging af te spreken weer mislukt het zit niet echt mee, dacht ik zo. Vrijdag uit eten met de 50+ club en dan is het alweer zaterdag Toch is dit een beladen week voor mij. De eerste keer naar een crematie valt toch niet alles mee en de mensen hebben het goed met mij voor om mij druk te houden maar waar het om draait is: dat je je rustig voelt en dat is helaas niet het geval. Misschien wordt het na zondag beter.
Hier ben ik weer terug van weg geweest. Het was fijn in Friesland samen met mijn familie. Toch was ik blij weer thuis te zijn. Het is wel even wat anders vakantie zonder Rien. Iedereen was heel belangstellend en vriendelijk, maar toch. Alweer 5 maanden geleden is Rien overleden en zondag heb ik op het Heegermeer een roos gebracht, op de plaats waar Rien uitgestrooid is. Het was prachtig weer veel zon en veel wind waar hij van hield. Verder deze week heb ik veel geluierd en lekker met mijn familie uit eten geweest. Dus niet veel gedaan maar ook dat moet kunnen. De huur- karavan staat op een mooi plaatsje aan het water en er is dan ook heel de dag bedrijvigheid. Zeilboten, kano's en motorjachten varen af en aan. Ook is het een lust om de watervogels bezig te zien. Fuuten met hun kroost op de rug zwemmen voorbij en leren de jongen zwemmen. Waterhoentjes vechten om een plaatsje in de krappen nesten en eenden komen bedelen om brood of iets vlak voor je voeten. Wij zijn ook naar Makkum geweest. Daar heb je een prachtig strand aan het IJsselmeer. Op een zonovergoten terras hebben we zitten genieten van de surfers(harde wind) en onze drankjes, schaaltje bitterballen erbij en genieten maar. Ook mijn moeder heeft het goed naar de zin gehad. Ik heb Fokke, de boer, beloofd volgend jaar terug te komen maar dan wel met mijn eigen karavan. Voor dit jaar zit er de vakantie op. Het is een hele verandering in mijn leven dat weet ik wel. Hopelijk wordt het langzaam beter en kan ik volgend jaar echt weer genieten van dingen zoals vakantie en andere zaken.
Weer terug van een weekendje camping. Wij, mijn moeder en ik, zijn zaterdag gegaan. Het was mooi warm weer en hadden niets te verletten. Voor mijn moeder was het een goede oefening. Zaterdag a.s gaan we voor een weekje naar Friesland, ook in een karavan. Mijn broer met zijn vrouw is daar dan ook, hij heeft vakantie, en zijn we gezellig bij elkaar. Op deze camping hebben we samen gekampeerd en Rien is hier ook uitgestrooid. Zondag is het 5 maanden geleden dat hij overleden is. Ik ga dan ook die dag bloemen brengen op het Heegermeer. Over dit weekend; het was toch weer gezellig en de verjaardag van Nel, de boerin, is goed verlopen. We hebben met z'n allen, de vaste gasten, geholpen. Er waren best veel mensen en Nel heeft genoten. Om 16.00 uur zijn wij weer naar huis gereden en zo werd dit weekend toch nog leuk. Deze week wat voorbereidingen treffen voor alweer een volgend weekend.
Ik ben weer terug van een paar dagen camping. Het weer was niet echt bijzonder, op woensdag na dan. Die dag ben ik lekker lui geweest en heb heel de morgen in de zon gelegen, heerlijk. Met als gevolg dat er weer een laagje bruin op gekomen is. 's Middags ben ik naar Tiel gefietst. Over de Waaldijk is het prachtig fietsten,maar toch zie ik de schoonheid van de natuur niet zoals voorheen. Het is natuurlijk nog even mooi maar zoals ik al eens zei, je kunt het met niemand delen. Aan de Waal in Tiel, bij het pontje van Wamel, is een fijn terrasje en daar heb ik dan ook gezeten en maar mijmeren en dromen. In het centrum weer eens een blouse gekocht en toen weer naar de camping. Toch denk ik erover om de karavan te verkopen als het op de camping zijn niet beter gaat voelen. Nogmaals ik doe het graag maar het alleen zijn daar maakt mij soms heel verdrietig. Zondag gaan we, mijn moeder en ik, even op en neer. Dan wordt de boerin 80 jaar en gaan we feliciteren. Nu komt het weekend er weer aan maar het wordt mooi weer en dan ziet alles er weer anders uit.
Zondag en een vies weer maar dat kan mijn humeur niet bederven. Gisteren ben ik naar de kermis geweest met twee vriendinnen en het was hartstikke leuk. De sfeer op de kermis maakt je blij en de geuren van oliebollen en paling doen mij altijd aan vroeger denken. Zoals ik al zei ,op de kermis kom je altijd bekende tegen en zo ook gisterenavond. De meeste hadden een beetje schroom, Rien was er niet meer bij, om mij aan te spreken maar dat doe ik dan zelf wel en dan is de verlegenheid snel over. Allemaal waren ze toch blij mij weer eens te zien en vroegen dan ook hoe het nu ging. Nou ik moet zeggen het gaat best wel goed met nog wel huildagen maar dat wordt toch minder. Dus de kermis; met de bus er naar toe en maar slenteren en kijken. Eten hoort daar natuurlijk ook bij, lekker vet, oliebollen en wafels met slagroom. De terrassen waren overvol maar we vonden toch telkens weer een plaatje, zo gezellig. Op het laatste terras heb ik lekker een frambozenbiertje gedronken,een goed slaapmutsje. Met de bus weer naar huis en waren rond 1.00 uur thuis. Dat was de kermis 2007 en ik dacht hem niet te zien dit jaar, fijn toch.
Vandaag maar weer even op het blog. Veel nieuwtjes heb ik niet. Het is echt komkommertijd zeggen ze hier(vakantietijd). Morgenavond ga ik met twee vriendinnen naar de kermis. Voorheen ging ik samen met Rien. We fietsten, als het mooi weer was, naar het centrum om dan een paar uur over de kermis te slenteren. Daarna op een van de vele terrassen iets drinken en mensen kijken natuurlijk, er was altijd wel iets te zien. Kennissen en vrienden kom je ook tegen op de kermis en dan kletsten we wat bij. Op de fiets weer naar huis en dat waren fijne en leuke avonden. Nu is het toch anders maar ik probeer er wel het beste van te maken. De twee vriendinnen zijn hartstikke gezellig en ik kan het heel goed met ze vinden dus het zal best iets worden en god weet wie we allemaal tegenkomen, want op de kermis zie je vaak je vrienden. Als het dan volgende week een beetje weer is ga ik nog een paar dagen naar de camping, ook dat vind ik fijn om te doen. Even een andere omgeving en vind ik misschien wat rust, want dat lukt nog niet al te best.
De laatste 3 dagen ben ik op de camping geweest. Het is me wel goed bevallen ofschoon ik zulke dagen ook graag deel met iemand die bij je hoort. Er stonden hele aardige en meelevende mensen, friezen, altijd goed. Koffie leuten en flink geklets. Ook heb ik een klein fietstochtje gemaakt.Om te beginnen naar Rhenen, daar op een terras een ijsje genomen en met de wind in de rug weer naar de camping. Terug op de vertrouwde stek, toch wennen hoor alleen op pad. Maar het is niet anders dus doe ik het maar. Op de camping heb ik flink geluierd en mijn slaaptekort ingehaald. Want dat schort er nog weleens aan thuis, slapen. In mijn caravan kan ik, na een hele dag buiten te zijn geweest, goed slapen. Gelukkig maar anders kwam ik nergens tot rust. De zon heeft mij een mooie bruine kleur gegeven en ik heb weer de nodige vitaminen op gedaan. Ook ben ik naar het terras aan de Waal, waar wij altijd samen koffie of iets anders dronken, geweest. Maar daar heb ik echt veel moeite om mijn tranen te bedwingen en dat doe ik dan ook niet. Hans, de eigenaar, komt dan wel even kijken maar zegt dan maar niets. Heel verstandig, als ik dan weer ga zegt hij: kom je nog een keer terug? en ik zeg natuurlijk net zo dikwijls tot ik geen moeite meer heb hier te komen,óke zegt hij en zwaait nog als ik langs fiets met natuurlijk weer tranen. Toch ben ik blij dat ik de caravan niet meteen verkocht heb. Ik sukkel dit seizoen wel door met horten en stoten en volgend jaar zie ik nog maar wat ik doe.
12 juli, een beladen datum want op 12 maart is Rien overleden. Waarom de ene 12de moeilijker is dan de andere weet je niet. Het ligt natuurlijk hoe je je voelt die dag en vandaag voel ik me echt niet goed. Er zijn mensen die dat snappen en er zijn er die dat niet zien. Als je je bij iemand fijn voelt, omdat je daar je verhaal kwijt kunt, gaat het een stuk beter. Maar dat zijn er maar enkele en er vallen ook mensen af. Misschien zijn er vandaag wel meer mensen die aan deze datum denken. Ieder heeft zo zijn eigen datum. Vandaag blijf ik maar wat in mezelf gekeerd en morgen gaat het misschien weer beter.
Vakantietijd,
Wat een lange maand,
Vroeger niet lang genoeg,
Weg met auto of caravan,
Nu voel ik me droef.
Vakantietijd een fijne tijd,
Iedereen rijdt,
Ze hebben een doel,
Voor mij geen goed gevoel.
Misschien weer ooit,
Zeg nooit nooit,
Wanneer dat zal zijn,
Dan voel ook ik me weer fijn.
Weer zondag en vandaag ben ik voor de eerste keer alleen naar vrienden in Goirle gefietst. Zwaar maar ik heb het wel gedaan. Voorheen fietste we natuurlijk dat stuk,12 km., samen. Alle route's had ik al een keer gefietst maar deze nog niet. Gisteren op visite geweest en weer eens foto's van Friesland met uitleg gekeken. Telkens opnieuw wordt het opgerakeld en telkens volgt dan en lange avond en nacht. Ofschoon het mooie foto's zijn is het gevoel erbij toch dubbel. Maar het zijn allemaal kleine stapjes in het verwerkingsproces. Vandaag is, net als elke 12de van de maand voor mij, ook een beladen dag voor menig ander. Morgen weer een nieuwe week en maar kijken wat die brengt. Hopelijk een beetje zon want dan is het humeur van de mensen ook vrolijker.
Hallo Bloggers, Gisteren 4juli weer een beladen dag. Het cremarorium heeft gebeld 3juli dat het reliek dat ik besteld had is klaar. Een glas geblazen vorm van een traan met luchtbelletjes die lijken op zilveren bolletjes. Vanaf een fluwelen kussentje(glas) komt een dunne rangel met as van Rien omhoog. Een geel lint draait om de as en als je het draait zie je telkens een andere vorm. Ik heb het oneindigheid genoemd.Het is een prachtig sieraad. Toch kleeft er een nadeel aan. Als je een reliek besteld wordt er as achter gehouden en wat ze niet gebruiken krijg je terug. Ik ben heel blij met het reliek maar ook weer twee zware dagen met veel tranen. Gelukkig waren er wel mensen bereikbaar waar ik mijn onrust, die ik steeds weer voel, en verdriet mee kan delen.Wat de rest van het as betreft heb ik wel een idee maar dat moet nog even een plaats krijgen bij mij. Ik wil dat graag ergens leggen samen met iemand die Rien ook goed gekend heeft maar die bereidheid moet ik nog vragen. Ik heb een afbeelding van de reliek dan hebben jullie een beetje een idee. Van de drie objecten is het de middelste.
Mijn verjaardag is voorbij,godzijdank. Toch hebben mijn familie en vrienden me rijkelijk bedacht. Eerst zondagmiddag gezellig bij elkaar geweest. Dan op maandag 2 juli 's morgens koffievisite, buren, familie, vrienden en kennissen. Bloemen, handen, kussen kaarten en wensen. 's Avonds had ik een vriend uitgenodigd, om na al die drukte, even te ontspannen door samen een hapje te eten en gezellig wat te drinken. Ook daar hebben we van genoten en dat mag. Hartstikke fijn.Ik mag dus niet klagen en dat doe ik dan ook niet. Dat wil niet zeggen dat ik Rien ontzettend gemist heb die dag. Maar de mensen hebben het ruimschoots goed gemaakt. Ik kwam deze afbeelding tegen en ik vond hem wel iets hebben. Geitjes zo rustig, lief en vredig.
Dit toverstokje heb ik gehad van mijn blogvriend Franske. Ik ben er erg blij mee want ik heb het op dit moment wel nodig, niet zozzer het stokje maar wel de gedachten dat er mensen aan mij denken.
Het stokje geeft hopelijk wat rust en tederheid aan alle mensen die ik dat toe wens. Ze weten zelf wel wie dat zijn, bloggers en niet bloggers die noem ik dan ook wel lezers. Speciaal aan Hugo en Rita wil ik dit toverstokje doorgeven en ik hoop dat ze nog heel lang bij elkaar mogen zijn want er is niets mooier dan bij iemand te horen die je dan ook nog graag ziet(zeggen ze in België toch).
Groeten Surfmary,
Vandaag gaat het iets beter maar gisteren heb ik zo'n enorme slechte dag gehad. Zo'n dag hoop ik echt voorlopig niet meer te hebben. En dat alleen, omdat het koren niet eerder rijp is door aan de halmen te trekken, een mooie spreuk die veel wijsheid in zich heeft. Het wil zeggen dat ik geduld moet hebben met de verwerking en niet alles in een paar maanden kan. Toch kun je enorm veel verdriet hebben en de huilbuien worden dan steeds heftiger. Gisteren heb ik ook nog een bezoek gebracht aan ook een biljartvriend van Rien. Hij ligt in het ziekenhuis en heeft de zelfde ziekte die Rien ook had. Misschien heeft hij wat meer geluk en komt hij er "goed"doorheen. Vanmorgen ben ik al vroeg naar de camping gereden. De luifel zat er nog aan en de mensen die op zouden letten gaan zondag naar huis. Dus moest hij eraf en dat is vanmorgen gebeurd. Morgen een verjaardag, van mijn broer. En maandag ben ik aan de beurt. Ik zie er zo tegenop, mijn eerste verjaardag zonder Rien, dat ik er nog maar niet teveel aandenk. Toch komt die dag en kan ik hem niet overslaan. Met wat familie zondag en maandag met hopelijk wat vrienden zal ik proberen niet al te emotioneel te zijn en het wel te vieren.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
